welke periode met kind het moeilijkst?

Ik vond de periode rond het 3e jaar het meest pittig. Beide kids hebben flink last gehad van driftbuien en er zijn momenten geweest dat ik het écht niet meer wist en ook echt niet leuk meer vond. Gelukkig komt er na elke dag weer een nieuwe, en 'ineens' is zo'n fase voorbij.
Inmiddels zitten ze allebei op school en geniet ik enorm van die twee wijsneuzen

 

Nu! Ze hebben het allebei zo ontzettend niet naar hun zin op school en dan gaan we ook nog verhuizen... Na de zomer hopelijk meer rust.

 

Dit! Nog 3 weken en dan mag hij naar school En daarna begint die jongste met die fase..

 

De eerste 3 maanden en de peuterpubertijd in het kwadraat

 

1e jaar vond ik wel lastig. Ik begin dat continu verzorgen, niet weten wat er loos is als hij huilt, geen tijd hebben om zelf te eten/douchen etc. Gewoon dat ritme vinden vond ik een hell of a job.
Daarna de nachten die maar niet beter gingen. Rond half jaar was het snachts steeds weer raak (zon 10 keer per nacht) en dan moetje smorgens wel gewoon weer werken.
Als ik overdag een klusje wil klaren en mijn zoon kon niet even zelf spelen dan kon ik behoorlijk geïrriteerd zijn. Inmiddels begrijpt hij wat ik van hem vraag en als ik zeg dat hij eventjes zelf moet gaan lezen en ik daarna bij hem kom dan doet hij dat.
Dan kan ik snel mijn klusje afmaken en los ik daarna mijn belofte in.

 

Ik heb bij de eerste drie de leeftijd tussen 1 en 2 jaar het moeilijkste gevonden, echt de fase van alles zelf willen doen, eten weigeren, dingen willen maar nog niet kunnen.

 

Het eerste jaar was heel zwaar, beiden huil baby's
Maarrrr 3,5 tot 4 jaar vind ik echt drama!!!! De jongste zit hier nu in en ik zie er nu al tegen op om haar morgen uit bed te halen 😩

 

Aan alle mama's die 3,5 jaar tot 4 jaar als moeilijk ervaren: wát is dan precies het probleem? Dochter zit hier middenin, maar ik merk geen grote drama's op.... Zou dat dan enkel liggen aan het feit dat ze hier al lang naar school gaat, en dat dat toch handiger is voor een kleuter? Ik snap het niet goed...

 

Dat is hier standaard gedrag sinds ze 2,5 jaar is... Ik maak me er dus niet zo druk om. Al kan ik me voorstellen dat het zwaar is als tbm. Then again, ik zou tijdens geen enkele fase tbm willen zijn, ik zou gek worden.

 

Ja precies als je dat 7 dagen per week van 7 uur s ochtends tot 7 uur s avonds hebt, heb je het wel gehad hoor

Hier vooral grote mond, driftbuien. Ze had gewoon meer mentale uitdaging nodig en wat anders dan de spullen thuis (en mama). En grote broer mocht al wel naar school, dus ook nog een jaloers..

 

De periode 2-9 maanden (buikkrampjes gevolgd door fles/borst/eten weigeren en vreselijke eenkennigheid.
Alles daarna viel mee!

 

Wat hij nu opeens doet heeft hij echt in geen enkele fase gedaan. Veel boos zijn, vooral op ons. Huilen/jammeren in zijn slaap. Schreeuwen, schreeuwen, schreeuwen om 'niets'. Zeuren terwijl hij weet dat het niks oplevert. Het ene moment staat hij in stuiterstand, andere moment gestrekt op de bank. Niet luisteren. Hij wil niks alleen wat niet mag. Eindeloos vragen om eten.. Duurt dit echt nog tot hij 4 is? 🙈 Maar ik hou nog steeds van hem hoor 😁

 

Wat versta je onder moeilijk. Dat is per persoon verschillend.
Ik vind de leeftijd 3-4 jaar niet moeilijk, wel vervelend. Maar dat is zo voorbij.

Wat ik wel moeilijk vind is loslaten. Mijn kinderen zijn 7 en 5 en denken de wereld al te kennen. Die van 5 kan ik nog goed beschermen, de oudste al minder. Hij wil ondernemen, zelf naar de speeltuin of fietsen in de buurt. Ik heb zo mijn "strenge" regels, maar vraag me tegelijk af; voor wie? Om mijn moederhart te beschermen of om mijn zoon te beschermen. Wat is goed en wat niet. Wanneer laat je een kind verantwoord los.
Dit vind ik moeilijke en lastige vraagstukken die bij iedere leeftijd erger worden.