Bij de 1e ingeleid en door de weeënstorm een ruggenprik. 2e thuis En 3e in het ziekenhuis maar zonder pijnstilling.
Beide keren zonder. Alsnog erg bang dat de derde bevalling wel vreselijk gaat zijn. Ben blij dat er middelen bestaan.
Eerste pethidine en uren later remifentanil. Ingeleide bevalling van bijna 19 uur, waarbij ik aan 7 kabels op een bed lag. Pijnstilling deed niks, was alleen knetterstoned. Nooit weer dus. Tweede ruggenprik. Alleen persweeën gevoeld, verder niks. Kon mijn tenen niet eens meer bewegen. Laten zetten was verschrikkelijk pijnlijk. Ook niet voor herhaling vatbaar. Hopelijk deze keer niet weer een inleiding en daarmee hopelijk ook geen pijnstilling. Heb ook niet zoveel opties meer.
Hier de bevalling ingeleid. Toen ze een maal mijn vliezen braken kwam ik vrijwel direct in een weeenstorm terecht zonder van te voren weeen te hebben gehad. Heb dus geen kans gehad een natuurlijke pijnstiller aan te maken. Kon niet meer op mijn benen staan van de pijn. Ik ging huilend naar de OK. (En ik ben echt geen mietje). Daar tijdens de weeenstorm ruggenprik gezet. Ik kwam lachend terug en heb eigenlijk vanaf de ruggenprik tot ik mocht persen het grootste gedeelte heerlijk geslapen. Persen mocht ook met de ruggenprik aan omdat ik mijn persweeen kon voelen. Heerlijke bevalling gehad. Zou het zo opnieuw doen.
7x zonder. Ja het was best pittig, maar als ik lees bij hoeveel vrouwen het niet of slecht hielp ben ik blij dat ik het gewoon op eigen kracht kon.
Ik wilde zonder en dat lukte goed tot de baring niet vorderde en ik gek werd van de persweeën. Toen heb ik remifentanil gehad en voor de sectio uiteraard een ruggenprik.
Bij de eerste pethidine. Ik was totaal in paniek van de pijn en kon niet meer rustig worden. Maar dit nooit meer. Kan me weinig meer herrinneren van de geboorte en alles wat er omheen gebeurde. Bij de 2e niks.
Ik wilde niets, maar toen gingen de weeën van mijn buik naar mijn rug/heupen, en ik wist echt niet meer waar ik het moest zoeken... Toen heb ik eerst remifentanyl gehad (ik wilde een epiduraal, maar de anesthesist was druk), en dat hielp voor geen meter... Nog net zoveel pijn, maar ik mocht niet meer bewegen om ermee om te gaan, zo naar! En dan werd ik er ook nog wazig van, dat wilde ik echt niet. Daarna alsnog epiduraal, en dat was heel erg fijn. Het zetten was geen punt, en ik was heel opgelucht dat ik nog wel iets voelde (nl persdrang...) Moest er ook weer snel uit voor het persen, maar het heeft me wel door het ergste heen geholpen. Het was ook weer snel uitgewerkt gelukkig ☺️
Bij de eerste riep ik dat ik NU pijnbestrijding wilde, maar bleek al bijna volledige ontsluiting te hebben. Te laat. Ik raakte volledig in paniek van de weeënstorm. Bij de tweede was het niet nodig. Ik kon mij volledige concentreren op mijn ademhaling en geen paniek deze keer.
Dat lijkt me echt verschrikkelijk, om in paniek te raken! Ik ben hier ook heel erg bang voor, aangezien ik kamp met paniek aanvallen waardoor ik ademhalings problemen krijg..ik had eerst in m'n hoofd dat ik zonder pijnbestrijding wil bevallen.. maar bij nader inzien lijkt me dat niet heel verstandig omdat ik misschien compleet in paniek ga raken
Ik zou het sowieso bespreken met je verloskundige/ gynaecoloog en bij voorbaat al kiezen voor pijnbestrijding. Mocht je tijdens je bevalling denken dat het toch niet nodig is, zeg je gewoon nee. Ik kan mij alleen voorstellen dat het je voor die tijd al wat rust kan geven als het al geregeld is. In plaats van dat het in allerijl nog geregeld moet worden. Het geeft je wat meer controle over de situatie en daardoor misschien minder kans op paniek?
Ik ben zelf begonnen met een tens apparaat. Het hielp in het begin zeker, maar uiteindelijk niet meer. In het ziekenhuis een ruggenprik gekregen, deze hielp tot een cm of 7 a 8. Hij werd steeds verhoogd en stond uiteindelijk op de max met af en toe een boost. Ben bevallen met volle ruggenprik, zelfs tijdens het persen. Ik denk, mag er nog een kindje komen, ik zeker weer een ruggenprik wil.
Bij onze eerste ingeleid, waarbij we wisten dat hij tijdens of na de geboorte zou overlijden bij 36 weken. Toen werd me een ruggenprik aangeraden en daarmee voelden de weeen als harde buiken. Bij de 2e geen pijnstilling, kwam al met 8 cm het ziekenhuis in.
Ruggenprik, ik kreeg een spoedkeizersnede. Mijn tweede bevalling hoop ik zonder pijnbestrijding te kunnen doen. Dat was mijn plan bij mijn eerste bevalling ook.
Hier twee keer thuis bevallen en geen pijnbestrijding gehad, wat ik ook niet wilde, en daar ga ik deze ook weer voor als alles meezit.
Tot 6 cm ontsluiting zonder en toen bleef ik hangen op 6 cm. Gevraagd om remifentanil en binnen 2 uurtjes had ik volledige ontsluiting. Bevalling duurde alles bij elkaar 17 uur dus ik was het ook wel zat. Ben erg benieuwd hoe het deze keer gaat, hopelijk zonder want ik wil niet medisch worden.