Hooggevoelig en school

De meester van mijn zoon zei dat mijn zoon ook Hooggevoelig is. Ik ben me aan het verdiepen hier in nu en lees idd dat er veel met mijn zoon overeen komt. Het is goed dit duidelijk aan te geven op school, het onderwijs systeem is zo anders dan vroeger nl. De meester van mijn zoon werkt veel met de beamer en digiboard in de klas, wat echt goed is bij de beelddenkers Mijn zoon is erg leergierig en stelt steeds waarom, wat, hoe en waar vragen e.d. ook in de klas. Meester laat het hem dan zien op de computer. Zodat hij er een beeld van heeft. De meester houdt veel rekening met mijn zoon, met eten en ook met zijn snelle afleiding e.d. Mijn zoon kan niet goed structuren hebben in de mond en hier wordt rekening mee gehouden. Ook de manier van straffen bij mijn zoon is aangepast, boos worden werkt niet maar draaien naar het positieve wel. Het inteligentie niveau van mijn zoon ligt ook hoger, hier wordt ook rekening mee gehouden dat hij zich niet gaat vervelen. Kijk goed naar de manier van onderwijs dus. Mijn zoon heeft veel baat bij het modernere. wij hebben 2 scholen in het dorp, 1 werkt zoals vroeger waar mijn zoon eerst op zat en dit ging niet... ben toen geswitchd naar de andere die volgens de moderne manier werkt en hier gaat het prima! Straks met leren lezen en schrijven en rekenen hou ik mijn hart wel vast, maar ben zelf een beelddenker (ook hooggevoelig) en merk nu dat leren met plaatjes heel goed bij mij past, dit zal ik school ook meegeven zodat ze het kunnen aanpassen voor mijn zoon. en verder zorg voor de 3 Rén! heel belangrijk vooral de rust! Na school is mijn zoon bekaf en ik geef hem de tijd om bij te komen, dan maar een keer geen speelafspraak zodat hij even op bed kan 's middags. School neemt enorm van ze, al die prikkels en indrukken en natuurlijk emoties van de anderen. Heb je nog vragen? stel ze dan maar, ik zit er nu midden in namelijk haha.

 

Ik lees graag mee. Heb ook een vermoeden van hooggevoeligheid bij mijn dochter. Houd mijn hart vast voor het schoolmoment.

Wat zien jullie aan je kinderen?
Krijgen jullie ook opmerkingen van anderen over je kind?
Vinden jullie het soms ook moeilijk om mee om te gaan (met name het gevoelig reageren met veel huilen)?

 

Ik heb er eigenlijk op die manier niet over nagedacht. Mijn dochter is erg gevoelig (weet niet zo goed waar ik de grens 'hooggevoelig' precies moet leggen) en daarbij ook erg slim. Bij haar werkt het heel goed om dingen gewoon goed uit te leggen. Ik geef haar nu al heel vaak aan op de PSZ dat ze naar de juf moet gaan als er iets gebeurd. Als ze bijvoorbeeld een duw krijgt of er gaat iets mis, dan probeert ze het uit te praten, terwijl het andere kind al hard door rent of haar helemaal niet hoort. Ze is zo lief, zo rustig, dat ze daarna ook nog gerust 3 minuten heel zachtjes 'juf, juf' staat te vragen bij de juf die ergens anders mee bezig is, en vervolgens is het hele incident alweer lang voorbij en gebeurd er niets. In het geval dat zij iets verkeerd doet is ze inderdaad ook heel gevoelig voor straffen/boos worden. Ze gaat snel huilen en wil het echt goed maken daarna (moet ook echt ff worden opgelost, ze kan niet goed tegen mopperen). Die duidelijkheid is thuis prima te geven, dus ik hoop dat ik dat op school ook wel kan meegeven! Voor haar is uitleggen meestal genoeg, en anders heel duidelijk waarschuwen en consequentie geven. Dat werkt goed.

Verder is het niet zo dat ze een hele andere aanpak zal nodig hebben, denk ik. Ze denkt soms anders, en met haar praten werkt gewoon het beste om er achter te komen hoe het zit en waarom dingen gebeuren. Maar heel eerlijk, ik ging er eigenlijk vanuit dat leerkrachten niet echt boos zouden worden zomaar, maar eerst waarschuwen en uitleggen waarom dingen zijn zoals ze zijn. Ik hoop dat dat ook zo is!

 

Ook ik lees graag even mee. Ik heb sterk vermoeden van hooggevoeligheid bij m'n dochter. In de zomer wordt ze 4 dus na de vakantie gaat ze naar school. Ze is in alle opzichten erg gevoelig en reageert ook door heel snel te huilen. Is heel snel bang voor dingen. Op zich gaat psz wel goed, dus dat geeft me wel hoop dat school ook wel goed zal gaan. Ik ga er wel vanuit dat ze met halve dagen zal starten. Ze is gewoon heel snel overprikkeld en slaapt ook alle dagen nog 's middags. Ik heb liever dat ze halve dagen meedraait en dit goed aankan dan dat ik haar hele dagen laat gaan en ze binnen een paar weken volledig over de toeren is.

 

Ik zou het gewoon proberen. Evt uitleg geven aan de juf/meester, maar aan de andere kant ook gewoon kijken hoe het uitpakt.

Mijn oudste is een heel voorzichtig typje, zeker op de leeftijd van 3. Gevoelig, rustig, zegt weinig tegen vreemden (zeker niet bij pijn/ongemak), en sociaal niet altijd sterk. Op het KDV was dat nog veel sterker dan thuis. Kom je op het KDV, blijkt hij een halve dag met een zere teen rondgelopen te hebben.

Dus op school heb ik pas na 3 weken het dossier van het KDV gegeven. En dat het de juf ook het liefst. Eerst het kindje zelf ontdekken, kijken hoe het reageert op de klas, en hoe het kindjes alles beleefd. En dan pas kijken of er probleemdingen zijn waar de ouders bij kunnen helpen.

Bij mijn zoontje was het bijv een probleem dat juf een kindje van zijn groepje streng toesprak. Dan kwam mijn jochie sip uit de klas. Toen heeft de juf rustig uitgelegd aan mijn zoontje dat het niet voor hem bedoeld was, en dat juf het andere kindje aankeek. Daarna ging het goed. Ook de aanpak van een kleverig vriendje is zo opgelost.


Hij heeft zich vanaf zomervakantie vorig jaar tot nu echt sociaal ontwikkeld, hij stond met sinterklaas opeens vooraan. Durft dingen die hij eerder niet kon, huilt niet zo snel meer om dingen etc.

Ons CB had ook al zin om er een labeltje op te plakken (autisme of iets sensitiefs ofzo), maar ben erg blij dat hij die niet gekregen heeft, want hij gaat nu wel weer gelijk op met zijn leeftijdsgenootjes

 

Ik heb ook het vermoeden dat mijn zoon hooggevoelig is.
Hij zit nu in groep 3 en is zeer gevoelig voor veranderingen, prikkels enzo.
Op school zelf heeft hij er niet zo heel erg last van, tenminste dat lijkt zo, thuis en soms op het schoolplein al komt de ontlading.
Het is een emotioneel manneke en is vaak na school helemaal op. Een uurtje even met de Ipad of op zichzelf zitten doet hem dan goed.
Ik ga volgende week op gesprek op school om te kijken of we hem een beetje kunnen begeleiden in een aantal dingen(hij krijgt 2!! nieuwe leerkrachten na de vakantie)

 

Dat is wel een beetje herkenbaar. Helemaal nu tijdens de feestdagen is het thuis echt de vlam in de pan.
Maar na de kerst is alles weer rustiger. Nu veel gekke dagen: jufs verjaardag, musicals van andere klas, jubileumfeest van school, sint (knutselen, liedjes oefenen, sintjournaal kijken). En dat allemaal sinds de herfstvakantie. Na de kerst zal het hier wel weer beter gaan..

 

deepfreeze, die nuchtere kijk van jou staat me wel aan. Gelukkig dat hij zo vooruit is gegaan!

 

Klinkt als mijn zoon haha, met alleen helaas een ouderwetse juf die geen idee had hoe ze met hem om moet gaan. Hij kreeg dus van haar de stempel probleemkind, hij sloeg en schopte in de klas. Na een gesprek met de ib er op school, heeft ze haar aanpak moeten wijzigen, met als resultaat dat het vanaf die dag een stuk beter gaat. Ik en mijn vriend zijn ook hooggevoelig, werden vroeger ook niet begrepen, bijj mijn zoontje springen wee er dus snel op in.
Erg herkenbaar dat bijkomen na school, gelukkig is op deze school de kleuters op woensdag vrij. Die rust heeft hij nodig, anders trekt hij het niet. Wij zijn ook gewisseld van school, helaas hebben we een beetje pech met zijn juf, maar de school is goed gelukkig. En zijn juf moet maar met hem om leren gaan.

 

Hoe "angstiger" jij er zelf mee omgaat, hoe meer effect dat heeft. Reken maar dat HSK's jouw gevoel feilloos overnemen. Dus mijn eerste tip is; relax!!

Wij hebben een huishouden met alleen maar hooggevoeligerds en dat dondert nog wel eens. Maar toch proberen we te ontspannen. Onze dochter gaat volgend schooljaar naar school en wij hebben daarin wel een aantal bewuste keuzes gemaakt.

Je kunt natuurlijk niet alles voor zijn, maar je kunt wel een hoop dingen van te voren een beetje inschatten. December is inderdaad een heel heftige maand. Wij plannen daarin wat minder "heftige" activiteiten en zoeken ook wat meer de rustige momenten op (even naar het bos, gewoon wandelen, buiten zijn). Sinterklaas is gevierd, maar naar de intocht zijn we nog nooit geweest. Genoeg te zien op tv en dat komt wel als ze ouder is en wat beter om kan gaan met prikkels. Nu bepalen wij dat een beetje. De andere kant is dus wel dat we voldoende ruimte geven om op te laten zoeken en een weg te vinden. Echt druk maken doe ik me er niet om (eerder om mezelf in deze leeftijd... aargggg.. waar is MIJN rust?), maar ik hou er wel rekening mee. Wat hier helpt is lekker met de handen bezig zijn; kleien, schilderen, in de grond wroeten en natuurlijk lekker onder de douche en daarna heerlijk masseren. Heeft ze ook niet altijd geduld voor, maar het is voor mij ook wel fijn

Succes in elk geval en sja, cliché maar waar; die drie keer R doen het heel goed.

 

Wanneer spreek je over "hoogsensitief" of gewoon gevoelig? Ik herken onwijs veel eigenschappen die ik hier lees bij mn zoontje.
Het is een gevoelig kind, altijd al geweest. Als baby al snel overprikkeld, inbakeren... en nu nog is hij heel gevoelig voor drukte, sferen... als hij in een supermarkt een mama dr kindje een standje hoort geven heeft hij het er thuis nog over. Ook kan hij het zich helemaal aantrekken als iets anders loopt dan gedacht, hij is dan helemaal van de leg.
Hij gaat in februari naar de basisschool en kan me er nu al "druk" om maken. Bij de kennismaking zat hij alleen maar achter mn benen verscholen met zn knuffelbeer en gaat hij op de grond liggen uit verlegenheid. ( terwijl als hij zich vrij voelt en op zn gemak is, dan kan hij heel rebels zijn hoor, tis absoluut geen rustig kind! Gewoon heel kat uit de boom kijkerig).
Maar hou mn hart vast als hij straks 5 dagen achtereen naar school gaat. Vind het stiekem erg spannend voor hem, hoewel ik dat niet zo benadruk. Ik vertel hem juist hoe leuk het is. Als hij zegt dat hij de kindjes niet kent en het eng vindt, geef ik aan dat dat helemaal niet gek is en dat dat inderdaad heel spannend kan zijn. Maar dat hij ze vanzelf leert kennen en hij daarna vriendjes kan maken.
De wijze van omgaan om de school van Annetske klinkt heel prima, maar is in mijn ogen ook een heel gangbare omgangswijze. In de kennismaking met de basisschool van mn zoon kwam deze visie ook wel naar voren. Ik denk dat dit ook heel erg iets is van "nu". Ieder kind is uniek, en de benadering is tegenwoordig erg opbouwend, vanuit het positieve. Dit sluit ook aan bij onze opvoeding ( niet erg autoritair, maar wel structuur biedend).

(Hoog)senistief of niet: ik heb geen label op mn kind geplakt, maar wel een school gekozen die het beste aansluit bij onze opvoeding en visie. Ik denk als je een school kiest met veel aandacht voor het individuele kind, dat ze daar snel genoeg door hebben hoe ze het beste met hem om kunnen gaan. Zou niet meteen met ene hele handleiding aankomen zetten, dan zijn ze ook zo bevooroordeeld!

 

Weet je, ik moet wel. Mijn oudste voelt me feilloos aan. Vanaf een paar dagen/weken oud kopieert hij mijn gedrag/gevoel heel erg (en dan krijg je een milde PND, jank je samen de dag door).

Als ik ergens me niet op mijn gemak voel, zit hij direct op mijn schoot. Als ik ergens vrolijk binnenloop gaat hij vriendjes maken. Nu hij 5 is, begint hij steeds meer zijn eigen wereldje te krijgen, met zijn eigen gevoelens, onafhankelijk van mij. En ik ben erg blij dat door mijn open gedrag (hoe moeilijk soms ook, ik ben ook geen held) hij toch veel heeft gezien.

En zo durft hij nu dus toch op sinterklaas af te stappen. Vorige jaren nam ik hem dan mee aan mijn handje, zong ook vrolijk mee, en ging tussen de kinderen zitten, met hem. Dus wel aanmoedigen en het goede laten zien, maar niet een grens over..

Mijn moeder nam me dan gewoon niet mee, of liet me bij voorbaat al ergens achteraan zitten. Zelf was ze ook niet de enthousiastse dan, dus dat kopieerde ik dan ook weer..

 

Naast al deze goede adviezen, vooral over het kiezen van een soort onderwijs dat passend is, wil ik nog wel een advies toevoegen. Ik denk dat het heel belangrijk is dat jouw kind leert omgaan met de wereld en de prikkels die daarbij horen. Als je van een school vraagt hier steeds in te compenseren leert je kind er niet goed mee omgaan. Als je kind dan naar de middelbare school gaat, of later een baan heeft, moet de omgeving dan nog steeds aanpassen? Dat gaat vaak niet op de middelbare school en al helemaal niet in een bedrijf. Mij advies is dan ook dat je een school uit moet kiezen die bij jou en bij je kind past en dat je vooral veel en open moet blijven communiceren met de school, maar dat je er wel voor moet zorgen dat je je kind leert omgaan met de problemen en niet alleen de problemen wegneemt. Als je de problemen alleen maar wegneemt leert je kind nooit zelfstandig te functioneren.
Succes en veel plezier op school, want school is ook heel erg leuk!

 

Vereniging Hooggevoelig Nederland even een goede site ook Hooggevoelig is een goede 1.

Mijn zoon:
-Enorm oog voor detail'
- sterk geheugen
- Diepzinnige vragen stellen (over de dood e.d.)
- Heel sociaal, kan niet over huilen van anderen e.d.
- snel afgeleid
- Pietje precies
-enorm gevoelig voor prikkels
- Voelt anderen erg goed aan.
- wil na drukte rust hebben en trekt zich terug.
- Leergierig en nieuwsgierig.
-rijke fantasie waar hij vaak in doorslaat.
- Kan niet over harde geluiden (huilen wordt het dan)
-Kan niet over bepaalde structuren in het eten.
-Als hij honger heeft snel uit zijn doen (heb altijd wat te eten bij mij als we weg zijn, na het eten komt hij weer bij)
-Praat als een volwassene.


Ik zelf ben ook HSP en kan niet over drukte dan wil ik mezelf terug trekken, ben een beelddenker wat niet altijd handig is haha maar goed heb er mee leren leven Gevoelens van anderen voel ik zo aan en kan dan zelf ook verdrietig, chag e.d. worden of heel vrolijk natuurlijk. Kan goed leren en ben ook leer en nieuwsgierig.

Mijn zoon is meer HSP dan ik. Afgelopen week kwam hij thuis met een cadeau van sinterklaas van school! ooh zei mijn moeder sinterklaas heeft je naam er op gezet! nee zei mijn zoon dat heeft meester gedaan! (detail! was meesters handschrift...) heeft een goed geheugen, verteld zo verhalen van 1,5 jaar geleden vlekkeloos (en is nog maar 4 jaar nu) Als er iemand huilt staat mijn zoon er bij te troosten, vanochtend moest er 1 uit zijn klas huilen toen ik even keek stond mijn zoon er bij dit kindje op te fleuren Diepzinnige vragen over de dood komen elke dag voorbij. Maar ook over sterren en planeten en over landen en de wereld e.d. O ja en zijn taal, hij praat als een volwassene... zeggen vele mensen tegen mij, gebruikt moeilijke woorden in een goed zinsverband maar was een late prater. Ik betrap mezelf er wel eens op dat ik op een hoger niveau met hem praat dan 4jaar... maar hij begrijpt het allemaal! Ook leed in de wereld trekt mijn zoon zich erg aan, journaal kijken moet ik mee oppassen want hij verteld dit ook op school... laatst meegemaakt en kwam meester me vragen of ik met mijn zoon naar thrillers keek thuis... nou nee dit en dit was op het journaal en dat heeft mijn zoon meegenomen (stond er ff niet bij stil dus...) moet er dus echt mee oppassen!

Wees open over de hooggevoeligheid. Ook t.o. je kind, zodat hij er mee leert leven ook voor later. Ik zelf ben verzopen op school, kon geen rijtjes leren e.d. nu zit ik weer op school en gaat het me heel makkelijk af omdat het onderwijssysteem zo is veranderd gelukkig. Krijg nu nederlands volgens jenaplan onderwijs en nu snap ik het eindelijk wiskunde was mijn vak meer haha had ik geen moeite mee.

Mijn zoon is trouwens niet verlegen. Hij is erg vrij en kwebbeld een hele dag door tegen jan en alleman. Hij praat met vreemden op straat e.d. en zoekt meteen aansluiting in de klas bij zijn klasgenoten. Ik zelf was wel verlegen vroeger en niet zo vrij. Nu niet meer, ik praat nu ook met alles en iedereen. Wel voelen mijn zoon en ik heel goed aan wie "slecht" is en wie "goed" is, mijn zoon praat niet met mensen die "slecht" aanvoelen, dit valt mij duidelijk op nu.

 

Als ik de sites zo doorlees is mijn zoon ook hoogsensitief, ik herken er bijna alles in! Toch schrik ik er niet zo van, voor mij verandert er eigenlijk niks. En hij wordt er ook geen ander kind van.
Ik herken trouwens ook veel van mezelf

Ik wil gewoon zo nuchter mogelijk omgaan met hem en mijn benadering was al aangepast aan zijn doen en laten. Hou e rook niet zo van om hem een labeltje te geven. Misschien ben ik naief of kom ik er later op terug, maar zoals ik het nu zie, zou ik geen maatregelen nemen voor als hij straks naar de basisschool gaat of me aanpassen in onze omgang met hem.

Hebben jullie wel wat anders gedaan dan, nadat jullie "wisten" dat je kind hoogsensitief is??

 

deepfreeze: wat jij noemt herken ik wel. Zelf ben ik gelukkig erg vooruit gegaan op sociaal gebied, waar ik mijn kinderen ongetwijfeld een voordeel mee doe. (maak makkelijk praatjes met iedereen etc, stap makkelijk op mensen en groepen af tegenwoordig).

Soms is het een kwestie van goed acteren! Vanmorgen Sint op bezoek bij de speelzaal. Een drukte van belang ik vond het vreselijk. Maar je houd je goed en leuk voor je kind.
(ben zelf ook hoogsensitief).

Wat Madura zegt, daar ben ik het in zekere zin mee eens. Je kan en moet een probleem zeker niet wegnemen. Maar je moet elk kind leren hoe dat kind in kwestie een bepaald probleem moet aanpakken. Het ene kind kan dat makkelijker dan de ander.

En helaas, en dat merk ik zelf; sommige mensen zullen niet kunnen voldoen aan de verwachtingen van hedendaagse maatschappij!

 

Druif, sind ik er mee "bezig" ben doe ik wel dingen anders. Maar dat kwam omdat ik ging zoeken waarop ik nou toch telkens vastliep.
Hooggevoeligheid was hier dus een obstakel. Probeer het nu positief te gaan zien mbv. het boek van Elaine Aron.
Voorbeeldje:
Mijn dochter kan beter met situaties omgaan als ik haar voorbereid. In simpele dingen; van de week sneeuwde het. Ze moest van mij snel haar schoenen uit trekken op de mat, zodat ze naar binnen kon en daarna ik met de kinderwagen met haar zusje erin. Normaal is het eerst haar jas uit, dus ze "bevroor". Ik kreeg geen contact meer, ze deed niks en toen ik aandrong op het schoenen uit trekken begon ze te huilen.... Uiteindelijk heb ik haar binnen om het hoekje gezet zodat we naar binnen konden en de deur dicht. Toen ik later uitlegde waarom het zo moest was het weer goed.
-Als ik haar van tevoren had gezegd dat haar schoenen eerst uit zouden moeten en waarom, had het geen probleem geweest.

 

Ja, ik snap het. Eigenljk doe ik dit al, beetje door schade en schande wijs geworden inderdaad. Alles communiceren werkt beter voor hem, als iets anders loopt dan moet dat ook altijd uitgelegd worden en dan is het goed.

En tsja, soms denk je achteraf: dat had anders gemoeten. Mn man bijvoorbeeld kan soms heel onredelijk boos worden als bij hem het welbekende emmertje over loopt. Onze zoon schrikt daar heel erg van en raakt helemaal overstuur. Ik brei dat achteraf dan we recht, uitleggen dat hij het niet zo bedoeld etc. Door dat soort dingen denk je de volgende keer wel beter na.
Mmm, misschien dus toch wat meer rekening houden met.

Trouwen sbest herkenbaar, dat je in sommige situaties " acteert" dat je iets heel gezellig vind en leuk ( drukke verjaardagen, kennismaking school) terwijl je je helemaal zelf niet op je gemak voelt, hahaha
Ik wil hem zo nuchter en neutraal mogelijk benaderen in dat soort situaties zodat hij er zo blanco mogelijk in gaat.

 

Mja ook hier... Gaat het niet altijd makkelijk.

De sinterklaasintocht betekent gewoon 3 dagen een chagerijnig kind.
Daarentegen vindt ze het zo leuk.. Dat we dat gewoon voor lief nemen.
Maar ook als baby raakte ze snel overstuur van te veel aandacht.
Heb weleens hele verjaardag op de kinderkamer gezeten na een te enthousiaste begroeting van oma, tante en nichtje tegelijk in de deuropening. (Heel gezellig.. Na 3 uur op de slaapkamer van het nichtje te hebben gezeten met steeds wisselend 1 of 2 mensen erbij wilde ik maar wat graag naar huis)

En ook op school nu.. Thuis kan ze schrijven, op school kan ze het enkel op de gang.
Hetzelfde voor tekenen en diverse andere dingen...
Probleem is dat ze toch zal moeten leren te functioneren in een klaslokaal. En nou is de kleuterklas natuurlijk een stuk drukker dan straks groep 3 maar ik hou m'n hart vast

Ik ga d'r dus ook niet bewust weghouden van drukte en te veel mensen. Maar ik zeg op een gegeven moment wel dat het genoeg is geweest. En zelf kan ze dat ook steeds beter aangeven.
Nadeel is dat veel mensen het aanzien voor verlegenheid en vinden dat ze maar gewoon moet doorzetten.
Wij zien inmiddels wel het verschil tussen gewoon verlegen en "sensory overload"
E dan mag ze gewoon lekker bij mij hangen met d'r oren subtiel, practisch op m'n arm geparkeerd.
En in geval van veel lawaai doe ik rustig m'n arm over d'r andere oor ook nog. Want ze hoeft van mij geen zere oren te hebben van lawaai waar andere mensen geen last van hebben.

Ik heb het idee van aanstellerij wel een beetje laten varen inmiddels
En kan vantevoren prima inschatten wat nog net gaat en wat net te veel is en hou daar dus rekening mee.
Maar ik laat haarzelf (zoveel mogelijk.. Het is ook een leerproces) aangeven wanneer het te veel is.. Dat is iets wat ze wat mij betreft niet vroeg genoeg kan leren.
En ondertussen heb ik de reserve-maatregelen dan gewoon startklaar zodra ze er om vraagt.

Enige waar ik dus enigszins zorgen om maak is dat ze inmiddels in groep 2... Het nog steeds echt te druk in de klas vind om zich goed te concentreren.