Bah sóms............ Zou je het liefst in een hoekje gaan zitten janken. herkenbaar? En dat met dit weer.. ben al een paar weken prikkelbaar naar de kids en heb hoofdpijn. Even een paar dingetjes, -oudste is behoorlijk brutaal en betweterig soms.. -ben bang dat ik een verzakking heb maar durf er niks aan te laten doen, ben als de dood voor aanrakingen down under en durf ook geen gemeenschap -man accepteert het hoor (khad het bij de eerste ook) maar ja een jaar later toch wel ns kriebels.. -spreekt tot overmaat van ramp schertsend over een zoon en ik WIL not meer bevallen HELP doe de hele dag niks anders als piekeren en kan niet eens genieten van het zonnetje
Hoi meid, Herken veel uit je verhaal. Wat mij heel goed helpt is mezelf af en toe een schop onder mijn kont geven en dat ik alles maar moet gaan waarderen hoe gelukkig ik toch ook wel ben met mijn man en dochter. Trek lekker erop uit, maak een lange wandeling want van alleen maar binnen zitten word je ook zo somber. Sterkte en een dikke knuffel!
hee Zomer dankje. Mn oudtse kan nog niet zo ver lopen en de jongste huilt veel in de wagen.. maar ga zeker even een klein rondje doen straks, altijd wat. Ben zeker gelukkig met mn gezin maar sta er veel alleen voor en met slaapgebrek en gepieker wordt je snel prikkelbaar naar elkaar ook. Daar baal ik dan weer van.
Wat vervelend voor je! Er zijn twee praktische dingen die je kunt doen, want dit blijft maar sudderen. Ten eerste zou ik tegen je man zeggen (niet boos of verwijtend) dat je niet goed tegen zijn opmerkingen kan, omdat je écht niet meer wilt bevallen/geen kind meer wilt. Of hij daar alsjeblieft geen grapjes meer over wil maken. Mannen kunnen soms wat ongevoelig uit de hoek komen, maar de mijne houdt zich wel in als ik specifiek vraag om over bepaalde dingen niet meer te grapjurken. Ten tweede: ga tóch naar de dokter. Het is een cliché, maar die heeft al zo ontzettend veel gezien (waaronder pussende fistels en uitpuilende aambeien) dat hij je zich aan het eind van de dag waarschijnlijk nog amper herinnert. Althans, je vagina dan. Dit gaat echt niet vanzelf weg en blijft in je achterhoofd zitten, maar het is een te verhelpen probleem. Succes!
Het is niet dat ik het niet durf te laten zien aan de dokter, maar wil geen aanrakingen daar.. En ook niet die houding. Bovendien zou ik best meer kinderen willen maar niet bevallen En zou het zo fijn voor mn man vinden een zoon..
De jongste is 3 maanden, dus nadenken over een 3e hoeft nu toch nog helemaal niet? Ik wilde heeeeel graag een 3e mijn man absoluut niet, we kwamen er op dat komen toch niet uit en hebben toen afgesproken het er nog een over te hebben zo de jongste 1 was..... Gaf hier veel rust! En misschien even een dagje voor jezelf plannen? Lekker weg net een vriendin, terrasje pakken oid. Of lekker alleen de stad in om je hoofd even leeg te maken?
Dat gaat niet zo makkelijk bij BV, en heb geen vriendinnen. (wel zus maar die werkt) Bovendien een dag oppas heb ik ook niet makkelijk..
Ik zou sowieso gewoon eens met de huisarts gaan praten, zonder onderzoeken als je dat niet wilt. Tussen de regels door lees ik een depressieve sfeer en praten erover helpt al een hoop! Sterkte meid, zonder regen geen regenboog zeggen ze wel eens en dat klopt nog steeds!
Wat zij zegt! Nee echt hoor, ga eens praten met je huisarts. Voor je het weet zit je ineens echt in een depressie en dan ben je niks meer waard, ook niet voor je kinderen. Probeer uit je somberheid te komen! Zoek uit waar je zoveel over piekert en pak die problemen stuk voor stuk aan.
Waar ik pieker is duidelijk lijkt me.. Onze HA is van de oude stempelen totaaal geen type om te praten. Bovendien, ik WIL helemaal geen sex en geen bekkenbodemtherepeut aan mn lijf dus beetje moeilijk om er dan iets aan te doen.. Wat ik wel bewust doe ik afleiding zoeken maar is vrij moeilijk met een klein ukje. Net even lekker gewandeld, nu slaapt ze. Koekjes gebakken en bonbons gemaakt. Afleiding genoeg maar vergeten doe je het niet.
Wat wil je dan? Je vermoed een verzakking (die, als het echt zo is, best vervelend zijn), maar je durft (wilt) er niet aan doen. Ik snap dat dit heel erg vervelend is, maar ik denk ook dat sommige dingen echt even aangepakt moeten worden. Het gaat om je gezondheid ook en je bent het aan de kinderen wel verplicht om daar een beetje voorzichtig mee om te gaan. Misschien is een psychotherapie sessie beter voor je? Ik ben ook geen fan van sex op dit moment, maar dit lijkt me meer iets waar je echt over moet gaan praten.
Toch blijft mijn advies ga eens praten met een professioneel iemand. Mij persoonlijk lijkt het niet normaal om nooit sex te hebben binnen je relatie. Als het iets tijdelijks is vanwege pijn rondom je vagina oke, maar als je er helemaal niet van houd is het een ander verhaal. Je hoeft ook niet uitgebreid met je huisarts te praten, misschien kan hij je een doorverwijzing geven. Ik proef aardig wat frustratie bij je openingspost en daar schrijf je ook dat je het niet durft om aangeraakt te worden, dat zou betekenen dat je ergens bang voor bent / een angst hebt. Als je er vervolgens over blijft piekeren zal het niet snel oplossen denk ik.
Maar vind je nu zelf ook niet dat je even jezelf moet toespreken en iig iets doen datgene waar je iets aan KAN doen? Ik bedoel, mijn moeder had een verzakking, en uiteindelijk resulteerde dat in een hysterectomie (baarmoederverwijdering).
Ok sorry, ik dacht dat je advies wilde hoe je uit je dip zou kunnen komen. Soms is even van je afschrijven inderdaad genoeg.
wat erg.. Maar makkelijk gezegd als je bang bent he, wie bang is voor spinnen gaat er ook niet uit zichzelf één vastpakken edit, ik waardeer jullie luisterende oor sowieso!!
Ik ben bang voor spinnen (toevallig), maar als het moet, dan ruim ik 'm op (al dan niet met hulpmiddelen). maar een spin of je gezondheid ... niet echt te vergelijken denk ik. Ik zou echt een afspraak proberen te maken met een professional (niet je HA) en bespreek dit.