Hi allemaal, Ik ben benieuwd of meer dames, moeders dit herkennen. Ik ben nu bijna 31 weken zwanger en het einde is in zicht. Ik hoef nog maar 5 weken te werken en met een beetje geluk ligt er over een maand of twee een heerlijk klein meisje in het wiegje naast mijn bed. Een heerlijk vooruitzicht waar ik al jaren naar uitkijk. Maar ik vind het ook wel jammer dat mijn zwangerschap dan voorbij is. Nu moet ik zeggen dat ik echt totaal nergens last van heb. Ik heb geen kwaaltjes gehad, niet misselijk geweest, niet echt moe, geen last van mijn rug, oke kan nu geen avondvierdaagse meer lopen, maar that's it! Ik geniet iedere dag van het gefrummel in mijn buik en ook de aandacht die je krijgt. Nu kan iedereen aan je zien dat je een kleintje krijgt en iedereen vraagt hoe het gaat, wat het word, hoe lang je nog moet. Straks ben ik moeder maar dat zie je niet aan iemand (oke de spuugvlekken daargelaten ). En ik vind het ook totaal niet erg om 15 kilo zwaarder te zijn al anders, ik geniet echt van mijn buik, ik vind het nog steeds een wonder dat van een eitje en een zaadje er een mensje in mijn buik groeit, beweegt en straks bij ons is.. Ik kan me voorstellen dat als je 40 weken aan spugen ben dat je het dan wel beu bent, maar zijn er nu niet meer meiden die het zwanger zijn missen of bang zijn het te gaan missen? liefs
Hier nog een 1 november mama! Nou ja, dat moet je maar afwachten natuurlijk haha. Ik herken je gevoel niet helemaal. Op wat complicaties na (bloedingen) gaat de zwangerschap hier prima. Tuurlijk heb ik ook een zere rug, zere heupen en maagzuur tot aan mijn oren, maar dat hoort er gewoon bij. Zwanger zijn is leuk, maar ik ben te nieuwsgierig naar onze kleine meid. Aftellen is wel echt begonnen nu vind ik. Op naar november!
Het zwanger zijn zal ik niet echt missen. Ben er wel een beetje klaar mee, wil m'n kindje nu wel echt ontmoeten en m'n lijf weer voor mezelf hebben. Lekker op mijn buik slapen en een wijntje kunnen drinken. Dat je de aandacht gaat missen snap ik wel. Ik kon er ook onwijs van genieten als mensen iets zeiden over m'n buik en kon geen genoeg krijgen van de complimenten. Nu ben ik zelfs daar een beetje klaar mee. Mensen die eerst mijn buik begroeten en dan mij pas. Mensen die het hebben over hun nichtje, kleinkind..nee..het is MIJN kind (althans van mij en mijn partner). Mensen die vragen wanneer je bent uitgerekend, het antwoord niet afwachten maar van wal steken met hun eigen bevallingsverhaal (vaak horror). Mensen die vragen of je het geslacht weet, het antwoord evenens niet afwachten maar je proberen op de kast te krijgen hoe vaak men er wel niet naast heeft gezeten. Misschien kan ik hier gewoon niet zo goed mee omgaan (iets met hormonen ofzo hihi) maar ik kijk echt uit naar de geboorte!
Ik denk dat ik het gefriemel wel ga missen, heb een probleemloze zwangerschap op de gebruikelijke kwaaltjes na natuurlijk, Vind m'n buik nu ook heerlijk want hij zit nog niet echt heel erg in de weg. Snap wel wat je bedoelt, maar denk ook dat tegen die tijd je buik behoorlijk groot is en als je dan ook nog eens vocht gaat vasthouden je er wel klaar mee bent!!! Ik vind het wel al spannend worden dat aftellen... over 9weken heb ik sowieso een klein mannetje of meissie op in m'n armen liggen!!! Raar!!!
Hey, Ik had ook een heeerlijke zwangerschap. Zelf was ik misselijk met veel overgeven en afvallen tot week 16 en vanaf die week ben ik me zo super gaan voelen ik heb echt van elke minuut genoten. Toen ik 31 weken zwanger was wist ik dat het nog wel even zou duren, ik ben namelijk pas met 41+4 weken bevallen. Ik moet eerlijk zeggen als ik haar tot 50 weken had kunnen dragen had ik het echt gedaan, wat een zaligheid! Ik heb wel wat traantjes gehuilt toen ze geboren was, ik miste haar zo lekker dicht bij me en me lekkere grote buik. Met 40 weken ben ik nog een hele dag weg geweest met 3 uur heen en terug rijden naar huis zo super voelde ik mij. Aahhh.. als ik eraan denk breekt het echt me hart! En ja het is super als je kleintje is geboren, maar alles is dan inneens heel anders en de band met je kindje verandert ook want ze zit niet meer in je buik en dat zal ook nooit meer zo zijn. Geniet van elke minuut, voor je het weet is het over.