Ik ben op zoek naar een tweede hond! Ik heb al een mechelse herder en de voorkeur gaat uit naar een Border Collie! Nu wil ik geen pup, dus ben aan het rond kijken voor een herplaatser! Nu heb ik een hele leuke border collie gezien, alleen deze heeft epilepsie. In welke mate weet ik niet, dat heb ik via de mail gevraagd aan de gene die hem wegdoet! Zelf werk ik bij een dierenarts dus kosten ed spelen geen rol. Ik zie vaak genoeg honden met epilepsie bij ons, maar heb natuurlijk geen idee hoe het is om zelf een hond met epilepsie te hebben! Zijn er hier mensen met een hond met epilepsie? En zo ja, is dit een belemmering in je leven! Moet je alles er op aanpassen (vakanties, dagschema's ed). Ik wil natuurlijk wel weten waar ik aan begin als ik zo'n hond in huis haal!! Dus eigenlijk een hele simpele vraag: Zouden jullie dezelfde hond (dus je eigen hond) weer opnieuw uitkiezen als je van tevoren zou weten dat hij/zij epilepsie zou hebben?
Wij hebben een hond met epileptie gehad en ik vond het altijd heel erg zielig om te zien, Zodra hij een aanval had moesten wij hem een spuitje geven. Een belemmering?? Tja dat is aan iedereen zelf ik was zelf wel graag thuis want wat nou als hij een aanval kreeg en ik was er niet op hem te helpen,, dat vond ik een heel eng idee. Vakantie en dag planning hoefde wij niet echt aan te passen, voordat wij weg gingen kreeg hij een tablet om het rustig te houden, hij werd hier heel slaperig van. Maar ja ik zou hem zo weer uitkiezen! Succes!
mijn moeder heeft ook een hond met epilepsie. ze ziet er verder geen belemmering in hoor.. mijn moeder kan precies zien waarneer ze een aanval krijgt. dan komt ze gelijk naar me moeder toe. dan houd me moeder haar vast en gaat tegen haar praten, als ze gaat praten word ze weer rustiger. dit houd een tijdje aan en daarna krijgt ze spiertrekkingen door der lijf heen, dus gaat ze liggen schokken. als dat over is krijgt ze hele glazige ogen en moet ze weer bijkomen van alles.. meestal zijn het niet hele zware aanvallen,maar af en toe zit er een hele zware tussen,maar zolang iedereen rustig blijft en het liefst bij haar blijft een praat is het zo weer over.. mijn moeder zou het ookzo weer over doen,want ze ziet er verder echt geen belemmering in.. hoop dat je er wat aan hebt. succes..
Bedankt voor jullie reacties! Het is nu sowieso even de mail afwachten van de eigenaar. Om even te bekijken in welke mate de hond het heeft! Medicijnen kunnen eventueel ook nog wel een uitkomst bieden, mocht hij dat nodg hebben!!! Ik ben gewoon verliefd op die hond!! (in hoeverre je dat kan zijn op een foto!). Maar hij is zo gaaf!! Maar ik wil mezelf natuurlijk ook niet teveel ellende op de hals halen!!
Mijn ouders hun hond , Astor, had epilepsie. Is vorige week plotseling binnen 2 minuten overleden op 5 jarige leeftijd door een hartaanval na een epilepsieaanval. Mn ouders zijn er helemaal kapot van. Astor had het niet altijd vreselijk heftig. Hij was vaak onrustig, je kon bijvoorbeeld niet op 1 dag naar de supermarkt, het bos én op bezoek, dat waren teveel prikkels en dan kreeg hij een aanval. Feestdagen waren ook teveel prikkels, familie bij elkaar, hond blij, maar in de avond begon de ellende. Hij kon niet alleen zijn, in principen kan je geen enkele hond met epilepsie alleen laten, als hij een aanval krijgt als jij er niet bent kunnen ze eraan overlijden(stikken, inlikken van tong etc) Astor werd vaak snachts wakker en kreeg dan aanvallen van minuten lang staren naar 1 punt, veel hijgen, erg veel heen en weer lopen, constant rondjes draaien etc. Hij verkrampte helemaal. zn bek zat dan bijvoorbeel muurvast om een bloempot of een stalen hek heen. Probeer de bek van een Riesenschnauzer maar eens los te krijgen. Je moest overal rekening mee houden, mijn ouders moesten zelfs gescheiden op mijn verjaardag komen. Ik heb 4 katten en als astor die rook kreeg ie prikkels en een aanval. Hij kon niet alleen zijn dus eerst bleef mn pa bij hem en ging mn ma naar mij, en 3 uur later andersom. Best ingrijpend dus. Ik zou het je absoluut NIET aanraden. Mn ouders hielden en houden veel van hem, maar zouden er nooit weer aan beginnen. Het vergde erg veel tijd en nachtrust.
Wij konden hem wel alleen laten maar niet zolang,, wij moesten hem een tablet geven voor we weg gingen, en binnen ongeveer 2 uur ook terug zijn.
Waar je heel goed op moet letten als de hond een aanval heeft, of als er een aanval aan zit te komen (en dit kan uuuuren duren, die periode voor de echte aanval: onrust, drentelen, kwijlen, hijgen) is dat je je kindje bij de hond weghoud. Dat zal soms misschien best lastig zijn aangezien de periode voor de aanval een aardig tijdje kan duren. Verder kunnen dit ook als zeer naar en eng ervaren. De rede hiervoor is dat de hond vaak niet weet wat ie doet en zelf "bang" is, ze weten dat er iets engs gaat komen. Ze lopen dus wel een beetje op hun tenen en zijn snel aangebrand, hoe lief hij/zij ook is, op zo'n moment kunnen ze dus wel uitvallen, naar jullie of je kindje, let daar heel goed op! Ook kan het zo zijn dat de hond op een dag zo'n hevig insult krijgt dat er een "draadje" los raakt in zn kop waardoor hij van gedrag verandert. In dat laatste geval spreek ik uit ervaring, toen ik een jaar of 6 was en mn broertje een jaar of 4 kreeg onze hond (met epileptie) een insult waar hij bijna niet uitkwam. Daar heeft hij ook vervelend gedrag aan over gehouden, hij viel alle honden aan die hij maar zag, alles! Niemand kon m meer uitlaten en uiteindelijk is hij naar een boerderij gegaan en is hij erfhond geworden, gelukkig heeft ie daar nog heel wat dolgelukkig jaartjes mogen doorbrengen. Ook heeft hij mn moeder eens goed gebeten in de periode vlak voor de aanval, ze wilde m gerust stellen en omdat ie zo op scherp stond beet in dr duim, normaal was het een schat van een beest! Ik weet ook nog wel dat wij het dood en doodeng vonden als er een aanval kwam. Meestal bleef mn vader dan bij hem en mn moeder nam ons mee naar boven, we gingen dan met zn 3tjes in de badkamer zitten met de kraan hard aan en zongen dan liedjes, maar uiteindelijk zaten we alle toch te huilen van ellende. Het klappen van zn poten op de vloer en het kreunen wat ie erbij deed, vreselijk... Ik wil je echt niet ontmoedigen, maar als ik eraan terugdenk hoe vreselijk wij het vonden denk ik ook aan jouw kindje. Dat je zooo op je tenen moet lopen misschien om te zorgen dat hij/zij (niet naar je banner gekeken) niet in de buurt komt en er misschien ook wel nachtmerries aan overhoud.... Maaaar misschien is dat alles ook niet aan de orde hoor en kun je de hond met een gerust hart een gouden mandje bieden, je weet het nooit van te voren... Wel wil ik ook nog wel even waarschuwen dat je je andere hond zoiezo apart moet zetten als er een aanval aan zit te komen en je kunt ze ook nooit alleen samen laten! De hond die je nu al hebt zal de hond met een insult aanvallen. Groetjes Priscilla.
Iedere hond is anders en je weet niet HOE de hond is die je in huis haalt. Die tabletten zijn erg slecht voor het hart van de hond en de nieren, dus dat heb je er dan ook bij.
Hij was juist niet extreem volgens de dierenarts, alleen soms tijdens de aanvallen. De prikkels waren er alleen erg snel en dat moest je voorkomen, en dus veel dingen laten. En nee, geen medicatie omdat dat op de 1 of andere manier niet mogelijk was, weet even niet meer waarom. En sja, je hebt geen idee of je een normaal geval of extreem geval in huis haalt, daarom raad ik het af.
je kan het gokken, met de kans op een normale hond, of een extreem geval. En dan moet je je hele dagelijkse leven gaan aanpassen, direct heb je ook een hond die 's nachts aanvallen krijgt etc, hoe wil iemand dit elke nacht blijven volhouden? Ik zou het risico absoluut niet nemen, zeker niet als je vantevoren al weet dat hij epilepsie heeft. Zat andere honden (die, gezond zijn, hoop je!)
Zo...wat een verhaal zeg! Heb er helemaal kippevel van! Kan me zo voorstellen dat dit, als kind zijnde, heel moeilijk geweest moet zijn!! En voor je ouders ook.. Pff zeg.. Even een vraagje tussendoor, heeft een hond epilepsie al vanaf de geboorte of kan zich dat later ontwikkelen?
Dat is ook de reden waarom ik ervaringen vraag! Misschien is het idd een te groot risico! En kan ik beter wachten tot er een gezonde hond op mijn pad komt!! Maarja......als ik iets in mijn kop haal!! Maar gelukkig heb ik een man die het er wel uit praat! Ik wacht gewoon even de mail af. (maarja, in hoeverre kan je dat vertrouwen, hij wil immers ook zijn hond zo snel mogelijk kwijt..........dus een leugentje voor eigen bestwil zou ook nog kunnen!!!)
Onze hond had er toen wij hem kochten(puppy) helemaal geen last van,, alleen toen hij ouder werd,, hij was een jaar of 11 toen begon het.
Dat kan zich later ook ontwikkelen. Ze kunnen ook epileptie krijgen door bijvoorbeeld een te hoge dosis narcose tijdens een operatie
klopt, astor kreeg het na 8 maanden. Daarom zeg ik, nu WEET je het, en heb je een keus. Al zou ik et niet doen. Al helemaal niet zomaar van iemand overnemen, want, wie weet is de epilepsie wel de reden. Sommige honden worden ontzettend agressief bij een aanval.
Ok, nou de discussie kan stoppen hihi. De eigenaren hebben mij terug gemaild. Zij zoeken liever even verder naar een baasje die geen andere honden en geen kleine drukke kinderen heeft! Dit prikkelt hem teveel (hij is zelf een sulletje, zoals zij dat omschreef) en een grotere, drukke hond en een kind, zijn echt te druk voor hem! Ben blij te horen dat deze mensen oprecht een goed baasje voor hem zoeken en hem niet gelijk verkopen bij de eerste "gek" (ik dus) die reageert!!