Ik haat mijn onzekerheid en twijfel, maar kan er niets aan doen. Het zit in me. Ik heb het niet meer naar me zin in mijn huidige baan. Een bedrijf waar ik al 20 jaar werk. Heb nooit ergens anders gewerkt. Ik werk nu fulltime naast een gezin met man en kids. De werkdruk is gigantisch. Zelfs al ik 80 uur zou werken is het niet af. Ik ben altijd moe, onrustig en gestresst. Tijd dus om verder te kijken. Ben via L (je weet wel) benaderd en in gesprek gegaan met dat bedrijf. Er gaat een wereld voor me open. Ken niets anders dan mijn huidige werk, waar ze niet goed omgaan met het personeel. Heb mezelf de vraag gesteld of ik me daar nog zie werken de komende 30 jaar. Antwoord: nee. Ik wil rust, tijd voor mezelf, geen stress meer. Heb al 3 gesprekken gehad, maar toch twijfel ik aan alles en zoek ik 100% overtuiging op een of andere manier. De gedachten aan een ander bedrijf, andere mensen en dat ik alles opnieuw moet leren maken mijn m’n autistische ik helemaal gek. Denk niet dat ik dat ooit niet zal hebben. Man zegt dat ik allang een keuze heb gemaakt en dat ik niet zo moeilijk moet doen. Jullie zijn vast ooit van baan veranderd. Was dat met volle overtuiging of ook met twijfel en onzekerheid? Hebben jullie ooit een sprong in het diepe gewaagd? Help!
Ik hoor je heel duidelijk zeggen: ik wil meer rust, tijd voor mezelf en geen stress meer. Volg deze stem, het is beter voor jezelf. In je huidige baan weet je wat je krijgt, dat gaat niet veranderen. Nu ga je voor jezelf kiezen en komen daar twijfels, logisch, want je verlaat je veilige werkplek en kent niets anders. Een nieuwe ervaring is uit je comfortzone, maar dat betekent vaak wel groei. Ik zit ook in een proces van loslaten van mijn huidige baan. Aan alles voel ik dat het beter is om weg te gaan, dat er een betere werkplek voor mij is, en toch heb ik een twijfel. Rouw eigenlijk, ook mijn eerste baan, leuke herinneringen, vastigheid.. Terwijl deze baan helemaal niet meer goed is voor mij en ik verder moet. Lastige dingen hoor, dus snap je helemaal. Neem je tijd om te ontdekken waar je graag wil werken, aan welke randvoorwaarden het moet voldoen voor jou, en volg hierin ook je gevoel. Dat is in ieder geval wat ik zou doen.
Nou huil ik nogal snel, maar ik heb de vorige banen gehuild toen ik weg ging. Terwijl ik er echt klaar mee was. Je weet wat je achterlaat, maar nog niet zo goed wat je terug krijgt. Overigens ben ik 1 keer van organisatie veranderd. Mijn droom organisatie ben ik terecht gekomen en nu ik er zit ben ik daar heel blij mee, maar zie ook genoeg dingen die echt kut voor elkaar zijn. Het gras is echt niet groener zeg maar. oh en twijfelen heb ik ook bij alle keren heel erg gedaan. Het voelde als een sociale druk van ik heb a gezegd dus moet nu ook b zeggen. Heel vervelend
Dit is echt herkenbaar, die twijfel waar je goed aan doet. Anderhalf jaar geleden zat ik in een zelfde situatie. Had het niet meer naar mijn zin, te veel werkdruk en te weinig uitdagingen.. In januari kwam een vacature voorbij waarvan ik dacht leuk, doe eens gek en reageer. Op gesprek geweest en klikte enorm goed. En toen kwam corona.. Maar na lang twijfelen toch in het diepe gesprongen en gewisseld van werkgever. Ik vond het zo spannend, nieuwe omgeving en onzekerheid na best een tijd die stabiele factor. Inmiddels een jaar verder en ik zit zo op mijn plek. Ook nu een vast contract, leuke collega's en wel die uitdaging en plezier die ik zo miste.. Dus mijn advies, doen.. Werkplezier is zo belangrijk..
Dit herken ik volledig (en de tranen ook). Je bent op het punt beland dat je afscheid gaat nemen van 20 jaar! Dat is echt heel veel waarin ook vast veel is gebeurd. Ik heb 5 jaar bij mijn vorige organisatie gewerkt en ik werk nu ruim 11 jaar bij deze organisatie. Ik hoop dat ik tussendoor nog van baan ga wisselen, maar dat zal ook met een lach en een traan gaan. Succes met je keuze, maar als ik het zo lees heb je je keuze al gemaakt. Kan je ook afspraken maken omtrent het aantal uren werken per week als je dit anders zou willen? Bij ons is echt een schaarste, bij ons zou je onderhandelingspositie sterk zijn.
Meerdere keren van baan veranderd. Heb nooit twijfel gehad of ik het werk wel leuk zou vinden: anders had ik daar niet gesolliciteerd Zelfs in de periode dat ik verplicht op meerdere vacatures moest reageren, nooit getwijfeld hierover. Komt wellicht ook omdat ik heel leergierig ben en veel leuk vind. Maar tuurlijk wel onzekerheden gekend. Mijn grootste onzekerheid is nog altijd dat ik het HAAT dat je maximaal een week 'aan de hand wordt genomen' en na die week in het diepe wordt gegooid, terwijl ik nog niet alles 100% goed kan& ken. Dat is voor mijn perfectionistische ik echt een killer, maar ja.. weet inmiddels ook wel dat het erbij hoort, dus dat is makkelijker om mezelf mentaal voor te bereiden (overigens kon ik uit je OP niet exact opmaken of je nou werkelijk autisme hebt, of dat je enkel soms autistische trekjes hebt.. in ieder geval: hier wel gediagnosticeerd autisme en vooral het stuk ''mentale voorbereiding'' helpt mij altijd enorm veel). M'n grootste sprong in het diepe (qua banen) was m'n baan opzeggen terwijl ik nog geen andere baan had. Maar de allergrootste sprong moet nog komen: weer aan het werk gaan na zoveel jaar en dan met name: in een andere sector dan ik gewend ben. Die sprong is tijdelijk uitgesteld door corona, maar eerlijk gezegd is die drempel wel hEEl hoog voor me..... In ieder geval.. om terug te komen op je topictitel: ja ik zou er zeker voor gaan als ik alles zo bij elkaar hoor van je. Ik sluit me aan bij je man, dat je volgens mij allang een keuze heb gemaakt. Kennelijk heb je nog angst voor bepaalde dingen dat je jezelf deze vraag stelt (denk ik, zo komt het op mij over althans)? Misschien voor jezelf fijn om op een rijtje te zetten welke angsten je hebt en dan te analyseren of ze gegrond zijn ja of nee (veel angsten zijn dat niet). Kan zijn dat je eigen inzichten hierin je al gerust kunnen stellen
Gaaan! Ik ben 2 jaar geleden na 10 jaar bij dezelfde werkgever gewisseld. Niet omdat ik die nieuwe baan zo graag wilde hebben maar omdat ik echt weg wilde bij de huidige werkgever. Uiteindelijk kon ik niet aarden bij de nieuwe werkgever. Heb ik me best een tijd ongelukkig gevoeld. Maar, eyeopener, spijt van de overstap heb ik nooit gehad!! Inmiddels ben ik nog een keer gewisseld en zit ik helemaal op mijn plek. Pak die kans! En werkt het niet? Pak je de volgende kans, net zo lang tot dat het wel werkt. Gefeliciteerd alvast met je nieuwe baan .
@Patatje1982 wat ik nog even wil aanvullen op wat anderen al zeiden dat je er ''in het ergste geval'' achter komt dat ook je nieuwe baan niet is wat je zocht: het is altijd een leerpunt. Door een nieuwe baan (of die nou wel of niet bij je past) kom je er weer beter achter wat wel/niet bij jou past. Dus zelfs al past die nieuwe baan niet bij je, het is een leermoment geweest, en zo weet je in ieder geval weer wat je in nieuwe baan #2 wel of niet moet zoeken
Anders neem je een paar dagen vrij van je huidige baan, en ga daar een paar dagen proefwerken. (Al dan niet gratis, als een soort stage) Dat heb ik ook wel eens gedaan. Dat leer je de collega’s kennen, kan je een beetje de sfeer proeven. En maak daarna je keuze.
Herkenbaar, maar als ik jou OP lees moet je het wel echt doen. Bevalt het uiteindelijk niet? Dan ga je weer op zoek naar iets anders. Ik heb 8 jaar bij mijn werkgever gezeten en altijd fantastische collega’s en managers gehad en heb echt gejankt als een klein kind toen ik de deur uit liep, maar het werk stond me al jaren tegen. Ik heb de knoop door gehakt, terwijl ik nog niets anders had, maar nadat ik de knoop officieel daar had doorgehakt, had ik binnen één week al een andere baan. Bij deze baan waren de werktijden echt top! Toch kon ik me niet aarden binnen de organisatie en voelde ook met veel collega’s geen klik, maar tja die werktijden dat was toch wel erg aantrekkelijk, dus ik bleef hangen. Na 2 jaar kreeg ik geen vast contract en eigenlijk was ik daar best blij om, maar ook daar vertrok ik met tranen in m’n ogen. Dit was net in de Corona periode. Gelukkig toch snel weer iets anders gevonden en binnen 9 maanden kreeg ik al te horen dat m’n contract omgezet werd naar vast. Binnen deze organisatie voel ik me echt thuis en welkom. Fijne collega’s en het werk is leuk, voldoende uitdaging. Zie ik mezelf deze functie nog 30 jaar doen? Nee, dat niet tenminste niet in de vorm zoals die nu is, maar er zijn voldoende interne mogelijkheden en anders gaan we gewoon weer opzoek.
Bedank voor jullie tips en ervaringen. Fijn om te lezen dat mijn gevoel niet raar is. Rouw is een goed woord. Om de leuke en goede herinneringen hoe het ook is geweest. Om mijn collega’s waar ik afscheid van ga nemen. Bij een aantal zal me dat echt zwaar gaan vallen. Ben eigenlijk heel verdrietig over hoe het bedrijf het zover heeft kunnen laten komen in alle jaren. En verdrietig om collega’s die dezelfde werkdruk ervaren. Maar ik word wel weer blij van minder werkuren en de opleiding die ik mag gaan volgen. Iets wat ik bij mijn huidige werkgever nooit voor elkaar heb gekregen en ook niet ga krijgen. Ik ga deze morgen nogmaals bij het eventuele nieuwe werk langs. Even nog wat dingen bespreken, vragen stellen en sfeer proeven voordat ik vandaag/morgen toch echt een beslissing ga nemen. @ hummeltje5: nee, ik ben niet gediagnosticeerd met autisme. Ik vind dat ik af en toe autistische trekjes heb waardoor ik het mezelf niet altijd makkelijker maak.
Ik heb zelf lang als corporate recruiter gewerkt (nu anders maar zelfde branche) en ik word zelf veelal benaderd via die medium. Dus ik denk beroepsdingetje dat ik het direct wist hoor