Misschien herkenbaar en misschien wel helemaal niet. Maar wat is mama zijn soms toch een moeilijk beroep hihi. Soms heb ik echt van die moment dat ik denk: En nu ? Het is een strijd tussen gevoel en verstand vind ik zelf. Zo is mijn zoontje op het moment niet lekker/ziek. Hij is wil alleen bij mama zijn, is hangerig, veel moe en wil uiteraard niet slapen. Spelen doet hij wel, maar het is voornamelijk wat ik hiervoor beschreef. Duidelijk niet lekker in z'n velletje. Hij had dinsdag opeens koorts in de avond. Heel de dag was hij kip lekker en net voor het avond eten begon het hangen en voelde ik dat hij opeens gloeiend heet was. Hup de thermometer erin en 40,4. En dan begint z'n strijd. Hmm zal ik even de huisartsen post bellen (gevoel). Tja kindjes hebben wel vaker een keer koorts en hoeft niet perse ernstig te zijn (verstand). Maar stel dat het toch iets is (gevoel). Nou misschien toch maar eerst even mijn mama bellen (verstand). Moeders opperde toch even de huisartsen post te raadplegen en dat is dus ook gebeurd. Er werden wat vragen gesteld met betrekking tot zoonlief en de mevrouw gaf ons de nodige info en tips. En vertelde vriendelijk dat het waarschijnlijk niets was. Ik moest gewoon even wat dingen in de gaten houden en mocht dat of mijn ongerustheid het overnemen dan kon ik altijd bellen of langskomen. De volgende ochtend weer getemperatuurd en geen verhoging te bekennen. Het zal dus wel meevallen. Zoonlief voelde zich die dag duidelijk beter en mama was weer helemaal gerust. Maar toen werd het avond en was hij weer hangerig. Tempratuur meten, geen verhoging maar duidelijk niet lekker en wilde alleen bij mama zijn. Die nacht enorm gespookt en tot onze verbazing al om 6 uur wakker (normaal slaapt hij tot minstens 8:30 vaak langer, wat zijn wij verwend he ). Dus hup tempratuur en blijkt lichte verhoging van 38,4. Hup eruit want slapen wilde hij niet. En er volgt een dag van hangen, zeuren, huilen, heel veel moe zijn en niet willen slapen. Aangevuld met constant bij mama willen zijn. Dan wil je gaan avond eten en hij schreeuwt alles bij elkaar in de stoel. En dan begint de strijd. Zal er dan toch iets zijn, normaal eet hij alles wat los en vast zit (gevoel). Misschien wil hij gewoon uitproberen (verstand). Hij gaat wel erg tekeer misschien er maar uithalen (gevoel). Papa vond het welletjes en haalde hem eruit. Even een luier verschonen. En dan vind je uitslag op z'n buikje. Vreemd nog niet eerder gezien. Vervolgend volg je elk vlekje en kom je tot de ontdekking dat er op meerdere plekken van die vlekjes beginnen te komen. En je raad het al die strijd he. Uiteindelijk besloten vandaag de huisarts te bellen en dan eens kijken wat het is. Ondertussen toch eens rondneuzen op het net wat het kan zijn. En toen ik een vriendin van de uitslag vertelde opperde de vijfde en zesde ziekte (zij heeft 2 kindjes en is dus al wat verder met haar beroep als mama hihi). Conclusie: wat kan het soms verwarrend zijn dat gevoel en verstand. Meestal wint gevoel het, maar tja dat verrekte verstand he
Helemaal herkenbaar! Ik weet zeker dat een dag op kantoor werken niet zo vermoeiend is als de hele dag mama zijn! Is trouwens niet aanvallend bedoeld voor meiden die op een kantoor werken, ik bedoel bij wijze van spreken. Inderdaad het is zwaar en dat gevoel en verstand.......lastig soms!