Hallo, Een aantal maanden geleden (meer dan half jaar) heb ik hier op het forum voorgelegd dat mijn man twijfelt of wij voor nog een kindje zouden gaan of niet. Zijn zorgen waren begrijpelijk (al vijf kinderen (vier van hem), gesteriliseerd al wat ouder). Maar mijn wens was zo groot, dat ik toch steeds het gesprek aan ging. Na mijn bericht op het forum waarin de meesten aangaven dat ze mij wel begrepen maar hem ook, heb ik mij er bij neergelegd. Je moet het beiden willen of niet. Maar wat schetst mijn verbazing, nadat ik er dus al een half jaar niet meer over gesproken heb (wel veel aan gedacht, maar vooral met het afsluiten bezig was), zegt mijn man gisteren zomaar uit het niets. 'Ik heb er over nagedacht en ik wil het ook, maak maar een afspraak bij een kliniek, nu moeten we ook doorpakken'. Pfff ik ben helemaal in shock (positieve shock). Ik weet dat het nu allemaal nog maar te bezien valt of het gaat lukken. Hersteloperatie, onze leeftijd etc. Maar tjee wat ben ik blij. Ik heb wel moeten beloven dat als het niet lukt, wij het daar ook bij laten dus geen medische molen op onze leeftijd. Jullie kunnen natuurlijk niet zoveel met mijn verhaal, maar ik wilde het graag met iemand delen en zoals dat gaat met dit soort dingen wil ik het niet met mijn omgeving delen omdat de kans dat het gaat lukken niet zo heel groot is en wij het graag voor ons zelf willen houden. Maar ik voel mij blij en dankbaar.
Nou, ik vind het super fijn voor je....wauw! Jij hebt al een kindje, begrijp ik het goed? Ik ga voor je duimen dat het gaat lukken....
Dank jullie wel. Ben ook heel blij. Zelfs als het uiteindelijk niet lukt dan hoop ik dat ik de rust vind dat ik we het wel geprobeerd hebben.
Wat fijn! Ik hoop dat het lukt voor jullie. Hoe oud ben je als ik vragen mag ? Had je vorige verhaal niet gelezen. En je hebt zelf 1 kindje? Top. Heel veel succes
Ik ben 38 dus het is wel spannend of het überhaupt nog gaat lukken. Mijn man is 5 jaar geleden geholpen en het schijnt dat je ongeveer 4% per jaar aan vruchtbaarheid verliest (mits de operatie lukt). Dus voor hem geldt in het beste geval 75% en voor mij misschien nog wel minder. Maar het gevoel dat ik het nog 1 keer mag mee maken na zoveel jaar is al heel fijn. Als het uiteindelijk niet lukt dan heeft het zo moeten zijn maar zal ik niet mijn hele leven hoeven te denken aan dat het misschien wel had gekund.