dochter gaat vanmiddag naar de tandarts omdat we een bepaald stuk niet meer mogen poetsen, en al helemaal niet meer met de elektrische tandenborstel. Met eten of drinken horen we haar er niet over maar bij contact of trilling is t kennelijk gevoelig, dus maar even na laten kijken. We hebben dr al geleerd dr mond open te doen en dat ze zelf "het plekje" laat zien. De dokter vindt ze helemaal t einde (ze ziet veel verpleging bij mn vader) dus tandarts leggen we straks uit als tandendokter. De rest laten we aan de tandarts over, die heeft meer ervaring met deze leeftijd in dr stoel. Maar wat kunnen we eventueel verwachten? Ik ben al een stap verder als ze het probleem kunnen identificeren, twee stappen als we daarna wél weer kunnen poetsen (zei het met een tijdelijk lapmiddel en de nodige overtuiging) Ik vermoed een kaaskiesje op de zijkant zie ik een zwakke dof witte plek en de kroon zelf is al geel sinds het doorkomen, terwijl de anderen dat niet hebben. Ff gaan boren of zo'n RVS kroon er op zetten zal m niet worden verwacht ik. Tenzij het een zen-master is zal ze daar sedatie moeten hebben met dat temperament hier. Maar een seallaagje aanbrengen oid zou dat kunnen met een 3.5 jarige? Geen idee hoeveel tijd je nodig hebt daarvoor, maar ik zou gokken dat dat ook met een klein kind die daar eigenlijk geen trek in heeft nog wel haalbaar is. Probleem is namelijk dat ze flixotide gebruikt dus ff maar niet of minder poetsen op dat stuk is eigenlijk echt geen optie.
Ik denk dat je inmiddels al naar de tandarts gegaan bent. Ging het goed? Wij zijn met onze oudste laatst ook naar de tandarts geweest wegens een gaatje. Dit gaatje moesten ze echt vullen helaas. Onze zoon is een echte actieveling, altijd rennen, klimmen, niet luisteren etc, dus ik dacht echt dat het vullen van een gaatje niet zou lukken. Ook in de wachtkamer kon meneer geen seconde stilzitten. Maar toen we binnen mochten komen bij de tandarts en zoon in de stoel ging zitten, was hij super rustig, en heeft heel goed geluisterd. Het vullen van het gaatje duurde wel even, maar mijn zoon bleef heel stil zitten. Hij was er wel heel erg trots op dat hij bij de tandarts in de stoel mocht zitten
Ja we zijn geweest en niks wijzer vooralsnog. Begon al met een half uur vertraging en afdeling ongeduld, niet echt handig. Wel werd iedereen vrolijk begroet. Met veel gekwebbel richting de kamer, maar in de stoel zitten of tandjes tellen oooooooh nee. Zachte hand werkte niet en je krijgt dr niet snel gepaaid met cadeautjes in t vooruitschiet oid dus na t nodige wikken en wegen toch maar iets hardere hand en dr even in de mama houtgreep genomen. Uiteindelijk tandjes laten tellen waarbij ze dus gelijk naar die kant kon kijken. Optisch niet echt problematisch (gelukkig) maar na een korte pauze en wat overleg toch nog een keertje kijken met t lichtje erbij en er moet eigenlijk wel nog een seal overheen maar eerst een beetje wennen. Tweede keer op die stoel ging al beter, nog niet goed genoeg dat je wat zou kunnen doen maar geen volle houtgreep. Ook dr cadeautje maakte in elk geval heel veel goed. Volgende week hopelijk polijsten en met wat mazzel een seal. Dan is t wat beter beschermd en ook minder gevoelig. Ze heeft dr polijstborsteltje al uitgezocht voor volgende keer en dan gaat de tandarts 'poetsen'! Jeeeeeeeeh! Houtgreep is ze overigens wel vaker tegen gekomen, dus dat doet dr weinig. Ze heeft ook al de nodige vernevelingen en neusspoelingen gehad dus het is geen wereldvreemd concept. De eerste paar tellen heb je t nodig, daarna is t meer een knuffel in een vreemde houding zeg maar.