Onze dochter is nog 2, richting 3. Binnenkort ben ik uitgeteld van ons tweede kindje. Dochter vindt het eigenlijk wel leuk dat ik zwanger ben, begrijpt het ook goed en heeft zin om grote zus te worden. (voor zover ze begrijpt wat het inhoudt: ook aandacht moeten gaan delen). Ze snapt heel goed hoe het zit: er zit een baby in de buik, over een paar weken komt de baby er uit, en die gaat dan bij ons wonen. Ook dat baby's huilen, etc etc. Nu was ze heel positief en lief: mijn buik krijgt volop kusjes en knuffels, etc. Twee weken terug is dochterlief ziek geweest, tot vorige week. En net als wat we van haar gewend zijn is ze dan erg hangerig en huilerig. Nu is ze al weer een week beter, maar ze blijft huilerig!! En echt om niks (omdat de blauwe beker in de afwas zit, ik noem maar wat.) En driftbuien ineens Ze zit ineens echt duidelijk niet lekker in dr velletje en ik vind het eigenlijk wel zielig. Waarschijnlijk toch de spanning van dat het nu dichterbij komt. Wat kan ik doen om het voor haar weer rustig te maken en weer lekker in dr vel te krijgen?? Uiteraard krijgt ze nu al wat meer liefde en aandacht van ons.
Tja ik weet niet of je hier zoveel nu mee kan. Mss boekjes over de komst lezen? ze net iets meer voorbereiden dat de nieuwe baby geen bedreiging voor haar wordt? En gewoon aandacht geven. En mss lekker vroeg op bed voor een keertje. Dit is net zo spannend als sinterklaas en dat soort dingen... Wat ik wel heb gedaan is een kadootje kopen voor mijn andere kinderen. En toen de beeb geboren was kregen ze een kadootje van de baby... Dat vonden ze heel speciaal. Maar na die tijd zijn ze nog steeds een week van de leg geweest Ze moeten toch wennen! succes!
Boekjes lezen, er over lezen etc doen we al. Ze weet het ook allemaal precies. We hebben inderdaad ook een cadeautje voor dr als de baby er is. Maar dat is natuurlijk pas over een week of 4. Het is meer het er naar toe leven....
Oh ik herken het ook zoo... Idd dat bekerverhaal was ook drama hier!!! De eerste nachten waren hier ook niet fijn. Ze zijn idd echt even van de sapperdeflap.. maar beter wordt het.. Idd een cadeautje, praten over trotse zus...en ik had ook het boekje mama wat zit er in je buik.... Ik loop nu ook op mn tenen s avonds hoor dat de grote broer niet wakker wordt van het zussie...ook dat leg ik steeds uit dat baby's huilen maar echt wel beter gaat worden... Het komt goed...die kleintjes voelen de veranderingen vooraf
Ja een aftelkalender hebben we ook. Natuurlijk vind ik het spannend hoe ze straks gaat reageren, maar het gaat me nou eigenlijk vooral om nú. Ze zit nu niet lekker in dr vel.
Herkenbaar hoor. Onze zoon vond het ook spannend worden. De ochtend dat ik naar het ziekenhuis ging om ingeleid te worden, heeft hij de hele boel nog onder gespuugd. Arm ventje. Toch heb ik er zeker geens spijt van dat we in die laatste periode regelmatig een boekje met hem hebben gelezen hierover en het er af en toe ook over hadden. Hij was echt verrassend snel aan de nieuwe situatie gewend en accepteert ook echt dat zijn broertje nu bij ons hoort. Toen de oudste na de eerste kennismaking in het ziekenhuis weer met mijn man mee naar huis ging, zei hij ineens; "Eerst waren we met zijn drietjes en nu zijn we met zijn één - twee - drie - viertjes!" Zo mooi!
Het zal ook vast aan de komst van de nieuwe gezinsuitbreiding liggen maar het is ook de leeftijd om volledig uit hun dak te gaan wat betreft de kleinste dingen. Weinig tot geen aandacht geven werkt het beste. Althans hier maar dat ligt ook aan mijn bui!
Lijkt me moeilijk. Ik heb eigenlijk ook niet veel tips. Wanneer ze gewoon zichzelf is veel liefde en aandacht geven, maar woede uitbarstingen gewoon zeker niet tolereren lijkt mij. Anders wordt dat straks misschien de manier waarop ze om aandacht gaat vragen als haar brusje er is. Het is waarschijnlijk gewoon een spannende periode, waar ze even (samen met jullie!) doorheen moet. Ik zie overigens in mijn omgeving heel sterk dat kindjes rond de 3 weinig aandacht hebben voor hun brusje de eerste paar maanden. Bij twee vriendinnen negeren hun kindjes hun kleine zusje compleet. Hoort erbij denk ik. Ik ben benieuwd hoe jouw dochter straks reageert! Houd ons op de hoogte .
Ja ik ben ook benieuwd hoe ze gaat reageren! Misschien vindt ze het wel helemaal niet interessant. Maar nu vindt ze het wel leuk allemaal. Veel liefde en aandacht krijgt ze wel, maar zou het dan straks niet ineens afkicken zijn, zeg maar? Als de baby er is, krijgt ze misschien wat minder aandacht, dan dat ik haar nu (in die laatste paar weken) kan geven...
Hier een zoontje van dezelfde leeftijd die net een zusje heeft gekregen. Ik denk dat je niet heel veel meer kunt doen dan je al doet (qua boekjes lezen enzo), het IS gewoon spannend en daar kunnen ze geloof ik best last van hebben. Ik zou gewoon consequent blijven reageren zoals je altijd al deed op woede-uitbarstingen enzo. Duidelijkheid en hetzelfde blijven reageren werkten hier het beste om hem erdoor heen te helpen. Ik zou er trouwens sowieso op rekenen dat ze het moeilijk gaat vinden als de baby er is, dus afkicken van de aandacht zal sowieso moeten gebeuren (het gaat nu eenmaal van volledig aandacht in je eentje, naar ineens moeten delen). Daar hebben we hier in ieder geval best last van. Hij accepteert de baby, en ze hoort er gewoon bij voor hem, maar hij is ook vaak bezig negatieve aandacht te zoeken. Als ze er gene moeite mee heeft dan prima, maar zo wel dan ben je er in ieder geval een beetje op voorbereid.
Onze zoon is ook twee weken ziek geweest (zijn zelfs tweede dag naar HAP geweest ivm koorts en extreme buikpijn, ze wilden hem even checken) maar ik merk aan hem dat hij toch niet helemaal de oude nog is ook al heeft hij geen klachten meer. Hij is hangeriger en knuffeliger dan normaal en als hij boos wordt is hij echt goed boos. Hij huilt om niks en hij wordt 's nachts nog een keer wakker terwijl je hem nooit meer hoort en ziet als we hem op bed gelegd hebben. Missch heeft het niks te maken met het einde van de zwangerschap en is ze nog aan het bijkomen van het ziek zijn.
Ik wilde net zoiets typen als in het laatste bericht! Mijn jongste is rond de feestdagen ontzettend ziek geweest. Hoge koorts, oorontsteking, zat bijna geen leven in, hing maar de hele dag... Die week daarna?! Pfff, huilen om niks en driftbuien!!! Had hij nog nooit gehad (was toen 20 maanden). Hier leek het echt of de energie er uit moest??
We gaan haar lekker veel positieve aandacht geven en ondertussen gewoon consequent blijven. (Dat sowieso). En dan zien we wel of het nog van ziek zijn is of spanning
Ja, dat is moeilijk. Ik zou denk ik wel proberen om de hoeveelheid aandacht zoveel mogelijk continu te houden, want anders gaat ze het brusje misschien juist zien als een bedreiging. Maar volgens mij kun je - afhankelijk van wat voor baby je hebt misschien- je oudste kindje ook best veel aandacht geven in de kraamtijd. Voordeel van de kraamtijd is dat je altijd thuis bent. En als de baby slaapt (en dat doet hij hopelijk veel ) dan kun jij wat met de oudste doen, al is het maar lekker op de bank hangen en samen boekjes lezen als jij moe bent en misschien kan de oudste al helpen met dingetjes aangeven voor de baby. Maar ik nu idd niet zoveel aandacht geven dat je het straks niet meer kunt volhouden. Maar then again, ik heb natuurlijk nul ervaring en baseer het alleen maar op wat ik om me heen zie .