tweede kindje

Hier een bewuste keuze om ze niet te dicht op elkaar te hebben. Van tevoren en toen onze oudste er net was hadden we zo'n 2,5-3 jaar leeftijdsverschil in gedachten.
Het 1e jaar met onze oudste was ook best pittig, zo rond 1,5 zaten we in lekker rustig vaarwater en waren de kriebels voor een 2e kindje ook erg aanwezig.
Toen we er voor gingen was ik gelijk zwanger. Er zit hier 2 jaar en 4,5 maand tussen.
Qua zwangerschap was het ideaal. Ze slaapt s middags nog, was redelijk zelfstandig, kon trap op en af, etc. Ze begreep het ook best goed.
De eerste 3/4 maanden met onze jongste waren erg pittig omdat zij erg onrustig was. De oudste schoot er toen wel wat bij in maar ik weet niet of zij er echt last van heeft gehad.
Nu loopt het allemaal lekker. Wel is het soms best pittig aangezien ze beide niet doorslapen, de oudste flink aan het peuterpuberen is en de jongste is vrij makkelijk maar drinkt vaak en doet vaak korte slaapjes dus ik blijf de hele dag bezig.
Maar de oudste is erg gek op haar zusje, helpt mij ook goed mee. De jongste reageert nu ook erg leuk op de oudste dus voor ons voelt het goed.

Overigens denk ik nu stiekum na over een 3e haha. Zou ik puur alleen gevoelsmatig wel willen maar zodra ik er over na ga denken komen er 1001 bezwaren in me op voor nu dus dat doen we maar niet. Wie weet ooit nog.

 

Ik werk in de kraamzorg. Bij m'n oudste begonnen na 12 weken, dat viel me best wel zwaar. Dit keer na 5 maanden begonnen en heb tot nu toe nog niet zoveel gewerkt. Ik vind het opzich wel lekker om even wat anders te doen dan thuis te zijn maar ik werk altijd 8 dagen achter elkaar en das vrij pittig. Maar goed haal wel veel voldoening uit mn werk, dat is ook belangrijk.

Mijn man kan ook slecht tegen het gehuil hoor! Hij is denk ik blij als onze jongste straks 1,5 is. In het begin heeft ze heel veel gehuild en nu eigenlijk amper.
Ze begint hier te jengelen als ze moe is of honger heeft maar echt huilen gebeurt nog weinig.

Ik zit even diep na te denken over het huilen van een dreumes.
Volgens mij huilde ze alleen als ze zich zeer deed, soms bij het wakker worden maar meestal deed ze dat kletsend. En 's nachts huilde ze wel eens maar als we er dan heen gingen was ze weer stil.
Heel af en toe had ze wel eens dat ze huilend wakker werd en eigenlijk niet stil te krijgen was en je niet echt contact kreeg met haar. Volgen mij is daar wel een benaming voor, maar dan namen we haar gewoon bij ons en wachten we tot het overging.

Oudste kon met 1,5 al aardig praten en dan kunnen ze zich natuurlijk ook beter uiten.

 

Het ideale leeftijdsverschil is er niet. En een half jaar tussen de verjaardagen, dat kun je ook niet plannen.
Het hele eerste jaar wilde ik geen tweede kindje (zware zwangerschap, traumatische bevalling, complicaties). Tot mijn zoon 1 werd en toen riep alles in mij dat ik het nog wel een keer wilde. Toen mijn zoon 15 maanden was, bleek ik meteen zwanger te zijn. Er zou 23 maanden tussen komen. Ik was weer erg misselijk, had meteen bekkenklachten en mijn zoon liep nog niet, ik vond het erg zwaar. Mijn zwangerschap bleek niet goed te zijn en ik werd daarvoor gecurreteerd.
Toen mijn zoon 20 maanden was werd ik weer zwanger. Dit keer een totaal andere zwangerschap, niet misselijk. Wel met 30 weken weeen, dus moest rustig aandoen. Ik moest hierdoor wel veel opvang/oppas regelen. Ook wilde hij niet meer slapen toen ik 8 maanden zwanger was, dat vond ik wel heel erg. Verder had hij wel de leeftijd waarbij ik hem overal bij kon betrekken en dingen uitleggen. Er zit 2 jaar en 5 maanden tussen de kids. Het was in het begin dat mijn jongste er was een pittige tijd. Ik heb flink moeten wennen om er 's nachts veel uit te moeten en 's ochtends rond 7 op te moeten staan voor mijn oudste. Het duurde wel 2 maandjes voordat we weer een ritme hadden met elkaar.
Ruim een half jaar geleden bleek ik onverwachts weer zwanger te zijn. Ik was meteen weer misselijk en moest veel spugen. Nu met 2 kids (jongste was 7 maanden, oudste 3) was dat heel pittig. Mijn zwangerschap verliep niet goed.
Mocht er nog een derde kindje komen dan zou ik er minimaal 2 jaar tussen willen hebben. Dan hoef je niet zoveel te tillen tijdens je zwangerschap en ze begrijpen net wat meer zodat je kunt uitleggen dat er een broertje/zusje komt.

 

Grappig, wat je schrijft is precies hoe ik het na de bevalling van onze dochter heb gevoeld. Na de geboorte wist ik eigenlijk meteen al dat ik graag een broertje of zusje voor N zou willen. Rationeel stopte ik dat nog wel weg. N. is nu 1,5 en ik ben net gestopt met de pil.

Manlief had iets meer overtuiging nodig, heeft ook minder geduld als N wat drammerig is of niet wil slapen. Volgens mij hebben vrouwen/moeders sowieso dat ze meer kunnen hebben qua huilen... Ik merkte wel dat ik rust in mijn lijf had toen we eerst hadden besloten om samen nog een kindje te willen en later toen ik stopte met de pil. Het is nu goed in mijn lijf en het mag gebeuren.

Ik zou het heel fijn vinden als er ongeveer 2.5 tot 3 jaar tussen zit. Ik scheel zelf 5 jaar met mijn broer en dat heb ik altijd als veel ervaren. Maar goed, je hebt het niet voor het zeggen, dus dat is even afwachten

Onze dreumes huilt niet veel meer, behalve als ze valt of zo. Ze kan wel dreinen als ze haar zin niet krijgt (vooral als ze moe is of honger heeft ) En als ze 's morgens wakker wordt, ligt ze te brabbelen.

 

ik herken je gevoel ook ,
mijn vriend en ik hadden na 2 maanden alweer de kriebels,
van het zou wel erg leuk zijn een 2de en dat er dan niet een groot leeftijdsverschil tussen zit.
(ondanks moeilijke zwangerschap, en galsten) zou ik heel graag nu voor een 2de kindje gaan.

alleen hebben we toch besloten er nog mee te wachten,
goed je eigen gevoel blijven volgen

 

Onze dochter is nu 3,5 en ons zoontje 13 weken. Ik vind dit heerlijk! Onze dochter is dag en nacht zindelijk en al behoorlijk zelfstandig. Als ze straks naar school gaat, dan heb ik extra tijd voor mijn zoontje. Als ik het over mocht doen. Zou ik het weer zo doen. Ik heb helemaal niet het gevoel dat ik weer opnieuw begin. Ik geniet met volle teugen van mijn kids!

 

Is natuurlijk heel individueel. bij ons zit er straks 2,5 jaar tussen. Persoonlijk vind ik het nu al ideaal De oudste is al een zelfstandige meid, slaapt goed door, kan goed zelf spelen, kan zelf de trap op en af (natuurlijk wel dat ik erbij ben, maar hoef niet te tillen), kan zelf al hele stukken lopen, hoef niks dubbel te kopen (geen andere kinderwagen, kamertje enz), ze slaapt bijna nooit meer overdag, dus straks hoef ik nog maar met 1 slaapritme rekening te houden en niet met twee. En ik heb nu alle tijd om gewoon weer volop bewust een tweede zwangerschap mee te maken. Ik was er eerder nog niet aan toe. Kan nu volop van de baby in mijn buik genieten, 3d echo laten maken, boekje lezen 's avonds enz.
Oudste snapt ook al dat er een baby in mama's buik zit en ze is helemaal gek op baby's (als die op bezoek komen en op het kdv) en kijkt er helemaal naar uit. top!

 

Gefeliciteerd met je dochtertje!

Ik denk ook zeker dat je te hard van stapel loopt. Het zijn echt je hormonen.
Daarbij zou ik het plannen wat je doet, ook los laten. Sommige vrouwen krijgen alleen maar kinderen in dezelfde periode of zelfs dezelfde maand. Dus dat zou ik los laten.

Wij hebben er 1,5 jaar tussen zitten. De eerste was heel makkelijk en alles ging volgens het boekje. Na 9 maanden gestopt met anti conceptie en direct zwanger! Dat was wat anders dan het jaar voor de eerste zwangerschap.
De tweede heeft het niet makkelijk. Blijkbaar door lactose intolerantie waar we pas achter zijn. Daardoor hebben wij het de afgelopen maanden ook erg zwaar gehad. Twee kinderen en dan ook nog dicht op elkaar is pittig. En helemaal als je een 'moeilijke' tweede krijgt. Ik stond behoorlijk op overleven en heel langzaam lijk ik er een beetje uit te ontwaken.
Maar ondanks het hele zware, is het ook leuk! Hoe de lieverds op elkaar reageren, hoe goed beide ontwikkelingen gaan. Het is prachtig! Maar eerlijk is eerlijk: zo is het niet altijd.

Dus zet de knop even uit zou ik zeggen en richt je eerst even op dit meisje. En kijk dan over een paar maandjes eens weer hoe je je erover voelt.
Fijne tijd samen!

 

Hier zit er 2 jaar en 3 maanden tussen.. Onze oudste was dus 1,5 toen ik weer zwanger raakte. Hoewel de tweede zangerschap geoland was, kwam hij toch nog vrij onverwacht, omdat ik direct zwanger was. Bij onze oudste was dat wel anders..

Dat heeft als gevolg gehad, dat ik heel de zwangerschap een beetje heb moeten wennen aan het idee dat ik zwanger was..pas toen ik al een heel eind was, met een flinke buik, werd het allemaal een beetje realiteit..

Mijn peuterdochter is een heerlijk kind..ze kan verschrikkelijk peuterpuberaal gedrag laten zien, maar dat hoort er nou eenmaal bij. Ze is ontzettend zelfstandig, lief voor haar kleine zusje en zich heel bewust (geweest) van (de komst van) haar zusje.

Ik vind het nu nog steeds soms wel pittig.. De gebroken nachten en energieke peuter maken soms dat ik me erg moe voel. Wanneer dingen niet lopen zoals ik gepland had, kan me dat frustreren..soms kan ik me daar wat moeilijk bij neerleggen..een ritme is ook nog iet echt te ontdekken, maar ik weet dat dat vanzelf komt! Maar goed, dan heb ik vandaag weer zo een dag dat alles op rolletjes loopt, mijn peuterdochter lief is, meewerkt, goed eet en haar zusje gewoon lekker slaapt (ipv vechten) en tevreden is..dat zijn dan de dagen waar ik energie uit haal! Heeeeeerlijk!! Ik kan dan echt optimaal genieten!!

Ik heb nu nog verlof, maar ga vanaf begin feb weer 3 dagen in de week werken. Ik weet dat dat pittig wordt (onderwijs, vo). Toen ik weer ging werken na de geboorte van mijn oudste vond ik het moeilijk om een goede balans te vinden, maar ook dat komt vanzelf goed! En eerlijk gezegd heb ik mijn werk ook gewoon nodig! Vind het veel te leuk en geniet van de leke contacten met collega's en leerlingen..

Heel verhaal..sorry..haha!

 

Ik herken het helemaal je verhaal!
Ik zag en zie ook altijd twee kindjes voor me, het liefst niet teveel leeftijdsverschil. Ook ik had al heel snel weer dat ik graag een tweede wilde, manlief vond dit ook ok.
Ons meisje is bijna 8 maanden en ben nu 5 weken zwanger van de tweede!! Het gevoel van een tweede willen is vanaf het begin tot nu gebleven!! Heb er zoooon zin in!! Ik weet dat het pittig zal worden, maa we zitten er nu midden in, we zien het wel
Straks schelen ze 16 maanden
Doe wat je gevoel je ingeeft er zitten overal voor en nadelen aan
Succes met je keuze!

 

Ik denk sowieso dat je het niet zo kunt plannen op de manier die jij beschrijft....

Hier is dochterlief 3 als onze 2e dochter geboren wordt. Ik vind dit echt ideaal.
Ook nu met de zwangerschap. Ik heb een erg zware zwangerschap en nu ook bedrust en ze begrijpt het allemaal prima. Ze is zo oud dat ze het leuk vindt bij anderen te spelen, gaat naar de peuterspeelzaal, is veel zelfstandiger. Maakt het voor mij allemaal veel gemakkelijker. Zou niet wetne wat ik zou moeten met een dreumes van 1,5 nu.
Ook beseft ze heel goed wat er in mama's buik zit en kijkt ze er echt naar uit. Voor ons is dit ideaal.
Als er ooit een 3e komt (denk het niet) dan zouden we wel weer voor dit leeftijdsverschil gaan denk ik. Het is ook fijn dat ik me de afgelopen 2,5 jaar volledig op onze eerste dochter heb kunnen richten en zij zodadelijk 3 dagen naar de peuterspeelzaal gaat en met 4 naar de basisschool zodat er ook alleen tijd is met zusje.

 

Over dat dreumes huilen, ons zoontje huilt eigenlijk alleen maar hard als hij zich pijn doet of als hij iets niet mag Verder blijft het bij jammeren eigenlijk. Het lijkt nog wel best als toen hij huilde als baby alleen een beetje luider (en hij kon al zo hard huilen) en raakt niet meer zo over zijn toeren.

Als we voor een 2e gaan dan zou ik toch graag voor een leeftijdsverschil gaan van 2,5 tot 4 jaar. Ik wil het allerliefst dat ons zoontje enig besef heeft van dat mama een kindje in haar buik heeft enzovoort. Mijn man hoeft niet zo sterk een 2e, we hebben besloten over anderhalf jaar er echt goed over te praten en te kijken of er uberhaupt wel een 2e kindje bij ons past. We genieten zoveel van ons drietjes samen.

Echt plannen zal je echt niet lukken hoor, dat moet je maar loslaten.

 

Hier hebben we 20mnd verschil. Het eerste jaar was heftig met ons meisje maar ik wou idd niet weer opnieuw de luiers, dutjes en gebroken nachten in dus direct maar 'doorbijten'. Terwijl het juist genieten is!! Mn baby is super makkelijk vergeleken met de 1e en mn dochter vind de baby heel normaal. Met 11mnd was ik dus weer zwanger, november & juli als verjaardagen.