Ik vroeg het omdat ik wou weten of ze het wel zo mochten zeggen of dat ze überhaupt niet mogen zeggen dat het eten niet lekker is,
Oh, ze mogen idd wel zeggen dat ze er niet zo van houden. Maar vies vind ik niet leuk, ik maak geen vies eten en als we ergens anders eten krijgen we ook geen vies eten.
Wij zijn ook niet zo heel streng eigenlijk: - we eten bij voorkeur aan tafel en heel soms aan de kleine tafel bij de tv (wat dan een klein feestje is voor Thijmen ) - je mag zeggen dat je iets niet lust, maar pas als je het geproefd hebt en van alles wordt geproefd. - we stimuleren bestek gebruik, maar soms met de vingers mag wel. - klooien met eten mag niet, maar eet-spelletjes doen we soms wel (kraakwedstrijden met groente, die erwt ontsnapt eet hem snel op etc) omdat het eten dan soms net wat makkelijker gaat. - Thijmen mag zelf bepalen of hij genoeg heeft gehad, soms is dat meer en soms is dat minder. Bord leegeten hoeft absoluut niet. - eerder van tafel mag, maar alleen als het netjes wordt gevraagd.
Die heb ik er meteen ingehouden gisteravond. Vind dat eigenlijk ook. Ds de spinazie was niet vies, je vindt het gewoon niet lekker
Sorry hoor, maar 'vies' is subjectief. Net als 'lekker'. Al vind ik mijn eigen eten nog zo lekker, iedereen heeft het recht dat vies te vinden. Ik prefereer ook 'minder lekker' ipv 'vies'. Maar mijn kind mag die emotie wel hebben, het zou wat zijn zeg dat hij iets niet vies of lelijk mag vinden. Eerlijk over eten graag. Liever een kind dat vrolijk zijn bord laat staan dan met lange tanden zijn bord leeg eet omdat mama geen vies eten maakt.
@zogelukkig... Je kunt best iets niet lekker vinden en dat dan niet opeten zonder te zeggen dat het vies is. Poep is vies, bagger is vies.. Eten is gewoon wel of niet lekker. E je hoeft niet alles lekker te vinden. Dat is wat anders. Overigens komt hier zelden iets op tafel wat niet lekker is... Dus eenhuizenhoog probleem is het niet Alleen toevallig gister lustte mevrouw spontaan geen spinazie meer? Vorige week nog wel dus dat is dan e... Afwijkend. En de spinazie was duidelijk niet vies want wij aten het toch ook
Dat zeg ik toch! Met alle respect, maar dat heb jij toch niet te bepalen voor je kind? Hier laat je dus merken dat jouw kind spinazie niet vies/niet lekker mag vinden. Moet jouw kind lekker vinden wat jij lekker vindt? Moet het ook mooi of leuk vinden wat jij mooi of leuk vindt? Mijn kind mag al het eten dat ik hem voorzet vies vinden. Vies is een emotie. Nu ik erbij nadenk is 'minder lekker' natuurlijk pure volksverlakkerij. Ik persoonlijk bid nie voor bruune bonen. Niks niet 'minder lekker', gewoon vreselijk smerig! Bij andere mensen prefereer ik 'minder lekker'. Maar gezien de nu al voorbeeldige tafelmanieren van mijn peuter van 3 maak ik me daar geen zorgen over. Ik weet trouwens niet hoe poep smaakt, want dat eet ik niet. Geen vergelijk dus. Zeggen jullie ook: poep stinkt of moet dat 'ruikt minder prettig' genoemd worden? Ik zeg: ieder kind heeft het recht eten vies oftewel niet lekker te vinden!
Mijn kinderen mogen ook niet zeggen: dit is vies. Ze mogen wel zeggen: ik vind dit niet lekker. 'Ik vind dit vies', vind ik eigenlijk ook niet goed, maar veel beter dan 'dit is vies'. Dat vind ik namelijk niet leuk om te horen voor degenen die er wel van genieten - zitten die dan iets te eten wat vies is? zijn ze gek of zo? Bovendien, iets wat vandaag vies is, is dat volgende week ook. Terwijl smaak zich ontwikkelt, en iets wat ze vandaag vies (of niet lekker) vinden, kan volgende week ineens wel lekker smaken. Ook daarom wil ik niet dat er 'dit is vies' wordt gezegd.
Ik vind het niet lekker.. dat mag hoor (moet je het wel geproefd hebben) en ik vind het vies.. nou, dat is dan duidelijk! hahahaha.. Wij vragen 'vind je het lekker / niet lekker' en dus zal er sneller gezegd worden 'ik vind het niet lekker' dan 'ik vind het vies' maar als het WEL gezegd wordt..nou dan is het duidelijke taal En als het kind zegt 'ik vind het niet lekker of van mijn part dit IS niet lekker... dan zeg ik. Wat jammer, ik vind het heerlijk. Goed voorbeeld doet heel vaak toch volgen Je bord leegeten hoeft hier niet.. wij scheppen op maar dan nog.. je eet zoveel je wilt (wel met de nodige aansporing als het erg weinig is) maar dan blijf je wel zitten tot het andere kind ook klaar is met eten en papa en mama ook. Wij bepalen WAT er gegeten wordt, de kinderen mogen bepalen hoeveel er gegeten wordt. Wel is het eten wat de pot schaft (in zeer uitzonderlijke gevallen maak ik iets erna als het echt niet lekker werd gevonden... dat is dus alleen bij nieuwe dingen)
Jeetje, we hebben het over peuters van 3 (ik althans!). Die vinden sommige nieuwe dingen bij voorbaat al vies (onbekend maakt onbemind). Wij gaan dan ook gewoon eten en maken er geen woorden aan vuil. Zijn nieuwe winterjas vindt hij ook stom. Zo gaat dat met die pubers! Ik denk dat hij zijn winterjas helemaal geweldig gaat vinden, want ik heb hem zorgvuldig uitgezocht aan de hand van zijn voorkeuren en dus niet de mijne. Meer kan je niet doen. Ik ga dus echt niet zeggen: 'Nee, dit is een heeeeele mooooooie jas hoor'.
Bij ons levert dit geen problemen op. Mijn peuter van 2,5 zegt soms 'ik vind dit niet lekker' en trekt daar een heel vies gezicht bij. Dan zeg ik: dat kun je pas zeggen als je het geproefd hebt. Ze proeft en dan zijn er 2 dingen mogelijk: of ze eet er meer van, of ze herhaalt haar oorspronkelijke stelling. In beide gevallen vind ik het prima. Mijn kleuter van 4 is net zo. Die zegt soms: 'ik vind dit vies'. En dan is het voor hem net zo: eerst proeven, daarna mag je zeggen wat je ervan vindt. Ik vind het heel belangrijk dat mijn kinderen eerst alles proeven. Het mag bij een minihapje blijven, maar zonder dat minihapje hoeven ze mij niet te zeggen of ze het lekker vinden of niet. Dat mag iemand anders heel anders doen, maar het leidt hier tot nu toe tot goede resultaten; beide kinderen zijn allesbehalve kieskeurig en proberen echt alles. Ze lusten niet alles, maar zijn in elk geval niet bang om het te proberen. Hun winterjas hebben ze nog nooit stom gevonden. Maar ze gaan ook al vanaf hun 2e mee bij het uitzoeken, en als ze iets niet willen hebben koop ik het niet voor ze.
Oudste met mes vork lepel eten. Wachten tot we klaar zijn boeren kan je niet onderdrukken maar dan draai je je om en zegt daarna pardon. We smakken niet en blijven gezellig aan tafel. ( soms moeilijk met zijn leeftijd maar ik ben toch al klaar) en jaloers op zijn zusje dan haha. zie onder. Jongste ben al blij als ze blijft zitten in de kinderstoel gaat dat perfect nog. Maar als ze op een gewone stoel zit dan is het steeds van tafel af probeer haar dan met zachte dwang aan tafel te houden. De oudste is dan jaloers zij mag er wel af en dan zeg ik. Tegen de tijd ze vijf is zit ze net zo aan tafel als jij. haha. Streng niet. Je eet wat je kan. Hoeft niet alles te eten liever wel. Maar eet je niet is het geen probleem voor zo wel jongste als oudste. Het aller belangrijkste vind ik dat we niet spelen met onze eten. Wel mogen we soms lol maken en maken we muziek met de lepels en zo. Ik merk ondanks ik niet streng ben en we gaan uit eten met de oudste bijvoorbeeld hij zich keurig gedraagt en daar gaat het om. Haha.
Bij ons ook niet. Wij zien niet zo gauw ergens een probleem in. Mijn zoontje is hooggevoelig en kan daardoor nieuwe dingen of situaties vies, eng of stom vinden, maar andere nieuwe dingen weer super, te gek, gaaf, wow. Hij vindt in beginsel zijn nieuwe jas ook niet stom, hij vindt hem niet lelijk ofzo, maar hij beseft dat hij zijn zomerjas die hij al een half jaar draagt (paar weken uitgezonderd) dan uit moet doen. Over een half jaar vindt hij zijn winterjas die hij nu stom vindt te gek gaaf wow en zijn nieuwe zomerjas stom.
Prima toch, als het voor jullie zo werkt. Voor ons werkt het heel goed als we het doen zoals ik hiervoor aangaf. Ik viel er een beetje over dat je leek te suggereren dat je een 3 jarige niet zou mogen leren dat hij z'n oordeel over iets uitstelt tot nadat hij het heeft geprobeerd. In mijn ervaring zijn er peuters die je dat heel goed kunt leren.