Borstverkleining...twijfel twijfel

Ik lees mee. Ook gezegend net een aardige borstparij. Niet leuk. Ook eens topic gehad. Nog steeds de moet niet genomen om er iets aan te kat en doen.

 

Ik zou als ik jou was sowieso het eerste jaar nog afwachten, vaak krimpen je borsten nog wel wat.

Daarbij misschien ook nadenken of je misschien ooit een 2e kindje zou willen.

Mijn moeder heeft een verkleining gehad en daarna nog mij en mijn broertje gekregen (had al 2 zussen boven mij) en die was daarna weer terug bij af qua grootte.

Als je kindje wat groter is hoef je ook wat minder te tillen en is het herstel dus makkelijker/handiger qua verzorging en opvang.

 

Mijn tante heeft t gedaan en die zijn gewoon weer gegroeid en t werd in de zwangerschap helemaal weer heel veel! Ik heb mijn grote borsten ook van haar demk ik!

 

Vriendin van mij heeft een F cup. Klein meisje en veel last van nek en rug. Tijdens slapen moeilijk ademen. Ze krijgt eind dit jaar een verkleining naar een D. Je moet denken aan je gezondheid. Ooit ga je er nog meer last van krijgen. Lijkt me geen pretje

 

Als je er zoveel lichamelijke klachten van hebt, zou ik er zeker voor gaan.
Misschien dat je eens een afspraak kan maken, gewoon om je te oriënteren en de vragen met betrekking tot zwangerschap kunt stellen.
In het ziekenhuis (of kliniek) weten ze dit het best.

 

Je hebt nu dan een 75F als ik het goed begrijp? Niet om het te bagatelliseren, want zo bedoel ik het echt niet, maar dat is niet echt super groot. Draag je wel goede, stevige bh's? Nogmaals, ik bedoel niet dat je geen pijn kan hebben met een dergelijk cupmaat, of dat je ze niet te groot kan vinden, maar het is wel een maat waar best veel (steeds meer) vrouwen mee gezegend zijn.

Sowieso zou ik inderdaad even kijken wat ze gaan doen, ik acht de kans zeker aanwezig dat ze nog krimpen. En ik zou ze ook niet laten verkleinen voordat je "klaar bent" met kinderen krijgen, anders heb je inderdaad erg veel kans dat ze zo terug die maat halen.

Ik had zelf voor mijn zwangerschappen een 70F, na mijn tweede zwangerschap zat ik aan een 75J/K. Gelukkig zijn ze terug een stuk gekrompen naar een 70I (eigenlijk 65J, maar dat is niet bepaald een gangbare maat ), hoop ook wel dat ze nog iets meer naar een 70F terug willen. Ik ben overigens 1.53m en 56.5kg.

 

Nou juist jij hebt ook grote borsten toch tuurlijk is het een grote cup maat.

Mijn maat is f/g precies weten doe ik het niet maar het is toch een homp extra vlees dat ik al 30 jaar mee zeul en ben nu 40. Het gaat mij te ver om een foto te plaatsten maar dan zul je het zien en zonder bh hangen ze zo wat op mijn knieen ik heb het ( geluk) dat mijn borsten gedragen worden door mijn te dikken buik?

O ja en met afvallen krompen ze hier niet hoor en ook niet na een bevalling.

 

Haha, die van mij blijven ook niet op hun plaats zonder bh hoor.

Maar welke omtrekmaat heb je? Want dat is natuurlijk wel net zo belangrijk als de cupmaat. TS heeft een 75F (als ik het goed heb, misschien nog steeds een 80F), dat zou gelijk staan aan een 80E en de gemiddelde maat tegenwoordig is haast 80D, dus daar zit ze slechts een dikke maat boven dan. Uiteraard tonen ze dan wel een stukje groter EN ik kan me goed voorstellen dat ze ze dan te groot vindt ogen, maar ik zou denken dat met de juiste bh's de pijn weg zou moeten gaan. Toen ik een 75J/K had ging in nog gewoon paardrijden en hardlopen, met het juiste ondergoed (lees: een hele stevige sportbh en sporttop) was zelfs dit te doen.

Maar nogmaals: uiteraard kan ik niet voelen wat TS voelt.

 

Ik ben 1.62 en heb omtrek 105. Maat F/G linker is iets kleiner rechter is groter zit een cup maat verschil in ook dat nog haha.

 

Als ik dat dan zou vertalen naar mijn omtrekmaat (70), dan zou je ook een cupmaat M/N hebben! Dat is ook gewoon erg groot en zwaar. Of om het even andersom te doen: ik zou met jouw omtrek slechts een B cup hebben, mijn borsten zijn dus echt veel kleiner dan die van jou. Kan me echt wel inbeelden dat je dat in je schouders gaat voelen.

Een cupmaat verschil is ook heel normaal hoor, de meeste vrouwen hebben op z'n minst een halve cup verschil.

Edit: ik zie dat het best wel lullig opgepakt zou kunnen worden zoals ik het heb geschreven, maar zo bedoel ik het natuurlijk niet. Ik wil echt enkel zeggen dat een cupmaat helemaal niet perse iets zegt over de grote van de borsten.

 

Lijkt me ook erg vervelend als je zo'n zware borsten de hele dag moet meezeulen, zou zeker nadenken over een verkleining maar wel pas als je klaar bent met kinderen, je wilt natuurlijk ook niet 2 of 3 keren onder het mes! Is toch telkens een zware operatie.

Mijn nicht heeft het laten doen, zij had 85J, echt mega borsten en had er zeker lichamelijke klachten van, kinderen wilde ze niet en heeft ook de baarmoeder en alles laten verwijderen, ze heeft haar borsten verkleind naar een D cup en is er ontzettend blij mee!

Zelf heb ik altijd 85C gehad en nu is het gegroeid naar een 90D , zal misschien nog meer groeien, geen idee, heb echt geen mega borsten maar heb al versleten rug- en nekwervels en nog wat hernia's dus merk dat ik dit al zwaar vindt soms. Ik ga er maar vanuit dat het na de zwangerschap weer terug krimpt

 

ik ben zelf 1.58 en het zelfde probleem als jij heb er heel lang over na gedacht en met mijn moeder over gepraat . ik ga het niet doen simpelweg omdat het een zware operatie is mijn moeder het ook heeft gedaan en ze heeft ervaren dat het maar iets veranderd ik ga zodra ik volledig hersteld ben flink sporten en me ook op dat gebied richten. ik denk dat als je wat vetweefsel in je borsten kwijtraakt het kan schelen

 

Als je er medische klachten door hebt bijv nek en rugklachten dan is de kans groot dat het vergoed wordt. Zou wel wachten totdat je helemaal klaar bent met kinderen krijgen om 2e Keer onder het mes te voorkomen.
Zelf borstvergroting gehad na de geboorte van de jongste ( uiteraard zelf betaald) en ben van 70b naar 70d gegaan. Uiteindelijk heb ik nu 70f maar ben wel 1,80 lang, 68 kg en brede heupen en schouders waardoor het wel kan. Kan me voorstellen als je nog geen 1.60 bent de borsten in verhouding te zwaar zijn

Zou zeggen ga langs bij de huisarts en bespreek de opties

 

Lumiere, zolang je twijfelt, zou ik sowieso nog niet beslissen om het wel te doen: 't lijkt me een behoorlijk heftige en onomkeerbare ingreep. Wat je wel kan doen is bij artsen informatie opvragen over hoe het allemaal in z'n werk zou gaan. En vraag ook dezelfde informatie aan bij je zorgverzekering. Vaak hebben zij allerlei vervelende voorwaarden waaraan je moet voldoen voor je überhaupt in aanmerking komt voor een dergelijke ingreep. Meestal moet je er een machtiging voor aanvragen, en als die niet goedgekeurd wordt van tevoren, zit je met een enorme stapel kosten! Daarnaast zal een ziekenhuis de ingreep meestal niet makkelijk uitvoeren als de verzekeraar geen machtiging verleent - beetje een kromme wereld, je zou namelijk zeggen dat het ziekenhuis beslist over de noodzaak van de ingreep, en niet de verzekeraar...
Weet niet of je je daar al in verdiept had, maar dat lijkt me wel erg belangrijk.

Of vraag een keer een consult aan bij een arts, die kan je ongetwijfeld voorlichting geven over (de zinvolheid van) een borstverkleining, terwijl je nog wel een kinderwens hebt.

Succes!

 

Herken je verhaal.
Hier ook altijd een e cup gehad (dit was nog te doen)
Maar toen tijdens de zwangerschap werd f/g.
Na de bevalling (inmiddels alweer 3 jaar verder en het nodige afgevallen) nog steeds een f cup.
Heb onwijs last van mijn rug.
Ga met regelmaat na de fysio (maar daarmee is het steeds tijdelijk verholpen)
Ik heb besloten om wel even te wachten totdat mijn zoontje na de kleuterschool gaat.
Dan kan ik beter oppas/zorg voor hem regelen omdat je toch goed moet kunnen herstellen.
Dus volgend jaar ga ik de stappen wagen.

Mijn advies is dus,ga iig na de fysio.
Zodat je klachten iig een beetje minder worden.
En wacht even tot je kleine wat ouder is en je je herstel beter kan combineren met de zorg voor je kleine.

 

Vier en een half jaar geleden heb ik besloten een borstverkleining te ondergaan. Tot mijn 19e had ik een kleine cup C, daarna veel geklooi met anticonceptie en uiteindelijk groeide ze tot een 70F. Ik woog toen 47 kilo en ben 157cm. Kortom, ik had chronische last van mijn rug. Op het moment van stress, werd het nog erger. Soms zelfs zo erg, dat ik mijn bed niet kon uitkomen. Jarenlang fysio, proberen te sporten om aan te sterken en acupunctuur, niets hielp en de rugpijn werd erger. Plus alle opmerkingen die er de godganse dag gemaakt werden over die enorme meloenen en over de blikken dan nog maar te zwijgen.

Toen heb ik besloten een gesprek aan te gaan met een plastisch chirurg om te laten informeren, maar eigenlijk was ik er wel uit: Ik wil van die rugpijn af, dan maar even tijdelijk heel veel pijn.
De chirurg vertelde mij dat ik dan hoogstwaarschijnlijk geen borstvoeding kon geven en dat het na een eventuele zwangerschap weer groter kon groeien. Een half jaar daarna (mijn plastisch chirurg, de beste van NL heb ik mij laten vertellen, had een wachtlijst) was het eindelijk zover. Wel naar geweest van de narcose en de morfine die ze mij daarna gaven en daarna natuurlijk de pijn. Dat viel wel even tegen plus het feit dat je echt 2 weken helemaal niets kan, niet afdrogen, naar de wc gaan duurde heel lang en was heel pijnlijk. En 6 weken mag je ook niet stofzuigen e.d. Ik heb het wel gedaan en dat was toch iets te snel.

Maar o, wat ben ik blij dat ik het gedaan heb! Ik ben nu zwanger en zit op een 75E, maar ik heb in ieder geval geen rugpijn en ze hangen niet meer. Overigens wel veel bijwerkingen gehad van de narcose en medicatie.

Tevens was het toen zo dat de zorgverzekeringen niet moeilijk doen met de vergoeding. Als je overgewicht heb, moet je eerst afvallen, maar dit was bij mij zeker niet het geval. Maar boven de DD wordt het over het algemeen al vergoed (was toen zo).

 

Zodra het bij ons zeker is of er geen 2e komt sta ik bij de chirurg.
De enigste reden dat ik het nog niet gedaan heb is inderdaad om het verhoogde risico dat ze weer terug komen met een zwangerschap, en ik wil liever niet 2x onder het mes.