Hoi hoi, Ik heb een dochter ongeveer een half jaar jonger dan die van jou. Ook een pittig ding. Vlgns mij heb jij mij ook weleens advies gegeven haha. Ik ben geen die hard up-er, maar wil wel graag liefdevol opvoeden. Rond bedtijd werkt het volgende hier heel goed: het aankondigen, zoals jij doet, en vragen of ze zelf wil lopen of dat ik haar moet tillen. Blijft ze hangen in nee nee nee, dan loop ik zelf naar boven en ga met de deur open op haar kamertje rommelen en zingen en tegen de knuffels praten. Nou dan weet ze niet hoe snel ze boven moet zijn haha. Dan zingen we samen een liedje. Soms protesteert ze nog een minuut, maar meestal is ze zo vertrokken. Ze is dan ook wel echt moe. Is Dafne dat ook? Anders mss toch middagslaapje inkorten? Moe zijn lijkt me nl wel een voorwaarde om naar bed te gaan. Wij eindigen de avond trwns altijd met drie boekjes, die ze zelf mag kiezen. Ze weet heel goed dat het daarna bedtijd is. Maar mss doen jullie dat al. Succes, deze fase gaat vast wel weereens voorbij. En dan begint de echte puberteit hihi
De keren dat dl rond deze leeftijd een drama maakte, was de oplossing vaak om haar wat meer zelfstandigheid te geven (blijkbaar liep ik meestal achter). Want hoe snel je kind ook gaat qua ontwikkeling, ik neem aan dat ze jullie voorlopig nog niet heeft ingehaald dus je kunt haar nog makkelijk stimuleren/bezighouden Kan ze zichzelf al een beetje aankleden? Jas dichtdoen? Zelf brood smeren? Heb je uitdaging in huis? Knutselspullen, bouwmaterialen, hamertje tik etc? Op een clubje doen was hier een groot succes (dansles was zonder ouders erbij en dat vond ze heel cool). Dat matje vind ik veel te abstract voor een peuter. Gooien met dingen = die dingen hoog wegzetten tot je er voorzichtig mee doet, want anders gaan ze stuk. Hond slaan = uit de buurt van de hond blijven, anders bijt 'ie. Niet luisteren = pech , ik ga gewoon door met mijn eigen dingen en geen antwoord geven is blijkbaar geen interesse, dan kies ik wel iets uit bijvoorbeeld. Naar bed gaan is nooit een probleem hier ; ze is moe en we lezen eerst een verhaaltje dus dat is leuk. Om 20.00 gaat uiterlijk het licht uit, dat is de afspraak. Dus geen straf a la 'je krijgt geen verhaaltje als je niet op tijd in bed ligt' maar simpel: in het donker kunnen we niet lezen, dus morgen maar weer. Hier werkt dat. Waarschijnlijk ook omdat de regels die we hebben dus heel simpel zijn, een soort natuurwetten. Verder ga ik ook regelmatig mee met haar wensen, dat waardeert ze erg.
Yep, genoeg uitdaging, en inderdaad al proberen zelf aan te kleden enzo doen we al. Maar dat zou ik nog wel uit kunnen breiden. Ik vind dat matje inderdaad dus ook niks. Dat gooien is uit frustratie omdat iets niet lukt of mag, kan dus met van alles zijn, dus alles wegzetten lijkt me niet zo handig, haha. Dat regelmatig meegaan in wensen doe ik ook, ik ben echt van de pick your battles, en het meeste is geen ramp om erin mee te gaan denk ik altijd maar.
Ja, ze is zeker wel moe. Middagslaap is al ingekort. Ze slaapt 's avonds altijd binnen 10 minuten, als we eenmaal het gevecht gehad hebben en aan voorlezen toe zijn, is het ook allemaal prima en gaat ze zonder morren mee. Ze kiest inderdaad zelf boekjes die ze wil lezen.
Aha. Dus het gevecht is voor het kiezen van de boekjes? Wat ik ook weleens heb gedaan als ze echt niet wilde stoppen met spelen, is zelf een boekje pakken en die aan mijn vriend gaan voorlezen. "Kijk eens papa, wie zit er achter dit flapje? Ooooh....dikkie dik!" Haha, dan zit ze zo op schoot. Ik werk zelf niet met een strafmat ofzo en krijg meestal alles nog wel voor elkaar. Mijn geduld wordt af en toe wel flink op de proef gesteld.... Maar goed, ze is ook nog geen 2 en loopt ook niet voor in haar ontwikkeling. Dus misschien heb ik makkelijk praten piep ik over een half jaar wel anders....
Haha, had nog wel een goede tip geweest, maar ik ben de avonden en nachten alleen Hopelijk wordt het je bespaard, haha. Het is natuurlijk ook niet alleen met naar bed gaan. Maar het is de hele dag door strijd over zowat alles. Veel gillen en krijsen. Erg vermoeiend. En dan is het weer een paar dagen goed en is er niks aan de hand, maar meestal gaat er geen dag voorbij zonder een hoop gegil en strijd om alles.
Ik herken heel veel wat je schrijft. Onze uk loopt ook voor en dat merken we al sinds hij klein is. Het is heel lastig om alles aan te passen, als ze in hun hoofd verder zijn wil dat niet zeggen dat het lijf ook mee wil werken. Het gillen is gelukkig hier niet veel, al heel zeiden we bij gillen horen we niet wat je zegt. Tijdens hard roepen/boos/frustratie geven we aan vertellen met woordjes anders weet ik niet wat je wil/ hoe ik je kan helpen. Gelukkig werkt dat wel maar nog steeds dat hij uit het niks gek gaat doen. We proberen activiteiten te doen die uitdagen maar nog wel haalbaar zijn. Mag moeilijk zijn als er maar succes gehaald kan worden. Zijn de activiteiten die je doet uitdagend genoeg? Wij gebruiken geen matje want hij is dan in de kamer. Wij gebruiken de trap als na denk plaats. Als voorkomen (door grapje afleiding etc) niet helpt zit hij op de trap (leeftijd in min) we vertellen nog eens waarom, bij gillen gaat de tijd niet in. De deur is voor een deel open. Hij denkt wel na. Trap gebruiken we niet veel maar zijn wel consequent. Savonds na het eten spelen, daarna boekjes lezen, boven tanden poetsen en leest papa 2 verhaaltjes. Liedjes zingen en klaar. Hij gaat zonder piepen naar boven maar volgens mij rond 2.5 was het met piepen. Dan zei ik, dan ga ik als eerste en in eens kon het wel hehe. Helaas verder geen tips hier is het ook een dag of wat goed en dan weer een dag waar geen einde aan lijkt te komen.
Op de trap gaat niet in elk geval. Vriend slaapt doordeweeks dan omdat hij ' nachts werkt. Ik wilde haar ook niet ergens alleen zetten in al haar emoties. De mat bij de achterdeur in de kamer was een compromis tussen vriend en mij, haha. Ik wil liever zonder mat. Uitdagen? Wil ik wel, heb leuke spelletjes en loco enzo. Maar daar heeft xe geen geduld voor. Is altijd bezig en zit nooit stil. Daarom zijn we dagelijks uren buiten. Vandaag hele dag binnen op kdv en dan is ze helemaal hyper omdat ze dr energie niet kwijt kan.
Herkenning al heel fijn! Alle kinderen om me heen zijn een stuk makkelijker, haha. Accepteren is het waarschijnlijk.