Nogsteeds wennen aan de naam...

als ik dit heb dan neem ik de naam niet...
ik had het gevoel dat de klik er niet was zeg maar

ik kom ook echt niet uit een meiden naam en de vorige keer ook al niet

miss helpt het em veel hard op te zeggen net alsof de kleine er al is en hopelijk went de naam dan snel

 

Ja ik herken het op zich wel. Ik moest ook erg wennen aan Sverre. Maar hoe vaker ik het over 'Sverre' had in plaats van 'de baby', hoe beter het paste. En nu is er geen andere naam meer mogelijk voor hem! Gewoon veel hardop zeggen en oefenen misschien dus.

 

Ow ik had dat ook hoor, maar toen onze baby eenmaal geboren was, was er geen twijfel meer mogelijk! Hoop dat het bij jullie ook zo gaat!

 

Ik had het ook hoor. Het was ook m'n man die zo zeker was over deze naam, niet ik.
Het maakte mij niet uit want volgens mijn gevoel zou het toch een jongen worden.
Op het moment dat ze geboren was en ik hoorde dat het een meisje was, was het goed.

 

Ik snap het gevoel wel. Ik denk dat je als de baby er eenmaal is meteen weet of het goed is of niet. Zoniet, kun je toch nog wat anders bedenken...

Wij wisten niet wat het werd, dat maakt het toch al wat anders denk ik. Dan kan het zowieso nog alle lanten op.

 

Wij hadden dit met de 2e naam , het klopte voor ons gevoel niet helemaal.. dus hebben we voor een andere 2e naam gekozen.

 

Ik had dat met de naam Lianne, klonk naar mijn idee niet helemaal goed. Toen ik er Lianna van gemaakt had klopte het helemaal.

 

o wat herkenbaar!
zelfs tijdens de bevalling begon ik nog over een andere jongensnaam!
het was gewoon niet helemaal mijn naam, maar wel die van mijn man.
maar aan de andere kant was ik al wel helemaal gewent aan de naam, we wisten nl ook dat het een jongetje werd.
uiteindelijk heb ik er nu geen seconde spijt van gehad dat we bij deze naam gebleven zijn!
ik was denk ik ook bang voor reacties van andere mensen. moet je dus nooit doen want niet iedereen kan eennaam mooivinden!

succes, joyce

 

Wij hebben heel lang getwijfeld tussen 3 namen.
Op het laatste moment toch maar voor Ruben gekozen.
Vond het heel vreemd om die naam uit de mond van een ander te horen.
Gelukkig was ik daar ook snel aan gewent en is onze Ruben ook een echte Ruben.
Kan me niet meer voorstellen dat hij 1 van de 2 andere namen zou hebben...

 

Ik herken het ook heel goed... Voor mijn vriend is het echt DE naam en ik heb nog steeds zoiets, Ik vind de naam leuk maar voor mij misschien nog niet DE naam... En dat heb ik met de jongensnaam juist wel... Maar over geen enkele andere naam kunnen wij het eens worden.. Dus maar de favo naam van mijn vriend gekozen voor een meid..

 

daar ben ik dus ook bang voor. de meisjes naam is geen probleem. maar de jongens naam is echt een ramp. we vinden niks wat we leuk vinden. hij heeft een toootaal andere smaak als ik. ik hoop maar gewoon dat het een meisje wordt ofzo...( grapje ) we zullen er toch uit moeten komen en dan hoop ik dus maar dat ik niet met dat gevoel van jou kom te zitten maar ben d'r wel bang voor.

zo dat was mijn reactie nu ga eens even op mijn gemak de andere reacties lezen en kijken wat die geschreven hebben en of iker nog iets aan heb misschien.

groetjes yinte

 

Wat fijn voor je! Ik heb ook wel gedacht 'oh wat zouden ze vinden'. En inderdaad, straks heet ze gewoon zo, en is er geen andere naam meer mogelijk. En ook al heten er andere kindjes zo, zij is de enige échte Elize! Zo voelt het bij Sverre in ieder geval wel.

 

Wat ontzettend herkenbaar. Ook ik twijfel over onze keuze tussen 2 jongensnamen. Over een meisjesnaam hoefden we allebei niet lang na te denken. Dat voelde gewoon meteen goed.
Alleen..... het wordt dus een jongetje !

Mijn man is er helemaal uit. Op zich vind ik de naam ook wel mooi, alleen lijkt de naam nu ik hem vaak hoor of zeg, voor mij nog niet DE naam... Maar misschien raak ik er toch nog aan gewend.

De andere uitgekozen naam vind mijn man niet echt geweldig (de naam is inderdaad ook supersimpel, niet origineel, en komt veel voor in Nederland, maar gezien onze langere achternaam die wij eigenlijk altijd moeten spellen misschien juist daarom wel ideaal......)

Gek genoeg als we gaan zoeken naar andere opties, komen we toch steeds weer terug op onze 2 namen. Dus blijkbaar is er ergens wel een klik(je).

Omdat ik toch een soort bevestiging zocht over de gekozen jongensnamen, heb ik bij mijn ouders de proef op de som genomen.
Ik heb een papier met 100 jongensnamen gegeven en gevraagd welke ze mooi vonden (en passend bij onze achternaam).
Nou dat had ik dus beter niet kunnen doen....

Beide namen (en uiteraard ook een heleboel andere namen) hebben ze dus doorgestreept....... Balen joh, en dan niets laten merken !
Dit maakt het nu dus alleen maar moeilijker. Deze manier van bevestiging zoeken over de naam is dus absoluut niet aan te raden !

Toch zullen we bij onze 2 namen blijven, en zullen opa en oma er maar aan moeten wennen . Het blijft tenslotte een persoonlijke keuze...
Maar inderdaad, leuk is anders !

 

heb ik ook gehad met mila, had het de eerste dag nog steeds over haar en zij, vond het raar om haar naam ook hardop uit te spreken tov anderen, want het was ''geheim''.
nu 11 weken later, hebben we ons lijste van namen er nog eens bij gehaald, en die passen gewoon niet bij haar. ze is gewoon echt een Mila!
vind elize ook een erg mooie naam, en zodra ze er is zal je het zelf wel weten.

(was trouwens al op zoek naar je, was toch wel erg benieuwd of je al was bevallen en welke naam het uiteindelijk was geworden! maar je bent er bijna, heel veel succes!)