Beste meiden, Ik heb al een onderwerp gestart met de vraag of er meer kindertjes zo aanhankelijk zijn. Mijn kind kan ik namelijk niet weg leggen overdag. Net ben ik naar het consultatie bureau geweest om te wegen en heb gelijk de vraag gesteld hoe hier mee om te gaan. Ik kreeg toen het advies om mijn zoontje lekker te laten huilen. Hij mag best 20 tot 30 minuten huilen. Hij moet leren om zelf in slaap te vallen. Ik heb hem nu 3 kwartier geleden op bed gelegd en hij is nu eindelijk stil, maar hij heeft hartverscheurend gehuild. Ik krijg er zelf pijn van in mijn hart. Als ik dit consequent vol houd de komende dagen zou hij straks zelf in moeten kunnen slapen. Wij hebben hem op dit moment "verwend" (het is meer gewenning) door hem steeds op te pakken als hij een kik geeft en door hem steeds in slaap te wiegen. Toch voelt dit tegen natuurlijk aan. Zijn er meer moeders die hier ervaring mee hebben? En is hij hier niet nog een beetje te jong voor?
Ik vind niet dat je een kindje moet laten huilen. Vindt het echt apart dat het cb zegt dat je een kleintje van 20 tot 30 minuten moet laten huilen. Ik zou je kindje gewoon troosten zodat hij zich geborgen voelt. Is een draagdoek geen idee?
Ik vind het verschrikkelijk dit soort adviezen. Lekker je kindje bij je nemen en knuffelen en kroelen.... Je kindje is pas 1 maand oud!!! Als het niet natuurlijk aanvoelt moet je het ook gewoon niet doen. Een ritme en zelf leren slapen komt echt vanzelf!
Ja ik herken dit zeker! en het cb gaf ons hetzelfde advies. nou ik heb het geprobeerd, maar die van ons kon leuk 2 uur blijven huilen. Drama! ook toen ze zo jong was, die van jou is ook nog zo klein. Ik kon het echt niet. Wat ik heb gedaan is overdag veel in de buikdrager en lekker alles doen wat je wilt. ze viel erin in slaap en vond het geweldig. als ik haar weg ging leggen werd ze wel vaak wakker en weer huilen, dus vaak heb ik uren zo rondgelopen in huis. Wij lieten haar alleen 's avonds huilen voor de nacht, want om dat de hele dag te doen, kon ik gewoon niet aan. Misschien een simpele vraag, maar gebruiken jullie een speentje? Ons dochtertje weigerde deze de eerste maand, maar na veel verschillende merken en vormen geprobeerd te hebben was er eentje die ze wel wilde. en we hadden opeens een veel vrolijker kind en geen idee hoe het gebeurd is, maar langzamerhand werd ze gewoon steeds makkelijker. Ze is nu 3,5 maand en wil juist alleen maar in haar bed slapen nu. Op de arm valt ze absoluut niet in slaap. Dus hoe we het gedaan hebben weet ik eigenlijk zelf niet, maar hier hebben we haar dus niet telkens laten huilen (ondanks dat het cb en ook opa en oma zeiden, joh laat maar 'even' huilen). het voelde gewoon niet goed. Wel elke keer proberen in het bedje en op een gegeven moment lukte het dus wel. Misschien gewoon een fase.. oh en hier hebben we wel een aantal weken ingebakerd. gewoon een flanellen luier om haar heen gerold. hielp ook heel goed. Succes!
Sorry, ik word gewoon niet goed van je verhaal (niet van jou hoor, maar van het CB). In plaats van deze zin komen heel veel hele erge scheldwoorden in me op! :x Je baby is nog maar een maandje oud! Hoezo gewennen/ verwennen of wat dan ook? Hij weet toch helemaal niks van deze hele wereld? En natuurlijk voelt het voor jou onnatuurlijk aan, het IS ook onnatuurlijk! Hou je lieve baby lekker tegen je aan als die daar behoefte aan heeft. Er zijn inderdaad moeders die zichzelf een paar keer per dag beschikbaar stellen aan hun baby, en de rest van de dag/ nacht hun 'kindloze' leven willen oppakken, en de baby wordt dan gedumpt in bed en moet het zelf maar uitzoeken (lees: zelf in slaap leren vallen met 3-4-5 weken enz) Zo te lezen hoor jij daar niet bij, want je hart breekt als je je baby zo hoort huilen, ik voel me via een comp.scherm al ellendig als ik het lees, dus laat staan hoe het voor jou is.
Wat een achterlijk advies weer van het cb. De woede borrelt gewoon in me op als ik zulke dingen hoor. Niet meer laten huilen hoor. Je zoontje is nog hartstikke klein zie ik, die heeft gewoon heel erg behoefte aan jouw veiligheid. Nu heeft dat arme ventje de longen uit zijn lijfje gehuild terwijl hij alleen maar lekker bij je wilde zijn. Ik heb de eerste 2 maanden bijna alleen maar met mijn dochter rondgesjouwd, omdat ze ook echt niet in bedje wilde slapen. Het wordt vanzelf minder, maar laten huilen op deze leeftijd vind ik echt het allerslechtste advies wat er is.
ja 1 maand oud en je spreek over een gewenning!!!!dat vind ik echt vreemd om te lezen. zo een jonge baby heeft echt mama nodig....hele rare cb advies.... maak je het bedje warm voordat je hem legt? is de kamer warm genoeg?mijn kindje sliep op deze leeftijd met warme kruiken in zijn bed.
Quincy huilt ook bijna altijd voor ze gaat slapen, maar we laten haar nooit langer dan 10 min. huilen, dat vind ik te lang. Je moet doen waar jij je prettig bij voelt en toen ze een maand was deed ze dat nog niet, geloof pas bij een maand of 3.
Vorige keer op mijn cb zeiden ze juist dat mijn dochter nog te jong is om te laten huilen. En zij is al 8 maanden.. Lekker bij je nemen dat kleintje is mijn advies!
Tja, het cb geeft wel meer dwaze adviezen. Met zo'n klein babietje, gewoon lekker bij je nemen en doen wat goed voelt voor jou! Je moedergevoel is het beste kompas hoor, in deze. Ik heb geen kindje dat veel huilt, in tegendeel, dus daar kan ik niet over meepraten, maar áls hij huilt laat ik hem zeker niet huilen. Zou het gewoon niet kunnen!
Nu kun je je baby nog niet verwennen hoor, ook is er nog geen spraken van gewenning. Af en toe huilt Jayden ook een tijdje maar dan kan hij zn slaap niet vatten, dan geef ik hem zn speen en dan moet ik er een paar minuutjes bij blijven dat hij hem echt pakt en dan valt hij zo in slaap. Als ik dat niet doe kan hij ook makkelijk een half uur huilen. Je moet inderdaad doen wat je zelf prettig vind, cb gaat uit van richtlijnen, je moet eigenlijk meer op je eigen gevoel af gaan. CB zei ook bij Jayden toen hij 4 weken was dat hij maar heel weinig eten mocht, sorry hoor maar dat kind viel om van de honger, je moet echt afgaan op je gevoel. Vaak hoor je ook aan het huilen wat er aan de hand is, cb is er niet bij dus die kan dat niet weten. Dus ga af op je gevoel, als je er geen lekker gevoel bij hebt bij hun advies, dan zorg je dat je iets vind waar je je wel prettig bij voelt.
Ja het kan zeker verstandig zijn om je kleintje te leren zelf in slaap te vallen. Wat je zou kunnen doen is dit stapgewijs aan te pakken. Door te beginnen met het in bed leggen van je kindje en bij hem te blijven totdat hij rustig wordt en gaat slapen (aaien over het bolletje, sussen, speentje, etc.). Als dat goed gaat, kun je hem eens in bed leggen, kort sussen en dan weglopen. Mijn ervaring met de jongste is dat hij in het begin veel huilde en nu meestal een kort huiltje heeft, met de speen direct stil valt en daarna vrij snel gaat slapen. Soms hoor ik hem nog even mopperen en valt alsnog in slaap, soms gaat hij na een tijdje weer huilen. Het is een beetje zoeken. Ik zag het persoonlijk absoluut niet zitten om hem alleen wiegend in mijn armen in slaap te kunnen krijgen. Dat deden we in het begin wel, maar werkte zo enorm averechts. Hij ging er steeds slechter van slapen. Overigens helpt regelmaat hier ook erg goed bij een goed slaappatroon.
En tsja, artsen en verpleegkundigen bij CB's zijn ook gewoon mensen. Net zoals mensen op dit forum wel eens een afwijkende mening hebben, kan een verpleegkundige op het CB dit evengoed hebben. En inslaaphuiltje komt nou eenmaal wel vaak voor bij baby's, sommige kinderen hebben dat nou eenmaal. Daar komt denk ik ook dat advies vandaan. Maar of en hoe lang je je kleine laat huilen, daar zijn de meningen enorm over verdeeld. Het is makkelijk om het vingertje naar "het CB" te wijzen terwijl het ook maar een mening van 1 persoon is.
pff, wat een adviezen. Bedankt meiden. Bij je eerste kind ben je al zo onzeker en dit soort tegenstrijdigheden bevordert het alleen maar. Hij heeft nu 30 min gehuild en ben net gaan kijken en hij ligt vredig te slapen. Ik weet alleen niet of ik dit kan blijven doen. Ikwordt verscheurd door twee gevoelens. De een die niet wil dat haar kind zo huilt en haar hart wil volgen en de ander die het goed wil doen en de juiste adviezen wil opvolgen. CB is er tenslotte niet voor niets. pfff lastig hoor. Een gebruiksaanwijzing zou handig zijn af en toe En tot overmaat van rmap bij het CB vandaag huilde hij oncontroleerbaar toen ik hem weer aankleedde. Alsof hij nooit te eten krijgt en had hij alles onder gepoept en gepiest. Verder is het een ontzettend lief, mooi en schattig kindje en hou ik heel veel van hem Maar het is af en toe zo lastig
Haha mijn zoontje moest ook vreselijk huilen bij het CB Ik heb mijn oudste wel laten huilen bij het naar bed gaan toen hij 2 maanden oud was (ik liet hem niet gewoon liggen trouwens hoor, ik bleef altijd even bij hem staan en ging daarna om de 5 minuten naar hem terug om hem weer te sussen). Hij had overduidelijk moeite met het zelf in slaap vallen en ik wist 100 procent zeker dat hij nergens last van had. Bij mijn jongste probeer ik dit niet te doen omdat hij verborgen reflux heeft. Maar hij huilt standaard als ik hem in bed leg (en niet vanwege de reflux, want in de box huilt hij nooit) dus het is niet te vermijden. Ik probeer het wel zo snel mogelijk te sussen met de speen, maar vaak wil hij die de eerste 30 tot 60 seconden niet. Dan pas pakt hij hem goed en valt hij vaak wel in slaap.
Ik denk ook dat je je kindje eraan hebt laten wennen ja, aan dat het lekker dicht bij jou mag zijn! Niet slecht dus en in deze periode lekker veel samen zijn, knuffelen, bloot samen onder de dekens etc. Geborgenheid is mi het allerbelangrijkst in het prille begin! Wel is het fijn als ze ook zelf kunnen slapen. En voldoende slapen is ontzettend belangrijk, en dat is mi gewoon niet vol te houden als het altijd op/tegen je aan ligt. Als ze groter worden krijgen ze steeds meer aandacht voor de wereld om zich heen, en dan kan het heel naar worden als ze hierdoor zo geprikkeld worden dat ze niet meer (zelf) kunnen slapen. Hier is dat geleidelijk gegaan, slaapjes in de woonkamer toen ze nog heel klein was, dus dicht bij ons en bij elk kikje even een aai kunnen geven. En daarna zoiets als Yukl omschrijft Als het wennen aan zelf slapen gepaard gaat met af en toe een huiltje, hoort dat erbij denk ik. Ik heb haar, toen ze apart van ons moest gaan slapen (dus 's avonds alvast in de wieg, omdat de woonkamer te onrustig werd) laten wennen door in haar buurt rond te scharrelen, wat was op te ruimen, op de gang te neurien etc. Dat was steeds minder nodig, ik kon op de babyfoon horen dat ze snel rustig werd (dus los van het huilen, kon ik haar adem rustig horen worden). Succes ermee!
Haha, sorry dat ik lach, maar het is zo herkenbaar, en je moet je hier helemaal NIETS van aan trekken! Gewoon rustig voor je kindje zorgen zoals je thuis zou doen, dat snapt iedereen, dat zo'n kleintje huilt, en piest en poept! Gewoon rustig je ding doen, je hebt je handen al vol aan de situatie, laat staan dat je er nog onzeker van wordt. Ik vraag de arts/verpleegkundige altijd of ze me kan helpen even iets naar buiten te tillen, je kindje huilt na de prikjes en daarnaast heb je de wagen/maxicosi, je jas, je tas + luiertas etc. Doen ze altijd zonder probleem hoor.
Ik begrijp dat je erom moeten lachen Babel. Dat kan ik nu thuis ook, maar op dat moment voelde ik mij wel ongemakkelijk haha.
Sorry heb niet het hele topic gelezen hoor.... dat lukte me niet. Vind het gewoon zielig om zo'n kleintje te laten huilen! Het is heel logisch dat zo'n kleintje bij mama wil zijn, kom op zeg, hij heeft 9 maanden in mama gezeten en moet nu ineens ver weg van mama liggen huilen????? Ik word er misselijk van.