Hey meiden, Ik moet even mijn hart luchten. Ik zit echt met men handen in het haar. Op dit moment ben ik bezig met ronde 7. Wij willen dolgraag een kindje en ik ben er ontzettend mee bezig. Te veel. Ik word er gewoon zo zo triest van dat het nog niet is gelukt Ik weet, dit is nog niet verschrikkelijk lang, maar wel al te lang naar mijn gevoel.) Ik word echt letterlijk gek van mezelf. Op dit moment zit ik met mijn eisprong te klooien, heb wel vruchtbaar slijm gehad, dalende temp, maar nog geen echt stijgende temp. Dus volgens mijn tempkaartje, nog geen ei. Door dit alles krijg ik enorm veel schrik dat het niet zal lukken, dat ik geen eisprong heb en dat ik nooit zwanger zal zijn. Mijn gevoel zegt gewoon dat ik niet zwanger kan worden. Dat ik nooit een positieve test kan hebben. Ik kan me dat beeld gewoon niet voorstellen. Ik weet niet waar dat gevoel vandaan komt, maar heb het wel. Ik wou dat ik het meer kon loslaten, maar het lukt me gewoon niet. Ik denk er elke seconde van de dag aan, ik voel me er triest door, ... Elke keer denk ik, zou ik zwanger zijn, ik wil zwanger worden, nee ik ga niet zwanger zijn, want ik kan niet zwanger worden.. Zo dag in dag uit. Heeft iemand een tip hoe ik het kan loslaten, want het lukt me echt echt echt niet!! Bedankt om te luisteren naar men geklaag!
Wat vervelend dat je het er zo moeilijk mee hebt! Wat kan helpen (hoe tegenstrijdig dat ook klinkt) is accepteren dat je er nu op deze manier mee bezig bent. Dat maakt alle energie vrij die je nu besteed aan steeds je verzetten tegen gedachten over zwangerschap. Het is niet leuk dat je er zo over denkt, maar het is zo. Je zit er mee en dat krijg je niet zo maar weggedacht als het ware. Daarnaast kun je proberen om steeds als je er aan denkt dat op te merken en er afstand van te nemen, dus zo iets als : ik merk nu dat ik aan zwanger worden denk. En dan klaar, je hoeft niets te doen met die gedachte, het is maar een gedachte net als 'heb ik mijn tanden wel gepoetst'. Door het onderwerp van de gedachte weeg je hem zwaarder waardoor je het moeilijk los kunt laten. En dan merk je op een gegeven moment dat het even weg is. Als het dan weer terug komt dan merk je het weer op en ga je weer verder. En dan merk je soms dat het een tijdje weg is en soms dat het even weer terug is. Je zou ook nog eens langs de huisarts kunnen gaan omdat het wat langer duurt en je er zo mee bezig bent. Wellicht kan die je al wat gerust stellen? Anyway, sterkte! Wees lief voor jezelf!
tja meis, ik snap je helemaal. ik zit officieel pas in ronde 5, maar wel al anderhalf jaar (ongeveer) zonder bescherming aan het vrijen. nu ik zo loop te klooien met de ovu-testen en tempen enzo, haal ik me ook steeds vanalles in mijn hoofd... nouja je kent het helaas. ik probeer mezelf altijd te vertellen, dat als er al iets niet goed zou zitten dat ik dat met mijn gestress toch niet op kan lossen... de knop omzetten lukt toch niet, daar heb ik me maar bij neer gelegd. dikke knuf!!
Inderdaad, het accepteren van de situatie is al een goeie..dus leg je erbij neer dat je ermee bezig bent. Ik herken het helemaal, bij ons heeft t 12 jaar geduurt eer we onze eerste zoon kregen, via adoptie, en 13 jaar voor we onze 2e kregen via de mmm dat wel...(al die tijd ook al in de mmm hoor)... Wij konden geen van tweeen nog aan iets anders denken. Vreselijk. Konden nergens meer van genieten, niet van vakanties, zagen we alleen maar kids en zwangere vrouwen, niet op verjaardagen ging alleen maar over kids..enz enz... Ik ben in gesprek gegaan bij een psygologe. Maar ook wel mede door alle missed abortions. Ms moet je gewoon aan iemand je ei kwijt, ga je zorgen gewoon es uiten bij je ha.
Ik begrijp helemaal hoe je je voelt Ook ik zie mezelf gewoon echt niet voor me met een positieve test?? Ik wil het zóóó graag, en had de eerste maanden nog wel hoop.. Maar nu inmiddels word ik ook steeds banger dat het voor ons niet is weggelegd!! Aangezien ik nu in ronde 9 nog steeds gek van mezelf word heb ik helaas niet echt tips! Maar meis je bent niet de enige, veel meiden weten wat je doormaakt en hoe je je voelt (misschien ook weer niet een echte troost, maar wellicht wel een beetje!) En ik duim voor snel een positieve test voor je!! Liefs Kitty
Hoi Muml, Ik voel ook met je mee! Wij zijn ook 'pas' in de 7e ronde, maar ik heb ook af en toe dat gevoel. Het is eigenlijk voornamelijk de angst, (omdat wij allebei nog nooit een kindje hebben gehad of in verwachting zijn geweest) dat we misschien wel helemaal niet vruchtbaar zijn. Aan de andere kant ben ik ook weer boos op mezelf dat ik dat denk, want we zijn pas in ronde 7 en anderen doen er soms jaren over. Ik hoop ook dat je snel een positieve test zult krijgen!
Het is heel vervelend dat je er obsessief mee bezig bent. Helemaal omdat het heel normaal is om ongeveer 12 maanden over te doen om zwanger te worden. Je bent pas in ronde 7 meid. Ik zelf ben al 1,5 jaar bezig, zonder resultaat nog. Ik word er zelf soms ook heel verdrietig van dat het nog niet gelukt is. Ik kan alleen zeggen: observeer je cyclus, ga idd tempen en ook ovulatietesten gebruiken. En probeer van elkaar te genieten. Mocht het na een jaar nog niet gelukt zijn: naar de huisarts.
Wat apart, ik heb ook zo n voorgevoel, zo negatief. Mijn man daarentegen heeft alle vertrouwen, misschien omdat hij al een kindje heeft. Ik heb zoiets van dat zie ik niet voor me....ik heb zaterdag ook negatief getest.....ben het zo spuugzat. Ik stop nu na 3 maanden met tempen en ga misschien volgende maand of daarna naar HA. Gisteren hoorde ik een verhaal van iemand die na 2 jaar spontaan zwanger werd, gewoon zonder de agenda geleefd en genoten. Misschien moeten we het echt gaan loslaten....en relaxen. Moeilijk he...
Ik denk dat dit bij veel vrouwen voorkomt. Dat negatieve gevoel dat maar niet weg gaat. Ik heb dit ook gehad..Elke keer erom huilen, denken dat het nooit gaat lukken. Nooit een positieve test en ga zo maar door. Ik kon er soms niet door slapen en normaal functioneren ging niet. En ik zit pas in ronde 4. Ik kan nu eindelijk zeggen dat ik het los heb gelaten. Ik weet niet hoe, maar ik probeer me maar gewoon op andere dingen te focussen. En tot op heden gaat het goed. Het spookt soms wel door me hoofd maar ik voel me weer rustig en normaal. Ik heb geen tips helaas, ik hoop dat je het een plekje kan geven en dat je snel zwanger bent. xxx
Hoi MumL Ik heb precies hetzelfde!zit in ronde 8 nu en heb het gevoel dat het bij ons niet lukken gaat,waarom weet ik ook niet maar kan gewoon niet geloven dat ik ooit een positieve zwangerschapstest in m'n handen zal hebben,heb dat ookal bij m'n huisarts neergelegd maar die ziet niet in waarom het niet zou lukken,ben zo bang dat ik onvruchtbaar ben,dan denk ik als ik vruchtbaar was dan zou het allang raak zijn geweest maar er zijn zoveel vrouwen die al veel langer bezig zijn en ook gewoon zwanger worden dus we moeten gewoon hoop houden! Het is moeilijk om na een tijdje positief te denken maar ik kijk uit naar het moment dat ik een positieve test in mn handen mag hebben,proberen niet negatief te denken! Liefs NoaSofia
Ik wil het ook graag loslaten, ga binnekort ronde 4 in.. En ik ben er ook veels te veel mee bezig helaas! Ik heb er zelfs al zoveel dromen over gehad.. Afgelopen nacht nog Zo'n mooie droom dat ik moeder was geworden van een prachtig meisje!! En dan kan je het al raden eh... Vandaag weer de harde realiteit, en intens verdrietig!! Ik wil gewoon weer mm leven normaal leiden zonder al die stress!! Echt heel fijn dat jij het los hebt kunnen laten. Dan vind je tenminste je rust!
Ik denk dat iedereen dit wel herkend. En toch worden heel veel dames zwanger.... Ik heb toen ik ong. In ronde 7 was eens gekeken naar de vrouwen die er een jaar of langer over deden. Toen zag ik dat ik echt niet de enigste ben en meer als de helft er zolang over doen en dat het heel normaal is. Ik kreeg na 6 maanden een hele onregelmatige cyclus en ben gaan tempen. Heb toen met mijn vriend afgesproken dat ik na 12 maanden naar de huisarts zou gaan als ik nog niet zwanger was. Dit heeft mij rust gegeven. Succes en houd moed. X
Het is heel vervelend zo erg er mee bezig zíjn. Ik had het ook heel erg zelfs al voor we besloten we voor een kindje te gaan. Ik wilde altijd al jong moeder worden, me vriend wilde wachten. Ik had daar begrip voor maar heb tegen hem gezegd straks is er iets niet in goed en kan ik niet zwanger worden. Toch besloten om nog te wachten en kleine 3 maanden geleden kwam ik erachter dat er iets niet klopte niks ernstigs maar wel een afwijking, en sinds ik het weet veel meer rust in me hoofd ik wacht het rustig en af toe stuiterend op het wachbankje af. Wat ik hiermee wil zeggen als jou gevoel zegt dat er iets ( hoe klein of onnozel) niet goed voelt/lijkt. Ga er achteraan zorg dat je duidelijkheid krijgt mij heeft het geholpen. Heel veel succes
Hoewel wij al wel een dochter hebben, snap ik je heel goed. Van mijn dochter was ik direct de 1e ronde zwanger en nu zijn we al bijna een jaar bezig helaas......Ben er ook heel druk mee bezig geweest en ovulatietesten gebruikt en getempt etc maar op een gegeven moment werd ik er zelf ook helemaal zat van om er zoveel mee bezig te zijn. Vorige week bij de HA geweest en die zag geen reden waarom het niet zou lukken, ook omdat we al een dochter hebben en hij zei ook dat hoe meer je er mee bezig bent en alles gaat plannen (wanneer is de eisprong, wanneer 'moeten' we seks hebben), dat dit een negatief effect heeft op de vruchtbaarheid. Dus zijn advies was juist geen ovutesten etc te gebruiken. En daar kan ik me nu ook wel in vinden, door er niet op die manier mee bezig te zijn en gewoon in mn achterhoofd te houden waar ik zo'n beetje in mn cyclus zit, voel ik me veel rustiger en heb ik er wel vertrouwen in dat het vast wel een keer raak is. Dus als je het echt wilt loslaten, zou ik stoppen met tempen en ovutesten, misschien dat dat meer rust brengt. succes!
Lieve meiden, Eerst en vooral heel erg bedankt voor de lieve woorden! Ben ook wel blij dat ik niet de enige ben die me zo voelt Noasofia Vreemd het, dat niet kunnen geloven zelf ooit een positieve test in handen te hebben! Ik heb besloten dat ik er met iemand over moet gaan praten, dus maar een afspraak met mijn gynaecoloog gemaakt ( ben van belgië, daar kunnen we gewoon op consultatie gaan, zonder doorverwijzing ) Ik hoop dat ze mijn angsten beetje zal begrijpen en dat ik door te praten het een plaatsje kan geven! Ik hoop in ieder geval, voor jullie allemaal dat we snel zwanger mogen zijn.
Als je bij de gyn bent laat dan ook even je cyclussen zien. Ik vind ze erg wisselend en soms wel erg kort. Zou dat ook even aankaarten, misschien wil ze een echo maken om te kijken van binnen. Succes! En probeer positief te blijven!
Ik denk dat zo'n gesprek en mischien een onderzoek je een stuk geruster kan maken,ik zelf denk dat ik rustiger bezig kan zijn met zwanger worden als ik weet dat ik niks mankeer dat ik geen afweikingen heb of onvruchtbaar ben,want door die angst ben ik er zo mee bezig..
wat is het moeilijk he.... Ik ben nu 2 maanden bezig met ovutesten en tempen en ben het spuugzat ! Ik voel me net een fabriek ! Vandaag weer foute boel en ongi helaas... terwijl we steeds precies op tijd zijn. Ik denk ook dat ik maar even niks ga bijhouden en kijken wat dat voor effect heeft....