Nu al 'bang' voor straks?

In jouw geval zou ik me daar ook wel druk om maken ja.
Een beetje hulp is wel fijn maar tijd voor jullie zelf als gezin is belangrijker. Uiteindelijk redt je het wel en als je ergens mee zit kan je haar altijd nog bellen.

Praat met je vriend en zeg hoe je je hier bij voelt.
Misschien kan hij een keer duidelijk overkomen bij zijn moeder dat het goed bedoeld is maar dat jullie het willen doen op jullie eigen manier.

Zou het haar in ieder geval niet vertellen als de bevalling is begonnen!

 

ja lijkt mij normaal. mijn advies: ben nu al eerlijk met haar. dan hoef je haar niet teleur te stellen in de kraam week. ik denk dat zij hoge verwachtingen heeft van haar rol als oma. probeer om dit met haar te bespreken. en geef vooral aan hoe jij de rol als oma ziet en zorg ook dat je partner het zelfde communiceert! probeer haar wel het gevoel te geven dat je je naar haar luistert maar je blijft vrij om haar adviezen wel of niet op te volgen. gewoon niet in discussie gaan. want discussie zorgt voor irritatie en dat kost energie.

 

Oei.. blijkbaar hebben jij en je sm andere verwachtingen over de kraamtijd.

Let wel; het is jullie kraamtijd en niet die van je sm.
Ik zou het nu al aankaarten zodat zij straks niet ernstig teleurgesteld wordt en jijzelf een rot kraamtijd hebt

Je zou vriendelijk kunnen zeggen van: ik waardeer het dat je zo betrokken bent bij de baby, maar doordat jij die week vrij hebt genomen heb ik het gevoel gekregen dat onze verwachtingen wat anders liggen. Ik vind het fijn je straks na de geboorte te ontvangen, maar wil de kraamtijd toch graag voor ons gezinnetje houden.

Op die manier is ze misschien teleurgesteld, maar beter dan dat je zelf niet lekker in je vel zit en een ramp kraamtijd tegemoet gaat.
Overigens kun je ook de kraamhulp hierbij inzetten. Zij zijn getraind bezoek buiten de deur te houden, maar beter dat jij dit vooraf zelf oplost.
Als je zelf geen duidelijke grenzen aangeeft kan je schoonmoeder ze ook niet raden..

 

Ik begrijp het heel goed! Hoewel mijn schoonouders zich meer op afstand houden, ben ik bijv bang dat ze de hele tijd onverwacht op de stoep staan. Dat wil ik gewoon echt niet. Ik heb dit met vriend besproken en gelukkig denkt hij er hetzelfde over, al denkt hij wel dat het zo'n vaart niet zal lopen. Maar wij hebben afgesproken dat hij er iets van zegt als het toch zo gaat. Mijn plan nu is om gewoon vriendelijk maar duidelijk tegen alle familie etc te zijn: "we vinden het heel erg leuk dat je langskomt, maar graag alleen in overleg en in de kraamweek niet langer dan een uurtje", zoiets. Ik probeer het nu van me af te zetten en te focussen op de bevalling: 1 stap tegelijk! Mast je bent dus iig niet de enige en idd ik denk dat dit deels hormonen zijn ....

 

Ik heb prcecies hetzelfde! Heb het idee dat mij sm denkt dat ze zwanger is ipv ik. Gisteren gaf ik al voorzichtig aan dat we als ik ben bevallen graag eerst tijd met ons 3tjes willen hebben. Zij Antwoord dood leuk: ja maar daar horen schoonmoeders toch ook bij! Ik snap dat ze heel enthousiast is maar ik voel dat ik me er steeds meer aan te ergeren. Zo ook met kleertjes, we hebben een totaal verschillende smaak qua kleding en toch blijft ze dingen halen die ik echt afschuwelijk vind. Vl. Snapt mijn ophef niet helemaal en zegt: ja maar schat, ma is gewoon heel enthousiast!

Pffff... Wat moet ik ermee

 

En oh ja: in jouw geval lijken de tips om dit vast te bespreken me zeker goed. Bedenk duidelijk vantevoren wat je boodschap is rn hou daaraan vast! Begin met waardering uitspreken voor betrokkenheid en dat het voor haar en jou zo leuk en spannend is, en dat het je juist daarom goed lijkt om vantevoren aan te geven wat jullie wens is. Het is zonde van haar vrije week anders! Wie weet vind je het na 2 maanden heerlijk als ze dan een week vrij neemt, jou komt helpen en jij bijv lekker naar de kapper enzo kunt!

 

Nee daar hoort bij wie jij kiest dat daar bij hoort.. jij bent de gene die bepaalt niet je schoonmoeder. Geef duidelijk aan dat je er anders over denkt en dat ze er niet op die manier bij hoort.

Ook schoonmoeders die gaan manipuleren door te zeggen: 'ik doe het ook nooit goed.' hebben enkel als doel voor ogen hun zin door te drijven doordat jij niks meer durft te zeggen.

Blijf duidelijk en geef (liefst vooraf) duidelijk je grenzen aan.
Hoe lief ook, dit soort uitspraken zijn erg opdringerig en egoïstisch. Fijn dat ze enthousiast zijn maar soms verliezen ze daarin de wens van anderen misschien uit het oog, hoe eerder je deze duidelijk maakt hoe minder boosheid en teleurstelling er uiteindelijk van komt.

 

Ik weet niet hoe jullie band hiervoor is geweest, maar hier is er sprake van wederzijdse betrokkenheid, daar hoort bevalling etc ook bij. Ik maak me daar niet druk om. Ze komt waarschijnlijk straks ook elke dag 2/3 uurtjes meehelpen/koken/baby bewonderen. Ik vind het wel gezellig en fijn dat ze zo betrokken en enthousiast is. Een dag heeft 24 uur, genoeg andere uren die je alleen/samen met partner kunt doorbrengen. Go with the flow, relaxt

 

Ik heb dit ook wel. Nou is mijn situatie totaal anders, ben alleen en dus geen last van sm.
Mijn moeder komt dan de eerste dagen bij me logeren, overdag moet ze werken en dan is de kraamhulp er.
Ging me hier de laatste tijd erg druk om maken want kan helemaal niet tegen mensen in m'n huis en m'n moeder heeft n hondje (ik ook) waardoor t dan ook super druk wordt.
Heb m'n zorgen hierover uitgesproken en had bleek dat ze al n oppas geregeld had voor haar hondje!
Sprak er gister over met m'n vriendin die ook alleenstaande moeder is en die gaf aan dat ze toch wel erg blij was met alle extra hulp na haar bevalling, nou had ze ook veel problemen met haar gezondheid door de bevalling.
Ik ga t zelf dan maar even aankijken en als blijkt dat ik snel op de been ben dan hoeft m'n moeder snachts niet te blijven slapen meer.

Ik zou het wel alvast aangeven bij je sm wat jouw ideeën en gevoelens hierover zijn. Ze bedoelt t vast goed en vind t heel leuk om oma te worden. Het is fijn als je extra hulp kan krijgen als dat nodig is maar als jij niet te veel drukte over de vloer wilt dan leg het haar gewoon vriendelijk uit om in ieder geval een goede verstandsverhouding te hebben.

Btw, mijn moeder komt ook steeds met totaal andere kleertjes of spulletjes aanzetten dan wat ik leuk vind...
Maar is goed bedoeld en ook al past t niet in mijn idee, ik hang t toch op en zal m'n kindje t toch aantrekken. M'n moeder zal niet opeens naar mijn smaak omdraaien en t kindje vind het waarschijnlijk zelf ook wel leuk.
Dit zal waarschijnlijk altijd blijven, doet mij denken aan de films en series waar kinderen dan verplicht hun lelijke trui aan moeten die oma voor ze gekocht of gebreid heeft als ze op visite komt!
Komen we helaas nooit van af vrees ik...

 

Ik ben ook heeeeeel bang geweest voor de kraamweek en bijbehorend bezoek (ook schoonmoeders ). De afgelopen weken heb ik een aantal 'regels' op papier gezet voor kraamvisite en deze met manlief besproken. Die gelden voor al het kraambezoek, dus niet alleen voor schoonmoeders, maar hier staan we beiden achter.
Voor mij gaf het opschrijven van de regels en er samen eens goed over praten een hoop rust!

Ik ben ook erg bang dat, vooral mijn schoonmoeder, elke dag op de stoep zal staan, liefst meerdere keren per dag. Ze wonen ook dichtbij, dus is makkelijk voor hen. Ze komen nu ook vrij regelmatig, onuitgenodigd, langs, dus dat zal alleen maar meer worden ben ik bang.

Nu een paar keer rustig laten vallen dat we sowieso een hoop visite verwachten de eerste dagen, ook met broers en zussen, dus dat we het bezoek wel zullen gaan spreiden enzo. Dat begreep ze best nu hopen dat duidelijk is dat dat ook voor hun geldt

 

Misschien kun je haar voorstellen haar week vrij op te nemen als de kraamhulp weg is en je man/vriend weer moet werken?
Ze klinkt heel betrokken en zo kun je haar toch een rol geven (en het is best lekker hoor nog wat 'verlengde' hulp), maar die eerste kraamtijd als gezin doorbrengen.

 

Hier ook een schoonmoeder gehad die ons de rust niet gunde die we zo ontzettend nodig hadden... Onze zoon kwam prematuur en met een gespleten gehemelte en doordat ze ons zo op onze nek zat heeft dit geresulteerd in een breuk.. We hebben haar inmiddels al 4 jaar niet gezien... Tis jammer maar bracht ontzettend veel rust!!
Luister goed naar je eigen gevoel!
Zoals hier al gezegd is het is jullie kraamtijd en jullie kindje niet dat van je schoonmoeder!
Suc6!

 

Hier ook een bemoeial, ze vond het raar dat mijn Moeder wilde ik bij de bevalling hebben (had zwangerschapsvergiftiging & moeder had dit ook vandaar) sm was het er niet mee eens en begreep niet dat ik haar er niet bij wilde hebben. tijdens mn bevalling stormde sm de beval kamer in, ondanks onze wens haar er niet bij te willen hebben...... Weg gestuurd maar op het moment dat het hoofdje stond kwam ze weer binnen en heeft ze dus onze zoon geboren zien worden. Ik heb het haarr heel erg kwalijk genomen. In mn kraamweek stond ze ook te pas en te onpas voor de deur. Sindsdien is ons contact verslechterd, meerdere malen aangegeven maar dan zegt ze niks fout gedaan te hebben & gaf ze andere mensen de schuld. Als het nu goed gaat en we zijn bij de 12 weken grens zullen we het vertellen en later in de zwangerschap heeeeeeeeeeel duidelijk zijn, dit gebeurd ons geen tweede keer.
Daarnaast krijgt ze het pas uren na de bevalling te horen, zodat we eerst als gezin kunnen genieten

 

''Zij kwam bijvoorbeeld laatst al melden dat ze in de week dat ik uitgerekend ben een week vrij heeft genomen. Dit snap ik sowieso al niet, want wie zegt dat ik dan beval?! Daarnaast vraag ik me af waarom.. Wij hebben hier niet om gevraagd.''

DIT zijn echt je hormonen
Maar bemoeienis met het kamertje en dergelijke daar kan ik zelf ook helemaal niet tegen, heb er gelukkig ook geen last van bij schoonfamilie. Gewoon niet aan toegeven en lekker doen zoals jullie het willen.

 

Het was ook best heftig.... heb op een gegeven moment huilend manlief gesmeekt tegen zijn moeder te zeggen dat ik geen bezoek wou...
En toen hij dat deed kreeg hij alleen als antwoord ik ben geen bezoek ik ben je moeder... en ik als schoonmoeder weet heus wel wat goed is voor Denise en die mag gewoon niet teveel alleen zijn
Hallo kom op zeg!!!! Ben verdomme een volwassen vrouw als ik iets niet wil is het gehijg in me nek! Ik wou onze zoon en me vent meer niet...

Wij zijn thuisgekomen zonder mannetje want die moest blijven dus best pittige tijd geweest en wij wilde gewoon rust. . En dat kregen we niet jammergenoeg
Tis jammer maar me schoonmoeder mist alles niet wij
En manlief wil het niet bijleggen dus daar heb ik t ook maar mee te doen... Hij gaat voor zijn gezin Gelukkig...
Maar leuk was het zeker niet nee... Dus als zulke dingen voorkomen kunnen worden is dat altijd beter!
Praten en heeeeel streng zijn in wat je wil denk dat dat t beste is

 

O, wat een verhalen lees ik hier!! Dan tref ik het toch wel heel erg met mijn schoonouders. Mijn schoonmoeder is heel direct en zegt alles wat ze denkt waardoor ik soms wel eens dicht sla. Maar sinds ik zwanger ben zijn we nader tot elkaar gekomen. Ze vind alles leuk wat ik koop en maak en doe. Ze vind het erg leuk om dingetjes voor de baby te breien, en dan ook echt hip! En luistert hierin ook echt naar wat ik leuk vind. De kleurtjes, patroontjes enz gaan allemaal in overleg met mij.

Ik was vooraf bang voor van die verhalen die ik hier van jullie hoor, maar het valt mij alles mee! Qua bezoek in de kraamweek ben ik ook niet bang voor. Ze wonen op drie kwartier rijden bij ons vandaan. Ze zullen vast met een paar broertjes en zusjes van manlief samen komen en het zal een drukte van jawelse zijn van enthousiasme. Maar vooruit! Ik weet hoe ze zijn en heb me er al lichtelijk op voorbereid

Succes met alle razende en overenthousiaste schoonmoeders...!!!

 

Het blijft lastig...hoe kan je je grenzen aangeven zonder dat ze het meteen naar zichzelf toe trekken?
In mijn ervaring lukt dat niet, helaas.
Hints geven werkt niet, vragen iets te doen werkt niet, blijf je aan het eind over met heel erg duidelijk zijn, en dan resulteert het in een "gebeten hond" houding.

Het is echt super jammer dat er vaak niet begrepen word dat je de dingen die je weigert niet weigert om hun te pesten, maar omdat je iets zelf niet wilt. Als je een kleinkind draagt lijkt je leven soms opeens wel gemeenschappelijk bezit, zonder enige inleving van de andere kant.

Als je jezelf zo druk maakt zou ik toch aangeven, desnoods via jouw vriend, dat het even teveel bemoeienis is. Geen week vrij nemen voor jouw bevalling, maar gewoon afwachten wat jullie willen, als jij kapot bent van de bevalling wil je rust.
Misschien voel je je wel super lekker, en wil je juist dat ze langs komt om jullie kleintje te bewonderen, maar die keus moet helemaal bij jullie liggen, en niet bij haar