Hoi allemaal, Wij hebben een lieve dochter van bijna 2. Ze is een super lief, spontaan en tevreden meisje en ze heeft ons leven echt verrijkt. De laatste tijd voel ik me weer ontzettend broeds () en kan ik het krijgen van een tweede kindje niet uit mijn hoofd zetten. Heel gek hoe je lichaam dat aangeeft... Mijn vriend wil ook een tweede kindje, misschien niet meteen, maar straks als ze echt 2 is, denk ik dat we het gaan proberen. Ik heb nu nog een deeltijdstudie en die is tegen die tijd ook wel klaar, vermoed ik. Maar wat ik ook niet uit mijn hoofd kan zetten is het volgende: Krijgen we het niet erg druk waardoor we het niet aankunnen? Heb ik nog wat tijd voor mezelf? Mijn bevalling was erg naar en ik kreeg een baarmoederonsteking waardoor ik me de eerste weken na de bevalling lichamelijk én emotioneel niet goed voelde, zal dit weer gebeuren en zal ik me weer droevig voelen? Wat nou als het ene kindje slaapt en de andere wakker is of ziek wordt? Kan ik na de nachtvoedingen er weer goed zijn voor mijn dochtertje? Vragen, vragen, vragen... Hebben jullie misschien tips voor me? Bedankt alvast!
ach meid ik denk vanaf t begin al na over 2e Maar niet dat ik t al wil maar meer en dan? of hoe doen mensen dat met 2? Als ik weer zo'n zware zw heb hoe kan ik dan achter de eerste aan blijven gaan? als de 2e ook elke 2u wil drinken? met 2e is dit(bijv zwemmen) niet handig T kriebelt nog niet? wanneer wel? of kriebelt t juist wel? pff! en ik wil t nog niet eens, een 2e! haha Dus kan je nie helpen want wordt al gek van mezelf! Alleen geloof ik dat de natuur wel zijn werk doet...
Ik zat tot augustus nog met exact dezelfde vragen. Moet wel zeggen dat ik van mijn eerste een perfecte bevalling heb gehad en me daarna helemaal fit voelde en ik kon alleen maar hopen dat dat nu ook zo was. Wat gelukkig ook uitkwam. In de maanden dat ik zwanger was plande mijn man dat hij de eerste vier weken thuis zou zijn. De eerste 4 weken vond ik enorm heftig en overweldigend druk. Ik had echt het gevoel dat ik nooit meer een moment voor mezelf zou hebben en best spijt dat ik niet een jaar langer gewacht had met zwanger worden (oudste zou dan op school zitten). Oudste dochter vroeg veel aandacht, jongste had last van de bekende darmkrampjes en ik voelde me goed maar rende me echt rot. Mijn oudste was tijdens mijn verlof gestopt met haar middagslaapjes en de psz zat dicht ivm de zomervakantie bovendien moest zij echt aan het nieuwe gezin wennen. Ik kan niet anders zeggen dan dat die weken ongelooflijk zwaar waren. Mooi, maar heel heel zwaar. Na een week of vier kon ik weer ademhalen en viel alles een klein beetje op z'n plek. Toen onze jongste acht weken was, was de rust in ons gezin weergekeerd. We hadden onze avonden weer terug (dochter sliep vanaf toen 12 uur per nacht), en onze oudste was meer aan de situatie gewend. Nu onze jongste 13 weken is, is het alsof het nooit anders is geweest en gaat het eigenlijk enorm makkelijk allemaal. Als ik me beter had gerealiseerd dat je de eerste twaalf weken absoluut nodig hebt om de routine weer te vinden, had me dat meer rust gegeven. Als tip heb ik: laat je man wat langer verlof nemen (indien mogelijk), zorg ervoor dat je oudste in haar normale routine doorgaat (creche, naar opa en oma of een vriendinnetje). Of laat haar geregeld iets ondernemen met je man zodat jij ook even met de kleine alleen bent (of jij met je oudste iets gaan doen kan natuurlijk ook). Verder wil ik je graag meegeven dat jij nu een ervaren moeder bent en dat scheelt een heleboel. Of het nu gaat om wijzigingen in ritmes, huiltjes of welke flessen en voedingen, je hebt het allemaal al eens gedaan en daardoor gaat het je gewoon wat makkelijker af. Weet je, miljoenen mensen zijn je voorgegaan dus het gaat je hoe dan ook lukken! Bovendien is een schattig broertje of zusje voor je dochter waarmee ze straks altijd kan spelen toch helemaal het einde? LFS
Ja, je kan het vast aan! Mn 2e bevalling was heel soepel en fijn maar ik had wel veel bloedverlies. Het is schipperen qua tijd verdelen. Gelukkig slaapt mn dochter redelijk uit maar overdag slaapt ze niet waardoor na de kraamweek de rust ook voorbij was. Dat was wel pittig, van 7 uur 's ochtends tot 7 uur 's avonds 2 kindjes en dan de baby nog tot een uur of 22-23u 's avonds en 's nachts voeden. Maar dat wordt vanzelf beter. Je kindje past zich aan, je word zelf wat makkelijker, ik dacht maar als mn schoonzussen het kunnen met 4 a 5 kinderen dan kan ik er ook 2! Maar ik heb heus weleens zitten huilen van moeheid hoor, als de baby weer de halve dag huilde en mn dochter moe was en niets wou bijvoorbeeld.
De zwangerschap was iets zwaarder dan bij de 1e maar wel goed te doen. Alleen de dag voor de bevalling zat ik er echt doorheen en had ik het gehad maar blijkbaar gaf m'n lijf het ook gewoon goed aan. De eerste 2-3 weken viel het wel mee, daarna werd onze jongste erg onrustig en is het erg zoeken geweest. Ik had echt geen seconde rust op een dag en was ook aardig gestresst. Sinds een maandje gaat het best wel lekker. De jongste slaapt tenminste overdag en als ze genoeg heeft geslapen, is ze heel rustig en tevreden. Oudste is flink aan het peuterpuberen. De combi van die 2 is soms wel pittig. Jongste is geen makkelijke slaapster dus dat kost soms tijd en de oudste vraagt momenteel veel aandacht dus als ik er alleen voor sta, word ik er wel eens even gestoord van. Maar dat is vooral einde van de middag zo als ze beide moe zijn. De jongste gaat sinds een paar weken 's avonds om 19u op bed, de oudste rond half 8 en ik heb nu lekker de avonden weer voor mezelf. Bij m'n oudste vond ik het eerste jaar ook pittig en was het ook druk. Nu met 2 ook. Volgens mij niet veel erger dan toen bij de eerste. De jongste komt hier nog meestal 2x per nacht, de oudste slaapt ook maar heel soms door dus gebroken nachten hebben we hier wel. Ik lig er s avonds vroeg in (begin nu ook weer te gapen ) en dan is het prima te doen. Lichamelijk was ik er nu na de bevalling veel beter aan toe als bij de 1e, daar was ik heel blij om. Dat scheelt al zoveel! Ik begin over 2 weken weer met werken. Ik ben heel blij dat ik nog niet eerder aan het werk hoefde, dan was ik echt gek geworden maar het liep hier ook niet lekker de eerste maanden. @mw21, hier werden de kriebels steeds sterker vanaf 1 jaar dus dat kwam vanzelf. Jongste drinkt vaak nog om de 2 uur maar heb daar niet zoveel last van. Die drinkt 5-10 minuten, gewoon even een rustmomentje voor mij. Hier vraag ik me al af hoe moeders het met 3 doen haha
De zwangerschap van onze eerste was vrij pittig, en de bevalling ook (en lichtelijk traumatisch voor mijn man). Ik heb er echt een hele tijd van moeten bijkomen. Dus voor ons hoefde een tweede kindje niet. Onze dochter was de geweldigste van de wereld en we voelden ons compleet zo. Maar toen was onze dochter 2,5 en hadden we het toch steeds vaker over en tweede. En 'opeens' was ik zwanger. De zwangerschap was weer redelijk pittig, maar ik had geleerd wat meer naar mijn eigen lijf te luisteren. Rustig aan doen dus.. Het ging iig een stuk beter dan de eerste. En de bevalling.. Die was gewoon heerlijk! Zeker vergeleken bij de eerste. Doe mij die er nog maar tien . En onze jongste dochter is zooo leuk.. En door de makkelijkere zwangerschap en bevalling heb ik er vanaf het eerste moment van kunnen genieten. En de twee meiden zijn zo leuk met elkaar. Alle bedenkingen die ik ooit had voor een tweede zijn helemaal verdwenen. Met z'n viertjes is het nog leuker. Maar.. Ik ben wel blij dat we hebben gewacht tot onze oudste dochter wat ouder was. Dat geeft mij toch wel wat meer rust en ben ik goed hersteld van de eerste zwangerschap en bevalling.. Twee kinderen hebben valt mij 100% mee!
Ik zit met hetzelfde dilemma! T kriebelt de laatste tijd steeds heftiger... Maar idd kan ik/ kunnen we dat wel aan. Ik heb de eerste x wel n makkelijke zwangerschap gehad, de bevalling was wel heftig, maar de tijd erna was helemaal.heftig. En daar ben ik natuurlijk wel weer bang voor. En ik geniet nu volop van de kleine maar kan dat met een 2e erbij nog steeds zo. En heb ik dan nog voldoende tijd voor de oudste... Zo veel onzekerheden. Pfffffff
Hier een eerste zwangerschap die super ging,een bevalling die behoorlijk wat voeten in de aarde had (veel bloedverlies,flauwvallen, na drie weken curettage ivm placentaresten,weer bloedverlies,bloedtransfusie en baarmoederontsteking) en waardoor ik uiteindelijk pas na 17maanden weer mezelf was! Ik zag enorm op tegen de bevalling van de tweede. Maar gelukkig ging deze bevalling helemaal super! De volgende dag had ik zo weer boodschappen kunnen doen als het moest! Dus de ene bevalling is de andere niet! Het zal even wennen zijn,en iedereen moet zn draai weer even vinden. Wat ik wel merk is dat je veel sneller in een bepaald ritme zit. Waar we met onze zoon 's avonds om 23:30 vaak pas op de bank zaten,is het nu om een uurtje of 20 al klaar! Kinderen liggen in bed en slapen en alles (eettafel en speelgoed enz) is opgeruimd. Waar we met tycho al die tijd mee bezig zijn geweest toen,snap ik helemaal niks van!! Ik doe veel dingen 's avonds: was vouwen en strijken,stofzuigen,badkamer. De enige avond waarop ik echt niks doe is dinsdag. Dan zijn de kids naar opa en oma en is de avond voor ons tweeen zonder huishouden enz! Het is hier niet meer zo spik en span als voor de kinderen maar het is niet smerig. Ik probeer overdag zoveel mogelijk tijd door te brengen met mn kindjes en de rest zien we wel weer! Dat komt vanzelf wel weer!
Wat een leuke reacties allemaal! Fijn om te lezen dat jullie het herkennen! Ik lees lekker verder, hopelijk komt er nog meer, het doet me erg goed!
Zelfs ik ( die altijd zei maar 1 kind te willen) krijgt na t lezen van dit topic kriebels, haha. Zo een kleintje is ook gewoon zo geweldig....
Dat is inderdaad ook een goede! Geen idee eigenlijk... Misschien een soort zelfbescherming. Bang dat, als je ervan uitgaat dat je het gewoon aankan, je het totaal niet blijkt te kunnen en je alles onderschat hebt. En ik wil ook niet impulsief een keuze maken terwijl het wel om een leventje gaat. Maar ik denk ook teveel na, hoor, iets impulsiever is wellicht helemaal niet erg
haha nou ik ben normaal enorm inpulsief maar met dit ff niet me mams zei gister nog dat t een oergevoel is wat weer komt en dat alle overwegingen die ik nu heb dan totaal niet meer van belang zijn en je t gewoon wil punt haha
Ik vond het eerste jaar met 2 kinderen heel zwaar. Julia sliep heerlijk door dus had ik alleen gebroken nachten van Jasmijn.....maar wel hele zware!! Jasmijn is pas rond haar eerste verjaardag gaan doorslapen. Ook sliep ze overdag heel kort en duurde het in slapen vallen lang! Toen ze met 6 maanden naar de gastouder ging, werd dit beter. En dan Julia die ook haar aandacht wilde en aan het puberen was.... Maar nu zie ik 2 heerlijke meiden die veel aan elkaar hebben en elkaar op ontzettend veel vlakken aanvullen. Het is puur genieten!
Met 1 kind was ik druk, met 2 kinderen vroeg ik me af waar ik zo druk mee was met 1 kind en nu met 3 kinderen vraag ik me af waar ik zo druk mee was met 2 kinderen.
Heel begrijpelijk, maar de overwegingen in je openingspost zijn heel operationeel. 'Druk' is namelijk een heel relatief begrip. Wat je nu als druk ervaart kan dadelijk Misschien helemaal niet druk zijn. Je groeit ook in je rol als ouder. Ik zou persoonlijk de wens voor een kind niet laten afhangen van deze overwegingen. Zie ook de post van Umm hierboven.
Toen een vriendin van me op kraamvisite kwam bij de 2e, vroeg ze heel eerlijk " Ik zou bang zijn van de 2e niet net zo veel te kunnen houden, hoe is dat?" Waarom ik even na dacht hoe ik 't moest brengen; de dag dat mn dochter geboren werd, hield ik met heel mn hart van haar. Maar ik hield niet minder van mn man als de dag ervoor ( Misschien nog wel meer nu we papa en mama waren? ) Toen mn zoon geboren werd, hield ik nog net zo veel van mn man en mn dochter, en ook net zo veel van mn zoon. Liefde vermenigvuldigd zich dus echt! Dat vond ik 't belangrijkste. De rest - vermoeidheid, "druk" etc- allemaal minder. Tsja, het is wat vaker een rommel in huis maar dat was het met 1 baby ook, een baby kost gewoon veel slaap, energie en tijd. En dan blijft bij mij soms mn huishouden liggen.
Je kunt vooraf nadenken over hoe je dingen handig kunt organiseren, zodat je iig ingespeeld bent op een tweede erbij, maar zekerheden heb je nooit in het leven, dus op de meeste van je vragen is gewoon geen antwoord. Misschien krijg je weer een zware bevalling en een nare nasleep. Misschien niet. Misschien zit je lang aan de nachtvoedingen en misschien niet. Hier bleek Caitlyn een lichte hartafwijking te hebben en zijn de eerste weken dus totaal anders gelopen dan we ooit verwacht hadden: ziekenhuis in en uit en Thirza die dus regelmatig wat in het gedrang kwam. Tja, dat was dus helaas niet anders en we hebben het zo goed en zo kwaad als het ging proberen te organiseren alles bij elkaar. Heel vervelend allemaal, maar ik troost me maar met de gedachte dat ze zich over een aantal jaren waarschijnlijk echt niet zo vreselijk veel hiervan zal herinneren en dat ze ook nu gewoon hartstikke blij is met d'r zusje. Ondanks het feit dat die dus nog meer zorg en aandacht vroeg dan onder normale omstandigheden en ze nu ipv 'altijd is kortjakje ziek' heeft bedacht dat het liedje 'altijd is Caitlyn ziek' heet... Ik denk dat je vooral moet kijken naar de vraag of je er graag eentje bij wilt. Al die andere dingen, (aandacht voor je oudste, complicaties, tijd voor jezelf), zijn dingen van tijdelijke aard, die weer voorbijgaan vroeger of later. Je kindje blijft
Hier is de jongste net 1 maand.. Denk dat het allemaal vanzelf gaat. Hadden we dit soort vragen ook niet allemaal toen we zwanger waren van de 1e...? Dat is toch ook allemaal goed gekomen...? En idd, het is af en toe best pittig, en tuurlijk is het ff zoeken naar een passend ritme.. maar was dat met de eerste (in het begin) niet dan...?? Denk dat het ook heel makkelijk is om je aan te passen. Zo kon ik absoluut niet funcioneren na een gebroken nacht. Nu komt de jongste 1 á 2x, en de oudste vaak ook 1 of 2x, en het is prima vol te houden. Hier geen seconde aan getwijfeld of ik het wel aan kon, maar hoe de oudste zou reageren. Ondanks dat ze heel erg aan het peuterpuberen (ze is bijna 3) is, is ze heel lief, zorgzaam en geduldig voor en met haar zusje.