Hoi allemaal, Ik ben Maaike, 33 jaar en woonachtig in Noord-Holland. 2 jaar geleden heb ik borstkanker gehad. Dit is een hectisch jaar geweest, maar na 11 maanden zat mijn behandeltraject erop en ben ik 'genezen'. Tenminste, ik ben niet meer ziek, of ik daadwerkelijk genezen ben, daar moet ik nog 6 jaar op wachten om dat definitief te kunnen zeggen. Door deze chemotherapie kom je zeker eerder in de overgang, alleen wanneer kunnen ze me niet zeggen. Voorafgaand aan de behandelingen hebben ze daarom nog met een eicelpreservatie, welgeteld 1 eicel in de vriezer gestopt. Dat is niet genoeg, maar tijd voor meer was er helaas niet. De fertiliteitsarts toen vertelde ons toen dat er minimaal 20 cellen nodig zijn voor het vormen van een goede embryo. 1 is dan dus niet veel.... Dit is het verhaal in een notendop. Nu, 2 jaar later, zijn we terug bij het AMC om te kijken of het überhaupt nog mogelijk is om iets te doen, gezien ik in 2016 in januari, juli en december ongesteld ben geweest. Die in december was exact de week voorafgaand aan het eerste gesprek met de gyn. Zij wist mij te vertellen dat p dag 3 tot 5 er een echo gemaakt moest worden, omdat ze dan het allerbeste zicht hadden om eiblaasjes te kunnen zien. Dit was natuurlijk net voorbij, een gemiste kans natuurlijk. Ik moest 23 januari j.l. bellen voor een afspraak van een echo. Deze is toen gemaakt, maar er was niets te zien, omdat ik niet op het juiste moment in mijn cyclus zat. Dat wist ik natuurlijk al van te voren. Afspraak voor de uitslag is pas 17 maart. Bij de balie toen gezegd dat als is in de tussenliggende periode ongesteld werd, dat ik dan een nieuwe echo wilde. Dit kon niet, maar ik zei jullie regelen het dan maar. Afgelopen maandag, na m'n werk naar wc, ben ik tot mijn allergrootste verbazing ongesteld geworden! Dinsdag gelijk gebeld, mocht eerst niet komen, maar uiteindelijk kreeg ik een afspraak voor afgelopen woensdag. Wat denk je: 8 (!) eiblaasjes!!!! Nu mijn vraag: Is dit veel of weinig? En, omdat ik niet weet hoe mijn cyclus is,heeft het zin om ovulatietesten te gebruiken? De definitieve uitslag zal ik 17 maart dus krijgen, maar we willen niets meer aan het toeval overlaten. Sorry voor het hele verhaal, maar buiten de fertiliteitsarts om, weet ik niet waar ik verder terecht kan. Ik hoop dat jullie mij iets meer kunnen vertellen of het hoe en wat omtrent het ivf traject, want dat is iets waar wij voor komen te staan. Alvast onwijs bedankt voor jullie reacties. Liefs Maaike
Een antrale follikeltelling van 8 follikels is hardstikke mooi. Ik had dezelfde telling en ze kwamen op 9. Je zit dus wat dat betreft in de normaalwaarde. Nu hopen voor je dat je eicellen nog goed zijn na de chemo en het dna niet beschadigd is. Maar daar kom je met ivf poging wel achter...of ze bevrucht raken en door gaan delen is altijd spannend. Ik wens je veel succes met het vervullen van je kinderwens.
Hoi Panther, Dank je wel voor je snelle reactie. Jouw antwoord geeft me moed! De kans dat het DNA beschadigd is, is niet zo groot volgens mijn artsen in het AVL. Het is meer de onvruchtbaarheid. Nu dus maar blijven duimen. Liefs Maaike
Als de kans heel klein is dat het dna van je eicellen is aangetast door de chemo is de kans op vervullen van je kinderwens groot. Je hebt nog eicellen in aanleg aanwezig liet de telling zien. Grote kans dus dat die nog goed zijn zo te lezen. Heb goede hoop voor je!!
Hier helaas ook ervaring met borstkanker. Ik kreeg de diagnose 7,5 jaar geleden, toen onze dochter 1 jaar en 8 maanden was. Wij hebben tussen de operatie en de chemo nog een ICSI gedaan, waarbij ik natuurlijk geen terugplaatsing heb gehad, maar waarvan het doel was om zoveel embryo's te krijgen zodat die konden worden ingevroren voor een eventuele latere terugplaatsing. Dit als back-up, mocht ik door de chemo en hormoontherapie definitief in de overgang raken of voor als mijn eierstokken er nog uit zouden moeten. Maar voor ons was die stap niet zo moeilijk, omdat we op het moment van de diagnose al met ICSI bezig waren voor een tweede kindje. Wij hebben nog zeven cryo's liggen. Maar was jouw borstkanker dan niet hormoongevoelig? In geval van hormoongevoeligheid zou IVF best wel heel link zijn, omdat je dan een hoge dosis hormonen spuit, waardoor je terugkeer van de ziekte kunt uitlokken.
Hoi Jippie, Mijn tumor was tripple negatief. Dat betekent dat het niet gevoelig was voor eiwitten of hormonen. Voorheen was ik via de natuurlijke weg zwanger geraakt. Er is bij mij voor de behandeling 1 eicel ingevroren. Tijdens de behandeling was het helaas niet mogelijk om nog eicellen in te vriezen. Maar ik heb hoop: vandaag volgens een normale cyclus een positieve ovulatietest! Aan de klus dus Liefs Maaike
Dan kun je inderdaad veilig zwanger worden en eventueel een behandeling doen. Bij mij was het hormoongevoelig, dus einde verhaal wat een tweede kindje betreft... Wat fijn dat je eigen cyclus weer op gang gekomen is. Hopelijk gaat het snel lukken om zwanger te worden. Ik ken in mijn lotgenotenkring genoeg vrouwen waarbij de chemotherapie geen problemen opgeleverd heeft. Ik ga voor je duimen! En hopelijk blijft de borstkanker voorgoed weg!
Hey Jippie. Wat vind ik dat vreselijk om te horen. Ik kan me helemaal in jou verplaatsen hoor. Tot vorige maand dacht ik ook dat het echt niet meer mogelijk was. Niet omdat hij hormoongevoelig was, Maar dat ik in de overgang was beland en dat het daarom niet meer mogelijk was. Kan het zeangerschapshormoon ook voor terugkeer zorgen? Of mag je de geoogste cellen nog wel laten terugplaatsen? Als dat wel mag, hoeveel eicellen zijn er bij jou in de vriezer geplaatst? Liefs Maaike
Mijn tumor en eventueel nog rondzwervende kankercellen waren/zijn 100% gevoelig voor oestrogeen en niet gevoelig voor progesteron. Een zwangerschap zou in mijn geval een risico zijn. Als er niks meer rond zwerft, dan kan het niks uitlokken tot groeien en zou ik veilig zijn. Zweeft er nog wel ergens iets rond in mijn lichaam, dan kunnen die cellen door hormoongebruik of een zwangerschap worden gestimuleerd om te groeien. Zou je daardoor uitzaaiingen op afstand krijgen (botten, lever, longen), dan zou je ongeneeslijk ziek zijn en het niet overleven... Loszwevende cellen kun je niet in je bloed of op een scan zien, dus het zou een wilde gok zijn. Ik kreeg de diagnose in november 2009. Ik heb echter helaas nogal een uniek talent om lokale recidieven tevoorschijn te toveren. Het is nog drie keer lokaal terug gekomen in mijn oksel: twee keer in een lymfeklier, één keer in de huid van het oksellitteken. Dat was in 2011, 2012 en 2014. Ten tijde van de diagnose was het advies om minimaal twee jaar te wachten met zwanger worden. Toen de ziekte terug kwam, ging die teller helaas weer op 0. Hij is na elke keer weer op 0 gegaan. Ik zit nu drie jaar na het laatste recidief. En ik schat eigenlijk in dat het advies nu gaat zijn om de gok niet te nemen, het is in mijn situatie te link. En eigenlijk durf ik dat ook helemaal niet meer. Ik heb zo hard gevochten en zit hier ondanks alles nog steeds, ik ga dat niet op het spel te zetten. Onze dochter is inmiddels 9 en ik word 39. We zijn al zo lang uit de baby's, we vinden het leeftijdsverschil met onze dochter te groot worden en inmiddels zijn we zo ver, dat we het eigenlijk ook niet meer zo zien zitten om weer helemaal opnieuw te beginnen met zwanger worden, enz. We hebben nog zeven embryo's in de vriezer liggen. Wij hebben ICSI gedaan, dus bij ons zijn het al embryo's en geen eicellen meer. Ik ben definitief in de overgang, omdat mijn eierstokken in 2012 zijn weg gehaald. Zwanger worden zou nog wel kunnen. Dan zouden de embryo's in een kunstmatige cyclus (zonder eisprong) teruggeplaatst moeten worden. Die cryo's zouden dan wel onze enige kans nog zijn. Maar zoals het nu staat, durven we het niet meer aan. Ik wil onze meid zien opgroeien, dat is het allerbelangrijkste!
Hoi Jippie, Wat vind ik dat naar om te horen. Wel knap dat je dan nog op dit forum te vinden bent. Als bij mij de la per terugkomt is het ook chronisch en kunnen ze niets meer voor mij doen. Het grote voordeel, voor hoever kanker voordelen heeft, is dat als het bij mij binnen 7 jaar niet terugkomt, ben ik 100% genezen. Ieder half jaar op controle met ieder jaar een mammografie. Ben je ook in het AVL onder behandeling of in een ander ziekenhuis? Ik snap als geen ander dat je leven en het zien opgroeien van je dochter 1000000x belangrijker is dan nog een kindje. Maar ik snap ook dat het verschrikkelijk moeilijk is om een plekje te geven. Het is wel de reden dat ik nu an het laten onderzoeken ben, of het nog mogelijk is, want het is inmiddels 1,5 jaar geleden dat ik klaar was met mijn behandeltraject en was pas 3x ongesteld geweest in 1 jaar tijd, nu dus 4x en een positieve ovulatietest. Ik wil graag weten of ik in de vervroegde overgang ben en het een plekje moet gaan geven dat onze zoon van 3 nooit een broertje of zusje zal krijgen terwijl onze kinderwens nog zo groot is, of dat ik mij geen zorgen hoef te maken. Wat verschrikkelijk dat het al zo vaak is teruggekomen in je oksel en lymfen. Moest je toen weer het hele traject doorlopen? Sorry voor de vele vragen. Liefs Maaike
Jippie, is het niet mogelijk om een cryo terugplaatsing in eigen cyclus te doen? Of mag je dus helemaal geen hormonen meer gebruiken, dus zelfs niet die Utrogestan? Maaike ik wil je ongelooflijk veel succes wensen! Ik hoop dat wens uitkomt. 😃
Zara75 Ik heb geen cyclus meer, want mijn eierstokken zijn weggehaald. Nadat de borstkanker voor de tweede keer lokaal in mijn oksel terug kwam, waren de artsen bang dat mijn eigen hormoonproductie ondanks medicijnen toch niet helemaal stil lag. Ik heb toen in een second opinion van het AvL in Amsterdam het advies gekregen om mijn eierstokken weg te laten halen, zodat je zeker weet dat die geen hormonen meer afscheiden, waardoor eventuele tumorcellen zouden kunnen gaan groeien. De enige kansen die we nog hebben, zou de terugplaatsing van de cryo's zijn, in een kunstmatige cyclus met Progynova: Het laten groeien van het baarmoederslijmvlies, zonder een eisprong op te wekken. Als het baarmoederslijmvlies minimaal 6 mm is, dan de Utrogestan erbij en na een dag of vijf de terugplaatsing doen. Beide hormoonmedicijnen zou je in geval van zwangerschap tot 12 weken blijven gebruiken. Dit is trouwens in ons ziekenhuis sowieso de standaard-procedure bij de terugplaatsing van een cryo. Bovenstaande procedure is bij mij nog mogelijk, omdat je hierbij geen eisprong nodig hebt. Ik heb nog wel een baarmoeder, maar geen eierstokken en eileiders meer. Het is alleen in mijn situatie erg gevaarlijk, omdat ik dan weer een hoge dosis hormonen moet gaan gebruiken. Na vier keer hormoongevoelige borstkanker, durf ik die gok niet meer te nemen.