Onze zoon is een vrij vlotte knul. Voor hij 1,5 was kende hij al ruim 100 woorden (actief). Hij is nu bijna 22 maanden oud en praat al een tijd met twee-, drie- en soms zelfs vier-woordzinnen. Hij kent al vijf kleuren. Dat is heel leuk hoor, maar ik vind het op zich geen 'verdienste'. Hij kan het blijkbaar gewoon erg goed onthouden. Fijn. Ieder kind ontwikkelt zich in z'n eigen tempo. Hij is op het gebied van spraak en taal blijkbaar wat sneller. Hij kan goed onthouden. (Hij herkent bijvoorbeeld ook de 4 als hij die ergens ziet, omdat hij op die knop mag drukken in de lift. Loop je met hem in de stad; "Kijk mama, vier") Nu krijg ik vaak de reactie "Ja, geen wonder: jullie zijn ook zoveel met hem bezig." Net alsof mensen denken dat ik de hele dag schooltje met hem zit te spelen en hem zit te drillen ofzo. (Mijn man en ik zitten beiden in het onderwijs, misschien dat mensen het daarom denken?) Maar volgens mij doen we geen 'gekke' dingen ofzo. Nu ben ik wel benieuwd wat jullie met je kindjes doen. Onze zoon is dol op boekjes 'lezen', dus plaatjes aanwijzen en de woorden opnoemen. Meestal vertellen we er ook iets bij. (Kijk, een haai lijkt op een vis. Hij heeft heel veel tanden. En dit zijn z'n vinnen. Dan zegt hij de keer daarop "Haai. Lijke vis. Tanden.") Ik zing ook best veel liedjes die aanlsuiten bij datgene wat we aan het doen zijn. (Oké, dat zal misschien wel een beetje een juffending zijn.) Ik zing ook veel liedjes waarbij bijvoorbeeld lichaamsdelen worden aangwezen. Bijna elke dag kijken we ook wel even tv, bijvoorbeeld de Teletubbies. Als ze daar iets hadden over een spin, ga ik daarna meestal ook wel even op zoek naar een spin. Ik vind het wel leuk dat als hij iets op tv ziet, dat we het dan ook eens in het echt gaan bekijken. Verder spelen we heel veel met autootjes, duplo, in de zandbak, voetbal. En ik merk dat hij van dat spel ook veel woorden leert. Maar dat is niet dat ik hem dan bewust iets leer ofzo. Spelendeweg pikt hij gewoon veel woorden op. Maar dat is toch gewoon 'spelen met je kind'. Is dat nu echt zo raar? Doen andere ouders dat heel anders? En wat doe je dan wel met je kind?
Hoi meid, ik vind dat je het heel goed doet hoor. beetje flauwe reactie van de omgeving. ik doe het net zo. zing liedjes over lichaamsdelen neus oren etc. lees veel boekjes, is ze gek op. ze wijst alles aan en dat benoem ik dan. ga zo maar door. niks mis mee. lekker zo doorgaan. maar ik begrijp je onzekerheid.
Ha! Ik ben van mening dat wen kind zelf aan geeft waar zijn interesse in liggen Onze zoon kon voordat hij 4 was tot 20 tellen, hij speelt veel met thomas de trein waar ook cijfers op staan. hij wilde graag als hij 4 werd klok leren. Niet dat dat nou heel goed lukt maar de interesse in nieuwsgierigheid is er wek. Als hij zelf niet had aangegeven dit te willen leren waren we er ook niet aan begonnen! Hij geeft zelf aan wat hij wil. Laat de mensen toch kletsen, ... En volg je gevoel!
Hoi, hier ook een zoontje dat vanaf 8 maanden al een heleboel woorden zei. Ook woorden als helikopter, vakantie enz. Nu met 21 maanden praat hij ook met korte zinnen: Wat doe je nou, waar ben je nou, mama dat is niet leuk, enz. Hij kan ook (bijna) tot 10 tellen (de 8 en 9 slaat hij over) en herkent kleuren (groene auto enz) en getallen. Wij lezen boekjes, kijken plaatjes en verder praat ik de hele dag tegen hem eigenlijk. Ook als we aan het wandelen zijn. Gaat vanzelf eigenlijk, kijk een denneappel, of zie je de grasmaaier? Hij is gewoon snel qua taal maar wij stimuleren hem niet extra. Wij spelen ook veel in de zandbak, voetballen, met auto's spelen enz. Hij herhaalt gelijk als hij iets nieuws hoort. Van de week zei hij toen hij uit de kinderstoel wilde: ik ben er klaar mee! Haha, dat zeg ik vaak. Dat klonk echt heel erg grappig. Zou me niet te druk maken van wat anderen denken...
Wij krijgen vaak hetzelfde commentaar , vooral omdat mijn zoontje enorm veel interesse heeft in cijfers en verbanden. Hij kon met 2,5 tot 20 tellen, en dan ook actief dingen tellen (bijv 11 appels), en sinds kort kan hij met behulp van een boekje groepjes samenvoegen die bij elkaar horen, bijv 5 konijnen op een plaatje horen bij 5 wortels op een ander plaatje. Wij hebben heel veel doe-boekjes, juist omdat de kinderen daar heel veel plezier in hebben. Een dochter wat minder, zij gaat liever fietsen.. Ook prima. Ik vind het juist een compliment als je hoort dat je veel doet met je kind waardoor hij ook veel leert. Dat is ook de taak van de ouder, het kind volgen in zijn interesses en hem begeleiden en leren.
Weet je, je doet het toch nooit goed! Kan je kind goed tellen? Wat zijn ze toch veel met dat kind bezig... Kan je kind niet tellen? Goh, dat kind zou wel eens wat meer gestimuleerd mogen worden... Ik sta ook voor de klas en krijg nu al wel eens de opmerking dat mijn kind straks alles goed kan, omdat ik hem daartoe wel zal stimuleren. Nou, mijn kind kan later net zo goed een moeilijke leerling zijn (cognitief als sociaal emotioneel). Tuurlijk heb ik veel dingen voor handen thuis waar ik met hem mee kan oefenen, maar als ik zou merken dat hij iets helemaal niet leuk vindt, zou ik dat ook nooit gaan 'pushen'. Denk dat je goed bezig bent en lekker je eigen gevoel moet volgen!
Bij mijn zus hetzelfde; zij is nu thuisblijfmoeder, maar heeft psychologie gestudeerd en de pabo gedaan. Haar beide kinderen pikken dingen erg snel op, en als ze interesse in iets tonen, dan gaat mijn zus ze natuurlijk dingetjes uitleggen enzo. Maar mensen denken volgens mij echt dat ze ze 'traint' oid, dat ze echt les geeft aan haar eigen kinderen. Zo gaat het dus echt het, ze pikken het spelenderwijs op en mijn zus biedt ze gewoon aan waar ze om vragen.
Pfff wat een onzin, ik vid juist dat wat je vertelt super goed is!! Hier een dochter van ruim 11maanden die praktisch losloopt... Krijg ik ook commentaar op... Alsof ik er wat aan kan doen dat zij los loopt... Mijn dochter brabbelt hele dag, maar zegt echter nog niet echt een woord... Zo heeft Ieder kind zijn eigen ding.. Laat die mensen maar lekker lullen
Mijn zoontje is nu 18 maanden en heeft vanaf de geboorte heel veel interesse in boekjes. Eerst alles aanwijzen en moest ik benoemen. Je ziet hem echt op zoek gaan naar informatie. Sinds een maand of 4 moet ik aanwijzen en benoemt hij de woorden die hij kent. Wat hij het leukst vindt is als ik bijv zeg: waar zijn de auto's. Hij gaat dan echt op zoek om alle auto;s 1 voor =1 aan te wijzen en te benoemen. Zo met elk ding dat te zien is (vooral bumba boekjes doen het goed ) en ook de cijfers tm 5. Ik doe het omdat hij het vraagt. Als we ergens op bezoek zijn wil hij dat natuurlijk ook. Zei laatst iemand: Het lijkt wel alsof jullie de hele week met hem oefenen om te laten zien wat hij kan. Ja tuurlijk, ik dril mijn kind de hele week om als een circusaapje zijn kunstje te laten zien. Hij is 18 maanden en loopt nog niet, ontwikkeling gaat toch steeds anders bij ieder kind. Ene oor in, andere oor uit en lekker doen waar je kindje om vraagt. Beter dan die ouders die zeggen: nee schat nu niet, ga maar tv kijken mama heeft geen zin om een boekje te lezen.
Het zal inderdaad wel het 'verplichte' geklaag zijn, dat mensen dat soort dingen zeggen. Je zou denken dat een mens er na 1,5 jaar aan gewend is. Ik was ook zeker niet van plan om er iets aan te veranderen hoor: ik volg gewoon mijn kind. Ik ga hem echt niet negeren omdat de buurman anders denkt dat hij te veel woordjes kent. Maar ik vind het gewoon zo jammer, dat gezeur altijd.
ik herken wat je bedoelt met veel erbij vertellen, dus niet alleen in een boekje zeggen bal...maar ik vraag dan bijv...en wat kan je allemaal met de bal? en dan kan hij aangeven gooien, rollen, vangen etc etc....of bijv een kennisje van mij, haar dochter kon echt met 1 jaar al zooo goed praten, maar daarintegen kon zij toen niet vertellen waar haar oorlel was, of wimpers, of grote teen en kleine teen, neugsvleugel etc....dat zijn dingen, die ik leuk vind aan mn kindje te leren, niet alleen hand en vingers, maar juist duim en pink ik heb die opmerking ook vaak gehoord, en nou kan mijn zoontje nog helemaal niet "verstaanbaar" goed praten, maar is wel heel duidelijk in wat hij weet ik zie wel om me heen dat niet iedereen zo met hun kindje omgaat, dus ik snap het ergens wel...de een is wat gedetailleerder bezig ofzo...of uitgebreider...sommige denken ook dat hun kindje niet zoveel begrijpt ...
Wij doen dat ook allemaal, behalve misschien de "toepasselijke liedjes". Ik praat zoveel mogelijk "grote mensentaal" tegen haar, lange zinnen, waar ze dan een klein stukje uit "moet" begrijpen, maar van de rest pikt ze ook veel op vermoed ik. Op het moment zegt ze alles na (in plaats van antwoord te geven, haha, best irritant ) , ook lange zinnen die ze niet helemaal begrijpt, en de dag daarna zegt ze daar zelf woorden uit. Tja, zo leren ze toch? En we stimuleren haar ook om zonder ons te spelen en zich te vermaken, daar ontdekken ze weer andere dingen van en dan hebben wij even rust of kunnen zelf iets doen En dat vind ik ook een heel belangrijk vermogen, om zichzelf te kunnen vermaken of bezig houden en eigen interesses te ontplooien. En soms moet het ook gewoon omdat er tegelijk iets anders moet gebeuren in huis oid. Ik kan me best voorstellen dat er mensen zijn die hun kind minder "stimuleren" of "begeleiden" of hoe je het wilt noemen, maar dat lijkt me niet optimaal. Gewoon lekker doorgaan met je kind alles aan te bieden wat je goed en leuk lijkt toch? Echt normaal voor een betrokken ouder die zelf ook over die vermogens beschikt.
Wat is er nou leuker en fijner voor een kind dan dat zijn ouders veel met hem bezig zijn? Wat een rare opmerking, alsof dat iets is wat je niet zou moeten willen.... Lekker stimuleren in wat ze leuk en interessant vinden, daar wordt niemand slechter van.
Precies. Bij ons is het andersom, onze jongen praat nog niet. Nee dat zeg ik verkeerd, het begint nu te komen. Hij begrijpt donders goed wat ik hem vraag (Als ik vraag om die grijze sokken met dat rode randje uit de la te pakken dan krijg ik precies díe sokken) maar hij zegt gewoon bijna niks! Alles wat ik met hem doe benoem ik. Meer kan ik niet doen en ik vind het wel best zo. Maar een gekláág! 'Dat kind' wordt niet genoeg gestimuleerd, 'dat kind' krijgt een achterstand, blaaa blaaa blaaa! Mijn lieve jongen leert het wel en ik ga hem niet pushen! Alle kinderen doen het op hun eigen tempo en alles wat ze al wel kunnen mag van mij uitbundig geprezen worden. Ja toch..
Haha, het is ook noooooit goed. Of je doet teveel, of je doet te weinig. Ik wou dat mijn zoontje eens wat meer ging praten. Maar nee hoor, hij vertikt het. En we lezen echt wel met hem en we praten heel veel met hem. Buiten benoemen we veel van wat we zien (hij ook op zijn manier). Maar bij hem zit het er gewoon niet in. Hij is inmiddels 2jr en 9mnd en praat nog maar net in 2-woord zinnen. Kleuren benoemen en tellen? Hij noemt wel eens wat, maar het gaat nog nergens over. Die zit ook liever op de fiets, de glijbaan en het klimrek. Nou ja, so be it. WIj zijn dus ook heel veel buiten aan het wandelen, fietsen, kinderboerderij, speeltuin en met mooi weer het zwembad. Want dat vindt hij helemaal geweldig. Ik zou gewoon lekker trots zijn op wat je zoontje allemaal al kan. Al was je ook stukken minder met hem bezig, dan nog zou hij het waarschijnlijk wel doen, want hij vindt het leuk!
Alsof kinderen het nog leuk vinden als je elke dag gaat zitten "oefenen"... volgens mij doen ze dan juist niks meer! Ik vraag me wel af hoe je weet dat hij meer dan 100 woorden kent, heb je ze zitten tellen? Ik denk overigens dat het niet uitmaakt hoe vaak je met een kind bezig bent maar dat de manier waarop wel wat uit kan maken. Je kan sommige dingen best een beetje sturen/stimuleren. Zoals inderdaad veel benoemen, ook details en minder frequente woorden (dan kom je inderdaad op de oorlel en de neusvleugels). Maar ook door ze te stimuleren de dingen te gebruiken waarvoor ze bedoeld zijn. Dus een puzzel maken met puzzelstukjes en domino spelen met het dominospel en niet ermee gooien oid.. en ook stimuleren iets af te maken en er niet na een halve minuut direct mee ophouden. (spelen moet natuurlijk wel spelen blijven, stimuleren is iets anders dan dwingen)
Hier 2 hoogbegaafde kindjes, Mijn oudste zoon heeft een iq van 146 en mijn zoon nr2 heeft een iq van 135. Vandaar dat ook nu mijn jongste zoon van 4 jaar die na de zomervakantie al naar groep 3 gaat en dus groep 2 overslaat. Ook zij waren erg vlot met praten,lopen en ontwikkeling. Scoren steeds Aatjes,en vliegen door de leerstof heen. Ik was nooit echt goed in leren dus van mij hebben ze het niet.
Ik ben ook veel met Simone bezig, maar ze vraagt er zelf om. Ze is altijd dingen aan het aanwijzen en vraagt dan wat het is, soms kent ze woorden die ik haar niet geleerd heb. Ze vindt het gewoon superinteressant. 2 weken geleden was het thema 'schoenen' iedereen moest schoenen aan, nu is het thema 'wat is van wie'. Tot aan mama's deo aantoe moet alles van iemand zijn. Ik praat ook al gewoon tegen haar vanaf haar geboorte, onvoorstelbaar hoe snel die kindjes alles oppikken. Ze verstaat alles wat ik tegen haar zeg. Sommige mensen zijn daar verbaasd over. Die hebben het blijkbar anders gedaan met hun kinderen
@Ikkie97: Ik heb ze inderdaad zitten tellen. Ik was een keer nieuwsgierig welke woorden hij nu al kende, dus heb ik een lijstje gemaakt. Ik kwam toen al rond de 80 woorden uit. En aangezien ik een tic heb met ronde getallen, besloot ik te blijven schrijven tot hij er 100 kenden, haha. Ik heb nooit gezegd dat ik helemaal normaal ben. @Rataotsk: Als je merkt dat hij wel gedetailleerde opdrachten begrijpt, zou ik me zeker geen zorgen maken! Je hebt van die kindjes die pas gaan praten als ze zelf vinden dat ze het goed genoeg kunnen. Wie weet is hij zo'n kind! En anders ook goed toch, elk kind ontwikkelt zich in zijn eigen tempo. Snel of langzaam zegt niks over waar je kind uiteindelijk terecht komt!