Ha meiden, Ik moet even mijn ei kwijt, want pffff wat vind ik bv geven zwaar. Het kost mij vreselijk veel doorzettingsvermogen. Wat is er zwaar aan, tsja eigenlijk vind ik mezelf een teutje. Ik heb genoeg tot zat, Gijs groeit prima, slaapt door en ik mag dus eigenlijk niet klagen. Het loopt erg goed, maar ik vind dat ik er altijd moet zijn best pittig en als je er niet bent moet ik aan de kolf gaan hangen. Ik heb weer even zo'n dipmoment. Ik mis het gevoel wat echte BV mamma's hebben, van een heerlijk rustig en intiem momentje. Ik vind knuffelen, spelen en lachen samen veel leuker! Mijn motivatie is dat Gijs een hartafwijking heeft en dus vatbaarder is. Zijn broer komt elke keer weer met een verkoudheidsvirus thuis en Gijs heeft eigenlijk ook niks gehad. Met zijn broer hebben we heel veel meegemaakt op ademhalingsgebied, 7,5 maand beademing op de kinderintensive care, 2 jaar lang tracheacanule en deze periode begon door een verkoudheidsvirus toen hij 3 weken oud was. Hij heeft maar 5 dagen bv gehad. Ik kan mezelf nooit vergeven als ik door te stoppen Gijs verkouden wordt en het eventueel weer ernstig uit de hand loopt. Natuurlijk kan hij ook verkouden worden, als ik nog bv geef maar dan kan ik mezelf niet de schuld geven. Ik geef inmiddels al 10 weken bv en ben eigenlijk ook wel heel trots op mezelf, maar ik vind het zwaar en erg doorzetten! Mijn eerste doelstelling is nu volhouden tot half december want dan moet ik weer aan het werk! Moest het even kwijt, kus
Jij bent toch ook een echte bv-mama?! Komt het door het broertje van Gijs dat je er niet echt de rust voor kunt nemen? Ik vind het hartstikke goed dat je bv geeft, zet hem op!
Dank voor je reactie! Nee, het komt niet door zijn broertje maar gewoon het gevoel van dat ik er de hele dag mee bezig ben en nooit eens uit handen kan geven.. Ja met gekolfde melk, maar dan moet ik eerst weer kolven. En ik voel me geen echte bv mamma, omdat ik lees dat iedereen er zo van geniet. En we hebben allebei weer spruw. Ben er gewoon even klaar mee, maar ik zet door! Dit duurt vast weer een dagje en is dan weer over!
Het bv geven zelf zal gewoon steeds makkelijker worden... sneller, soepeler enz. Verder zal er ook een moment komen dat er minder zal worden gedronken of dat je korte periodes ook kan overbruggen met ander voedsel/drinken. Maar zo in het begin is het gewoon heel intensief... dat is nu eenmaal zo. Ik vond het heel vaak mooi en fijn om te voeden maar zo afentoe benauwde het me ook wel. Dat was dan ene periode en die ging ook weer voorbij. FF klagen afentoe helpt ookal...
In het begin kan het inderdaad megazwaar zijn. Bij M had ik dat best sterk, bij T bijna niet (nu wel vanwege al ruim 8 maanden meerdere nachtvoedingen, maar dat is een ander verhaal). Bij T had ik me er ook meer op ingesteld denk ik. Ik denk dat tegen de tijd dat je nu denkt te gaan afbouwen, je zo maar zou kunnen denken nog ff door te gaan
En een vriendin van me liet haar man op een gegeven moment ook wel een flesje poedermelk geven: ongeveer eens in de week/twee weken. Maar goed, dat was een kindje dat niet doorsliep en het doel was dat zij dan kon doorslapen. T krijgt inmiddels 1x per dag een fles poedermelk. Dus combineren zou je ook kunnen overwegen tegen de tijd dat je weer gaat werken. Is wel de vraag of je productie dat haalt, maar proberen kan altijd natuurlijk!
Dankjulliewel voor de reacties, doet me goed! Ik ga "gewoon" door met de wetenschap dat het steeds makkelijker wordt. Ik heb met Gijs ook eigenlijk niks te klagen omdat hij van 23 tot 7 slaapt, beter kan niet natuurlijk. Als ik het van anderen lees, pffff 2 nachtvoedingen.....
Gho ik vind bv juist gemakkelijk, geen gedoe met flesjes uitwassen, steriliseren. Zorgen dat er altijd voldoende water en poeder in huis is. die schepjes tellen en dat wachten op eten als je kindje honger heeft. Je kan ook nooit weg zonder flesjes en slabbetjes. Het enige waar ik naar moet kijken is dat ik geen jurkje aan kan doen dat niet bv-vriendelijk is
Joh je voed 10 weken, dat is nog niet lang en dan is het inderdaad zwaar!!! Maar zoals de rest al zegt, het wordt echt steeds makkelijker en ook zeker fijner. Ik herinner me de eerste tijd ook niet dat ik zo zat te genieten hoor! Nu wel, nu is het heerlijk. Maar die eerste tijd...pfoe die was zwaar! Je doe thet hartstikke goed meid! Je geeft je kindje het beste wat er is! Enne wbt het niet willen kolven, misschien een voorraadje maken? Is het misschien even veel kolven, maar ik vond dat zelf prettiger. Ik heb nu altijd een voeding of 10 in de vriezer. Meer heb ik niet nodig, want ben bijna nooit weg zonder mijn dochter. Maar als ik weg ben haal ik er gewoon 1 uit en klaar.
Het échte genieten begon hier ook wat later hoor. Wel vond ik het mooi en intiem, maar toen dochter bewuster werd van haar omgeving en lekker lachte onder het voeden ofzo.. Dan smelt je hart echt! Of als ze zo tevreden zijn. Zet m op! Ik vond het steeds mooier worden!
Ik geef BV mbv tepelhoedje dus die moet altijd mee, toch nog ergens aan denken...Geen menstruatie is zeker wel een voordeel, maar bij Mats kwam die na 11 weken zonder BV dus ben benieuwd hoe lang die nu weg blijft. En ik ben nog niet zeker met voeden in het openbaar, van het weekend voor het eerst gedaan en voelde me niet echt op mijn gemak. Mede door het tepelhoedje, is toch even klooien..
Wat voorraad betreft haha..De vriezer ligt bijna vol, nee hoor maar ik heb er zeker al 2 liter in liggen dus dat is wel heel fijn...
Voeden in het openbaar, vond ik in t begin ook niets! Hier ook met tepelhoedje in het begin trouwens. Maar nu is het zo makkelijk! Doe het overal. Misschien proberen zonder tepelhoedje te voeden? Ik ben blijven proberen voor elke voeding en ineens had ze het door.
Geloof me, dat gevoel komt nog hoor! Die eerste 10-12 weken zijn gewoon de leerperiode, jullie moeten er allebei nog aan wennen. In die eerste weken zijn er maar weinig moeders die dat lekkere intieme rustige al over zich hebben. Dat moet groeien. Ik herken dat gevoel van moeten oh zo goed. Bij mijn oudste wist ik dat ik weer ging werken in een land waar water en energie niet betrouwbaar waren. Om te kunnen blijven werken en om hem gezond te houden en te laten groeien was borstvoeding simpelweg de enige optie. En het werd leuker toen hij een maand of drie was en het werd ECHT leuk na een maand of 6. Daarna hebben we het lekker nog een paar jaar volgehouden. Gelukkig maar, hij bleek een flink allergische aanleg en eczeem te hebben, kon tijdens uitbraken niet eten, maar wel aan de borst. De borstvoeding heeft hem bespaard voor ziekenhuisopnames. Zijn zusje kon de eerste 10 weken niet uit de borst drinken, dat was aanleggen, nakolven en vingervoeden, zo'n 10 keer per dag. Tjeeeee wat was ik blij toen ze het zelf kon! Toen ben ik maar wat eerder begonnen met genieten
Tepelhoedjes had ik bij allebei de eerste 10-12 weken ook nodig. Tip om het voeden onderweg makkelijker te maken: haal bij de apotheek een schone plastic zalfpot met schroefdeksel. Die kun je samen met de tepelhoedjes uitkoken, en zo kun je ze gewoon gesteriliseerd en al in je broekzak stoppen. Hoef je ze alleen maar tevoorschijn te toveren als je gaat aanleggen (hydrofiel over je schouder en de rest van de wereld ziet je niet hannessen).
Hier voed ik al 8 maanden met tepelhoedje en daar word je ook steeds handiger in. In het begin vond ik het ook echt een geklooi. Overigens kwam het genieten hier ook pas later hoor! Al waren er in het begin natuurlijk ook mooie momenten.
Wat knap dat je zo doorzet! Ik herken heel van wat je schrijft over de zwaarte van bv geven. Ik vond de eerste maanden verschrikkelijk zwaar. Vooral het gevoel niet zomaar weg te kunnen en de afhankelijkheid van kindje. Je verwoord het goed . Ik kan je gelukkig wel verzekeren dat het zóveel beter wordt. Je schrijft dat je lachen, knuffelen en spelen veel leuker vindt om met hem te doen. Met Eva is het voeden nu voeden, lachen en knuffelen ineen. Vanavond heb ik haar aan de borst en dan ga ik spelletjes met haar doen. Ze lacht dan zo hard. En ik merk dat ze het zo fijn vindt om aan de borst te drinken. Want als ze druk zijn om door de kamer te tijgeren en om de wereld te ontdekken, dan vind ik het een cadeautje om rustig met haar op de bank te zitten aan de borst. Dat beeld heb ik steeds voor ogen gehad als ik loeizwaar vond die eerste maanden. Ik hoop echt dat je dit ook nog zo gaat ervaren. En voor nu: Zet 'm op!
Euhm....niet bij alle dames komt dat fijne gevoel pas na 3 maanden hoor! Toen mijn zoontje na een week eindelijk de borst pakte, kwam er na twee weken een eind aan heel veel pijn, stress en verdriet. Als ik hele uren op de bank hing met mijn kind aan de borst, was er niks mooiers dan dat! En dat is het nog steeds! Iedere keer als ik mijn kind aan de borst heb, geniet ik daarvan!