20 juni had ik een hele hevige bloeding waarvan ik overtuigd was dat dit niet anders kon zijn dan een miskraam. Helemaal doorgelekt tot aan m'n spijkerbroek en dat ook nog eens op mijn werk. Helder rood bloed met stolsels er in. Gelijk naar de huisarts gegaan en die bevestigde wat ik dacht. Ik moest over een week nog maar eens terug komen op controle of het bloeden gestopt was. De volgende dag geen last meer van gespannen borsten maar de hele week nog wel bloedverlies (deze keren bruin en oud bloed) en nog behoorlijk misselijk. Vooral smorgens. De week er op moest ik dan weer naar de huisarts maar had voordat ik doorging nog eens een zwangerschapstest gedaan omdat ik die toch nog had liggen. Deze was heel donker positief van kleur. Weer gaan googelen. Blijkt dat vaker te kunnen. Bij de dokter gekomen gaf hij aan dat t raar was dat ik nog bloed verloor en dat ik nog misselijk was, maar ik moest het nog maar even 2 weken aanzien... Woensdag geen goed gevoel over het wachten en mezelf gek gegoogeld natuurlijk dus donderdag toch maar naar het spreekuur van de verloskundige gebeld. Na m'n verhaal uitgelegd te hebben gaf deze aan dat er gelijk bloed geprikt moest worden. De volgende dag pas bloed kunnen trekken omdat ik moest werken. Maar gelukkig had ze een Cito voor me aangevraagd zodat ik binnen 2 à 3 uur de uitslag al had. Ik mocht van m'n collega's tussendoor ff weg voor bloed prikken vrijdag en was gelukkig om 1 uur al klaar zodat ik op de uitslag kon wachten. De dokter belde om 2 uur dat er nog veel hcg in m'n bloed zat en dat ik voor een echo moest. Hij gaf aan dat ik waarschijnlijk pas na t weekend zou zijn. Ik in de stress, ik wilde echt niet nog een weekend afwachten. Word ik 5 minuten later weer gebeld door de dokter dat de gynaecologe me die vrijdag nog wilde zien en dat ik om 3 uur al terecht kon. Ik huilen van opluchting dat de onzekerheid eindelijk opgelost zou zijn, samen met m'n man naar het ziekenhuis. Daar deed de gynaecologe een inwendige echo en daar zat ie dan. Een pruts van bijna 9 weken. Geen miskraam dus. Het bloed kwam van een inwendige bloeding, waarvan nog niet alles weg was. Het heeft geen zin om met vingers te wijzen maar vind toch dat de huisarts eerder actie had mogen ondernemen. Gelukkig is alles goed en kan ik mij verheugen op een volgende echo komende woensdag.
Jeetje meid wat een heftig verhaal.. Wel een heel mooie afloop en ik hoop dat je nu onbezorgd kunt gaan genieten van je zwangerschap.
Born to be mom allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap ben heel blij voor je dat je ukkie nog lekker in je buik zit . Zo zie je maar we moeten echt van ons eigen mama gevoel uitgaan. Ik zou het zeker wel tegen je huisarts zeggen hoor. En nu lekker genieten van je wondertje. Liefs
Hier ook nog een keer reageren . Het is echt een bizar verhaal he? Ben echt blij voor je dat jullie kindje er toch gewoon is, in jou verder kan groeien! Hoop dat je nu durft te genieten en dat je woensdag weer een mooie echo mag hebben .
Je schrijft 20 juni, maar bedoelt neem ik aan oktober? Verder: onwijs gefeliciteerd! En ik zou het tegen je huisarts zeggen, maar na zoveel bloedverlies vind ik de aanname dat het om een miskraam ging niet zo vreemd.
Jeetje wat bijzonder zeg! Wat zullen jullie in onzekerheid gezeten hebben! Gelukkig met een goede afloop. Gefeliciteerd!
Wat fijn meid dat alles toch goed is! Maar wat een afschuwelijke periode ben je doorgegaan. Heb je na het bloedverlies geen echo gehad dan om te kijken of het daadwerkelijk een miskraam was?
Gefeliciteerd! Fijn zo'n ontzettend positieve wending (vooral fijn om te lezen op dit over het algemeen verdrietige gedeelte van het forum ). Nu lekker genieten!!