Hoi allemaal , Ik weet het even niet meer. 2 en half jaar geleden besloten voor een 2e te gaan. 1e x zwanger maar dat is een miskraam geworden. Daarna nooit meer zwanger geweest. Ik heb pcos en heb ruim een jaar clomid gebruikt. Sloeg wel aan maar geen zwangerschap. Paar maand terug overgegaan op gonal f. Vorige maand zwanger maar vroege miskraam geworden. Nu 1 cyclus gestart met IUI maar heb sterk het gevoel dat het weer niet is gelukt. Ik heb zo de neiging op te geven. Elke maand die teleurstelling. Ik weet niet hoe vaak ik het nog aankan. Mijn vriend wil wel doorgaan maar ik weet het gewoon niet meer. Ja, ik wil doorgaan maar aan de andere kant kost het me zoveel moeite. Wat moet ik ?
Misschien even een pauze?Je hoeft nu niet meteen te beslissen of je definitief stopt of niet...Even een poosje rust,en dan kun je het misschien allemaal weer beter aan,en misschien ook niet,en wacht je nog wat langer.Blijven praten met je man,dat is wel zo belangrijk! Het is niet niks wat jullie nu allemaal meemaken.Ik denk aan je.
Dankjewel, dat is misschien een optie maar wij zijn net met IUI begonnen. Ik ga er even over nadenken. Ene kant wil ik niet opgeven, andere kant ben ik er zo klaar mee, elke keer die teleurstellingen.
Precies hoe jij je voelt zo voelde ik me uiteindelijk ook, ik wist het ook niet meer, maar wat er uiteindelijk gebeurde ik was moe, op en leeg! Leeg door de sleur van de controle de medicatie tegenslagen enz. Wij hebben toen een pauze ingelast, soms is dit echt niet verkeerd. Je geeft je lichaam op dat moment en je hoofd ook niet te vergeten, echt op dat moment even weer de rust. Manlief hier wou ook verder, maar ik denk dat het belangrijkste is hoe jij je voelt? Heb je er op dit moment nog energie voor? Voel je nog net zo gelukkig als voorheen? Probeer die zaken eens af te wegen.... de meeste dames doen na een bepaald moment een pauze! Niks om je voor te schamen en dit heeft ook echt niet met opgeven te maken, maar juist weer ff opladen voor de rondes na de pauze!!! Heel veel sterkte en vooral een dikke knuffel.
Ik heb mezelf ook wel eens afgevraagd hoe ik het vol ging houden. Dat het niet lukt in combinatie met alle hormonen is ook gewoon heel zwaar. Ik snap dat je het niet ziet zitten maar zoals hierboven ook al genoemd werd helpt een korte pauze heel erg. Wij hebben dat 1x verplicht en 1x vrijwillig gedaan en de eerste periode van zo'n pauze voelde voor mij echt als een bevrijding.
Bedankt voor de lieve reacties. Deze poging is helaas niet gelukt. Ik ga nu nog een poging doen en danmaar eens goed nadenken. Het is toch zwaarder dan mensen denken helaas.
Wat verdrietig meis dat het weer niet gelukt is. Het is ook loodzwaar allemaal. Je wilt zó graag maar je lijf werkt niet mee. Wij zijn bijna 2 jaar bezig voor een brusje (mijn 2e, vriendlief zn 1e) en ik wilde laatst ook echt gewoon stoppen. Ben de hormonen zat, gewoon alles. Ik moet sowieso nu nog 1 jaar aan de Puregon injecties en zelf proberen, daarna krijgen we misschien IUI. Soms denk ik echt van ik kap ermee, maarja de wens is zo groot... een kindje van ons samen. Ik wil uiteindelijk álles geprobeerd hebben zodat ik later, mocht het nooit lukken, kan zeggen dat we er alles aan gedaan hebben. Dan hoop ik het te kunnen laten rusten en niet met een gevoel te zitten van "wat als..." Ik vind het ook zwaarder dan ik had gedacht. Je weet gewoon niet hoe het is als je er zelf niet in hebt gezeten, je komt er pas achter als je er middenin zit en dat valt niet mee. Maar zo nu en dan een pauze is niet verkeerd. Ikzelf heb hulp gezocht om wat meer rust in mijn hoofd te gaan krijgen. Misschien voor jou ook een idee? In ieder geval een hele dikke knuffel en veel sterkte met alles!
Hier een gedwongen pauze, gister curretage gehad. Wel even fijn merk ik. Er zit nog teveel verdriet. ;( Jij ook succes en sterkte. X