Nog een paar weekjes en dan is het zo ver, dan wordt ons dochtertje geboren. Ik ben zó zenuwachtig! Wie herkent dit? Het voelt alsof je zit te wachten voordat je een belangrijk sollicitatiegesprek hebt.. Ik ben zo benieuwd naar ons meisje, maar ook heel erg bang voor de pijn van de bevalling. Ik ben daar veel mee bezig. Verder heb ik hele erge nesteldrang en trek ik mij een beetje terug van de rest van de wereld omdat ik het geestelijk allemaal erg veel vind. Tussen mij en mijn vriend gaat het overigens heel goed. We herkent dit allemaal?
ik ook ik leef in mn eigen bubbeltje nu. en ben t liefst thuis in mn eigen wereldje. ik ben niet bang voor de bevalling maar meer voor wat erna zou kunnen komen ( ivm bloeding vorige bevalling) maar als het straks zover is kunnen we t vast hoor! je lijf neemt dan zoveel van je over...
Herkenbaar! Nog een paar weken en dan wordt onze eerste kindje geboren. Aan de ene kant kijk ik er enorm naar uit.. Aan de andere kant ben ik wel zenuwachtig voor de bevalling. Angstig voor de pijn, kan ik dit, is ons dochtertje gezond, komen we beide goed door de bevalling heen, herstel ik snel en goed enz enz.. We hebben hypnobirthing gedaan en dat maakt t vertrouwen wel iets groter, het vrouwelijk lichaam is er tenslotte voor gemaakt. Maar het houdt me wel steeds meer bezig. Nesteldrang is ook wel aanwezig, meer in de zin van ik wil alles op orde. Mocht het ( om welke reden dan ook) nodig zijn dat ik plotseling naar t zh moet dan wil ik het hier goed achterlaten en niet dat mn man dan nog met de "puinhoop" zit... De bubbel herken ik ook zeker. Heb daar niet zoveel moeite mee hihi
Heel herkenbaar Ben nu bijna 31 Weken en pfff word gek van mezelf alles moet op geruimd en schoon! Ben altijd wel opruimerig maar dit is wel heel erg pfff alles voor de kleine is al gewassen en gestreken. Ff rustig zitten nee drummer nog zoveel gedaan worden alles is al klaar maar blijft spoken..... Droom naar en slaap slecht opschiet met ons kleine manneke kan ook echt niet meer wachten hihi
ik heb het ook, ik ben nu 34 weken en ik hou het bijna niet meer vol. Ik wil zo graag ons kindje ontmoeten maar ben echt erg bang voor de bevalling en wat erna komt. Ik hoop dat ik snel herstel en dat ik veel van onze kleintje kan gaan genieten maar ik ben zo bang voor veel bloed verlies ( helpt niet dat ik verhalen over het veel bloed verlies en leken en flauwvallen heb gelezen helaas), ik ben al vaak bekend met het flauwvallen en mijn kv heeft het doorgegeven aan haar medewerkers dat ik snel flauw kan vallen voor geen reden ...ik heb dus gehoord dat ik zelfs niet alleen onder de douche of naar de wc mag want ze vinden het eng enzo. Ik vind het zo erg spannend, kom op kindje mama en papa willen je zo graag hier hebben en mama wil haar lichaam terug hebben nu haha
Heel herkenbaar! Ik kom ook steeds meer in een bubbel, de buitenwereld wordt toch minder interessant. En aan de ene kant ben ik heel benieuwd naar ons mannetje, maar ja, die bevalling moet dan ook nog eerst...... Het zijn echt allemaal gevoelens door elkaar. Tis ook superspannend, ik vraag me af of ik het wel kan, hoe het is om straks een kindje te hebben, hoe alles gaat veranderen. Heel erg mooi en leuk en iets om naar uit te kijken, maar ook heel spannend en soms een beetje eng. Die nesteldrang herken ik ook heel erg, ik vind alles in huis ineens veel sneller vies! Normaal strijk ik nooit, nu sta ik met veel plezier alle babykleertjes te strijken en kan ik echt genieten van de kast en commode waar alles netjes gestreken en gevouwen klaarligt. Nog een paar weekjes!
Sinds vandaag heel erg herkenbaar haha.. Had een afspraak bij de gyn en aan het einde kreeg ik een folder mee met soorten pijnbestrijding.. Toen ik aan de balie stond voor een nieuwe afspraak glipte er echt even uit m'n mond tegen de verpleegkundige: als je zo een folder krijgt komt het wel echt dichtbij hè? Hihi.. Aan de ene kant heel erg benieuwd naar onze kleine man en aan de andere kant je zal nooit meer echt met zijn tweeën zijn. En over de bevalling, daar wil ik niet over praten haha!!
Ja dat is ook gek he nooit meer met zijn 2e het idee heel raar Hihi Mooi maar toch heel gek... Je leeft er wel na toe maar toch is nog zo ver weg en toch dicht bij haha En dan de bevalling.... Het idee ga ik al naar van dromen... Heb altijd gezegt ach d'r is er nog nooit 1 blijven zitten dus dat komt wel goed.. Nu steeds dichterbij komt word ik steeds onzekerder over wat ik wel en niet wil
Pfff, ik had dit zelf geschreven kunnen hebben. Merk ook dat ik geen behoefte meer heb aan visite of ander contact wat dan ook. Zit helemaal in mijn coconnetje. Lijkt wel alsof mijn hoofd zich alleen bezighoud met de baby, ons gezin en de geboorte en de rest niet. Alleen nog die bevalling he... Ik zie er ook tegenop, vooral omdat de nesteldrang er nu voor zorgt dat ik ga twijfelen over mij poliklinische bevalling. Misschien toch maar thuis bevallen, of toch niet.. Maar ey, ik twijfel aan alles sinds week 4 van de zwangerschap Succes met de laatste 2 maandjes, hopelijk ga je niet al te veel stuiteren van de zenuwen
Heel herkenbaar!!! dat zijn ook de dingen waar ik alsmaar aan denk. Kan niet wachten tot het achter de rug is... Denk voornamelijk nu aan de bevalling, de tijd er na niet zo heel erg veel, wie dan leeft wie dan zorgt. Als de kleine maar gezond op de wereld komt, dan zien we het daarna wel met borstvoeding, kraamweek, enz.
Leuk om jullie reacties te lezen! Ik ben nog steeds zenuwachtig en heb het boek Veilig bevallen gekocht. Misschien stelt dat me gerust. Afgelopen nacht heb ik erg veel pijn in mn ribben gehad en steken. Het deed zo'n pijn dat ik bijna flauw viel. Bah! Iemand tips?
Ja had ik ook toen hoor...je keert jezelf terug in je eigen bubble lijkt het wel. En ik had daar ook echt behoefte aan. Komt vanzelf weer goed
Ik had hele ideeën m.t.b thuisbevallen, dacht in bad te gaan zitten om de weeën op te vangen, rustig m'n dingetjes doen...ect. Kreeg vrijdag te horen dat ik klinisch ben geworden Nu dus echt zenuwachtig want ik weet niet wat me te gebeuren staat, had zo graag thuis gebleven