wij zijn nu 8 jaar samen, hebben twee gezonde kindjes, helaas ook een kindje moeten verliezen in het einde van de zwangerschap en hebben alles wel op orde. Ik ben 11 jaar jonger dan mijn partner en hij gaat richting de 40... Hij wil geen derde meer, en bij mij begint het te kriebelen.. zo erg dat ik erover droom en aan mezelf merk dat het een beetje zeer doet als anderen om mij heen zwanger raken. Hij wil geen derde meer vanwege het financiele plaatje (ik ben zzp-er en kan met een baby erbij moeilijker werken), maar mijn partner werkt fulltime en van zijn salaris kunnen we mákkelijk leven. daarnaast zouden we dan de zolder moeten ombouwen tot extra slaapkamer aangezien ik niet wil dat de kinderen bij elkaar op de kamer moeten slapen. alles zou veranderen dan.. je zit weer in de luiers en slapeloze nachten. de stress van de zwangerschap of alles wel goed zit en goed gaat speelt ook mee. ik wil wel heel graag.. zelfs zo graag dat k de "stress" van of een zwangerschap goed gaat er gewoon voor over heb. alle extra onderzoeken en alle poespas... Zelfs gespaard geld in ons huis steken zodat de zolder opgeknapt kan worden tot extra ruimte... Mijn geliefde autootje verkopen zodat er een grotere auto voor 3 kinderen kan komen... ik droom erover, praat erover met mijn partner maar hij ziet het niet meer zitten. hij wil zichzelf zelfs laten helpen... iemand ook in dit schuitje? of iemand die me tips kan geven? Wil me partner helemaal niet kwijt of hem boos maken.. maar dit gevoel is zo sterk (speelt ook lekker mee nu dat er 3 vriendinnen, en héél veel mensen om mij heen zwanger zijn....)
Een kindje nemen doe je toch samen... Ik zou zelf proberen om het los te laten, het is natuurlijk heel verdrietig en je moet dat verdriet ook toe laten, maar soms zit het er niet meer in. Focus je op alles wat je wel hebt; 2 lieve kids, vrijheid en geliefd autootje. Misschien kan je lekker meegenieten met je vriendinnen, of juist een beetje afstand doen als het te veel pijn doet.
En blijkbaar is het gevoel bij hem zo sterk dat hij geen derde wil dat hij zich zelfs wil laten steriliseren nu! Volgens mij staan jullie in deze kwestie lijnrecht tegenover elkaar helaas. Er is geen middenweg. Een van jullie zou dan moeten toegeven. Tegen zijn/haar gevoel in. In mijn ogen moet een kind gewenst zijn door beide ouders. Ik vrees ook een beetje dat hoe meer je erover gaat beginnen met je partner, hoe halsstarriger hij zal gaan worden als hij 100% echt geen derde kindje meer wil. Je zou hem eerder sneller richting sterilisatie duwen, ben ik bang. Ik heb geen advies voor je helaas. Wellicht anderen wel. Ik wil je wel een dikke knuffel geven.
Wat een dilemma.. Ieder kind verdiend het gewenst te zijn door heide ouders. Maar snap ook dat Het gevoel van kinderwenszo sterk kan zijn! Ik wil je juist wel aanraden om te blijven praten met elkaar. Geen ruzie of elkaar iets door de strot duwen maar wel goed uitleggen hoe je je voelt en wat je denkt. En ook goed doorvragen hoe hij er in staat. Anders raak je elkaar kwijt! En dat is het laatste wat je wil! Veel succes!
Wel begrijpelijk hoor, is ook lastig van je af te zetten. Mijn vriend wilde ook nog helemaal niet aan kinderen beginnen, ik wilde het zo graag. Heb het losgelaten en tien ik er een tijd later weer over begon zei hij ineens dat ik maar met de pil moest stoppen.. het enige wat ik je kan vertellen is dat je het zal moeten accepteren, misschien draait hij nog bij, misschien ook niet.. en wees blij en dankbaar voor wat je hebt