Voor de herfstvakantie hebben we echt een dramaweek met onze dochter gehad. Niks dan huilen en krijsen en slapen deed ze niet. In de vakantie zijn we op vakantie geweest en was er niks meer van te merken. We hebben het op een sprongetje gegooid. Nu zijn we weer terug en ook helemaal terug bij af. Papa was vandaag thuis en die trof ik lichtelijk overspannen aan toen ik thuiskwam. Gelukkig kon ik het toen overnemen, maar ook bij mij werd ze steeds wakker als ik wegliep. Net viel ze in mijn armen in slaap na het flesje, maar nu is het alweer pet. Ik voel me zo ontzettend waardeloos, en vooral heel hulpeloos. Wat is er toch met haar aan de hand? Zou ze zo ontzettend last hebben van verlatingsangst? Ik denk dat ze met gemak de criteria van huilbaby huilt, terwijl de eerste maanden van haar leventje zo makkelijk en soepel verliepen. Herkent iemand dit? Iemand nog een tip voor me? En dat ik niet moet afreageren en positief moet blijven weet ik allemaal wel, ben gewoon echt ten einde raad.
geen tips, maar de onrust herken ik wel. Niet zo erg als bij jullie maar Luc is ook anders als anders. Vooral s'nachts is hij onrustiger en word soms wel een paar keer huilend wakker. Hij gaat dan ook zelf weer slapen dus het is niet zo erg als bij jullie maar herken het wel. Je hebt er waarschijnlijk niks aan aan mijn antwoord maar wil jullie toch heel veel sterkte wensen. Heb je recent niet iets verandert in haar omgeving of eetpatroon?
ja we zijn net terug van vakantie, maar daarvoor speelde het ook al. Verder niets verandert, behalve dat ze als een razende aan het ontwikkelen is.
bij ons was t ook zo hoor na de vakantie. ze was net uit n sprongetje voor we weggingen.en met de vakantie ging t wel goed. toen kwamen we terug en wou ze niet meer slapen...ik zat wel uren naast dr bed en zodra ik wegliep werdt ze vaak wakker en begon ze t huilen. toen was mn vriend t zat en zei "nu gaan we dr gewoon lekker laten huilen en halen dr alleen ff uit om te troosten en meteen weer terug" dus gedaan...gewoon 1x eruit halen nadat ze begon te huilen/gillen.en als ze dan ging huilen lieten we dr gewoon liggen..en we merkten dat ze vanzelf na elke paar minuten weer opgaf..en uiteindelijk zich overgaf en in slaap viel..en na een paar nachten ging t super. maar ik deed vooral niet meer in de s chommelstoel troosten en dr in mn armen in slaap vallen... en overdag ook...gewoon t ritueel..saampjes de gordijnen dicht doen,en we leggen dr gewoon wakker in bed...met een speeltje en 2 spenen (aan n doekje omdat ze anders makkelijk uit bed rollen).ze speelt dan nog heel ff en valt in slaap.(terwijl ze normaal helemaal hysterisch werdt. ondanks dat dr boventanden doorkomen/doorgekomen zijn slaapt ze nu eindelijk weer heel de nacht door van 8-8....heerlijk weer heel de nacht slapen ipv op de grond zitten tot ik geen gevoel meer in mn billen heb... succes ermee......
Nou dat lijkt me niet 'behalve' ... ik denk dat ze zo druk is in dr koppie en zich daarnaast ook nog eens realiseert dat mama = niet Ymke ... Mirre heeft ook heel lang van die buien gehad. Het lijkt *klopklopklop* sinds ze een maand of 8 is minder geworden (of ik ben er relekster onder geworden). Ik snap de wanhoop dus heel erg goed. Ik zou inderdaad lekker naast haar bedje gaan zitten/liggen en dr zachtjes over dr wangetjes aaien (of iets anders ... als Ymke het maar lekker vindt). Veel succes!
Ja, die ontwikkelingen kunnen gepaard gaan met ontzettend veel onrust bij die kleine mannen. Het ene kind heeft er meer last van dan de ander en iedere sprong is weer anders. Hier hoor ik af en toe die hersentjes bijna kraken als ze weer in een sprong zit. Ik merk dat ze dan onrustig is en moeilijk de slaap kan vatten of onrustiger slaapt. Ik zou Ymke volgens het haar bekende ritueel op bed leggen en dan steeds om de 5 minuten troosten tot ze wat rustiger wordt. Die sprongen is meestal toch uitzitten. Je kunt het beste gewoon het ritme aanhouden wat ze gewend is en laten merken dat je er bent. Erg vermoeiend, maar het gaat over.
haha ja dat is natuurlijk zo Salapio! Maar toch... Het ging best oke als we even bleven zitten en over haar hoofdje aaien, maar nu wordt ze gewoon weer wakker op het moment dat we weglopen. En ook nog een kwartier daarna hoor. Alsof ze erop gebrand is. En dat kan gewoon niet meer, dit is de manier niet meer voor ons. Emotioneel gezien trekken we dit niet, we voelen ons zo'n waardeloze ouders...
Is het alleen met moeten gaan slapen dat ze zo huilt? En alleen overdag, of ook als ze 's avonds naar bed gaat? Eva is de afgelopen dagen nog drukker dan ze altijd al was en zich ook druk aan het ontwikkelen. Thuis slaapt ze overdag niet, ze gaat aan het voeteneind staan huilen. Ik heb zaterdag en zondag van alles geprobeerd, maar ze gaat niet slapen. Dan dus maar niet. En het gaat eigenlijk verbazingwekkend goed. Vandaag op het kdv heeft ze 2x lekker geslapen, dat doet ze al een tijdje thuis niet meer, ze slaapt 1x. Ik ga morgen proberen haar tot na de lunch wakker te houden en dan 1 slaapje. En hopen dat ze dan zo moe dat ze meteen gaat slapen. Vanavond was ze ook erg moe en ze ging wel mopperen, maar gaf het gelukkig snel op. Ik weet hoe hartverscheurend en frustrerend het vele huilen bij slapen is... Eva heeft de eerste 5 maanden van haar leven gehuild als ze moest slapen en ik was overdag sowieso vaak wel een half uur per slaapje bezig haar in slaap te krijgen en dan sliep ze maar 3 kwartier. 's Avond waren we ook met gemak een uur bezig. Wat ben ik blij dat dat niet meer zo is en wat hoop ik dat dat niet meer terugkomt! Hoofdje aaien heeft hier nooit gewerkt, het enige wat we konden doen is laten huilen en om de zoveel minuten (meestal hooguit 5 denk ik) troosten. En toen kwam het uiteindelijk goed, toen ze haar duim vond en ze daarna ook op haar buik ging slapen. Emotioneel is het inderdaad heel zwaar, huil lekker mee als je er behoefte aan hebt, heb ik ook heel vaak gedaan. En probeer het toch een beetje los te laten, jullie zijn geen slechte ouders, Ymke zit zichzelf nu gewoon even in de weg. Ymke voelt jouw stress ook en hoe moeilijk het ook is om je niet te druk te maken (heel vaak lukt het niet), probeer het toch.
Hier ook een tijdje zo geweest. Enorm hysterisch krijsen. Was niets aan te doen, zelfs troosten hielp niet meer. Ging gelukkig vanzelf weer over.. Succes.! Ik begrijp je wanhoop heel goed..
ja het is echt bij het in bed gaan. Ze is overduidelijk moe, maar in bed wil ze niet. Het erge is dat ze al gaat mopperen als ik bijna bovenaan de trap ben. Ik wil dat mijn man haar morgen ook pas in bed gaat leggen na de boterham en als ze dan niet wil slapen, dan maar niet! Het moet geen stressy gedoe worden. Het om de 5 min troosten heb ik vanavond gedaan en kostte me 20 minuten. das heel lang laten huilen voor mijn doen! Rond 8 uur werd ze weer wakker en toen heeft mijn man 2 keer kort getroost en duurde ong. 10 minuten. We moeten echt even consequente afspraken maken zodat ze het weer gaat snappen denk ik. Gelukkig hoeft ze pas vrijdag weer naar het KDV, dus we hebben nog even...
Wat betreft het KDV... Eva is dus wel gewoon gaan slapen daar vandaag, en zelfs 2x anderhalf uur! Moest waarschijnlijk nog wat slaap inhalen . Gisteravond vrij laat naar bed en vanochtend vroeg weer wakker (maar absoluut niet uitgeslapen). Zal je zien dat ze morgen overdag weer niet wil slapen. Ik vind het inmiddels niet zo vervelend meer, ik probeer het een kwartier en dan hou ik ermee op, is alleen maar frusterend en Eva heeft nu de leeftijd dat als ze moe is, ze zich alsnog kan vermaken, dus dan maar zo. Het is nu de moeite niet meer waard van het proberen. En het probleem bij Eva is dat ze telkens gaat staan en dan is in slaap vallen natuurlijk helemaal lastig... Toen ze klein was ging ze trouwens vaak in de draagdoek als het slapen niet lukte, of ik ging met haar wandelen. Als ik nu met haar ga wandelen duurt het vaak lang voor ze slaapt en wordt ze na zo'n 20 minuten toch weer wakker.
Snap heel goed dat je denk dat je het niet trekt ... maar een mama/papamens kan veel hebben (gelukkig maar). Hier inmiddels gehard door de ervaring , maar heb een week of 2 (?) geleden ook nog een paar doorwaakte nachten gehad ... en dan zat ik dus tussen 1u en 3.30 met Mirre op mn schoot of aan dr bedje. Niets hielp, alles = huilen zodra ik wegging. Uiteindelijk heb ik haar laten huilen en ben ik zelf huilend met barstende koppijn de afzuigkap gaan schrobben (was hard nodig). Tegen de tijd dat ik klaar was, sliep Mirre. In die nachten ben ik ook echt de hysterie nabij. Misschien dat ik de volgende keer een kampeermatje erbij pak Nogmaals sterkte ... en normaals ... het gaat weer over
oei das ook een methode! Was je alleen 's nachts dan? Wij legden haar 's nachts steeds tussen ons in en als ze sliep in haar eigen bed. Dat werkte wel aardig, maar nu dus niet meer. Alsof ze aanvoelt dat je wegloopt. Volgens het oei ik groei boek zit ze weer in een sprongetje, maar die andere is pas net voorbij. Lastig hoor! We hebben nu iig duidelijke afspraken gemaakt en gaan heel consequent zijn. Vanaf nu pas na de boterham in bed en om de 5 minuten troosten. En weer elke avond hetzelfde bedritueel, waar ook al weer een beetje de klad in was gekomen. Ritme en regelmaat is toch wel de sleutel he...
Voordat Mirre er was dacht ik dat ritme en regelmaat er was voor de papa/mama, dat als je zelf maar relekst was het kindje ook relekst is ... NOT! Bij ons in bed is geen goed idee. Dan slapen we allebei niet en ik vermoed dat Mirre ook niet slaapt. We hebben het 1x geprobeerd (tegen onze principes in ... maar principes zijn :c: om 3u snachts ) ... en Mirre had de allergrootste lol haha. Toen konden we allebei ook even lachen en weer vol goede moed terug naar dr eigen kamertje. Hopelijk gaat het consequente ritueel goed werken! (en het troosten om de 5 min is hier zo ongeveer het slechtste idee ... dan wordt ze alleen maar superdriftig ... weet echt niet van wie ze dat temperament heeft hoor *zet bambi ogen op*)
hahaha dat is nog het ergste! Als ik haar moeilijk zie doen om haar zin te krijgen is het net of mezelf zie
Vandaag ging het al heel goed! 1 klein slaapje in de kinderwagen en een slaapje na de boterham. Toen ik net met haar bovenkwam ging ze alweer hysterisch doen en werd helemaal gespannen maar ik kon haar met een muziekje in slaap wiegen en nu slaapt ze al. Ik heb er wel vertrouwen in dat het goed gaat komen, zoals het vandaag ging was het ook prima!
Wat fijn! Hier ging het ook best goed, ik heb Eva naar bed gedaan toen ik haar niet meer stil kreeg en ze heeft 2,5 uur geslapen! (van 10:45 tot 13:15) Zo lekker dat ze even goed geslapen heeft! Daarna niet meer (maar dat ging al langer zo) en ik heb haar net in bed gelegd en volgens mij slaapt ze al. Vanochtend was ze weer vroeg aan het spoken, ik hoop dat het morgenochtend beter gaat.
hoi hoi probeer haar bedje eens op een andere plaats te zetten soms wil dat ook weleens helpen groetjes nathalie
Oh wat goed van Eva! Dat is echt wel lekker, heb je even de tijd voor andere dingen! Ik zou niet weten waar ik het bedje moet zetten, dat lijkt me juist ook weer lastiger... Maakt zo'n chaos, is toch juist geen regelmaat?
Ik geloof dat als ik dat bij Eva zou doen ze in paniek raakt . En het bedje kan ook niet op een andere plek. Het lijkt me ook raar dat als het bijna 9 maanden goed gaat, het verplaatsen van het bedje dan opeens verschil maakt?