Ik ging bij alle 2 de zwangerschappen uit van een jongen..bij de eerste bleek dat ook zo bij de 20 weken echo maar bij de 20 weken echo van de 2de ben ik echt 20 minuten aan het zoeken geweest naar een piemeltje en die kon ik niet vinden..tot ze zei..het is een meisje. Ik kon het niet geloven..heb eerst een half uur dubbel van het lachen in de auto gezeten..ik kon het niet geloven..een meid erbij in ons gezin..dat paste voor mijn gevoel helemaal niet en al dat roze..ik vond en vind dat vresselijk. Na een week of zo was ik er wat aangewend..gelukkig heeft bijna iedereen rekening gehouden met onze afkeer tegen roze...(behalve mijn schoonzusje die kwam met een kraampakket aan met alleen maar roze en die is dus bijna helemaal weer doorgegeven heb alleen sokjes en een bijtring gebruikt) Nu is het super en onze meid heeft nog steeds weinig roze maar paars is een goed alternatief
mijn gevoel zei vanaf het begin dat ik zwanger was dat het een jochie was. ik was er echt van overtuigd! ik mocht van mn vriend nog geen jongenskleren kopen... en toen kwam de 20 weken echo, zei: wat denk je zelf dat het is? ik: heel overtuigd, een jongen. zei:nou ik denk toch 99% een meisje ik: wat? dat kan niet, kijk nog maar eens even goed. ik heb een aantal dagen nodig gehad om aan het idee te wennen dat we een meisje kregen.. en toen ben ik los gegaan in het roze shoppen
Al vanaf dat ik klein was zag ik bij het beeld van moeder zijn een meisje. Ik wist zelfs de namen al van mijn dochtertje....toen ik zwanger bleek te zijn heb ik me heel bewust ingesteld op een jongetje. Ons pap hielp onbewust mee door de werknaam Bram aan te dragen dus het was Bram voor en Bram na. Op twee mensen om mij geen bleef iedereen roepen een meisje. Door mijn voorkeur besloten om het al wel voor de bevalling te willen weten. Ik heb eerlijk verteld wel heel blij te zijn met een jongetje maar daar moest ik wel eerst aan wennen. Liever tijdens mijn zwangerschap dan in het kraambed.... Voor de 20 weken echo niets gekocht omdat ik de kleur niet wist....owww wat had ik er een zin in! Tijdens de 20 weken echo was ik helemaal niet bezig met het geslacht; zenuwachtig of alles wel gezond was met ons Brammetje. Gelukkig vroeg de echoscopiste of we het wilden weten.....jaaaaaa En overduidelijk een meid!!!! Ik ben nu echt op een roze wolk al was ik inmiddels ook al gewend aan een blauwe haha!!
Iedereen om me heen dacht dat het een jongetje werd, zelfs de vk vermoedde het. En ik zelf hield me voor, het kan twee kanten op en ik zie wel, hoewel het gevoel dat ik een jongen zou krijgen bleef sluimeren. En bij de geslachtsbepalende echo vroeg de echoscopiste wat we zelf dachten, drie personen in koor (vriend, sm en ik) "een jongen" . Ja, niet dus hahahaha, toen we hoorden dat we een meid zouden krijgen lag ik daar met een big smile en sm compleet verbouwereerd hahahaha zij moest er meer aan wennen dan ik En vriendlief had ook even zoiets van "euh, oke nah ja, prima toch!" Ik heb er zelf niet echt aan hoeven te wennen, ik bleef mezelf namelijk voor houden dat het twee kanten op kon en ik ben vanaf die echo helemaal verliefd op onze kleine meid
gefeliciteerd met je zwangerschap! ben nu 6 weekjes zwanger van nummer 3 maar toen ik zwanger was van de 2e ging ik er zo van uit dat het een jongen was. Oudste is een meisje en iedereen zei dat t een jongen zou worden en ik had ook een voorgevoel van een jongen. Ik moest echt even slikken dat er een meisje te zien was tijdens de echo. Had ik gewoon niet verwacht. Maar na een dag was ik superblij en nog steeds! Ze is nu 7 maanden. Ze is in de eerste plaats een mensje met een eigen persoonlijkheid/karaktertje en daarna komt t geslacht pas kijken.
Mijn man is een echte meisjespapa en zelf ben ik een roze frustels en staartjes type. We hebben een enorme wildebras van een zoon, gek op auto's, klimmen en echte jongensdingen. Had het nooit gedacht, maar ik vind het geweldig en aangezien ik zelf ook niet zo rustig ben past het eigenlijk ook heel goed. Stiekem hoop ik bij deze weer op een meisje, maar ik denk dat we een jongen krijgen. Voor Ties is een broertje leuker en ik we zijn nu gewend aan een jongen dus dat is wat makkelijker. Nog even en we weten het!
Wel 50% kans natuurlijk, dus ook weer niet echt een prestatie Ik had vooraf echt geen enkel voorgevoel over het geslacht. Heeeel stiekem hoopte ik wel een beetje op een meisje (lekker oppervlakkig omdat me dat zo leuk leek met kleertjes kopen en zo), en hoopte mijn man heeeel stiekem op een jongetje, en bij de echo bleek: een jongetje! En ik ben er superblij mee, alle voorkeur was gelijk de deur uit.
zijn er ook meiden hier die vlak na de bevalling nog erg moesten wennen aan het geslacht van de baby, als je het niet vooraf wist maar wel een voorgevoel of lichte voorkeur had? of zou de roes dan zo sterk zijn dat het toch al helemaal niks uitmaakt (bij een echo lig je er wellicht wat nuchterder bij) bij ons is het geslacht een verrassing en merk de laatste weken wel een beetje voorkeur bij mezelf, ik hoop en verwacht niet teleurgesteld te zullen zijn als het zover is en de beeb toch het andere geslacht heeft maar vroeg me gewoon even af of iemand dat wel heeft gehad!
@Ros: ik kan me niet voorstellen dat je dan een teleurstelling voelt als je kindje er eenmaal is.. dat moment vond ik zo magisch.. Al heb ik wel s t verhaal van een vriendin van me gehoord, die schijnt stiekem een meisje gewild te hebben en kreeg eerst een zoon en heeft toen geroepen "Ik wil geen *jongensnaam* ik wil een *meisjesnaam*!!!!" hahaha dat was ook voor mij een reden dat ik t vooraf wilde weten.. als ik dan moest wennen was dat maar vast gebeurd en nu was t geslacht ook echt geen punt bij de bevalling.. de verloskundige vroeg na een hele tijd of ik t al gecheckt had en dat was ik gewoon vergeten.. ik wist toch zeker dat t een knul was dus ging daar ook helemaal vanuit