Ik werk als gastouder en onze oudste dochter (bijna 2,5 jaar) heeft een motorische beperking (kan niet zitten, lopen, praat weinig). Ik heb het gevoel dat haar handicap mogelijk nieuwe ouders tegenhoud om hun kindje door mij te laten opvangen. Ik ben benieuwd hoe jullie dit zien, zouden jullie je kindje bij een gastouder brengen die zelf een gehandicapt kind heeft? Zouden jullie dit vooraf willen weten en zo ja, wanneer? Vooraf; via mail of via het gastouderbureau? Of tijdens het kennismakingsgesprek? En kunnen jullie ook aangeven wat jullie (qua handicap/omgaan met) zouden willen weten? Voor mijn gevoel belemmert haar handicap mijn werk niet, is het zelfs een extra aanvulling omdat ik door alle therapieën ook het nodige heb bijgeleerd. Ook kijk ik nu veel meer naar het individuele kind. Natuurlijk zijn er ook wat aanpassingen. Het duurt best lang voordat zij gegeten heeft. Dit heb ik opgelost door de oppaskindjes netjes met een vork te laten eten, dit kost hun ook wat extra tijd, waardoor ze even lang met eten bezig zijn. De oppaskindjes moeten haar vaker helpen als ze bijvoorbeeld iets heeft laten vallen en er niet bij kan om het op te pakken. Maar tot nu toe zijn ze zo behulpzaam dat ze haar alles aangeven dat ik soms bang ben dat ze straks niks doet, heel lui wordt en zich alleen nog maar laat bedienen.
Nee, dat zou mij niet tegenhouden. Ik vind het juist goed als kinderen er mee in aanraking komen van jongs af aan. Dan is het voor hen normaal. Je zou ook nog kunnen overwegen om specialistische gastouder te worden die ook kindjes met handicap opneemt. Wel je uurtarief hoger natuurlijk.
Het zou mij zeker niet tegenhouden. Vind het ook wel goed als kinderen daar mee in aanraking komen. Wel zou ik het willen weten. Hoeft niet per se gelijk per mail dus tijdens het kenningsmakingsgesprek zou ik prima vinden. Dan zou ik het gewoon hebben over de aanpassing en hoe het ongeveer gaat als er andere kinderen bij zijn, dus je tweede stukje zegmaar.
Het zou me niet tegenhouden, maar zou het wel vooraf willen weten zodat de kunnen bespreken of je mijn Kids erbij kan hebben. Hoe je dat praktisch doet, en wat dat betekend voor andere Kids.
Nee zou ik geen probleem vinden! Zou het van te voren wel willen weten maar meer als gewoon informatie over de gezinssituatie.
Ik zou het zeker willen bespreken. Als jouw dochter twee keer zoveel aandacht en tijd nodig heeft dan mijn kind, is er dus kans dat mijn kind te kort gaat komen. Dat is niet onaardig bedoeld, maar ik zou dus zeker willen bespreken hoe je hier in de praktijk invulling aan gaat geven.
Bedankt voor jullie eerlijke antwoorden. Ik zou het zelf ook graag vooraf willen weten, maar ik had het idee dat mensen wat huiverig werden als ik het vertelde en ik daarom al een tijd geen nieuwe opvangkindjes erbij heb gekregen. Maar het voelt ook niet goed (vooral niet naar mijn dochter) om het niet te vertellen. Dus ik blijf het gewoon vertellen. Door jullie antwoorden wist ik wat ik heb gemist in de kennismakingsgesprekken: vragen hoe ik het praktisch invul (wat mamachantal zegt). Doordat de ouders er niet op in gingen, wist ik niet goed wat ik moest vertellen (voor ons is het tenslotte 'normaal'), daarnaast weten ook de artsen en behandelaars niet hoe en tot welk niveau ze zich zal kunnen ontwikkelen, wat het ook lastiger maakt. Merah, ik snap dat je het niet onaardig bedoeld, had het ook niet zo opgevat. Ik merk dat ik inderdaad veel bezig ben met "duurt het niet te lang voor de andere kinderen" en ondertussen heel veel kleine dingen heb bedacht. Zoals 5 minuten eerder tegen mijn dochter zeggen dat ze naar haar stoel toe moet om te eten. De anderen spelen nog even verder en zitten uiteindelijk tegelijk. Ik ga bij een volgend kennismakingsgesprek de gezinssituatie gelijk aan de praktische invulling koppelen. Ik zag er inmiddels zo tegenop, maar ben blij dat ik nu wat tips heb gekregen wat jullie zouden willen weten.
Toen ik de eerste zinnen las dacht ik oei nee dat zou ik niet willen! Maar daarna kwam je uitleg en lijkt het Me geen enkel probleem en juist ook leerzaam voor onze kleine. Communicatie en openheid zijn zo belangrijk! Blijkt maar weer... Ik zou het ook in het kennismakingsgesprek zeggen en niet in je voorstel tekst bij het gastouderburo (als jullie dat hebben).
Ik zou dan (als ik vraagouder was) willen weten hoeveel zorg je dochter nodig heeft. Bijvoorbeeld met eten, drinken en de rest. Ze heeft een rolstoel (?) maar hoe wil je dan naar buiten gaan?
Ik zou er geen punt van maken, zolang ze geen extreem lange extra zorg nodig heeft of bv niet naar buiten zou mogen ofzo. Als ze qua verzorging een uit de kluiten gewassen oudere baby is (niet onaardig bedoeld uiteraard), dan zie ik het probleem niet. Onze gastouder vangt ook een meisje met Down op. Ze behoort binnen het spectrum zeker tot de minder aangedane kindjes, maar heeft wel haar beperkingen. Ze is het beste vriendinnetje van onze jongste De gastouder benadert en stimuleert haar op haar ontwikkelingsniveau en naar ik begrijp is ze helemaal opgebloeid op de opvang. Naar mijn idee leren kinderen door zo'n opvangmaatje (wat dus ook het eigen kind van de gastouder kan zijn) juist over geduld en begrip hebben, en dat sommige kindjes anders zijn maar niet minder.
Met de rolstoel? Daar zijn ze voor Of misschien kan ze met enige aanpassingen wel in een duowagen? Of in de draagdoek op moeders rug?
Ja maar dat zou het dan wel een stuk lastiger maken om dan met een dreumes en peuter erbij naar buiten te gaanm
Onze dochter heeft ook een beperking en niet zo heftig als bij jou maar ze is ook niet op het niveau van een normale peuter en ik ben super blij met onze gastouder. Mocht zij ook een kindje met beperking hebben gehad geen probleem. Gelukkig maken de andere vraag ouders er bij onze gastouder ook geen probleem van. Duidelijkheid helpt een hoop! Dus zou idd uitleggen hoe je het praktisch doet.
Ik zou er geen probleem mee hebben. Als ik zie hoe de andere kindjes bij onze gastouder met mijn zoontje (met beperking) omgaan, helemaal top!
De huidige opvangkindjes en ouders waren er al voordat mijn dochter werd geboren/diagnose kreeg en zijn er dus in mee gegroeid. Ze lijken er geen problemen mee te hebben. 1 van de oppaskindjes vertelt nu: I. naar peuters met takki om te lopen (I. naar de revalidatie-peutergroep met de taxi om te leren lopen). We hebben sinds kort een rolstoelbakfiets, dus naar buiten gaan is nu nog makkelijker geworden. Daarvoor veel lopend, maar dat is ook met alleen mijn 2 dochters al een aardige 'attractie'. De baby's gaan in de duowagen, mijn dochter in haar loophulp, de andere opvangkindjes kunnen lopen, maar voor de zekerheid heb ik wel een plankje achter de duowagen zodat ze ook kunnen rusten. Dus ik kan er ook gewoon met 5 kinderen op uit. Ik heb het inderdaad niet op mijn website staan, wel dat ik 2 dochters heb, maar meer niet. Nogmaals hartelijk bedankt allemaal, ik ga weer vol goede moed het volgende kennismakingsgesprek in met al deze tips!