Ik Krijg steeds meer het vermoeden dat zoontje zeer hoge verwachtingen stel aan wat hij kan en dat hij daarom dingen niet wil doen Hoe kan ik hem hierbij helpen? Voorbeeld : hij knutselt en kleurt niet graag, tekent ook niet. Als ik samen met hem wil gaan tekenen wil hij een graafmachine tekenen. Als ik dan begin met een lijn en hem vraag om ook een lijn te tekenen zegt hij dat hij dat moeilijk vind en raakt helemaal overstuur bij aandringen. Zo ook met fietsen etc
Ik zou eerst voor succeservaringen gaan zorgen. Dus wat kan hij wel goed. Laat hem dat doen en beloon dat heel erg goed. Dan een stapje verder gaan. Ik zou niet zoveel aandringen als hij niet van tekenen houdt. Als ie gefrustreerd raakt hebben jullie er beide niets aan.
Geen tips, maar ik lees even mee. Ik heb ook zo'n dochter die dingen pas doet als ze zeker weet dat ze het kan. Als ze iets te moeilijk of eng vind klapt ze dicht en sluit ze zich totaal af als je haar probeert te helpen.
Onze oudste heeft dit ook heel sterk. Hij wil ook niet oefenen. We moeten regelmatig benadrukken dat je alleen kan leren door te oefenen en dat fouten maken niet dom is, maar bij het leerproces hoort. Is het bij jouw zoon iets nieuws of heeft hij dit al lang? Bij mijn oudste zit het echt ook in zijn karakter. Hij was redelijk laat met lopen, maar toen liep hij ook meteen los weg. Gewoon opgestaan en verder gelopen. Vergelijkbaar met traplopen en zindelijkheid. Leren fietsen was dus echt een issue, dat lukte niet binnen 3 keer proberen en daar heb ik veel tijd aan besteed om hem op die fiets te houden. School was wel aardig goed voor hem. Hij moest dan gewoon werkjes doen, ook als hij het stom vond, of vond dat hij het niet kon. Zijn juffen waren echt fantastisch en hebben de scherpste randjes er vanaf gehaald. Met leren lezen nu gaat het best goed. We hebben er wel voor gekozen om sommige dingen wat uit te stellen (hij is bijvoorbeeld nog niet begonnen met zwemles) en juist positieve ervaringen (waarbij hij heeft geoefend) te benadrukken. Dat lijkt wel positief te werken. Maar het zit in de aard van het beestje en ik moet ook erg opletten met het voorleven. Ik heb er zelf ook een handje van om het mezelf heel moeilijk te maken.
Het vetgedrukte juist niet! Je moet geen resultaat belonen maar inzet. Geen nadruk leggen op resultaten, dan gaat hij denken dat hij goede resultaten moet leveren. Ik zou ook niet jou na laten tekenen maar lekker vrij laten tekenen. En zeg dan niet 'wat maak je een mooie tekening' maar 'wat ben jij toch fijn aan het tekenen'. Dus benadruk het proces en zeg niet dingen als knap of goed van jou maar fijn en leuk ben je bezig. Het klink misschien gek, maar veel complimenten geven voor (makkelijk behaalde) resultaten werkt faalangst in de hand.
Hier ook een ventje die ik verdenk van faalangst, op school hadden ze dit ook al opgemerkt, dat hij altijd hetzelfde pakte omdat hij dat kon, maar nu dagen ze hem uit om meer dingen te doen en idd dat een foutje niet erg is, daar leer je van. maar lees hier wel herkenbare dingen, zoals zindelijk en fietsen, maar ook met praten, hij zegt bijv pas een nieuw woord als hij zeker weet dat hij het kan uitspreken
Hij is daar nog niet aan toe, Laat hem tekenen van uit zijn fantasie. Jij tekent een lijn hij tekent op zijn manier. Misschien is hij ook wat koppig en idd wat faal angstig. Hij hoeft jouw niet na te doen en doet hij het wel zeg je wat leuk.! Maar hier is het ook zo geweest zoon hield ook niet van tekenen ect ect en dat is altijd een probleem gebleven. Dochter tekent wel graag kleuren plakken. Je kunt ook ander martiaal nemen vaak knutsel ik op mijn manier en zonder wat te zeggen woord het op haar manier na gedaan. Pas nog bootjes gemaakt van plastiek bakjes van de action k3 vlaggen had ik nog liggen pak doos rietjes er bij en zo maakte wij een vlaggen mast maar ik mocht niet helpen. Hoog uit plak band afscheuren!! Zo maakt ieder zijn eigen knutsel of teken werkje. Hij speelt waarschijnlijk het liefst naast je en niet met je maar door er naast te gaan zitten en wat anders te gaan doen betrek je vaak je kind in dingen die jij wel doet want ook bijvoorbeeld wc papier rollen in knippen daagt uit. Dus mijn advies is blijf het samen doen maar laat hem alleen zijn fantasie gebruiken en jij kan door voorbeelden te geven hem triggeren met fantasie aan klikken! En moet zeggen dit heb ik bij zoon ook fout gedaan elk streepje was wat mooi prachtig nu na kind nummer twee na ouder te zijn na te weten dat je niet alles mooi hoeft te vinden! Gewoon wat ben je fijn bezig ook ik heb die ( fout gemaakt)
Hier sluit ik me bij aan. Beloon het proberen! Wat hier ook lijkt te werken is iets (samen) expres fout doen. Nu fout doen op die momenten grappig is, vind mijn dochter het ook minder erg om op andere momenten dingen "fout" (lees: niet perfect) te doen.
bedankt voor jullie reacties, aanvulling: Hij tekent nu niet, niks vind letters benoemen en discrimineren in woorden geweldig maar al ik hem oschrijf wat de letters van zijn naam zijn wil hij daar niets mee. Benoemd alles wat ook maar enigzins lijkt op tekenen als moeilijk. Wil ook niet kleuren. want hij kan het niet in de lijntjes. Dit zegt hij zelf.
Hoe oud is hij en waarbij speelt het? Als het voornamelijk om het tekenen gaat, dan kan het toch ook zo zijn dat hij dat gewoon niet leuk vindt? Of zeg ik nou iets raars? Mijn dochter vindt kleuren niet leuk, want ze kan voor haar gevoel niet ophouden wanneer ze wil. Bij een tekening besluit ze zelf of hij af is, een kleurplaat is pas af als alles is ingekleurd. Heeft lang geduurd voordat ik daarachter kwam, soms spelen er dingen waarvan je geen idee hebt.
Hier een meisje van 5,5 die zo precies zo is/was. Met fietsen is ze 1 keer gevallen en nu wil ze niet meer fietsen. Maar tekenen doet ze dan opeens wel, in de okki staan wat opdrachten met natekenen en dat doet ze nu wel en laat ze trots zien. Een half jaar geleden begon ze er niet eens aan: 'dat kan ik niet' Fietsen gaan we nu langzaam opbouwen naar kleine stukjes bij ons achter en dan geen bochten. Ze is wat onhandig en valt in bochten snel, dus eerst maar oefenen met wat ze wel kan en dan steeds wat meer.
hij wordt 5 in januari oefenen met fietsen is ook drama. terwijl hij een loopfiets heeft en daarop prima in balans is. Hij weigert resoluut
Ik neem aan dat je al eens hebt uitgelegd dat je van proberen kunt leren En qua fietsen.. Mark my words. Er komt een dag dat hij beslist dat hij gaat fietsen en dan fietst hij zonder enig probleem zo weg
van proberen kun je leren is het motto op school maar ook hier thuis. Dit werd dus ook door papa in gevalletje leren fietsen gezegd. Waarop zoontje antwoordde "van proberen kun je vallen" daar sta je dan (stiekem met een grijns op je gezicht)
Mja hier sloeg het ook niet aan. Tot het buurmeisje enorm gefrustreerd uitriep: je weet helemaal niet dat je het niet kan want je PROBEERT het niet eens! Van proberen kun je leren he! Sinds die tijd.. Gaat het een stuk beter. Blijkbaar is de mening van een buurmesiej belangrijker dan die van paps, mams of school Maar goed.. Je verhaal klinkt bekend. Ik zou eens googlen op growth mindset en op growy en en fixy De taktieken die ze daar toepassen hebben bij ons goed geholpen maar het is een langdurig proces dat eigenlijk niet echt stopt.
Omdat dat altijd was wat mijn dochter zei werd ik in de bibliotheek aangetrokken door het boek "Ik kan dat niet" (Marc Litière). Ik vond het een nuttig boek met veel praktische tips over wat je moet doen/zeggen en wat juist niet.