Ik wil heel graag iets voorleggen, om te lezen of er vrouwen zijn die in dezelfde situatie gezeten hebben. Of die misschien tips of adviezen kunnen geven. Ik ben moeder van 2 kinderen en al vanaf de bevalling van de 2e, een sterke wens voor een 3e. Echter, niet wetende dat ik zo langzaam zou herstellen van bekkeninstabiliteit. Heb een heel traject gehad van fysio, UWV, bedrijfsarts en werd bijna herplaatsbaar binnen het bedrijf waar ik werkzaam ben. Nu na 3 jaar (en 'pas' een half jaar terug in eigen fysiek zware functie) begint het ONWIJS te kriebelen en willen we eigenlijk weer gaan voor een 3e kindje. Thuis is alles stabiel, mijn man en ik zien het samen zitten om eventueel een zwaar traject weer in te moeten gaan van herstel. Ook ben ik fysiek gezien weer de oude. Daarnaast ben ik niet de jongste meer...... Ik merk dat ik 'gelukkig' word van de gedachte dat we weer een 3e kindje zouden mogen krijgen. Maar...... ik heb ontzettende schuldgevoelens naar mijn werk toe. Ik ben benieuwd wie mij kan voorzien van tips of adviezen.
1 ding: als een werkgever je aanneemt weet hij/zij dat bij vrouw zijn het krijgen van kinderen kan horen. Ookal heb je een geschiedenis, dat hoort nou eenmaal onder het kopje "bedrijfsrisico" en dat is iets waar jij je als werknemer niet bezwaard om moet voelen. Vooral niet als jij je werk altijd goed doet! Ga ervoor en neem het zoals het komt, maar ga niet op de denkstoel van de werkgever zitten.
Fijn jouw reactie, dankjewel voor je moeite! Ik hoop zo dat dat schuldgevoel gaat vervagen, want de wens is zo groot. En het lijkt me zo naar als die wens zo onderdrukt wordt door mijn gevoel naar het werk toe. Terwijl we binnen ons gezin de ruimte en liefde er voor over hebben. Gelukkig heeft 'mn baas' tijdens het traject altijd aangegeven dat ik altijd goed functioneer. Dat is ook zo, ik kan mijn baas altijd recht in de ogen aan kijken. Maar het lijkt me zo naar als ik door bekkenpijn me weer moet ziek melden. Hoewel ik me ook besef dat ik dit bij klachten eerder moet doen, dan ik gedaan heb. Heb tot mijn 34ste week doorgewerkt in vervangende werkzaamheden, maar dit had ik nooit moeten doen.... Je hebt helemaal gelijk door te zeggen dat dit bij het werkgeversschap hoort. Ik moet misschien wat 'egoistischer' zijn in dit geval.....
Je moet vooral doen wat jou en je gezin geluk brengt.... Met hen moet je verder in het leven, een werkgever is maar een werkgever uiteindelijk. Gezondheid voor alles! Als het werken niet meer gaat, dan meld je je op tijd ziek. Jouw werkgever heeft ook niks aan je als de nasleep zo lang duurt. En voor de kosten van jouw wegvallen is er het UWV.
Dat zal zeker een les zijn voor de, hopelijk, volgende keer. Ik hoop dat de nasleep dan minder lang is als ik meer mijn grenzen bewaak. Bedankt nogmaals voor je reacties. En gefeliciteerd met je prille zwangerschap!!! (L) hopelijk mag alles goed blijven gaan en kun je er van genieten!!
Met 1 opmerking, het UWV neemt de kosten van de Ziektewet niet over van de werkgever als je in dienst bent, tenzij het direct als rechtstreeks ten gevolge van zwangerschap/bevalling wordt beoordeeld (meestal wel, maar na bevalling niet altijd onbeperkt qua duur). Je kan zodra je zwanger bent vast een afspraak maken met de bedrijfsarts, zonder dat je je meteen ziek hoeft te melden. Je kan dan samen en in overleg met de werkgever een plan maken voor wat je wanneer gaat doen. Zo kun je hopelijk uitval voorkomen of iig gedeeltelijk. Bekkenklachten kunnen daarnaast per zwangerschap verschillen. En juist ook omdat je nu beter weet hoe je er mee om kunt gaan (neem aan dat je in herstel bekkenbodemtherapie oid hebt gedaan). Je kunt dus al vroeg beginnen met de juiste oefeningen en bewegingen om je lijf zo sterk mogelijk te houden. Best veel opties dus. Hopelijk wordt je zwanger van een derde en valt het mee!
Dank voor je reactie Gliss. Ik ben het proces goed begeleid door zowel wg als UWV. Werd uitbetaald door UWV, klachten waren tgv zwangerschap. Op dit moment doe ik veel krachtoefeningen thuis, core. Hopelijk kan ik daar iets mee opvangen tzt. Goede tip om alvast met bedrijfsarts te praten. Ik vind het echt onwijs moeilijk. Inmiddels zijn we er voor gegaan, maar gevoelens gaan van de ene naar de andere kant. Blijdschap, schuldgevoelens, angst voor pijn en niks meer kunnen. Daarnaast speelt ook mee dat we van de 2e pas na een 2e IUI (endometriose) zwanger geraakt zijn. (Dus kans is heel groot dat ik voorlopig nog echt niet zwanger ben) Gyn adviseerde vroeg te beginnen na de 2e ivm toen al zo sterk aanwezige wens. En soms denk ik, moet ik nu al met WG om de tafel om dit te bespreken. Ik wil zeker niet graag dit hele traject door en misschien betekend dat wel dat ik eerder moet stoppen in eigen functie. Vind het superlastig allemaal. Maar die wens parkeren.....onmogelijk..... Ik zie dat jullie ook bezig zijn met IUI. En een miskraam gehad met 5 wk? Wat verdrietig voor jullie...... En nu dus wachten tot fertiliteit weer een plekje voor jullie hebben. Weet je er al iets meer over? Gyn heeft destijds bij ons gezegd dat we ofwel zelf mogen proberen ofwel direct mogen komen via verwijzing. Huisarts heeft in feb de doorverwijzing in orde gemaakt. Nu hele lange wachtlijst. Dus ook dit proces hebben we al in gang gezet...... Veel succes en sterkte bij het zwanger worden!!
Klopt, zijn in december gestart met IUI en in maart na de tweede IUI die door kon gaan bleek ik zwanger. Helaas ging het al vroeg mis, was een behoorlijk klap na eindelijk eens blij te zijn na al die tijd. Ik heb een paar minuten geleden goed nieuws gekregen. IUI is weer opgestart (CWZ) en ik mag vrijdag komen voor de CD3 echo. Erg blij mee. Hoop jij ook binnenkort goed nieuws! Heel veel succes en denk goed om jezelf. Schakel op tijd hulp in
Wat fijn voor je Gliss! Extra spannend nu weer ook na de miskraam. Echt naar na zo'n traject. Dan ben je het vertrouwen helemaal even kwijt. Houd moed, hoe naar de miskraam was, je lichaam kan in ieder geval wel zwanger raken! Hopelijk hebben jullie snel weer een positieve test in handen, zet hem op!!!