Hallo lieve dames, Ik ben benieuwd hoe jullie omgaan met de spanning die hoort bij de wens om zwanger te worden. Ik merk bij mezelf dat ik na mijn ovatie heel veel bezig ben met wat er gebeurt in mijn lichaam, de neiging heb om alles steeds op te zoeken op internet en me veel zorgen ga maken over of/wanneer het 'lukt... Ik heb een medische geschiedenis waarbij onduidelijk is in hoeverre deze mijn vruchtbaarheid beïnvloed heeft, en ik kan mezelf daardoor verliezen in allerlei doemscenario's. Herkennen jullie dit, en hoe gaan jullie om met die spannende periode rondom de NOD? Liefs
Ja, ik herken het wel. Je wilt eigenlijk je lichaam zo goed verzorgen, dat de kans op een goed verloop zoveel mogelijk te vergroten. Heel begrijpelijk. Vertrouwen hebben in het leven, dat het linksom of rechtsom goed komt, geeft mij wel wat rust. Ik heb juist stress tijdens de zwangerschap over wat er allemaal komen gaat in deze gekke wereld. Ik kan mn eigen tip hier ook wel gebruiken merk ik hihi. Ik wens je iig een fijne en ontspannen periode toe
Allereerst gefeliciteerd met je zwangerschap! Ik kan me voorstellen dat er tijdens de zwangerschap inderdaad ook weer andere zorgen ontstaan. Wat helpt jou daarbij? Ik probeer in de weken richting mijn NOD extra te ontspannen dmv yoga en affirmaties. In een yogales speciaal voor deze periode werd gezegd: wanneer je gaat proberen om je kinderwens te vervullen, word je gedwongen om je open te staan voor een gebroken hart. Dat zinnetje heeft me wel geholpen: de kans op teleurstelling en rouw blijft, naast de hoop en de liefde
Hi Ella, Ik denk dat bijna iedereen zich wel herkend in wat je schrijft. Ik moet zeggen dat het nooit echt went, wij zijn nu ca 1,5 jaar bezig en het gaat met ups en downs. Zoals vandaag het hele forum afstruinen omdat ik er zo mee bezig ben, maar soms kan ik het wat meer loslaten en zie ik het allemaal wel. Oh en… als mensen zeggen “van stress kan je onvruchtbaar zijn” geef ze dan de dikke middelvinger, als ik een euro kreeg voor elke keer dat ik die opmerking hoorde dan was ik rijk geweest. Stress ga je altijd houden. Wel werkt een goeie afleiding, zo kijk ik nu naar een serie van 10 seizoenen waar voor alsnog niemand bezig is met zwanger worden, dus ook niet afgeleid tijdens het kijken hahahaha (want omg als je Game of Thrones kijkt wordt je gek, volgens mij is de helft na 1x seks zwanger). Sporten helpt ook goed, ook met teleurstelling want als ik niet zwanger ben, mag ik tenminste nog wel lekker voetballen Lang verhaal kort: accepteer de stress en leid jezelf af als je er te diep in gaat zitten of teveel dingen opzoekt. Als ik google moest geloven had ik al 20x zwanger moeten zijn hahaha, daar heb je echt niks aan.
Ah, zo herkenbaar wat je schrijft. Ik heb ook veel dagen waarop ik het prima kan loslaten, maar dan ineens ook weer dagen waarop ik nergens anders aan kan denken en er continu mee bezig ben... en dan niet op een fijne manier. Thanks voor het tips! En inderdaad, ik ben nu net weer ongesteld geworden en probeer dan ook te denken aan wat ik komende maand allemaal nog wél kan doen. Gek genoeg voel ik me als ik ongesteld word prima - dan is het in ieder geval duidelijk dat het niet raak is deze ronde. Het zijn juist de weken tussen mijn ovulatie en menstruatie waarin ik er zo obsessief mee bezig kan zijn. Hoe is dat bij jou? 1,5 jaar al, jeetje... stuur je veel liefs en hoop dat je kinderwens snel uit mag komen! X
Ja dat zijn altijd de 2 weeks of hell, want elk pijntje of dingetje kan een symptoom zijn… of niet En je partner snapt er maar niks van want “denk er gewoon niet aan”. Ja, dat gaat makkelijk als je niks voelt zoals een man hahaha maar er gebeurd zoveel in je lichaam. Ach, soms moet je gewoon even met jezelf te doen hebben, ja het is kut dat het zo lang duurt dus gewoon ff kut voelen en dan door.
Loslaten is mijn enige tip. Leef zo gezond mogelijk verder maar overdrijven is echt niet nodig. Vroeger dronken en roken vrouwen en toch kwamen er gezonde kinderen en in armoede of oorlog ook. Als t zo moet zijn komt t vast wel zolang er natuurlijk geen vastgestelde vruchtbaarheidsproblemen zijn. Neemt niet weg dat we allemaal hopen en zoeken naar antwoorden en tips maar probeer gewoon niet te overdrijven en zoek afleiding en vooral niet op je lijf letten want elke zwangerschap is anders, ik ben nu 3 keer zwanger geweest waarvan 2 gezonde kinderen en 1 miskraam maar had bij alle 3 geen symptomen of kwaaltjes, zelfs geen misselijkheid dus laat dat zeker los. Liefs!
Hier liet de eerste positieve test behoorlijk lang op zich wachten en medische malle molen en onderzoeken wilden we bij voorbaat al niet. Voor een kans op geluk, loop je de kans op pijn. Maar laat je angst voor hartenzeer je niet beperken die kans op geluk te mogen ontvangen.
Herken het zeker. Huidige man en ik hebben uiteindelijk ruim 3,5 jaar moeten wachten op een blijvende zwangerschap zonder duidelijke oorzaak. Die periode was killing. Je voelt je zo machteloos want weet je, zelfs de beste arts ter wereld kan je de garantie niet geven dat het lukt.. Toen we met IVF gingen starten was ik gelukkig snel zwanger van ons zoontje en ook van die poging nog een dochter mogen krijgen. De zwangerschappen waren helaas ook niet gemakkelijk, hoge bloeddruk, bloedingen.. Ik was constant bang om het kindje weer te moeten verliezen. Ik heb geen idee hoe lang jullie bezig zijn, maar wellicht kan je terecht bij de praktijkondersteuner van de huisarts? Zo kan je in ieder geval je verhaal kwijt. Heel veel succes!
Wauw, 3,5 jaar... wat fijn dat jullie door middel van IVF jullie kinderen hebben kunnen verwelkomen! Dat zal een spannende en moeilijke periode zijn geweest. Wij zijn nog niet zo lang bezig met proberen, maar vanwege mijn medische geschiedenis is de vraag hoe snel we die medische molen in willen om het één en ander uit te sluiten of te bevestigen, zodat we, indien nodig, de goede vervolgstappen kunnen zetten. Dat vind ik nu nog een lastige afweging, want als dat eenmaal in gang gezet wordt, komt er ook veel op je af. Dus ik denk dat we het nog even op de natuurlijke manier proberen om het nog wat langer een kans te geven
Dank je wel voor je lieve bericht en voor het delen van je ervaring! Bijzonder inderdaad he, hoe anders het kan zijn per vrouw en per zwangerschap. Roken en drinken doe ik sowieso al niet, dus dat scheelt. Qua leefstijl hoef ik eigenlijk überhaupt weinig aan te passen haha, dus wat dat betreft is het 'makkelijk'.
Na bijna 5 jaar kan ik een boek schrijven over hoe ik met alles om ben gegaan. De ene keer laat ik alles los en wacht ik "geduldig" tot de testdag en de andere keer begin ik twee dagen na de terugplaatsing al met testen. Het verschilt ook heel erg hoe ik er per keer in sta en hoe ik m'n leven leef in die weken. Soms let ik overal op (gezond eten, geen stressvolle diensten op werk, geen koffie, m'n lichaam warm houden etc) en de andere keer let ik nergens op. Het is zo lastig maar uiteindelijk ben ik er wel over uit dat het het beste is om te doen waar je je op dat moment het meest goed bij voelt zodat je jezelf achteraf niets kwalijk kan nemen. En het grappige is, de enige keer dat ik 5 weken zwanger ben geweest heb ik veel suiker gegeten (want ik was jarig de dag van de terugplaatsing en heb de dagen daarna veel taart gegeten haha) en nachtdiensten gewerkt... dus ja, zeg het maar.
Bedankt voor het delen van je ervaringen en adviezen! Ik merk dat het bij mij ook erg kan wisselen per dag/maand hoe 'streng' ik ben voor mezelf. En ben het helemaal met je eens wat betreft het doen wat op dat moment goed voelt! Er op dat moment achterstaan zorgt hopelijk achteraf voor minder verwijten naar jezelf. Fijn dat je dit nu zo ervaart, want jeetje, wat een reis heb je al achter de rug m.b.t. het vervullen van je kinderwens. Heb even een kijkje op je instagram genomen... wens je veel liefs en sterkte! ❤