Update:afgelopen vrijdag TP gehad. Helaas voel ik de menstruatiekrampen al opzetten. Ik geloof niet dat het innestelingspijn is. Even een paar dagen nodig om deze tegenslag te verwerken en dan weer door.
Wat vervelend dat je je zo voelt Het is heel herkenbaar.. dat lege gevoel. Voor mij voelt het dan soms alsof ik te vermoeid ben om weer verdrietig te zijn, dat de tranen en uiting van verdriet even “op” zijn. Nadat ik mij afgelopen 2 weken wel beter voelde, kwamen vanavond de tranen weer op en heb ik ook dat lege onzekere gevoel, zeker nu mijn menstruatie er weer aankomt. Hopelijk zal je je weer wat beter voelen als het november is! Dan kan je weer gericht wat doen en misschien dat dat nieuwe hoop geeft!
Wat vervelend! Maar wie weet nog toch.. als ik tegen mijn partner zeg dat ik voel dat de menstruatie er weer aankomt, zegt hij “maar je weet ook nog niet hoe het voelt als je wel zwanger bent”. Helaas had ik tot nu toe gelijk met mijn gevoel, maar hij heeft een punt dat ik ook niet weet hoe het voelt als het wel raak is!
Ik snap je punt & ieder zwangerschap is ook anders. Uiteraard hoop ik op een andere uitkomst. Alleen wij vrouwen hebben een sterk gevoel.
17e had ik 's middags een behoorlijk donkere lijn. 's avonds werd je al minder en de volgende ochtend was ie echt een stuk lichter. 18e had ik krampen, dus ik vermoed dat ik toen de eisprong heb gehad. 18 & 19 gezellig gehad, dus nu weer afwachten.
Wens voor een eerste kindje - lijst Dit is een groepje voor meiden die graag zwanger willen worden van hun eerste kindje. In het bijzonder voor meiden waarbij het al wat langer duurt, met of zonder behulp van de medische molen. - Ben je nieuw en al wat langer bezig met zwanger worden? Welkom, zet jezelf erbij op de lijst! - Ben je nieuw en pas net begonnen met zwanger proberen te worden? Het topic Zwanger worden van eerste kindje is dan misschien meer iets voor jou. - Ben je nieuw en al zwanger? Gefeliciteerd, je kunt jezelf in dat geval aanmelden bij 1 van de zwangeren clubs zodat dit vooral een 'zwanger worden club' blijft. De meiden die zwanger worden in dit topic staat het natuurlijk vrij om gezellig mee te blijven kletsen en elkaar te blijven volgen! NOD: Lelie92 - 30 jaar - 23 oktober Kmoon - 29 jaar - 28 oktober EMMB - 30 jaar - 1 november (?) Lieke2022 - 30 jaar - 13 november Kitten93 - 30 jaar - 16 november Frasseke - 29 jaar - 19 november (?) NOD (nog) onbekend: Linn93 - 30 jaar - Mai1998 - 25 jaar - wachten op cryo TP Leonie - 32 jaar - rustmaand iui Lelie92 - 30 jaar - ICSI 4 Frasseke - 29 jaar - Cryo TP Nov Noor93 - 30 jaar - even pauze Ikwilzwangerworden - 30 jaar - menstruatie afwachten na MA Zwanger: Soof1992 - 31 jaar Kaas123 - 37 jaar Minkx - 32 jaar Bloemkooltje - 30 jaar Afspraken oktober: Mai1998 - 28 okt: cryo tp Minkx - 30 okt: Vitaliteitsecho (7+2) Kitten93 - 31 okt: afspraak internist Frasseke - 31 okt: follikelmetig voor ivf terugplaatsing Afspraken november: Linn93 - 10 nov: afspraak gynaecoloog Soof1992 - 9 nov: controle vk (24+2) Als je jezelf toevoegt of iets aanpast, graag even dubbel checken of je de laatste lijst hebt gepakt en vergeet niet de [ QUOTE] [ /QUOTE] aan het einde weg te halen.
Afgelopen zondag 30 geworden dus dat even aangepast op de lijst. ‘s ochtends kwamen vrienden op visite (die konden ‘s avonds niet), en die vertelde dat ze zwanger zijn van hun eerste kindje. Daar heb ik echt wel even moeite mee gehad (en nog steeds wel). Uiteraard heel leuk voor hun, maar dan baal je zelf toch. En ik denk dat het ook wordt versterkt omdat ze beide de leeftijd zijn waarop wij zijn begonnen.. ‘s avonds vroeg mijn beste vriendin tijdens het eten of ze me even op de gang kon spreken. Toen vertelde ze dat ze zwanger is van de 3e, maar nog maar 9 weken was, maar even in paniek was want de hamburger die ze aan het eten was was medium/rare gebakken. Bij haar was het gevoel van de aankondiging toch anders. Zij weet inmiddels ook van onze situatie, en ik weet van haar dan weer dat ze begin dit jaar een miskraam heeft gehad. Ze vond het dan ook heel lullig om zo te moeten vertellen, en voelde zich gewoon schuldig toen ze hoorde dat ze al de tweede was die dag met een zwangerschapstest aankondiging. Ik kregen toen later op de avond nog een appie van haar dat ze zo erg hoopt dat het ons ook snel lukt, omdat ze het ons ook zo onwijs gund. Toch bijzonder dat je gevoel bij sommige aankondigingen dan zo kan verschillen. Dat je voor de een veel blijer kan zijn en bij de ander meer baalt van je eigen situatie, terwijl je het iedereen uiteraard gunt. (moest even luchten hihi)
Ik drink wel alcohol, maar wel veel minder dan voorheen. Ik hecht er zelf eigenlijk ook minder waarde aan. Wanneer we starten met IUI wil ik eigenlijk helemaal stoppen met alcohol, maar misschien denk ik na een tijdje ook weer het zal wel. Je kan niet alles op pauze zetten. Mijn advies zou zijn doe waar jij je op dat moment goed bij voelt. Wat goed om van je te horen! <3 Ik hoop dat het een andere betekenis heeft!
Dat herken ik wel hoor! Alles staat of valt met de manier hoe iets gezegd wordt. En dat je even verdrietig mag wezen zegt niks over dat je een ander het niet gunt. Het is alleen even confronterend omdat je zelf ook graag wil.
Heel herkenbaar wat je zegt. Het kan zo anders binnenkomen afhankelijk van wie het is. Een hele goede vriendin van mij is over 2 weken uitgerekent van haar eerste kindje. Toen ze dat vertelde kwam dat wel echt even binnen, het was in een keer gelukt. Mijn vriendinnengroep is al op de hoogte sinds ik stopte met de pil, dus ze was heel lief om mij een paar uur na haar positieve test het al te vertellen in een appje. Ik was zo blij voor haar, maar heb me toch samen met mijn man een partij staan janken. Het voelde zo oneerlijk, al anderhalf jaar bezig en ik had niets en zij 1 maand en er komt een kleine. Een halve week later kwam de volgende aankondiging, van mensen waar we toch wat minder mee hebben. Was toch minder lastig, ook was daar het sterk vermoeden dat het ook daar een hele tijd heeft geduurd. Maar dat kwam echt minder hard aan. Mijn goede vriendinnen hebben ook al aangegeven dat als het bij ons gelukt is gaan we alles vieren, zeg: positieve test feestje, gender party (hoewel wij nog niet weten of we het willen weten, maar gaan dan toch 20 weken echo vieren oid), babyshower en vast nog veel meer als het aan hen ligt. Dat vind ik dan wel heel fijn, dat ze inzien hoe bijzonder het dadelijk voor ons is als het gelukt is. Een andere vriendin is nu ook al een aantal maandjes bezig (helaas), maar ook die hoop misschien nog wel meer voor mij dat het lukt. De vriendin die dus over 2 weken als een kindje verwacht zei ook een keer, als het kon zou ze me zo haar baby overhoppen naar mijn buik. Oftewel ze gunde het me zooooo hard, maar ze moeten natuurlijk lekker zelf die lieverd houden. Dusja hoe oneerlijk en vervelend het soms aan kan komen, ik merk dat ik zoveel heb aan die lieve meiden om mij heen. Dus daar herken ik die vriendin van jou ook heel erg in.
Ja zo support groep kan dan heel veel doen! Wij hebben het verder nog niemand anders verteld. Alleen mijn schoonouders en dus mijn beste vriendin weten het. Heb ook nog niet de behoefte om het aan meer mensen te vertellen. Maar gewoon dat je van je vriendin hoort dat ze het je zo gunt, en dat ze dus ook beseft dat het niet vanzelfsprekend is dat het zomaar raak kan zijn. Ook omdat er bij ons dus geen bijzonderheden zijn gevonden met onderzoeken. Ik ben ook gewoon blij dat ik er gewoon met haar over kan praten als ik daar behoefte aan heb, maar ze niet elke maand vraagt of het al gelukt is. En ook dat ze dus snapt dat haar zwangerschap misschien even lastig voor mij kan zijn, en dat ook niet erg vind, omdat ze wel weet hoe blij ik voor haar ben.
Natuurlijk kan dat, is helemaal niet gek. Je zit in wachtmodus natuurlijk, hopend dat november jullie verder zal brengen en jullie eindelijk zal geven wat er zo gewenst is. Ik begrijp je wel hoor. Ik appte eind van de zomervakantie nog naar een collega 'ik wil even helemaal niks te maken hebben met alles wat ook maar met kinderen, zwanger zijn of zwanger worden te maken heeft'. Dus ik kan me wel inbeelden hoe dat voelt. Het rotte aan dit traject is dat je dat gewoon niet uit kunt zetten. Want overal zie je kinderwagens, aankondigingen en zwangere vrouwen. Dat maakt het zo verrekte moeilijk en rot! Het is gewoon heel lastig. Je wordt er toch hoe dan ook mee geconfronteerd, hoe goed je ook afleiding probeert te zoeken. Ik vind je reactie heel logisch hoor! Ik hoop zo dat november je verder mag brengen.. het is nu zo dichtbij! Nog heel even geduld en dan kun je eindelijk geholpen worden. Dikke knuffel!
Maar dan zit je toch pas op 7dpo (als het een 3 daags embryo was) dan kan het nog alle kanten op! En stel het was een 5 daags embryo dan zat je op 9dpo, ook dan kan het nog alle kanten op! Ik duim nog voor je hoor!
Dat vlakke, lege gevoel is zo herkenbaar! Ik vind dat altijd een heel beangstigend gevoel.. Ik heb geen wijze woorden voor je maar wil je wel even een digitale knuffel geven❤️
Helaas lijkt het er hier op dat de koorts flink wat heeft kapot gemaakt. Zie nu op tegen het gesprek met de arts want dacht echt dat we nu verder zouden kunnen met een plan. Het ging laatste maanden wat beter omdat ik mij er bij neer had gelegd dat het in de 3 wachtmaanden niet zou lukken, maar de uitslag nu kwam niet zo lekker binnen. Zo bang op weer maanden in onzekerheid. En inderdaad zo k al die zwanger en baby dingen om je heen. Probeer je er niet aan te denken komt er wel weer een advertentie voorbij of maakt iemand een gekke opmerking en ben je weer terug bij af. Ben er nu wel achter dat het echt waar is dat je pas weet hoe iets is als je het zelf mee maakt. Veel succes weer voor iedereen.
Gefeliciteerd met je 30e!❤️ ik kan mij voorstellen dat die dag sowieso even slikken was omdat je die leeftijd anders voor je had gezien (met een kindje). Het is ontzettend knap hoe jij er mee omgegaan bent. Ik moet zelf heel eerlijk bekennen dat het "ik gun het iedereen" mij juist steeds minder lukt. Mensen die zich inschrijven op het forum en 3 seconden later een positieve test hebben, een vriendin die bijna elke maand een "pregancy scare" heeft terwijl ze weet dat ik heel graag wil en het niet wil lukken, collega's die zeuren over hun kinderen en de tip geven: begin er nooit aan, mijn vriend die mij even in mijn hand knijpt als ik naar een baby staar. Het is gewoon ontzettend pijnlijk. Ik merk dat ik echt een beetje aan het verbitteren ben hierdoor en dat ik het nu vooral mijzelf heel erg gun. (Dit gaat natuurlijk ábsoluut niet over jullie, ik gun het jullie zo zo zo ontzettend!)
Ook dat is heel logisch. Ik haatte mezelf soms echt om hoe verbitterd ik was. Je gunt het gewoon iedereen, maar jezelf het meeste! Dat wil niet zeggen dat je het niemand anders gunt, maar kom op. Mensen die alleen hun benen even wijd hoeven te doen en al zwanger zijn, hoe oneerlijk is dat?! Mensen die per ongeluk zwanger raken van een derde?! Mensen die zeggen ‘ja begin er maar niet aan’?! Mensen die verdrietig zijn omdat het niet lukt om zwanger te raken van een tweede?! Je gunt het iedereen, maar totdat je eigen wens is vervuld blijft die leegte bestaan. Soms is het ook prima om het even niet te ‘gunnen’. Dat is echt heel logisch! Ik vond het ook weleens moeilijk als hier iemand zwanger was of goede echo’s had. Terwijl je het iedereen zo enorm gunt. Zeker hier! Maar dat is nou eenmaal hoe het werkt. En daar kun je niks aan doen. En het maakt jou er geen minder mooi mens van hè. Het maakt alleen maar duidelijk hoe waanzinnig groot je wens is. En daar kan je niks aan doen.