Zoals jullie zien in mijn titel is één van mijn poesjes overleden. K'ben er echt van aangegrepen omdat ik er echt voor willen zorgen heb. Ik zal eens kort het verhaal schetsen. Enkele maanden geleden heeft mijn mama-poes vier kleine poesjes gekregen, echte schatjes. Ze zorgde goed voor hen en na enkele weken konden ze al vrolijk rond lopen. Op een donkere avond reed mijn vader zijn fiets binnen in het tuinhuis waar de kleine poesjes zaten en jammer genoeg rijd hij over een poesje. Ik was op dat moment niet thuis en ik weet dus niet wat er precies gebeurd is, maar ik had op slag medelijden met het overreden poesje. Het kleine poesje had waarschijnlijk zijn bekken of zijn ruggegraad beschadigd, het kon zijn achterpootjes niet meer gebruiken en sleepte die mee. Voor de rest had het katje (naam ratje) geen pijn. Toen ik thuiskwam heb ik ratje (kleine katje) meegenomen in huis, ik weet dat mijn ouders er erg tegen zijn tegen dieren in huis maar dit was een uitzondering. We hebben een maand dat katje in huis gehouden, ze was aan de beter hand, ze kroop rond in de keuken en de living en ze was heel blij als er iemand thuis was. Eigenlijk was ze kerngezond buiten haar twee achterpootjes. Na die maand, begon mijn moeder het beu te worden dat de kat in huis zat en ze moest en zou terug naar buiten gebracht worden. Ik en mijn kleine zus waren er helemaal tegen dat katje zou het nooit overleven buiten maar mijn ma haar wil werd wet. Gisteravond heeft mijn kleine zus het katje buiten gezet in het tuinhuis in een doos met een dekentje. Vanmorgen stond een huilende kleine zus voor mijn slaapkamerdeur, het katje was overleden en zij had het katje dood terug gevonden. We waren beiden helemaal van slag, we hebben gezorgt en gevochten voor dat katje en op het moment dat het katje terug naar buiten moet overlijdt het. Waarschijnlijk is ratje overleden aan de koude. Ik wou mijn verhaal eventje vertellen, mijn moeder vind het belachelijk dat ik een traan laat voor die kat ze zegt ' er lopen er nog genoeg buiten' ja dat is waar maar wij hadden ons gehecht aan dit katje. Liefst Stephanie
Ahh wat een sneu verhaal zeg! Je gaat je toch hechten aan zo een beestje en al helemaal als je er echt goed voor hebt gezorgt! Ik vind het wel gemeen van je moeder dat ze jullie niet eens laat rouwen om zo een poesje, ik kan het mij namelijk wel voorstellen.. Dikke knuffel meid! Liefs Kiss
Ach gossie... natuurlijk heb je verdriet! Dat zou ik ook hebben! Ik heb zelf twee katten en die heb ik in het vliegtuig van Nederland naar Zweden mee genomen toen ik emigreerde naar Stockholm. Voordat ik emigreerde was ik op een feestje en daar vroeg een mevrouw die ik niet zo goed kende, waarom ik toch in hemelsnaam zoveel moeite deed om die beesten mee te nemen (was niet goedkoop: rabies entingen en controles, katpaspoorten, reismanden, dierenvliegticket, etc.), ik kon daar in Zweden toch twee nieuwe katten kopen? Mijn vader zat ook daar aan tafel en zag al dat mijn gezicht een grote donderwolk werd maar ik kon me nog net inhouden. Wilde haar eigenlijk vragen waarom ze haar zoon niet inruilde. Haar (volwassen) zoon is namenlijk best wel een etter Dus schaam je niet voor je verdriet, liefde voor dieren is een mooi iets. Jammer dat je moeder dat niet begrijpt maar gelukkig begrijp jij je jongere zusje wel. Geef je zus maar een extra knuffel!
jeetje wat erg voor dat kleine poesje, ben je er ook mee naar de dieren arts geweest. wie weet hoeveel pijn dat kleine poesje gehad heeft. een jong poesje wat gewend is binnen te zijn en dan met dit weer in een tuinhuisje komt overlijdt aan onderkoeling. sterkte met het verlies van je katje.
Oh meid, dat vind ik echt zielig, ik ben een enorme dierenvriend en net zoals honden vind ik dat katten ook binnen horen. Als je dan zo'n lief diertje, waar je voor gezorgt hebt, dood vindt kan ik me heel erg goed voorstellen dat je er verdriet om hebt. Ik wil jou en je zus heel veel sterkte wensen. Liefs Bianca
ach wat een zielig verhaal.. het zou toch beter voelen als je moeder je de ruimte geeft om jullie verdriet te laten hebben. en als je van een diertje houd, maakt het niet uit hoeveel het er zijn. er zijn ook genoeg lieve mensen, maar de lieve mensen die ik ken, zijn extra lief hoe is het met de rest van de poesjes?
Wat gemeen van je moeder om zo'n klein hummetje 's nachts in de kou buiten te laten. Veel sterkte meid. Knuffel Vanessa
Ah, wat zonde van dat beestje zeg Wat verdrietig! Wel cru hoe je ouders erop reageren hoor. Jeetje zo'n klein zielig katje en dan zo reageren als jullie er allebei veel verdriet van hebben. Vorig jaar is onze kleine kitten doodgebeten door een steenmarter oid, m'n man en ik zijn er dagenlang (en nu nog steeds een beetje) kapot van geweest... Wees blij dat je hart groot genoeg is om van dieren te kunnen houden, veel mensen is dat helaas niet gegeven.
Mijn sphynx poes is vorige week bevallen van 4 kittens, 1tje was na 2 dagen dood omdat hij gewoon te zwak was. De andere 3 leven nog maar voed ik om de 2 uur zelf bij. Erg vermoeiend. De moederpoes heeft te weinig waardoor de kittens niet aankomen.