@ Dirksmama: Wat jij zegt over dat de pesters het zich niet herinneren is denk ik heel tekenend voor hoe het meestal gaat. Ik denk ook niet dat de mensen die mij gepest hebben zich dat nu nog kunnen herinneren, of iig niet de mate waarin het gebeurde. Voor hun was het iets wat ze even tussendoor deden, het was voor hun ongetwijfeld geen dagtaak om mij het leven zuur te maken, maar voor mij was het wel een dagtaak, elke dag weer, om de dag door te komen. Dát is denk ik het grote verschil.
Dat is het vaak ook. Plus dat iemand die gepest is het vaak mee neemt door onzekerder te worden zich niet waard voelen etc. Een pester heeft dat vaak niet. Overigens heb k mijn verhaal niet geplaatst dus komt ie: Op de basis school werd ik vaak gepest omdat ik te dik was ( ik was niet dik maar voller en groter dan de andere kinderen ) Ik werd geschopt en geslagen aan mijn haren getrokken mijn fiets is gesloopt etc etc. Toen ik naar de 1e klas ging ben ik verhuisd van Breukelen naar Groningen en werd ik daar weer gepest omdat ik uit een "stad" kwam ( Jaa heel leuk Breukelen is een DORP! ) Mentor besprak dat in de klas en ik werd benoemd als het meisje wat niet uit Groningen kwam.. Toen werd ik dus gepest omdat ik bij de mentor had geklikt. Toen ben ik verhuisd naar Den Haag en kwam ik op een school waar ik niet geaccepteerd werd omdat ik daar niet vandaan kwam en andere kleren droeg. Ik ben toen naar een andere school gegaan. Dit omdat ik horeca wilde gaan doen en dat praktijk gericht was. Ik was samen met 5 andere meisjes de enigste meisjes van school. Waarvan 2 Nederlandse ik dus en een ander meisje. Ik werd populair en voelde me niet op mijn gemak. Toen in de 4e klas en een fusie plaatst vond en de rotste scholen op mijn school terecht kwamen ben ik bedreigd een mes op mijn keel aangerand en op de fiets naar huis bekogeld met stenen. Dit enkel omdat ik mijn telefoon nummer niet wilde geven. Ik was bang ik durfde niet meer voelde me niets waard en mijn hele pest verleden kwam weer naar boven. Ook toen heb ik na gedacht over zelfmoord en heel naïef heb ik in mn pols gesneden. Toen mn moeder dat zag een gesprek geëist op school ik moest toen alle klassen rond om aan te wijzen wie mij bedreigt had. Dit durfde ik niet meer. En ik ging in mijn examen jaar niet meer naar school. Ben bij de leerplicht terecht gekomen en heb op een pleysierschool mijn 4e jaar afgemaakt zonder diploma. Ik heb geprobeerd om een MBO te doen daarna maar helaas door confrontatie met mijn pestkoppen op de MBO ook daar afgehaakt.
Gelukkig nooit echt gepest geweest. Natuurlijk zijn er wel eens opmerkingen gemaakt, naar mij toe en ik naar iemand anders toe, maar echt pesten; nee. Ik was redelijk populair, maar ook niet té, want daarvoor was ik denk ik niet meegaand genoeg. Ik had (en heb) een grote mond, ik ben niet snel van iemand onder de indruk en sloeg redelijk snel van mij af. De ene keer dat ik gepest werd door een vriendinnetje van een vriendin, kwam ik huilend thuis. Toen heeft mijn moeder mij terug gestuurd, om dat meisje maar eens flink de waarheid te vertellen. Ik was helemaal in shock! Mama hoorde ACHTER mij te staan. Tóch gedaan, meisje droop af en ik was best van mezelf onder de indruk. Daarbij heb ik 1 keer een 'stoere' jongen tegen de grond gemept, die bij het schoolplein mijn nieuwe fiets omduwde. Ik vond, en vind, pesten verschrikkelijk. Wij voeden onze kinderen zo op, dat ze weten dat er niet gepest mag worden. Ik zou dat echt verschrikkelijk vinden, ook als mijn kinderen gepest zouden worden. Wat ik er tegen zou doen als ze gepest worden? Weet ik niet. Eerst praten, met de ouders, kindje, school. Werkt dat niet, dan maar op 'mijn' manier, en das flink van je afbijten.
@rosa 3: Ik zou idd ook naar de ouders toe gaan, daar eens een hartig woordje mee spreken en als het niet ophoud neem ik dat kind apart en zal um zelf eens ff flink de waarheid zeggen! Ik heb een tijdje terug wat gezien van een man die tekeer ging in de bus omdat zijn dochter niet meer in de schoolbus durfde omdat ze zo gepest werd, die man is flink gaan schreeuwen enzo zodat de kids flink de schrik erin hebben, ik vind dat die man werkelijk goed te werk is gegaan! ooit is het een keer genoeg en dan laat die kids zelf ma eens voelen wat het is om bang voor iermand te zijn, ik hoop voor de kids dat ze dan voortaan mpet een heeele grote boog om ons heenlopen Ik klink mssn beetje agressief, ma het zit mij nog heel erg hoog en ik zal er alles aan doen om mijn kids dat niet ook door te laten maken. en ja tuurlijk overal wordt gepest, ma als ik merk dzt dit verder dan plagen gaat dan grijp ik in
Ik ben nooit langdurig gepest, natuurlijk wel eens een keertje maar volgens mij heeft elk kind dat wel. Maar niet dat het echt pesterijen waren die op mij gericht waren. Werd wel buitengesloten op de middelbare in de eerste klassen, was totaal niet populair. Hoorde altijd bij het groepje dat als laatste werd gekozen bij gym Maar dat vond ik niet erg. Ik was en ben namelijk ook erg slecht in alle vormen van lichamelijke beweging
Op de basisschool vanwege mijn rode haar. Toen in groep 7 net over de grens naar Belgie verhuisd en daar tot het einde van mijn middelbare school gepest omdat ik nederlands klonk ("zeg is iets, HAHAHAH"). Dat heeft er in gehakt, ik durfde bijna niet meer te praten en keerde heel erg in mijzelf. Nog steeds ga ik in Belgie niet naar de winkel Verder is het gelukkig helemaal goed gekomen met mijn zelfvertrouwen. Op de basisschool heb ik zelf ook wel iemand gepest om te voorkomen dat ik zelf weer slachtoffer zou worden. Dat werkte het beste helaas.
Ik ben gelukkig nooit gepest! Het lijkt me iets vreselijks om mee te moeten maken We hadden 3 groepen op schoo de popi meiden, de middenmoot die met iedereen op kon schieten daar viel ik onder en de meisjes die dus buitengesloten/gepest werden. Ik probeerde het altijd voor ze op te nemen en ging juist expres met ze om, zodat ze zich niet helemaal alleen voelden. Dikke knuffel voor de meiden die gepest zijn....
Zelf naar ouders stappen heeft helaas heel weinig nut, de meeste ouders zeggen namelijk 'mijn kind doet zoiets niet'. Je moet de school meehebben! Mijn kinderen zaten in Nederland op een school met een actief pestbeleid. Dat hield in dat kinderen en ouders aangemoedigd werden om pestincidenten te melden, en die werden altijd serieus genomen. Juf ging dan de boel in de gaten houden, en ouders van pester moesten op school komen. Het probleem en de schuld wordt ook duidelijk bij de pester gelegd, en niet bij het slachtoffer. En ze doen er erg veel aan groepswerk (want de meelopers zijn het ergste: die beslissen uiteindelijk namelijk of een pester wel of geen succes heeft).
Nooit gepest. Mijn kinderen tot nu ook niet en mocht dat wel gebeuren dan is het advies: direkt erop slaan dan is het snel over. Wordt je eenmaal gepest dan ben je te laat!
Direct er op slaan helpt 9 vd 10 x niet als je bvb al een beetje minder zelf verzekerd bent als de rest. En pesten is niet iets wat ineens gebeurt. De pester besluit niet tijdens de vergadering van pesters en meelopers dat nu jou kindje gepest gaat worden. Dat sluimert al een tijdje tijdens een soort uitprobeer tijd. Dan is het nog geen duidelijk pesten maar uitproberen hoe iemand op bepaalde dingen reageert. Merk je niet veel van behalve dan dat het onbewust aan je zelfvertrouwen knabbelt. Tegen de tijd dat het echt pesten is geworden en je een groepje tegen je hebt staan (want ze komen niet alleen die pesters) en je niet meer zo zeker in je schoenen staan gaan ze actief verder aan je zelfvertrouwen breken. Maar op dat moment ben je al niet meer zo zelf verzekerd dat je "de pester" op zijn bek slaat en het zo met een sisser afloopt. Je hebt meer kans op jij slaat hem en hij en degene om je heen helpen jou de grond op. En dan zijn de rapen pas gaar want dan heb je hem nog een echte rede gegeven om jou te pesten ook!
Indd slaan lost het niet op maakt het probleem vaak alleen maar erger. Bij mij op school was het zelfs zo sloeg je er 1 werd je vervolgens door de hele groep in elkaar getimmerd.. Dan denk je wel 4 na voor je iemand een tik verkoopt.
Echt heel naar wat voor een impact het pesten in je jeugd kan hebben op je volwassen leventje. Ik ben gepest vanaf dat ik buiten mocht spelen. Dezelfde kindjes uit de buurt zaten ook bij mij op school. Dit pesten heeft geduurt tot de middelbare school. Daar ging het ook niet goed met mij en ben toen ik 16 was van school gegaan. In de periode dat ik werd gepest werd er altijd door mijn ouders, leraren en riagg (psycholoog) gezegt dat ik moest veranderen en dat het dan beter zou worden. Ik heb mijn hele leven niet mezelf kunnen zijn en was steeds bezig met "veranderen" om andere mensen het naar hun zin te maken. Op mijn 16 leerde ik mijn ex kennen. Stoere gast, een pester. Ik deed altijd wat hij wilde en kon toen niet zonder hem. Die relatie heeft 14 jaar geduurd en we hebben 4 kindjes gekregen. Waar ik nu achter ben is dat hij mij de gehele relatie ook heeft gepest door mij naar beneden te praten en te isoleren. Op het laatst werd ik sterker door hulp van een psycholoog en begon mijn ex agressiever te worden. Uiteindelijk ben ik bij hem weggegaan en heb ik moeten verblijven in een blijf. Daar heb ik de hulp gehad die ik nodig had, ook mijn ex heeft hulp gehad. Nu heb ik mezelf leren kennen en heb ik een leuke vriend en een gelijkwaardige relatie. Ook ga ik weer naar school. Leuke mensen leer ik ook snel kennen, maar vriendschappen vast houden of uitbreiden kan ik niet zo goed. Mijn kinderen zitten op een school met een goed anti pest beleid. Ook hebben we ze weerbaar gemaakt. Mijn oudste heeft daarvoor zelfs een weerbaarheidstraining voor kinderen gevolgt.
Als je ziet dat je kind onzeker is in contacten en moeilijk vriendjes maakt, kijk hoe je kind weerbaarder kan worden. Bij mijn oudste heeft het erg geholpen om een weerbaarheidstraining te volgen en op een vechtsport te gaan. Niet dat ze nu agressief gaat reageren, maar ze staat nu steviger in haar schoenen en word nu niet gepest. Ook de school heeft een goed anti pest beleid waar je als ouder ook met je kind naar moet kijken en over praten.
Ik zou doen wat mijn ouders hadden moeten doen toendertijd, op een andere school zetten als het pesten doorgaat en ik merk dat de leraren er laks over doen. En waarschijnlijk ook naar de regionale krant gaan met het verhaal dat de betreffende school niks doet (pesten is een hot topic in Vlaanderen op dit moment)... Ja, ik zou zeer ver gaan. Belachelijk misschien, maar mijn zoon gaat mijn jeugd niet hebben. En slaan.. Ja mijn vader zei altijd dat ik terug mocht slaan maar zeg, ze hebben me amper geslagen. Ik ben voornamelijk gepest geweest met woorden en ik was een mager scharminkeltje, hoe kon ik in godsnaam gaan slaan? Nu doet mijn vriend aan vechtsport, ik zie het wel gebeuren dat ons zoontje er ook interesse in gaat krijgen.
Ik ben nooit gepest nee. Ik behoorde ook niet tot pesters. Ik werd vriendjes met degene die het "pispaaltje" was en was daar altijd heel trots op. Niet dat ik het kon tegenhouden. Maar op een of andere manier trokken die mensen me aan, ik ben iemand met een sterke eigen mening/wil en loop niet mee. Want in principe is dat wat het probleem is.... de meeste doen (uit angst vaak!) mee met de pesters om zo zelf niet gepest te worden. Mn vriend is wel gepest. En ik hoop dus dat, mocht onze dochter gepest worden op school later, dat hij haar gedrag herkend. In het geval zij ons niets durft te vertellen.... We zijn wel van plan om haar op een training te zetten. Om haar sterk in haar schoenen te laten staan.
Ik ben ook heel erg gepest vroeger. Omdat ik ook het dikste meisje van de klas was. Idd ook altijd als laatste worden uitgekozen met gym. In de 4e klas van het middelbaar onderwijs was het pesten zo goed als afgelopen ( was toen in de zomervakantie 10 kg afgevallen). Toch heeft het mij zo erg onzeker gemaakt, dat ik me nu nog onzeker voel. Overal waar ik kom en ik zie mensen praten en dan lachen.. dan denk ik gelijk dat het over mij gaat en dat ze mij uitlachen. Ook werd en word ik heel snel rood, omdat ik me ongemakkelijk voel.. en dat word zo nu en dan nog steeds tegen me gebruikt Ik heb er dus echt wel wat aan overgehouden. Ben 3 jaar geleden 32 kg afgevallen.. en dat heeft me wel iets zekerder gemaakt..maar nog steeds vind ik het niet leuk om in grote groepen te zijn. Heb liever een 1 op 1 gesprek met iemand.
Er op los slaan heeft inderdaad geen zin. Dat heeft hij namelijk ook wel gedaan. Hij is weerbaar genoeg en ook niet bang uitgevallen. Hij zit op karate, dus kan zichzelf ook zeker wel verdedigen. Andere school heb ik aan gedacht maar hij gaat pas sinds dit schooljaar naar deze school. Ik denk dat ze hem daarom ook hebben uitgekozen zeg maar. De andere kinderen zaten natuurlijk al langer bij elkaar op school. Daarnaast is hij als 1 van de weinige op school getint en hij heeft adhd-odd. Dus ja hij is wat dat betreft een beetje anders dan de rest en dan ook nog nieuw. Op zich heeft de school een goed pest beleid maar ik zie daar in de praktijk weinig van terug. Hij moet hierna nog 1 jaar naar de basisschool en komend schooljaar worden de klassen opnieuw ingedeeld. Ik hoop dus dat hij dan niet meer bij de ´aanvoerder´ in de klas komt en dat het volgend jaar beter gaat. Naar de ouders toe gaan durf ik niet zo goed, terwijl ik het zelf wel prettig zou vinden als ouders bij zouden komen indien mijn kind de pestkop is. Dus daar moet ik nog maar eens over nadenken.
Ik ben in groep 6 en 7 gepest omdat ik een beugel had. Dit waren gelukkig maar 2 snotapen en ik had zelf wel een groepje waar ik me veilig kon voelen, dus heel erg werd het nooit. Wel voelde ik me heel gauw bekeken en kon ik (en kan ik) nooit heel assertief antwoorden. Iemand met een goede opmerking intomen gaat me dus niet goed af, met gevolg dat mensen over me heen hebben gelopen. In vorige relaties,maar ook in "vriendschappen". Dat had ik dan wel door, maar te laat, naar mijn mening. Nu ik zie hoe het ook kan, begin ik dit pas te beseffen en ben ik nog altijd bezig met werken aan mijn zelfvertrouwen en zelfbeeld.