@ Viv... Ik weet niet heel veel te zeggen... Wil je alleen maar heel veel stertke toe wensen en hooen op een wonder en dat je bij de goede 50% zit..... Ik ben niet thuis ben even snel online.... Ik denk aan je en laat je vanavond lekker met rust..... Ik brand een kaarsje voor je kleine en bid met alle macht... ***KNUFF*** xxxxxxxxxxx
lieve viv, wederom geen woorden, maar mijn kaarsjes branden voor jou, voor je man en jullie kleine ukje! ♥ sterkte!
Meiden, jullie hoeven niet veel te zeggen hoor! Is al fijn dat ik het hier even kwijt kan. Ik voel me nog steeds sterk, wat de uitslag ook wordt..... we zien nu dat die kleine zich vermaakt in mijn buik en dat is toch ook al iets! Hebben twee 4d echo's van het hoofdje, is echt supergaaf..... lijkt zo op mijn vriend!
had er nog veel meer willen doen, maar hoop dat deze al helpen, wil je echt alle kracht van de wereld geven lieverd!
als je het niet erg vind zet ik hem ook op fb mijn kaarsjes, meiden uit mijn andere zwangerclub van zp willen je graag sterkte wensen ga je naam niet noemen maar zo weet je dat hun ook aan je denken lieverd!
Jeetje Viv, wat heftig toch allemaal. Besef je het al wel een beetje of zit je nog in een roes? Het zal vast een heftige tijd worden. Wat ik vooral wil zeggen, geniet van je kindje! Ik hoop dat het verder geen afwijking is in die categorie. Hebben jullie al een naam voor het kindje? Kan me voorstellen, dat stel dat de kleine geboren word je het een naam wil geven. Maar goed zo ver denken we nog maar niet he? Ik wil jullie alle sterkte en kracht toewensen! Denk aan je lieve meid!
Goede morgen meiden, Vandaag lekker een dagje werken om de zinnen te verzetten! Zal wel rustig zijn op kantoor, maar thuis zitten is ook zo weer wat.
goedemorgen!! viv, heb je al het eea op je werk vertelt of niet? hier, strakjes op kraambezoek verder weinig in de planning
@ joy, meid wat goed nieuws!! @ vivian, meid wat erg! Heel veel sterkte, vind moeilijk om hier op te reagereen. Hier kun je je ei kwijt! We zijn er voor je en we hopen op goede!!
@ char: we hebben nog geen naam.... of tenminste..... de jongensnaam staat wel al vast, maar voor een meisje nog niet. We weten ook nog niet wat het wordt.... ik wilde het gisteren wel al weten, maar mijn vriend liever nog niet. Hij wil zich nog niet teveel kunnen binden aan het kindje. @ Minniii: Ja, net met collega's al gesproken.... wel fijn dat een paar het nu weten..... op vrijdag werken er niet zoveel, maar dan heb ik in ieder geval de helft alvast gesproken. @ Joy: fijne dag meis! En bedankt nogmaals voor al die lichtjes gisteravond!! @ nona: dankjewel meis, je hoeft niet veel woorden te hebben hoor. Die zou ik ook niet hebben!
Goedemorgen lieverds, Beetje geslapen Viv??? Ja daar zit wat in mop... thuis zit je ook maar te malen en te doen... Op werk ben je nog onder de mensen! waar werk je? Heb je het vertelt op je werk zodat ze je daar ook een beetje kunnen steunen? Nona... Je bent er weer.. Gezellie! Hier... Hecties op werk!! om 07:00 begonnen maar dan wel lekker om 12:30 klaar.... Daarna richting schoonouders.... Vanmorgen even een emotioneel momentje... Mijn ouders zijn 7 jaar geleden gescheiden toen ik wesley leerde kennen en zodoende zijn wij ook vrij snel gaan samen wonen ( wat gelukkig goed heeft uitgepakt hiihii) Mijn ouders hebben vroeger 2 goedlopende winkels gehad waardoor ik als kind altijd alles kon krijgen wat ik wilde.... Tot dat de zaken minder gingen en alles falliet ging... Helaas! mijn ouders zijn door de stress van de schulden en alles uit elkar gegroeid en 7 jaar geleden dan gescheiden. mijn vader heeft al die jaren heel grap geleeft ( moeder ook maar die heeft inmiddels een andere man dus weer 2 inkomen ). Nu alles zo beetje is afbetaald bij de belasting en de schuldeisers gaat het steeds beter... Hij heeft gelukkig weer een eigen huis en werk dus geen uitkering meer en niet meer inwonende bij andere mensen thuis en niet meer op een kamer wonende. Stukje bij beetje istie eruit gebrabbeld na 7 hele heftige jaren waarin hij ook nog verslaaft is geraakt aan de alchol.... Zijn echt hele heftige jaren geweest.. Ben eenigst kind en alles kwam dus op mijn schouders... Als papa geen huis had stond hij voor onse deur... ( dronken ), als papa geen geld had stond die bij ons voor de deur.... Alstie moest voorkomen voor openbaar dronken schap stond hij bij mijn voor de deur... Kortom een hele moeilijke en heftige periode. Nu sinds 1,5 jaar gaat het beter! het drank probleem is onder controle voor zover ik weet en kan controleren en hij heeft een eigen huisje en werk. Maar altijd gewoon huur betaald en geen subsidie aangevraagd... Nu bij het belasting invullen van 2010en 2011 kwam dat norboven... Geen schulden meer en paps krijgt huurtoeslag.... Super voor hem krijgt hij het ook wat makkelijker iedere maand en hij kreeg van 1.5 jaar bijna 2 jaar met terug werkde kracht.... Heerlijk voor hem! lekker ff een spaarpotje lekker paar 1000 euro. Nu kijk ik vanmorgen op me bank nummer staat er een bedrag van 500 euro bijgeschreven met de mededeling erbij - Voor mijn kleinzoon! ZO LIEF!!! werd er echt emo van.....hij vond het altijd zo erg dat hij niks kon geven en doen en nu dattie een meevaller heeft wil hij dit zo graag geven. Ik heb hem gebeld en onwijs bedankt. Hij zeg ik ben zo gelukkig dat ik dat kan geven. Koop er maar iets moois van wat blijvend is. Hij zegt ik wilde al al die tijd wat geven maar ik weet niet wat omdat jullie alles al hebben gekocht. Ik koop denk ik zijn eerste goude armbandje met zijn naam erin ervan en de rest zetten we op een spaarboekje voor hem. Dat vond het hij geweldig iedee.... SUPER toch meiden.... Na al die jaren van onzekerheid en angst dat mijn vader zal overlijden aan de drank en van ongelukkigheid. breekt er nu zo mooie tijd aan.... ( Sorry viv... Is miss beetje gek gezegd maar wil de situatie even uitleggen en delen ) Alles gaat goed met mijn ouwe en hij is weer super gelukkig... Zo blij dat hij zit kan doen voor ze kleinzoon. Wat wil een dochter nog meer? want leven in angst 7 jaar lang dat de man van wie je heeel veel houd onwijs ongelukkig is en ze eigen bijna dood drinkt is super zwaar..... Ik ben er doorheen gekomen maar zou het geen jaar langer vol gehouden hebben. nu breken de 7 goede jaren aan voor ons! mocht eens tijd worden ook!!!
Minniii wat geweldig!! Echt leuk zeg van je pa. En wat goed dat hij er weer zo boven op gekrabbelt is! Mijn vader is ook alcoholist en mijn ouders zijn ook gescheiden, maar toen ik 6 jaar was hoor. Dus al heel lang. Spreek mijn vader haast nooit. Sinds mijn 15e iets van 5 jaar geen contact gehad, en daarna wel toen hij in het ziekenhuis terecht kwam (en bijna dood ging). Hij leeft nog hoor, en spreek hem heel af en toe eens via facebook of mail. Maar weet wel hoe heftig het is. Nu is mijn vader ook een psychopaat, dus los van drank probleem is het ook geen prettige man. Maar af en toe z'n lieve momentjes. Geld voor bruiloft, of kreeg ineens een keer 1000 euro van 'm. (beetje afkopen, zo voelt het, maar goed ik was er wel blij mee hoor haha). Maar ben blij dat je vader het zo goed doet en snap echt dat dat geweldig is, en ook voor hem om dit te kunnen doen!
Viv, ik snap dat je vriend nog niet teveel wil hechten aan het kleintje. Omdat het zo onzeker is allemaal. Sterkte! Hier Vanmorgen weer een echo gehad, eiblaasje was nog niet verder gegroeid Baal wel echt een beetje, had echt gehoopt dat het al verder was gegroeit. Baarmoeder slijmvlies was wel dikker geworden, dus daarom wou ze nog even afwachten. De voorbereidingen zijn in ieder geval in gang. Opnieuw naar linker eierstok gezocht, maar niet gevonden. Ook nog via de buik gekeken, maar neeh oor, niets. Ze zouden het in de gaten blijven houden. Ga volgende keer toch eens vragen naar hoe en wat als ze 'm niet kunnen vinden. Misschien een keer een baarmoeder foto ofzo, om te kijken of er wel iets is. Doet ook echt pijn als ze links kijken. Rechts niet. Nouja goed, het maakt op zich ook niet uit hoor, ik bedoel rechts doet het, en gaat het hopelijk beter doen. Dinsdag dus weer terug voor een echo! Duimen jullie voor me?
@ Char... Ja het is echt een hele moeilijke periode geweest. Zeker omdat mijn vader en ik altijd 4 handen op 1 buik zijn geweest, en nog steeds. Het had voor mijn makkelijker geweest als ik ook jonger had geweest en makkelijk kon zeggen ik wil geen contact meer. Deze optie is er voor mijn niet want mijn ouders en ook me vader is heel belangrijk voor me. Ik heb nachten lang gezocht naar me vader in bossen alstie me dronken belde en zei dat hij niet wist waar hij was en medicijnen had ingenomen. afkickkliniek in en uit ben ik met hem geweest. Heel heftig allemaal maar gelukkig is hij erboven op. ( tot zover ik weet en hoop ). Deze rot periode sluiten wij hopenlijk voor altijd af! Zeker dalijk met een kindje kan ik die stress helemaal niet meer hebben. Nu heeft opa ook een extra doel om veder te leven
Wat een lieve man minnii, krijg er gewoon kippenvel en tranen van in mijn ogen.. Ik herken bepaalde dingen er ook wel uit en zal dan ook een kleine toelichting geven.. Alhoewel ik er niet graag over praat, deel ik toch een stukje 'verleden' met jullie.. Ik groeide op als enig kind met een vader en een moeder, helaas kreeg mijn moeder al vroeg te horen dat ze moest leven met borstkanker, na een lang en zwaar ziekte bed, is haar leven helaas geeindigd op 34 jarige leeftijd. Ik was toen net 1 maandje 6 jaar. Er kwamen geregeld mensen bij ons over de vloer als steun voor de familie en zo kwam ook de overbuurman geregeld langs. Rond mijn 7e jaar ging hij mij ineens aanraken op plaatsen waar hij mij niet aan hoorde te raken en deed hij dingen met me die als een nachtmerrie zijn. Ik heb gedwongen uit angst altijd mijn mond moeten houden, omdat hij mij dreigde als klein meisje met bepaalde dingen. Het heeft jaren lang geduurd tot ongeveer mijn 12e jaar. Tot op een moment we gingen verhuizen door een zelfmoordpoging van mijn vader. Ik leefde 3,5 jaar met mijn 'depressieve' vader alleen tot hij zijn nieuwe vriendin leerde kennen. Daarmee ging het ook op en af en kwamen ze ook in toren hoge schulden terrecht. Uiteindelijk na een aantal ruzie's besloot mijn stiefmoeder weg te gaan en mijn vader kon dat niet dragen. Op een dag zei hij tegen mij: Sher als ik er niet meer ben, moet je wel goed voor jezelf zorgen... Ik als 12 jarig meisje dacht nog, nou die doet gek, maar ik dacht er verder niet over na. Diezelfde avond was hij uren lang op zolder en ik kreeg maar geen reactie's van hem, want hij wilde even alleen zijn. Op een gegeven moment hoorde ik een klap en wilde er eigenlijk heen gaan, maar de deurbel ging. Ik besloot eerst de deur open te maken en dan naar mijn vader te gaan. Achteraf gezien is dat de redding geweest. Ik liep naar boven om te vertellen dat er iemand voor de deur stond, maar tot ik me omdraaide en de schrik van mijn leven kreeg... Mijn vader hing daar al hangend aan de trap..Ik schreeuwde om hulp en gelukkig waren die op het nippertje optijd, hij was namelijk al buiten westen. Het waren heftige tijden en we besloten uiteindelijk om te verhuizen, omdat de beelden voor mij te vervelend waren. Het voelde heel erg dubbel, in het zelfde huis ben ik mijn moeder verloren en de herinneringen die ik met haar heb gehad en daarnaast kon ik de beelden proberen af te sluiten en stopte het misbruik omdat we naar een andere stad verhuisden. Een aantal jaar later leerde ik mijn man kennen, na een hele tijd kwam ik erachten dat hij verslaafd was aan cocaine, ook daar begon de ellende weer en kwam ik erachter dat ik zwanger was van onze zoon. Ik heb altijd van mijn man gehouden en wist dat hij er op een dag vanaf zou komen. Ik heb alles op alles gezet en uiteindelijk is hij gestopt na jaren tot op de dag van vandaag. Hij opende zijn ogen toen we te horen kregen dat onze zoon moest leven met diabetes type 1, na een coma van een aantal dagen. Dat is uiteindelijk de redding van mijn man geweest. Ik heb er even een korte versie van geprobeerd te maken, uiteraard niet te diep ingegaan op dingen, maar zo hebben jullie een klein beetje beeld vanmijn leven. Inmiddels zijn mijn vader en zijn vriendin alweer een aantal jaar samen en doorlopen wij samen therapie. Mijn vader is een geweldige opa en heeft enorme spijt van zijn zelfmoorddaad. Het heeft ons ons sterker gemaakt, maar mijn angst zal nooit weggaan. Wat betreft het misbruik, daarvoor heb ik ook al een aantal jaar therapie en het gaat steeds een stukje beter. Mijn man heeft er altijd begrip voor gehad en mij nooit ergens toe gedwongen. Hij is de liefste en sterkste man ooit en heeft alles overwonnen kwa zijn cocaine gebruik. Ik voel me nu ook sterker en doordat ik zoveel heb meegemaakt denk ik soms ook wel dat ik een soort van muur heb voor mijn gevoelens. Maar ook daar leer ik mee omgaan. Sorry als jullie hiervan schrikken, maar ik wilde dit stukje graag delen na het lezen van minnii haar mooie stuk