Ik vind dat sommige mensen wel erg makkelijk meteen roepen dat je m eruit moet zetten. Dat ligt meestal toch wat anders Tuurlijk is het helemaal niet leuk wat er nu speelt. Allereerst al je schoonfam... en dan dit van je man er nog bij. Schoonfam zou ik geen aandacht aan besteden nu, met je man in overleg hoe of wat nu verder. Verder zou ik denken dat seks meer is dan alleen coïtus hebben. In principe zijn er ook andere manieren om je man "blij" te maken. Dat had hij toch kunnen bespreken ipv een prostituee te bellen. En als dat nou echt iets wat hij nodig heeft tja...Dan ben ik t wel een beetje eens met leetje. (Maar ik zou t zelf ook helemaal niet leuk vinden!)
mijn man beweert ook dat het niet zo zeer het gemis aan seks was want dat ik hem op andere manieren wel voldoende plezierde en dat hij toch wel nog voldoende aan zen trekken kwam bij mij maar dat hij meer een gevoel van euforie zocht. hij wilde of hoopte op die manier zijn hoofd vrijmaken van stress. hij zegt dat hij zich schaamt en het daarom ook met mij niet heeft durven bespreken. pff ik kan heel open minded zijn maar met al die hormonen in men lijf ben ik nu iets minder begripvol denk ik buiten smijten vind ik ook drastisch zeker met een kindje op komst maar ik weet ook dat ik van dit verwarrend gevoel af moet
In deze situatie hoef je ook niet echt begripvol te zijn vind ik. Vind het namelijk wel een lulsmoes die hij ophangt! Gevoel van euforie?? Bedenk goed wat je wilt meid. Buiten de deur zetten is inderdaad heel drastisch maar dit hoef je ook niet te accepteren. Misschien verstandig dat als je door wilt met hem dat jullie samen een therapeut gaan bezoeken.
De hormonsters maken wel dat je anders kan reageren ja. Nou hopelijk kun je een goed gesprek aan met je man. Hij hoeft zich er niet voor te schamen, vind ik, ik vind het wel menselijk. Het kan een vorm van ontspanning zijn, als is het mi niet nodig deze buiten de deur te zoeken Succes!
Gevoel van euforie bij een prostituee, juist ja. Wat zal jij je gekwetst voelen zeg Misschien een idee om even afstand van elkaar te nemen? Heb jij de ruimte om goed na te denken zonder steeds met hem geconfronteerd te worden, en kan hij nadenken over de consequenties van zijn idiote en uiterst respectloze actie. Sterkte
Nouja zeg wat een zak patat. Ik mocht bij de eerste zwangerschap ook geen gemeenschap Als ik hem hier op had betrapt had hij zijn koffers mogen pakken.
Sorry voor mijn woorden maar je blijft toch niet serieus bij zo'n vent..? Jullie mogen geen seks hebben omdat ZIJN familie zo doorgedraaid is om jou aan te vallen en dan gaat hij maar een afspraak maken met een hoer waar er al 1000 overheen zijn geweest? Lekker fris ook. Ik vind t echt ontzettend egoistisch van hem, jij draagt zijn kind en je zit zelf ook net zo goed zonder seks. Wegwezen bij zo'n type kerel, dit blijft niet bij deze "ene keer". Waar is je zelfrespect?
Dus, even heel kort door de bocht, als jij zelf een vreselijke ziekte zou krijgen, maar jou man/vriend ook zijn vertier elders zoeken? Vind ik een beetje makkelijk bedacht... je kíest voor élkaar in goede en slechte tijden, en niet als het 'een beetje tegen zit' een ander gaan zoeken. Nee, ik snap dat gewoonweg écht niet. Liefs,
Jeetje meid, wat een vervelende situatie. Ik sta er (net als een enkeling hier) toch iets anders in. Nee, het is natuurlijk nooit oké dat je vent naar de hoeren gaat. Maar meteen definitief breken en hem de deur uit zetten (voorgoed)... Weet ook niet of ik dat zou kunnen. Als hij eerlijk hierover durft te praten, misschien dat er dan nog hoop is? Ik ken jullie natuurlijk niet dus daar kan ik niet over oordelen. Praat met hem, geef hem de kans als jij dat zelf wil. Als je dat niet wil is de keuze duidelijk natuurlijk en zal niemand hier dat raar vinden. Maar doe vooral wat in jouw ogen het beste voor jou is (en op de 2e plaats voor jullie kindje). Heel veel sterkte in deze heftige tijd!!!
Als een stel daar goede afspraken over kan maken wie is de buitenwereld dan om daar over te oordelen? (en nee, ik zeg niet dat er in dit geval afspraken gemaakt zijn, maar dat was Leentje op doelde volgens mij)
Wow wat heftig voor jou zeg... Door ZIJN familie kunnen jullie geen gemeenschap hebben daar zou hij zich al.voor moeten schamen op zich en dat hij dan ook gewoon vreemd zou willen gaan!? Even niet te bevatten.. ik snap heel goed dat je niet zo maar je man aan de kant zet maar ik zou hem toch wel even een heel poosje laten voelen hoe jij je voelt! Laat hem maar bewijzen dat jij de ware bent..ik zal hem ook niet ermee weg laten komen. Heel veel succes.. en een dikke knuffel.
Poeh, dat klinkt allemaal zeer hopeloos. Ik zou hem zeggen dat je t heel erg moeilijk vind allemaal en dat hij je enorm heeft teleurgesteld. E-no-rum! Dat je momenteel je probeert te concentreren op jullie kindje en dat je daar bijna al je energie voor nodig hebt. Tot en met de geboorte moet hij z'n stinkende best doen en kan hij tijdelijk niet van je verwachten dat je al beslissingen maakt over de consequenties van zijn handelen. Zo geef je jezelf de tijd en kun je kijken hoe hij zich de aankomende weken gedraagt. Ik zou je adviseren om voldoende contact met jouw eigen familie en vrienden te hebben. Mocht het nodig zijn, dan kun je makkelijker op hen terugvallen. En je weet ook zeker dat deze mensen helemaal aan jou kant staan. Ik neem aan dat je hem niet zomaar als vriend hebt en dat je hem dus - buiten zijn slechte actie om - wel een mooie man vind (!/?) Hem zomaar op straat zetten, terwijl hij wellicht zijn slechte bedoeling zelf weer heeft afgeblazen, is dan misschien niet de moeite waard voor de rest van het geheel. Dat hij voor jou opkwam en zijn eigen familie dus tegensprak, dat zie ik ook als een goed teken (kleinnnn lichtpuntje hoor). Ik zou je eerst dus concentreren op je laatste weekjes zwangerschap, dan zoveel mogelijk genieten van jullie baby en daar zul je waarscjijnlijk ook flink de handen vol aan hebben. Als de drukste periode voorbij is, dan moet je denk ik pas beslissingen nemen. Bedenk zelf waar hij tot die tijd slaapt enzovoort. Zelf zou ik overwegen om je vriend aan een leugendetector te hangen en dan een goed gesprek te voeren (over 3 maanden ofzo). Zo weet je helemaal zeker waar alles op staat. En dan kun je je verderen beslissingen baseren op dit eerlijke gesprek en op zijn gedrag van nu tot dan (of hij dus wel zijn stinkende stinkende best voor je heeft gedaan). Veeel sterkte.
:0 wat erg voor je, een dikke knuffel helpt hier helaas niet bij. Ik weet hoe het voelt om aangevallen te worden Door je schoon familie. Ik heb het zelfs gehad dat beide families niet helemaal hielpen bij me zwangerschap. Ook onze zwangerschap is niet bepaald rustig en nog niet. Maar wat ik er wel bij wil blijven zeggen is dat mijn man nooit aandacht of sex elders zal zoeken. Wij hebben nu ook geen sex omdat ik me er niet prettig bij voel. Niet eens omdat het niet mag. Hij zou dat nooit doen, ik zou hem even flink Door elkaar schudden of hij wel helemaal goed in zijn hoofd is. Ik ben zelf naar de psygoloog gegaan misschien dat dit helpt. Het brengt rust in je hoofd en misschien even tijdje ergens slapen waar je wel rust vind. Jij en de baby zijn nu top prioriteit niet meneer zijn libido.
Begrijp ik goed dat je wel iets hebt opgelopen van de aanval door je schoonfamilie? Dat is toch geweldpleging?! En al ken ik niet het hele verhaal, geweldpleging is toch nooit goed te praten! Wat een bizar verhaal joh. Ontzettend kwetsend voor jou dat je man wilde afspreken met een hoer. Mijn vriend en ik praten over het gemis aan seks. En door het bespreekbaar te maken ontstaat er meer wederzijds begrip en verbinding met elkaar. Het is heel menselijk denk ik om gemis te ervaren, maar om nu een hoer te willen bezoeken vind ik wel heel respectloze 'oplossing'.
Dat heb ik ettelijke keren geprobeerd, ik weet ook dat een man graag seks heeft. Dus verschillende keren met hem erover willen praten en telkens was het antwoord zoetje ik zie je graag en voor jou en de gezondheid van de baby heb ik da ervoor over. ma dan ontdek je zoiets. Laat mij ook duidelijk zijn dat ik mijn man graag zie maar dat ik nu gewoon heel verward loop. Ik wil mij concentrere op de bevalling maar dat lukt me nu gwn niet doordat deze situatie in men hoofdje blijft steken. Het liefst vanal zou ik gewoon een oplossing voor mijn verwarde gevoelens willen hebben tegen dat ons kindje er is. Dat zowel ik maar ook mijn man weten hoe het daarna verder moet
Je zou in relatie therapie kunnen gan, kennis van ons heeft ook dat ze er niet uit komen en zijn hier nu ook mee bezig. Zo kom je erachter wat het probleem is en kan je dit gelijdelijk oplossen. Dit zorgt er misschien ook voor dat je dan meer rust krijgt in je zwangerschap en anders achter je punten komt te staan die voor jou belangrijk zijn. Ze heeft 1 dochter van hem en nu zwanger van een 2e van hem even ver als ik. Misschien helpt het ? Ik wens je veel sterkte x
Ik heb geen wijze woorden of wat dan ook! Wil je heel veel sterkte wensen en een grote digitale knuffel! Hoop dat je snel weer rust vind!