Vorig jaar was ik tegelijk zwanger met een collega, ik was 2 maanden eerder uitgerekend. Binnenkort komt ze terug en ik zie er behoorlijk tegenop. Zij is iemand die altijd veel aan het woord is over zichzelf, wat natuurlijk niet erg is maar in dit geval weet ik niet hoe ik hier mee om moet gaan... Het is logisch dat zij het veel over haar kindje gaat hebben maar hoe ga ik hier mee om? Iemand misschien enig idee hoe hier mee om te gaan?
Probeer zo veel mogelijk blij voor haar te zijn en het haar te gunnen. Laat haar lekker praten over haar kindje maar praat ook over die van jou! Ook jouw kindje doet er toe... dat mag ze best weten. En je mag ook best aangeven als het even goed is geweest en je het liever even niet meer over haar baby wilt hebben. Vooral niet over je heen laten lopen. Ik ga er vanuit, als verse moeder, dat ze toch best begrip er voor heeft dat het voor jou lastig kan zijn!
Ik denk dat je er niet veel anders mee kunt dan het ondergaan. Natuurlijk kun je het aangeven als het voor jou even genoeg is geweest. Door het te zeggen of door zelf even letterlijk afstand te nemen (als dat mogelijk is). Het is hoe dan ook erg moeilijk. Je mag hopen dat iedereen daar begrip voor heeft, maar ik hoor helaas wel eens andere verhalen over hoe dat dan in de praktijk uitpakt. Veel sterkte!
Heel moeilijk...Echt heel rot...maar laat t maar gebeuren je kan er niets tegen doen. Ik had er vroeger ook heel veel moeite mee..Maar kon er niets mee doen. Gewoon meekletsen werkt t beste. En dan laat je gewoon in het verhaal je eigen kind terug komen.
Mee eens. Sterkte hoor, het is niet leuk. Op mijn werk kwam een collega de baby showen toen ik net weer aan t werk was. Ben opgestaan en heb duidelijk gezegd dat ik dan even van de afdeling af ga. Zij heeft alle recht om haar geluk te delen, maar ik kon daar op dat moment niet mee om gaan. Dan heb ik dus ook t recht om even weg te lopen
Bedankt voor jullie reacties. @BeetjeMama, ik ben uiteraard heel blij voor haar en gun het haar ook, dat is het niet. Het is meer dat ik zelf op het werk het niet te veel meer wil hebben over onze kindjes. Dus het meepraten zal lastig worden, ook meer omdat zij iemand nooit uit laat spreken. Als je iets wil vertellen valt ze je direct in de rede omdat zij het ook heeft meegemaakt of erger. @Tupp, ik zou ook graag willen zeggen als het me teveel is maar wil niet dat dit ten koste gaat van de sfeer op de afdeling en daar ben ik erg bang voor. @Ukoldaatje, het lastige is dus dat ik het niet meer zoveel over onze kindjes wil hebben op het werk. Ik wil graag proberen verder te gaan. Thuis of met vrienden maakt het me niet uit. @Romy1979, ik begrijp je zo goed! Zij kwam ook binnen twee weken na de bevalling al met haar kindje op het werk. Dat had ik ook niet getrokken en was die middag vrij dus hoefde de confrontatie nog niet aan te gaan. Het is voor mij een erg moeilijke situatie en zou er zo graag niet mee willen zitten maar dat doe ik helaas wel...
Misschien is het handig om dan vooraf al even bij collega's aan te geven dat jij dit lastig vindt en er tegenop ziet. Als je zomaar ineens opstaat en wegloopt, komt het misschien op anderen vreemd over. Niet iedereen heeft evenveel inlevingsvermogen, helaas. Als je het vooraf met enkele collega's bespreekt waarvan je verwacht dat ze het we begrijpen, dan kunnen zij als je weggaat even aan de rest van de groep toelichten dat het gewoon nog wat te moeilijk voor je is. Als zij dit meteen op een 'positieve' manier doen, is de toon al gezet en zal de rest er hopelijk ook makkelijker begrip voor kunnen opbrengen.