Ik zal het even uitleggen. Tijdens mijn vorige zwangerschap ben ik heel veel ziek geweest. Eerst ben ik van week 9 tot week 16 thuis geweest wegens extreme zwangerschapsmisselijkheid. Ik was toen ook uitgedroogd en onder begeleiding van een gyn. Daarna kreeg ik BI en ben ik met week 30 gestopt met werken. Ik heb me al die tijd vreselijk schuldig gevoeld t.o.v. mijn werkgever en wilde graag weer aan de bak. Ik ben na die zwangerschap 24 uur gaan werken, maar de fout was dat ik 1 jaar lang heb doorgewerkt met maar 3 weken vakantie, waarin we ook nog getrouwd zijn. Daarbij was er sprake van een reorganisatie waardoor we ontzettend veel werk erbij kregen, hierdoor zat ik veel thuis te werken en kreeg ik uiteindelijk een burnout. Ik ben hiermee maar 3 weken thuis geweest, weer uit schuldgevoel. Gelukkig ging het daarna ook wel weer beter. Nu ben ik weer zwanger. Ik ben nu 9 weken zwanger en alweer 2 weken vreselijk ziek. Net als de vorige keer houd ik niks binnen en ben ik alweer uitgedroogd. Nu zou ik vandaag na mijn vakantie weer gaan werken, maar ik voel me afschuwelijk. Ik ben duizelig, moet steeds overgeven terwijl ik niets meer in mijn maag heb en kan bijna niet meer rechtop staan van vermoeidheid. De bijkomende hoofdpijn maakt dat ik helemaal krom loop van de pijn. Mijn werkgever begrijpt het wel, maar aangezien 1 andere collega van mij met een burn-out thuis zit, is ze er natuurlijk niet blij mee. Nu wil ik morgen toch proberen te gaan werken, maar ik voel de bui alweer hangen. Ik vind het zo verschrikkelijk t.o.v. mijn werkgever. Ik wil heel graag werken en vooral ook voor mijn collega's. want die hebben het nu door mij onnoemelijk druk. Ik zit thuis alleen maar aan mijn werk te denken. Als ik mijn collega's was zou ik me ook vreselijk aan mij ergeren. Ik weet niet hoe ik met dit gevoel om moet gaan, want het heeft natuurlijk ook geen zin om me nog zieker te piekeren. :x
Luna, Wat een verschrikkelijke situatie. Begrijp helemaal hoe je je voelt. Ik heb net een bericht geplaatst mbt reistijden... zit een beetje met hetzelfde, al heb ik nu geen last meer van extreme misselijkheid....... Het is heel erg vervelend maar ik zou nu toch even aan jezelf denken. Je werkgever heeft er ook weinig aan dat jij daar zit en niets uitvoert. Heb je geen mogelijkheid om thuis te werken? Je gaf al aan dat je dit eerder hebt gedaan.... zo kan je zelf bepalen wat en wanneer je doet.
Lieve Luna, meldt je ajb ZIEK!!!! Je hebt er niets aan om je over de kop te werken. Die burnout heb je ook niet voor niets gekregen hoor en dat je dan na drie weken alweer aan het werk bent gegaan uit schuldgevoel.... been there, done that!!!! Doe het alsjeblieft niet weer!!!! Denk aan jezelf, je hebt maar 1 lijf en maar 1 kindje in je buik... die 9 maanden overleeft je baas echt wel hoor!!!! Sterkte meid en gefeliciteerd!
Eens met Hopmarjanneke! Ga niet werken omdat je je schuldig voelt. Het zorgt er alleen maar voor dat je straks nog zieker bent, nog meer moet overgeven en uiteindelijk nog verder van huis bent. Tuurlijk is het vervelend voor je werkgever dat ie nu met een lege plek zit, maar JIJ hoeft dat niet op te lossen. Dat moet hij doen. Hij krijgt geld van het UWV om iemand in te huren en die kan ingewerkt worden door je collega's. Als dat niet gebeurt dan is dat hun keuze en niet jouw probleem! Hyperemesis Gravidarum (want als ik het zo hoor heb je dat wel) is een ZIEKTE en zeker niet iets wat je te licht moet opvatten. Het is een aanslag op je lichaam en als je dan ook nog probeert te werken raak je alleen maar meer energie kwijt die je nodig hebt voor jezelf en voor je kindje. Schuldgevoel is trouwens een heel bekend probleem bij vrouwen met extreme misselijkheid. Het enige wat echt helpt is accepteren dat dit de situatie is hoe die nu is. Jij hebt dit niet zo gewild, jij hebt dit niet zo opgezocht. Je raakt hier wel anderen mee, maar dat is niet je intentie. Dat is een gevolg van het op de juiste manier omgaan met je klachten. Bovendien: niemand heeft er iets aan als je straks ziek, constant overgevend, niet in staat om iets goed te doen op je werk zit... Heel veel sterkte!
Bedankt voor jullie antwoorden en Rosao voor je pb. Ik kwam veel herkenbare verhalen tegen. Ik ga morgen als ik weer ziek opsta, wat natuurlijk het geval zal zijn, weer terug naar de dokter. Nu wil ik toch eens goed gecontroleerd worden op uitdroging ed. Ketonen zijn de vorige zwangerschap van het begin tot het einde in mijn urine aangetroffen, echter ik ben nooit opgenomen geweest. Ik denk dat ze daar hier niet zo snel mee zijn. Hopelijk hoef ik ook niet te worden opgenomen, maar als het niet anders is dan is het zo. Mijn werkgever heeft niet meer gebeld. Ik kreeg nog een sms van een collega dat ze toch hoopt dat ik er morgen ben want ze krijgen het werk niet rond nu. Er isd teveel werk. Maar goed, ik probeer me daar even niet meer druk om te maken.
Als ik mijn zieke collega een smsje zou sturen of ze er morgen wel weer is ivm met werkdruk, dan zou ik me schuldig voelen... Een ander adviseren is makkelijker dan jezelf, als ik weer zo ziek wordt start ik hetzelfde topic. Maar jij moet je niet schuldig voelen hoor, je hebt er toch niet om gevraagd om niet te kunnen werken. Denk ajb aan je eigen gezondheid en dat van je kindje. En investeer in een hele goede multivitamine, zodat je toch voldoende bouwstoffen binnen krijgt. Sterkte!
Ik snap jou dilemma wel en ik snap ook dat je baas het niet zo leuk vind maar wat hebben zij er aan als jij daar doodziek op je werk zit, dat is nou eenmaal het risico als je een onderneming hebt en vrouwen in dienst hebt. denk om jezelf en je kindje meid, je baas komt er wel weer overheen hoor.
Meis, wat niet gaat gaat niet! Bij mijn vorige zwangerschap heb ik geen dag gewerkt, enkel wat uurtjes therapeutisch. En deze zwangerschap net zo. Het gaat gewoon niet met HG, en BI. Mijn baas vind het ook heel vervelend, maar ik wil graag ook een beetje mens zijn als ik moet bevallen. Denk goed aan jezelf. En als het echt niet meer gaat, vraag medicatie of om een opname. Ik heb er zelf om gevraagd met 10 weken zwangerschap, en heb toen 4 dagen aan het infuus gelegen. Volgens de HA was er niets aan de hand, volgens de gyn had ik al veel eerder moeten komen.