Hallo, ik zit eigenlijk met iets wat me behoorlijk zwaar ligt.Wij hebben nu een dochter van bijna 2 en als ze 2,5 jaar is willen we toch graag voor een 2e kindje gaan.Nu ben ik er eerlijk gezegd bang voor dat deze zwangerschap hetzelfde word als de 1e.Het begin moest ik zo extreem veel braken dat ik me vaker ziek moest melden omdat het echt niet ging na die eerste weken ging het beter maar rondom mijn 21 week kreeg ik een lichte bekkeninstabiliteit. rondom 26 weken kon ik pratisch niet meer lopen ook omda ik zelfs toen al zo'n dikke voeten had van het vocht dat ik vasthield totaal geen schoenen meer aankon. Ik heb mij toen ook ech voor 100 procent ziek gemeld. Toen Lorena eenmaal geboren was ging het ook niet helemaal lekker. Ze is vanaf dat ze geboren was altijd erg gevoelig voor ziek worden. tot op de dag van vandaag nog. Of ze heeft buikgriep of oorontsteking het is telkens om de 2 a 3 weken weer raak of ze loopt iets op. Nu sta ik het dichts bij haar en krijg ook alles wat zei krijgt. Zoals van de winter bijv. dat erge griepvirus. Nu heb ik me het afgelopen half jaar toch aardig wat ziek moeten melden en zelfs ook vaak geneg tijdens het ziek zijn geprobeerd te gaan werken. Maar zelfs collega's en de leidinggevende zagen vaker dat ik echt ziek was en stuurde me dan ook na huis. Voor Lorena probeerde ik vaak een oppas te regelen want ze mocht met koorts en buikgriep niet naar het kdv. Als dit niet kon probeerde ik verlof op te nemen. Op zich kreeg ik wel begrip ( wat ik bijna nooit kreeg toen ik zwanger was van haar) En begrijp ook dat dit voor het werk niet leuk is als je je zo vaak ziek moest melden.Gelukkig heb ik er nog geen negatief commentaar op gehad. ( omdat ik denk dat mijn leidingggevende ook ziet in hoeveel bochten ik me wring om een passende oplossing te zoeken)Maar wel ben ik bang dus voor die 2e zwangerschap, Aangezien ik me dus dit half jaar zo vaak ziek heb gemeld dan weet ik wat me dan te wachten staat. Om me heen hoor ik mensen zeggen elke zwangerschap is anders.Maar denk toch dat bepaalde dingen terug komen. Lorena was bij de geboorte een flinke baby met 54 cm en 4.500 gram.(Toen collega's het geboortekaartje zagen zeiden ze logich dat jij zo'n rugpijn had en bekkeninstabiliteit) Ze zeggen vaker dat de 2e groter wordt. Ik weet niet echt wat te doen want Lorena kennende zal ze ook nu aankomend half jaar nog wel eens ziek worden en krijg ik het automatisch weer.Maar weet niet echt wat te doen. Zouden we toch gewoon eens afwachten met plannen van een 2e kindje of toch er gewoon voor gaan? Zijn mijn twijfels terrecht? ik ben gewoon een onzeker persoon.
Je moet doen waar jij jezelf het beste bij voelt. Als jullie er klaar voor zijn om aan een 2e kindje te beginnen, zou ik me niet laten tegenhouden, omdat je je vaak hebt ziek gemeld. Voorbeeld: Je kan ook ineens van de trap af vallen en een gebroken been krijgen, waardoor je niet meer kan werken. Zo kun je bij alle dingen wel na gaan denken, maar je moet nog niks invullen als dat er ook nog niet is. Het loopt toch altijd anders dan dat je verwacht had. En iedere zwangerschap is anders idd! Als jij en je partner er achter staan, dan zou ik er voor gaan.