Met bovenstaande uitspraak van Ts heb ik persoonlijk wat moeite mee. Dat zwanger zijn voor iedereen anders is dat begrijp ik, maar soms lijkt het er toch wel veel op om dan de zwangerschap te gebruiken om je ziek te melden. Zwanger zijn is geen ziekte...en iedereen weet dat vermoeidheid één van de symptomen kan zijn. Het is natuurlijk wel een stukje geven en nemen. Misschien is deze uitspraak heel zwart -wit, maar mijn mening is dat als je voor de paarden kan zorgen kan je ook gewoon werken. Kwebbel
en dit was dus ook de zin waar ik op reageerde en waar sommige vonden dat ik te hard was. Tuurlijk is je zwangerschap en je ongeboren kindje belangrijker dan wat dan ook in de wereld, maar je kunt het gewoon niet maken om alles op je zwangerschap af te schuiven. ik denk dat er meer mensen het zwaar hebben gehad de eerste weken dan dat er mensen zijn die het licht hadden. iedereen kent zijn eigen grenzen het allerbest, maar het blijft er bij mij niet ingaan dat als je je 3 paarden kunt verzorgen je niet kunt werken.
Zelf heb ik ook chronische vermoeidheid en het is voor anderen heel moeilijk om te begrijpen wat dat inhoudt. Op dit moment ben ik 13 weken zwanger en ik heb gisteren op mijn werk aangegeven dat ik het niet redt om 4 volle dagen te werken ivm de vermoeidheid. Samen met mijn baas overleg gehad en op de donderdag ga ik nu de ziektewet in zodat ik om de dag werk en zo het een beetje kan ontlasten en bij kan komen van de werkdag. Ik weet dat vermoeidheid bij een zwangerschap hoort maar ik kan alleen maar werken en op de bank/ bed liggen buiten het werk om en verder kom ik helemaal nergens meer. Normaal zou ik 5mg melatonine mogen slikken maar ivm de zwangerschap mag dat dus niet. Wel vind ik het jammer dat er gelijk al zo hard wordt geoordeelt als iemand aangeeft moe te zijn! Ik zou er heel wat voor over hebben om eens goed te slapen en fit wakker te worden maar goed, dat is mijn mening.
Ik denk niet dat wij hard oordelen op het vermoeid zijn. Maar als je het hele topic goed leest en dan letterlijk een zin tegen komt waarin staat...niet het leukste werk waar ze niet alle tijd in wil steken en drie paarden die ook aandacht willen....dan krijg ik toch echt wel bepaalde vraagtekens. Dat chronische vermoeidheid een extra belasting is tijdens een zwangerschap kan ik inkomen, maar de manier waarop Ts het omschrijft vind ik wel erg makkelijk gedacht. En dat is geen harde oordeel. Kwebbel
Ik zou er ook niet blij mee zijn als ik extra moet werken omdat mijn zwangere collega haar paarden moet vertroetelen. En zolang je alleen maar vermoeid bent, mss een beetje misselijk zelfs, is het niet schadelijk voor de zwangerschap om te komen werken hoor. Al zou je op dat moment het liefst in je bedje liggen. Zwangerschap is nog steeds geen ziekte. Je kunt op den duur wel ziek worden maar meestal valt dat in die eerste weken wel mee hoor.
Je merkt wel duidelijk dat er meiden zijn die niet of nauwelijks misselijk zijn geweest. In combinatie met moe zijn is dat niet makkelijk. Dus dat vind ik een beetje raar dat mensen maar denken dat deze vrouwen zich aanstellen. Oke, bij sommigen vrouwen hoeft er maar iets te zijn en ze melden zich ziek. Maar meestal heeft dat meer met het werk opzich te maken. Als je je al niet lekker voelt en je moet ook nog naar je werk waar je niks aan vind is het zo makkelijk om te zeggen dat het niet gaat. Dit is dus ook zo bij diegene die dit topic heeft geopend aan haar verhaal te merken. Ik kan dit wel begrijpen maar zoek dan een andere baan en laat jezelf niet zo kennen. Je weet dat je het werk niet leuk vind! Ook ik ben 1 week flink beroerd geweest dat ik alleen maar in bed kon liggen niks doen. Zo vervelend als je normaal 1000 dingen doet! En dan heb ik ook nog een meisje van 3 jaar. Na een week ben ik het weer gaan proberen en toen ging het steeds een stukje beter! Moe blijven we en daar zul je toch doorheen moeten, hoe rot het ook is. Maar meningen blijven bestaan en gelukkig maar anders is de wereld ook zo saai. Maar soms stoot je mensen tegen het verkeerde been......
Werken, slapen, werken, slapen, ik doe niet anders. Mijn partner zit tegenwoordig in zijn eentje in de huishouding aangezien hij mij wil belasten zodat ik nog wat energie over heb (in het weekeinde) om iets te ondernemen. Ik ga er maar van uit dat het over een paar weken over is en dat ik weer energie heb. Op dit moment valt voor mij het werken ook heel erg zwaar, Ik werk 40 uur in de week met een half uur pauze per dag. Even rustig een kopje koffie drinken zit er niet in. Ik heb al aangegeven dat ik het echt nodig heb om even rustig een kopje koffie/thee te drinken, even rust al is het maar 10 minuten. De stoom kwam nog net niet uit zijn oren dus laat staan als ik aan kom met het recht op extra pauze.
tsja ziek is ziek he.. maar de TS geeft zelf aan dat ze het werk niet erg leuk vind, en dat ze de tijd met haar paarden wil gebruiken.. Dan denk ik dan valt het wel mee. Want als je je 3 paarden kunt verzorgen, wat een flinke baan is, kun je ook echt wel werken. Ik geloof ook best wel dat je soms te ziek bent en te moe en te misselijk om te werken, maar de manier waarop het hier gesteld wordt is meer een excuus zoeken om thuis te kunnen blijven.
Dat van die stoom kan wel zo zijn, Quinta, maar je hebt er wettelijk gezien toch recht op. Vooral omdat je zelf al aangeeft dat het je eigenlijk teveel is nu. Wat wil je baas dan? Dat je over een tijdje thuis komt te zitten omdat je het echt niet meer trekt? Of dat je kindje een groeiachterstand krijgt omdat jij van je baas niet even 10 minuten mag zitten? Sorry, ik zie nu dat ik wel erg bot klink... Dat was niet de bedoeling, maar ik kan me zo vreselijk boos maken over zulke bazen... Zwangerschap is geen ziekte, nee, maar het vreet energie en die zul je toch af en toe bij moeten tanken, niet dan?
hoi, Ik herken dit helemaal. Ik heb last van het prikkelbaar darmsyndroom. en heb daar door de zwangerschap enorm veel last van. lig dan echt verkrampt op bed. Ben daardoor ook extra moe. ik heb tot deze week elke dag weer geprobeerd om te werken, maar vaak kwam het neer op ziek melden. dit vond ik elke keer weer vreselijk. want het werk trekt namelijk enorm en ik vind het ook echt heel leuk om te doen. Dus ik vond het extra moeilijk. het liefst wilde ik gewoon gaan werken, maar dan moest mijn man me echt overtuigen dat het niet kon, omdat ik huilend verkrampt op bed lag. Heb nu net gister gesprek gehad met mijn werkgever. Hij is echt enorm lief en goed voor me. Ik ga na de voorjaarsvakantie minder werken totdat het weer beter gaat. ik werkte 3 dagen en ga nu over tot 2 morgens. Dit hele proces bracht zoveel spanning en stress met zich mee, dat het voor mij en ik geloof ook voor het kindje niet langer goed was. ik heb moeten leren luisteren naar mijn lichaam, en ben er nu erg blij mee. Dus ik denk dat jezelf het beste aanvoelt hoe het verder moet, praat met je werkgever, praat met je partner en evt. ouders of vrienden. en probeer er dan samen uit te komen. ik weet dat ik het enorm getroffen heb met mijn werk en werkgever, maar probeer het ook echt voor elkaar te krijgen dat je met plezier kan gaan werken en dat je ook thuis kan ontspannen. Succes! En let vooral niet op de veroordelingen van ene Petra bijvoorbeeld... :S
Maar Arri jij laat in je berichtje ook doorschemeren hoezeer jij wilt werken! En dat is alleen maar heel goed. Ik vind overigens niet dat Petra bevooroordeeld is, ze reageerd op wat de TS zegt, en dat is dat ze gewoon geen zin heeft om te gaan werken. En dat blijft heel wat anders. Ik denk dat iedereen die dit toppic leest begrijpt als mensen niet kunnen werken door lichamelijke of psychische oorzaak. Geen enkel probleem. Maar zodra het je "niet lekker voelen" als excuus gebruikt wordt om lekker niet te hoeven werken zoals de TS doet , maar wel leuke dingen kunt doen (paarden) dan reageren mensen ook wat geirriteerder. Ik begrijp namelijk heel goed dat werken soms gewoon niet gaat! En ik besef alleen maar dat ik geluk heb dat ik nog wel gewoon kan werken!
Ik herken wel wat van de verhalen... Ben pas 6 weken zwanger, maar van de week om een of andere vage reden buiten bewustzijn geraakt, en nog steeds kan ik geen 5 minuten op mn benen staan, laat staan dat ik lekker in de thuiszorg kan gaan werken weer. Maar k vind het echt zo stomvervelend... ik bedoel, pas in de 6e week van mn zwangerschap en k moet me al ziekmelden...
Oeh... en hier hou ik dus niet zo van. Dit is wel erg kort door de bocht hoor. Alle zwangerschappen zijn anders, iedereen ervaart het anders en verschijnselen zijn zeker niet altijd te vergelijken. Ik kijk naar mezelf: tot voor kort een behoorlijk actief met werken (60 uur per week) en ik heb de afgelopen drie weken 50% gewerkt in verband met zeer ernstige vermoeidheidsklachten door de zwangerschap. Gelukkig gaat het nu veel beter (duidelijk 1e trimester klachten) en ga ik weer volledig werken. Verplichtingen ja... een verplichting naar je zelf heb je ook. Ben het met je eens dat je je niet te snel uit het veld moet laten slaan maar hou een beetje oog voor de onderlinge verschillen wil je! Pien
voor de tweede of derde keer wordt ik volgens mij verkeerd begrepen: je ongeboren kindje is het belangrijkste dan wat dan ook in de wereld en zul je je als aanstaande moeder alles aan moeten doen om dat gezond en wel ter wereld te brengen. als dat inhoudt dat je je ziek moet melden, dan moet je dat zeker doen, want werk kan NOOIT belangrijker zijn dan je kind. Ik kan me geeneens voorstellen hoe zwaar het moet zijn om EN zwanger te zijn EN het vermoeidheidssyndroom te hebben, of welke andere verschijnselen dan ook. Lijkt me verschrikkelijk zwaar. Waar ik op heb gereageerd en op blijf reageren is dat het er bij mij niet ingaat dat iemand van plan is om zich ziek te melden om voor haar paarden te zorgen onder het mom van: ik ben zwanger, werk is me teveel. Daar doel ik op als ik zeg dat je je verplichtingen hebt
Dat was inderdaad waar het in eerste instantie hier allemaal om draaide...degene die dit onderwerp is gestart vond haar werk niet zo leuk gaf ze aan, en wilde inderdaad liever haar paarden verzorgen dan werken! Tsja.....zoek dan ander werk! Je hebt inderdaad nou eenmaal verplichtingen....en die zijn niet altijd even leuk!
Eens! Sorry, zo'n tekstje blijft toch altijd een beetje kort door de bocht hè? Volgens mij willen we allemaal hetzelfde zeggen... Zwanger zijn is geen ziekte maar je kan er wel heel beroerd door zijn. Maar zwangerschap mag je niet gebruiken om niet de dingen te doen die je moet doen en juist wel alleen maar leuke dingen te gaan doen.. hoe graag we dat misschien ook zouden willen (ik tenminste wel hoor ) groetjes, Pien
Ik heb dus precies hetzelfde als jou en heb echt pijn in mijn buik maar mijn werkgever is dus niet hetzelfde als die van jou (helaas). Ik moet zo op gesprek en voel echt nattigheid. Ik vrees dat mijn contract niet verlengd gaat worden ondanks dat ik echt keihard mijn best heb gedaan en ik ziek was en toch naar mijn werk ging. Jammer dat ze dat niet zien.... Jij mag echt in je handjes knijpen met zo'n baas!