Vanavond was het hier niet zo gezellig. Urenlang bezig geweest onze kinderen in slaap te krijgen en terwijl ik daarmee bezig was ook nog eens woorden met mijn man gekregen. Het komt erop neer dat mijn man het vanavond niet nodig vond mij te helpen met het in slaap krijgen van de kinderen maar het wel een goed idee vond om commentaar te geven op hoe ik het aanpakte. En als je me ergens boos mee maakt is zelf geen poot uitsteken maar wel zeggen hoe het gedaan moet worden. Na het zoveelste (volgens hem) goedbedoelde advies was ik het beu en beet hem toe dat als ie het allemaal zo goed wist hij ze maar in slaap moest krijgen. Wat in hem opkwam was de jongste in de kinderwagen naast hem te zetten terwijl hij een spelletje deed op de pc. Tsja, dat werkte natuurlijk niet en al gauw werd hij gefrustreerd want ook de oudste kreeg hij niet rustig. Jullie begrijpen denk ik wel dat de sfeer er niet beter op werd en vrij snel kregen we woorden. Na zelf nog een keer bij de oudste geweest te zijn viel die in slaap en dat vond ie niet leuk want hem was het niet gelukt een paar minuten eerder. De jongste wilde nog steeds niet slapen en meneer ging op de bank zitten mokken. Dat ie op tijd naar bed wilde omdat ie zo moe was en weet ik wat nog meer. Zelf slaap ik de afgelopen dagen gemiddeld zo'n 3 uur per nacht dus die opmerking kwam op dat moment niet goed binnen want ik loop de laatste dagen echt op m'n tandvlees. Maar 's nachts krijg ik hem niet wakker dus sta ik er alleen voor. Inmiddels was mijn humeur ook onder het vriespunt gedaald en heb ik de kinderwagen gepakt om buiten een rondje te gaan lopen. Terwijl ik m'n jas aandeed zei ik tegen mijn man dat ik een rondje ging lopen met de jongste. Na nog een keer "tot zo" gezegd te hebben trok ik de deur achter me dicht. Zo'n 20 minuten later draaide ik de voordeur open en zag ik dat de lichten beneden uit waren. Wat blijkt.. Hij is gewoon naar bed gegaan en ligt nu dus te slapen. In eerste instantie begon ik van binnen te koken, ik kan er heel slecht tegen als we met ruzie naar bed gaan en dat weet hij. Maar ik wilde natuurlijk geen bombarie maken nu de kinderen eindelijk slapen dus ben ik maar in de woonkamer gaan zitten. En na een paar minuten merkte ik dat ik het stiekem best fijn vind, even alleen zijn. Dat gebeurd namelijk zelden, nou ja eigenlijk nooit. Maar daar voel ik me dan ook weer schuldig over omdat ik niet met deze reden een momentje alleen wil hebben. Ik wil hier eigenlijk verder niks mee maar moest het gewoon even kwijt. Het voelt zo dubbel, aan de ene kant had ik liever nu alles uitgepraat met mijn man maar tijd alleen is ook wel heel lekker. Ergens ben ik nog steeds boos hoor dat hij gewoon naar bed is gegaan en dat zal ik ook echt nog tegen hem zeggen morgen maar voor nu geniet ik (stiekem) even van mijn tijd alleen
Ik vind tijd allen af en toe echt heerlijk. Even niets regelen of rekening houden met een ander maar lekker drinken onder handbereik en doen waar ik zin in heb. Heerlijk
Ik vind het ook heerlijk om iets voor mezelf te doen, daarom ging ik tot kort geleden elke week paardrijden. Even mezelf zijn ipv partner of mamma. Misschien is het ook tijd om een avond voor jezelf te 'claimen'.
Ik vind het ook heerlijk om alleen te zijn, ben dan wel alleenstaande moeder dus voor mij niet heel moeilijk . Vind het fijn zelf te beslissen wat voor programma ik op tv kijken, en soms ga ik om half 8 al naar mijn bed met de iPad en geniet ik daar ook echt van haha. Ik vind het trouwens wel goed hoe je het aan hebt gepakt met je partner door hem lekker zelf de kinderen in slaap proberen te laten krijgen als hij het allemaal zo goed weet.
Ik zou echt niet toestaan dat mijn man beneden gaat zitten niksen terwijl ik boven druk bezig ben met de kinderen. Als we thuis zijn worden de taken verdeeld, net zolang totdat we beide kunnen zitten. En in jouw situatie had ik hem gewoon uit bed gehaald en naar beneden laten komen om even te praten. Laat niet zo over je heen lopen 😉
Helemaal mee eens! Mijn vriend zou niet eens gaan zitten niksen, die helpt me dan gewoon. Hoef ik niet eens te vragen. Kom op, je bent beide ouders hoor.
Tijd alleen? Daar moet je niet stiekem van genieten...daar moet je uitgebreid van genieten. Ik heb er wel eens over gedacht om een weekend alleen weg te gaan. Voordat de tweede er is (en dat duurt nog effe ) gewoon even alleen met mijzelf op pad. Doej waar ik zelf zin in heb. Mijzelf laten verwennen met massages. Heerlijk wandelen. Ik ben van huis uit meer een introvert type. Ik heb mijn alleen momentjes echt nodig. Mijn man weet dat en neemt af en toe ook bewust even afstand door de kleine mee te nemen naar opa en oma. Andersom doe ik dat voor hem ook. Als het water je zo aan de lippen staat (wat ik best begrijp bij twee druktemakers) kan je ze niet een weekend naar fam. sturen en jezelf (zonder schuldgevoel) ergens mee naar toe nemen? Gewoon even weer jezelf zijn zonder luiers, spenen, kinderwagens, speelgoed? Mijn man en ik zijn vorig jaar met zinj tweeen een week naar Parijs geweest. Eerst dag vond ik lastig, daarna hebben we genoten. Heerlijk smiddags siestas gehouden. Savonds uit eten. We kwamen uitgerust terug, ik heb daar een hele poos op kunnen teren. Over het naar bed gaan, hem eruit halen lijkt me absoluut het ingredient voor een knalruzie. Mijn man heeft dit ook wel eens gedaan. Er was wederzijds op dat moment zoveel onbegrip, schiet niet op. Heb het er met hem over als de ergste boosheid aan beide kanten is gezakt. Heb je veel meer kans op een constructief verhaal waar je in de toekomst wat aan hebt. Als je hem uit bed haalt gaat het alleen maar om.het halen van je gelijk (hoe verleidelijk ook). Mijn man heeft dit soort acties ook wel eens, maar andersom ben ik ook niet roomser dan de paus. Probeer.hem uit te leggen wat je dwars ziten hou het bij jezelf (wat vind jij niet leuk /moeilijk /lastig) en wijs niet direct.met eennviger naar hem
Niet schuldig over voelen hoor! Het is ook fijn om soms even geen mama, vrouw van, werkneemster of huishoudster te zijn. Sinds kort heb ik 1 keer in de 2 weken een dag voor mezelf, kleine kon alleen nog wekelijks op de opvang terecht en ik werk die dag om de week. Soms ga ik toch werken omdat ik de uren op andere momenten nodig heb, maar soms ben ik ook echt thuis. De ochtend doe ik dan het huishouden zo veel mogelijk, maar de middag pribeer ik vrij te houden. Kan ik ook eens naar de kapper, bijslapen, kleding kopen of een hobby uit te oefenen. Probeer dus af en toe wat tijd voor jezelf te plannen, dat verdien je.
Tijd voor jezelf...zooo belangrijk! Vriend zit nu met de mannen ergens een filmpje te kijken, de kids op tijd naar bed...hopla, ik héérlijk op de bank met een wijntje 10 afleveringen Will & Grace gekeken. Gewoon, omdat het kan. Morgen weer samen het Tourjournaal... Dus pak die momenten, je hebt het nodig om een leukere partner en moeder te zijn. Oei...wakker maken zou ik écht niet doen. Hoe kan je dan een redelijk gesprek voeren? Morgen een geschikt moment kiezen, dan heb je ook goed in je hoofd wat je wil zeggen. Ik snap de situatie, vriend heeft er soms ook een handje van. Das gewoon irritant!
Mijn man heeft behoorlijk wat bezigheden, dus ik zit regelmatig een avondje alleen op de bank (ik kan me ook bijna niet voorstellen dat andere vrouwen niet wekelijks een avondje alleen thuis zijn..). Ik ben graag op mezelf, dus ik vind dat ook heerlijk. Lekker uitgebreid in bad, wat freubelen, op de bank hangen. Hebben jullie het inmiddels bijgelegd? Lastig hè, die eerste periode met slapeloze nachten. Dan kom je jezelf en je partner regelmatig even tegen. Komt wel weer goed, maar probeer lief te blijven voor elkaar..
Ik ben het helemaal eens met het laatste stuk van kattekit. Hoewel de verleiding bij mij erg groot zu zijn om hem het bed uit te trappen, echt waar. Maar dan ben je inderdaad allebei alleen maar boos en wil je je gelijk halen. De kids sliepen allebei al, dus de enige 'functie' die het wakker maken dan heeft, is ruzie maken. Ergens anders heb je hem niet voor nodig op dat moment. Ik denk niet dat dat dan iets oplevert waar je relatie beter van wordt. En waarschijnlijk zit je al gauw ook weer met kinderen die wakker worden en kun je het alsnog niet uitpraten, omdat je daarmee aan de slag moet. Ik zou proberen het op een rustig moment uit te praten. Luister naar zijn ideëen over het naar bed krijgen van de kinderen. Wie weet zit er wat tussen. Wat jij nu doet, werkt blijkbaar niet perfect dus er is ruimte voor verbetering. Misschien heeft hij een idee wat wel gaat werken. Meestal is dat trouwens niet een oplossing die in 1 keer werkt, maar na 1 of 2 weken wel. Maar ik zou daarnaast zeker aan hem duidelijk maken hoe veel jij wakker bent, hoeveel energie dit kost en dat je òp bent. Dat je hem nodig hebt. Mijn man slaapt ook als een beer in de winter, daar is echt niks mee te beginnen. Maar als we duidelijke afspraken maken en hij er 's avonds al 'op gaat liggen' dat hij wakker moet worden als er iets is, dan lukt dat toch wel. Oké, het duurt wat langer dan bij mij en zijn reacties zijn in eerste instantie wat slomer. Maar hij doet in ieder geval iets en ik kan dan of blijven liggen (al ben ik wel wakker) of in ieder geval eerder terug mijn bed in, omdat hij het overneemt. Maar probeer in ieder geval in plaats van ruzie meer een gesprek te hebben. Niet 'gezeur aan zijn hoofd' dat hij te weinig doet of te diep slaapt. Hij is waarschijnlijk van mening dat ie daar ook niks aan kan doen. Als je daar op gaat zitten vitten, schiet hij of in de verdediging of in de aanval. Dan worden het weer echt woorden en kom je nooit meer op een oplossing uit. Als jij meer aangeeft hoe zwaar het voor jou is, dat jij ook even niet meer weet hoe je het aan moet pakken en alleen nog maar moe moe moe bent, geef je hem wat meer de kans om als 'redder in nood' te hulp te schieten. Veel mannen reageren daar beter op dan op een vittende vrouw En dat je dan een beetje toneelspeelt... Het kan mij niet schelen, ik vind het namelijk belangrijker dat er een oplossing komt! En wat betreft genieten van alleen-tijd: heeeeerlijk! Ik snap dat de manier waarop het ging voor jou heel vervelend was. Kwam je schuldgevoel nu doordat het alleen-zijn een gevolg was van de ruzie? Of voel je je sowieso schuldig als je geniet van tijd voor jezelf? Dat eerste kan in op zich wel snappen, dat je je dan een beetje l#llig voelt. Het lijkt dat net of je 'dankbaar' bent voor de ruzie ofzo. Maar als je op een leuke manier alleen tijd hebt, echt niet schuldig voelen hoor! Even rust is gewoon heerlijk. En dat betekent niet dat je je kinderen niet leuk genoeg vindt ofzo. Het betekent gewoon dat voor kinderen zorgen erg veel energie kost (hoe meer je van de kinderen houdt, hoe meer energie het kost, volgens mij). En als de kindjes dan lekker slapen of genieten van een middagje bij opa & oma, mag jij daar ook weer schuld-vrij van genieten hoor!