Mijn man werkt fulltime, ik niet meer. Onze oudste heeft ass, jongste adhd. Dat dat laatste in mijn familie zit wist ik maar de ass was een verrassing. Ik wil nu wel weer langzaam aan de slag, vind tbm zijn echt niks(ook nooit gevonden.) Ben mega trots op mijn man dat hij genoeg verdient voor ons allen. Op de dubbele kbs voor 1 kind na is er namelijk geen enkele compensatie voor de hogere kosten of verlies van mijn inkomen. Ben blij dat dit de afgelopen jaren zo kon, ook al is het krap.
Dan zou ik toch eens een instantie inschakelen want dit mag gewoon niet zo. Daarnaast vind ik het eerlijk gezegd echt niet kunnen dat je dit soort (in mijn ogen) belangrijke afspraken maar laat sluimeren omdat er niks geregeld kan worden qua vrijaanvraag oid van werk. Sorry maar dat gaat er bij mij echt niet in. Dan liggen of je prioriteiten verkeerd, of je laat met je sollen - in dit geval je man dus. En beiden vind ik wat van. En of dat komt doordat je studeert oid maakt me dan weinig uit. Als je kind (of jijzelf) zo'n afspraak moet hebben, is dat prioriteit 1.
Wij kunnen dat ook niet maar hebben dan weer een hypotheek van bijna €2000. Dus wel ons droomhuis, dat is mij ook veel waard. On-topic: Mijn man heeft een eigen bedrijf en maakt gemiddeld dagen van 7 tot 18 uur, 5 dagen per week en zit dan s avonds ook nog wel eens een paar uur achter zijn laptop. Ik werk gemiddeld 12 uur per week, onregelmatig. Meestal maar 1 morgen waarvoor oppas nodig is, verder vooral s avonds als man thuis is.
Man werkt 40 en ik 32. Allebei flexibel, geen VSO nodig en met dank aan oma’s maar 2 dagen BSO. Doen Ongeveer alle sporten die ze willen en spreken veel met vriendjes af. Iemand schreef dat ‘een schooldag al lang genoeg is voor kinderen’. Verschilt misschien per kind, maar de mijne vinden het heerlijk op de BSO...
Tjah vriend laat idd met zich sollen. Hij is bang dat hij zijn baan kwijt raakt. Momenteel is mijn opleiding even prioriteit. Als ik straks klaar ben zal het weer anders worden. Het is van tijdelijke aard gelukkig.
Maar dat kan toch niet. Straks hebben de kinderen blijvende oog of gebitsschade doordat jij de prioriteiten bij je opleiding legt en doordat je man met zich laat sollen. Ik schrik hier wel een beetje van.
Ik zou bijna zeggen; roep die vent van je uit de ballenbak. Speelkwartier is voorbij. Gebit of ogen zijn geen dingen wat je naar de tweede rang zet door je baan. Of opleiding. En tijdelijke aard? Het is maar net hoe je het weegt.
Mijn man werkt 34 uur in de beveiliging, maar wil naar 32 uur. Hij draait een hoop nachtdiensten en regelmatig in het weekend. Ik werk sinds dit jaar van 24 uur naar 16 uur in de zorg, ook vaak de weekenden en onregelmatig. vanwege de ORT is dit voor ons beide kwa salaris ruim om van te leven en nog wat te sparen.
Dus je vindt je opleiding belangrijker dan je kinderen?Heb je überhaupt al een afspraak staan bij de oogarts aangezien daar best flinke wachtlijsten zijn?
Nou je doet net alsof ze nooit bij de tandarts zijn geweest. Van 1 controle bezoek overslaan zullen ze geen gebitsschade krijgen lijkt me.
Lijkt me lastig om zo te leven. Ik vind het erg belangrijk om alles rondom de kinderen goed geregeld te hebben en ik heb daar heel graag de controle over. Zo hebben we deze week een gesprek over de oudste op school met de ib-er, morgen een open dag voor de middelbare school, sporten van 2 kids en 2 stakingsdagen. Hoe los je dat op als je allebei fulltime werkt en geen vrij kan krijgen?
Nee natuurlijk niet. Maar je moet toch ook toegeven dat dit niet handig is. Wat gebeurt er als je kind ziek is? Komt alles dan bij jou terecht? Dat is toch echt niet eerlijk, en op termijn niet haalbaar?