Als ik in een gesprek op het schoolplein dom en ongelijkwaardig genoemd werd omdat ik tbm zou zijn dan was ik weggelopen. Dan zou ik me zeker niet excuseren.
Nee dat deden ze niet op het schoolplein maar het is ergens gebeurd anders zouden ze zich niet verontschuldigen en opgelucht zijn als ik antwoord dat ik ook thuis ben. Hoe dat komt? Geen idee. Waarschijnlijk door vooroordelen zoals dat je je niet ontwikkelt als je thuis bent.
Oh ik heb helemaal niks met zelfstandigheid, onafhankelijkheid en ontwikkeling! Totaal onbelangrijk, daarom werk ik dus niet. Een goed voorbeeld zijn voor mijn kinderen vind ik dan wel weer belangrijk. Ik probeer ze mee te geven dat er gelukkig heel veel mogelijkheden voor ze open liggen maar dat dat niet persé betekent dat ze ook alles tegelijk moeten doen. Dat het oké is om je leven zo in te richten dat je de dingen die je doet, je ook naar tevredenheid kunt uitvoeren, en dat dat je wellicht behoedt voor een burn out. Dat dat niets te maken heeft met je ontwikkelen, zelfstandig of onafhankelijk zijn. Dat gelijkwaardigheid (met je partner of iemand anders) in hele andere dingen zit dan alleen het financiële aspect. Dat er niets mis is met een traditioneel rolpatroon als je hier samen voor kiest. En dat ik hoop dat zij opgroeien in een tijd waarin mannen en vrouwen wérkelijk vrij zijn om zelf hun leven in te richten zonder de druk om aan alle verwachtingen te voldoen omdat ze omringd worden door mensen die hetzelfde vinden als jij.
Ik heb 1 lettertje gemist. Ipv een rijke werd het een rijpe vent. Zit ik er hier al bijna 20 jaar mee aan men been.
Ik zie verschil in werk en werk. Het werk wat ik nu doe is meer een hobby/passie waar ik mijn werk van heb gemaakt. Ja het extra kleine beetje is mooi meegenomen maar ik kan kritisch genoeg zijn om klanten te selecteren die ik wel en niet wil. Ik hoef geen klanten aan te nemen omdat ik MOET verdienen. Ik geniet er enorm van en zo langzaam aan ben ik aan het rondkijken om wat meer uit te breiden, meer service te bieden, opleidingen te doen etc. Maar ik doe dat voornamelijk omdat ik het leuk vind en niet zozeer omdat het moet. Zou ik echt onder een baas moeten werken dan zou dat puur zijn omdat we financieel echt extra nodig hebben. Ik heb een hekel aan onder een baas werken. Na jaren wel te hebben gewerkt voor verschillende bazen ben ik alleen maar tot de conclusie gekomen dat ze 150% van je vragen en je een mes in je rug krijgt als je niet nuttig genoeg meer bent. Gelukkig hebben wij de luxe dat ik nu kan kiezen. Mijn man werkt wel echt voor het geld. Zijn gezin. Wij hebben ons leven zo ingericht nu dat we niet enorm rijk zijn. Voor 2 mensen die nooit gedacht hadden überhaupt ouders te worden en het huisje/boompje/beestje te hebben doen we het niet slecht vind ik. We hebben momenten dan moet ik wat meer opletten en momenten dat we wat meer kunnen spenderen maar daar tegenover staat dat we wel enorm veel tijd aan onze kinderen kunnen spenderen. Zonder de KDV discussie te willen opstarten want dat is ieder zijn eigen keus wilden wij dus niet onze kinderen hele dagen op een dagverblijf hebben en je daar scheel voor betalen. Of bij oma en ga zo maar door. Dus ik werk nu op de dagen dat mijn man thuis is en zodra onze dochter naar school gaat dan zal ik meer gaan werken op die dagen.
De tweede opmerking kreeg ik van mijn ex schoonmoeder. Ik moest bijspringen op het werk, zij kreeg daar lucht van en boorde me gewoon in de grond. Waarom heb je überhaupt kinderen als je toch alleen maar wilt werken? Vaak genoeg een verhitte discussie mee gehad.
Misschien heb ik het gemist hoor maar wie heeft waar dan gezegd dat tbm niet gestimuleerd worden om een opleiding af te maken?
Nou ik sta vooraan om te zeggen dat mijn kinderen deels door het kdv worden opgevoed. En weet je? Ik ben daar nog trots op ook als ik zie hoeveel kunde de medewerkers van ons kdv hebben. En wat betreft de rest; ach ja. Het is maar net hoe je daarmee omgaat. Persoonlijk laat ik deze dingen langs me heen glijden en geef ik, de mensen die het zeggen, nog deels gelijk ook. Ik ga me daarover niet lopen te verdedigen zeg. Er wordt door jou iets gezegd over op bepaalde dingen niet in gaan mbt kortzichtige gedachten en tekortkomingen als mensen bepaalde dingen zeggen over een tbm. Andersom geldt dat precies hetzelfde; vind ik hè.
Ik heb het ontzettend gemist bij mijn tweede om niet zo af en toe te kunnen sparren met een medewerkster van het kdv. Ik vond het zo prettig dat er mensen waren met een beetje emotionele afstand die mijn kind wel goed kenden en dat we dan samen konden opvoeden. Ik denk eerder dat het jammer is voor mijn middelste dat hij alleen naar psz is geweest dan dat het voor de andere twee slecht was dat ze zijn mede-opgevoed door kdv en gastouder!
Hier kwam de vraag werk je alleen voor het geld? Daarop reageren mensen ja, neen of niet alleen voor geld maar bv ook voor financiele onafhankelijkheid, voorbeeld voor de kinderen, ... Ik geef maar voorbeelden, dit is dus echt een antwoord op de vraag van ts. Stel dat er een topic is waarom ben je graag tbm: dan zullen daar ook dingen komen als, ik wil mijn kinderen zelf opvoeden, ik wil niet dat ze naar de opvang gaan, mijn gezin komt op de eerste plaats... Als daar dan werkende zouden reageren op zo'n topic: ja maar voor mij komt gezin ook op eerste plaats... Nou ja dan zou er ook discussie ontstaan... Voor diegene die de keuze echt kunnen maken tussen tbm of werken (fulltime of paar uur en alles er tussen) vanuit hun hart en gevoel die mogen zich gelukkig prijzen... Ik vind het voor de meiden of mannen die de keuze niet kunnen maken veel lastiger om te lezen maar moeten omwille van financiën, gezondheid, ... Iedereen die de keuze zelf maakt samen met partner doet dit altijd met het oog op: wat werkt voor ons en ons gezin, wat vinden wij belangrijk, ... Er zijn geen foute keuzes hierin ... Je houdt vaak wel rekening met wat je omgeving doet, je ouders deden, welk soort kinderen je hebt, ...
Ja, ik werk voor mijn geld. Voor de geboorte van onze peuter was mijn werk mijn leven. Werkte gerust 10 dagen achter elkaar allerlei soorten diensten en ik deed het met liefde en plezier. En toen werd ik mama en ging er een hele wereld voor mij open. De passie voor mijn werk is verdwenen en ik werk puur voor het geld. Ik mis onze zoon iedere minuut dat ik aan het werk ben. Misschien zou het anders zijn als ik ander werk had. Nu wordt er zoveel aan mij getrokken, eerder beginnen, langer blijven, extra terug komen, even een klus van 1,5 uur tussen mijn eigen werk proppen, thuis opdrachten van leerlingen nakijken. Het maakt gewoon dat mijn prioriteiten en passie zijn verschoven.
Het zijn voorbeelden die hier worden neergezet en waarop mensen dan gaan reageren. Daarbij ben ik het eens met een voorbeeld. Of mag er op tekst niet meer gereageerd worden omdat het voorbeelden zijn om een punt te maken? Dan weet ik dat.