Ik werk voor de extra’s. Afgelopen tijd heb ik door corona niet kunnen werken en daar merken we eigenlijk niet zoveel van. Van het salaris van mijn man kunnen we goed rondkomen. Maar ik vind het leuk om te werken, wat extra’s van mijn salaris te kunnen kopen en wat te kunnen sparen. Heb het werken ook wel echt gemist. Even onder de mensen zijn enzo.
Mijn huishouden bestaat uit m'n twee kinderen en mezelf. Dus ik werk als kostwinner, zonder werk heb ik een probleem. Maar gelukkig heb ik ook een baan die leuk is! Soms wel veeleisend, druk naast alles thuis. Maar ik vind de uitdaging ook erg leuk! Een simpel dom baantje om brood op de plank krijgen zie ik mezelf niet doen, daar wordt ik ongelukkig van! Dus ja, hier geen keuze. Werken is noodzakelijk maar ook al had ik het geld niet nodig, ik zou geen thuisblijf moeder willen zijn. Ik heb het nodig dat ik word uitgedaagd. En daarnaast is het ook heel gezellig met m'n collega's.
Ik werk omdat ik mezelf dan een leuker mens vind. Ik kan er even nieuwe energie op doen . Dat ik daarbij leuk verdien is natuurlijk altijd welkom. Het is niet noodzakelijk dat ik werk want mijn inkomen gaat voornamelijk op aan dagjes weg , vakanties gemiddeld 2 x per jaar enz. Maar ik vind werken gewoon belangrijk voor mezelf. Ik hou veel van mijn kids maar vind het ook fijn een paar uurtjes per dag even te werken.
Thuis krijg ik ook niets betaald Ik werk voor de leuke dingen en omdat ik er zelf een leuker mens van word. Mijn bloedjes zijn fantastisch maar 24/7 met hun....ik weet het niet Voor niets ging ik niet zoveel werken.
Nee, ik wil niet thuis zijn... Dan op zoek naar een andere baan. Werk is meer dan alleen maar geld verdienen. (Wat wel de basis is voor werk, anders had het wel Tijdsverdrijf geheten Ik ben één jaar this geweest, in de ziektewet, omdat ik HELLP had. En ik heb genoten van dat jaar met mijn dochter, maar ik word echt blijer van werken dan van niet werken. Ik verveelde me. Voelde me echt niet nuttig. Huishouden vind ik stom, Boodschappen doen vreselijk, winkelen (ja op internet) is niet mijn ding, koffie drinken met iedereen was ik ook klaar mee, Ik vraag me echt wel eens af wat thuisblijfmoeders allemaal met hun tijd doen (oh jee! Nu word ik gelyncht ).
Het is ook superfijn en ik moet zeggen dat ik dat pas heb sinds ik voor J&V ben gaan werken. Ik heb na mijn studie enkele jaren baantjes gehad die ik heel zwaar vond, waar ik superweinig voor betaald kreeg en waar ik écht geen voldoening uit haalde. Stallen schoonmaken, puin verplaatsen op de bouw, schoonmaakwerk. Als dat nu nog steeds zo zou zijn, zou ik veel minder gemotiveerd zijn om te werken. Ik zou het nog steeds wel doen, om een aantal redenen die ik eerder ook al opsomde, maar pfff. Het zou me veel levensplezier kosten. Ik heb ook nog een jaar lesgegeven op een school, dat zou me ook opbreken als ik daarmee door had moeten gaan. Ik heb echt geluk met wat ik nu doe en de leidinggevende die ik nu heb. Wat jammer dat jij dat nooit ervaren hebt. Ben je nog wel op zoek naar iets dat je zoveel werkplezier oplevert? Ik weet dat je nek je parten speelt, maar zijn er nog dingen die je graag zou willen?
Ik werk voor het geld omdat het moet, maar ook omdat ik het leuk vind. We verdienen ongeveer evenveel en betalen de vaste lasten ook 50/50.
Ik werk voor het geld. We redden het niet op 1 inkomen en hebben de mijne hard nodig. Als dat niet nodig was geweest had ik zeker thuis gebleven. Dat is gewoon veel praktischer met hun problematiek. Dat zou een hoop schelen voor ze.
Nou.. ik werk voornamelijk voor het geld. Als ik niet betaald zou krijgen, dan zou ik switchen naar een betaalde baan. Maar ik vind mijn werk ook leuk. Ik werk parttime en ik voel me een gezegend mens dat ik niet de hele week hoef te werken, maar ook niet de hele week thuis hoef te zijn.
Financieel gezien zou ik makkelijk kunnen stoppen met werken. Dus ik doe het omdat ik het ontzettend leuk vind. Ik haal er energie uit, ontwikkel mezelf en kom met een voldaan gevoel thuis. Daarnaast kan ik niet 24/7 met de kinderen thuis zitten heb ik gemerkt. Ik ben een tijdje (noodgedwongen) gestopt met werken maar thuisblijfmoeder zijn, is gewoon niks voor mij. Ik heb daar ook echt respect voor. Soms een omgeving van collega’s en geen mama zijn, heb ik echt nodig (en dan word je de hele dag juf genoemd ).
Ik werk niet veel 8 uur p.w. en dat is verdeeld over 4 dagdelen(3 ochtenden/1middag). Liever werk ik dat op 1 of 2 dagen, maar ik werk in de thuiszorg als huishoudelijke hulp en tegenwoordig krijgen de cliënten zelden 3 uur hulp. En nu zijn deze dagdelen fijner i.v.m. school en de jongste (ASS). Nu gaan ze als ze naar school gaan de hele dag continue rooster, maar normaal gesproken tussen de middag thuis. Ik vind het eigenlijk wel fijn dat ik geen collega's om mij heen heb. Ooit gewerkt met een groep vrouwen drama zeg. Laat mij maar alleen werken.
Ik heb van m’n hobby mijn beroep gemaakt. Ik zou het niet doen als ik er niet voor betaald zou worden, daar moet ik wel eerlijk in zijn. Het verdient best goed, en dat is wel fijn. Toch je eigen centen inbrengen en met je carrière bezig zijn voelt voor mij wel heel fijn. Ik werk(te) voor die hele Corona toestand een uur of 25 in de week. Nu nog 12/16 uur helaas. Ook werk ik voor de gezelligheid, de sociale toestanden, even echt uit huis zijn. Kinderen zijn groot aan het worden, ik hoef minder te moederen dus daar is gewoon de ruimte voor.
Ik moet werken, ik ben alleenstaand en dus de kostwinner. Gelukkig heb ik een leuke baan en fijne collega's. Maar ook toen ik nog getrouwd was werkte ik. Alleen maar thuis zitten en voor de kinderen zorgen is het gewoon niet voor mij. Of ik moet ooit nog een hele rijke vent ontmoeten. Misschien dat ik dan minder ga werken of helemaal stop, maar dan wil ik mij op een andere manier inzetten voor de maatschappij.
Ik werk om het geld, om wat regelmaat in mijn week te hebben en als afleiding van onze situatie. Ik zou gek worden zonder baan en zonder de sociale contacten (heb geluk met hele fijne collega’s). Maar dit is zeker mijn droombaan niet (ook geen idee wat het wel is). Het houdt me van de straat Qua geld zouden we net op 1 inkomen rond kunnen komen maar moeten we dan wel op elke cent letten en is er geen ruimte om te sparen. Dat we beide werken is deels voor luxe en deels om in onze normale dingen te voorzien. Mocht onze kinderwens uitkomen ga ik wel minder werken (24-28 uur ipv 36). Mijn vriend vindt het leuker om te werken dan ik en verdient ook beter. Als hij ook graag een dag thuis zou zijn dan zouden we 32-32 doen.
Financieel gezien kunnen wij goed leven op man zijn inkomen. De reden dat ik een paar jaar geleden weer ben gaan werken is omdat ik lichtelijk gek werd van het thuis zitten. Sociale contacten en uitdaging is iets wat ik echt nodig heb in het leven, en dat vind ik onder anderen in mijn werk.
Ik zou niet niet willen werken. Ik heb die uitdaging wel nodig. Het geld hebben we niet nodig maar hierdoor kunnen we wel in enorme luxe leven
Combinatie. Ik verdien meer dan mijn man, dus mijn salaris is gewoon heel welkom. Hoewel we van één salaris prima kunnen leven, we sparen nu het complete salaris van mijn man. Maar als ik qua geld niet zou hoeven werken, dan zou ik alsnog wel werken, maar wellicht wel wat minder uren. En ook las ik geen geld zou krijgen voor mijn werk, dan zou ik toch zeker wel een aantal uur willen blijven werken, Gewoon omdat ik het fijn vind om te werken, omdat ik graag nuttig ben en het sociale aspect heel fijn vind.
Ik werk voor het geld, dat zeker. Maar stel dat ik een man zou hebben waarmee ik in een huis zou wonen die een riant inkomen heeft zou ik alsnog werken. Van de hele dag thuiszitten word ik doodongelukkig. Dus laat mij maar lekker werken dan ben ik een vrolijker mens.
Ik ben volledig afgekeurd maar doe sinds dit jaar een werkfit traject en ben dus weer terug aan het komen op de arbeidsmarkt Ik werk nu met behoud van uitkering maar het doel is dat ik uiteindelijk 12 uur per week op contract kan werken. Ik doe het dan niet direct voor het geld, er zal niet veel verschil zijn met mijn uitkering nu. Ik doe het vooral omdat ik deels een plicht heb maar vooral omdat het me waardig doet voelen, mijn wereld uit te breiden, iets bij te dragen en aan het eind van de maand de voldoening dat ik iets gedaan heb voor de centjes