Mijn vriend, die werkt ongeveer bijna 50-60 uur per week (kan wel meer zijn).Zijn functie die hij doet, bestaat maar 6 die het doet zeg maar(op de wereld) . Het bedrijf waar hij voor werkt heeft 1800 ziekenhuizen die met het systeem van Philips werkt. (ICT gerelateerd). Soms word ik er kriebelig van, maar wat moet dat moet. En tja..soms wordt die ook midden in de nacht gebeld. Hij staat nu de komende 3 maanden standby voor Brazilië. Het is niet leuk, maar het salaris wat hij krijgt, zorgt ervoor dat ik minder kan gaan werken. Gelukkig voordeel van de functie dat die niet op feestdagen hoeft te werken. Zijn werk wordt beloond met beloningspoints (hangt ervan hoeveel points) dan wisselen we die in voor vvv bonnen. Overuren wordt niet uitbetaald maar kan tvt nemen.
Ik snap het wel dat het vervelend is , Maar ik zou er behalve me er aan te irriteren het ook accepteren er zijn best veel functies waarbij mensen om vervelende tijden bereikbaar moeten zijn en zolang hij het naar zn zin heb op zijn werk .
Ik blijf het ook raar vinden dat als moeders veel werken er dan op aangekeken wordt, maar vaders mogen schijnbaar wel zoveel afwezig zijn in het leven van hun kind. Toen mijn vriend 6 dagen (eigenlijk nachten) moest werken, ging dat echt ten koste van Dafne.
Herkenbaar en ken je frustraties ook! Mijn vriend werkt ook veel, zn baas belt altijd en kan ook gerust voor de deur staan toeteren als de telefoon niet op tijd wordt opgenomen. Zodra het mooi weer wordt en de boeren beginnen begint de ergste hectiek.. of het nu zondag is, dag of nacht. Vakantie kan max een week en elke dag tig keer bellen. En als er nou een hoog salaris aan vast hing maar nee hoor... genoeg frustraties dus . Maar het is lastig, ik pas me steeds minder aan in ieder geval. Succes ermee, gezin en gezinstijd is ook erg belangrijk!
TS, de wensen en verwachtingen van jou en jouw man lopen uiteen nu (hij kiest hier tenslotte zelf voor, en moet zich niet verschuilen achter anderen). Ik denk dat het tijd is om daarover een duidelijk gesprek aan te gaan. Waarbij jouw wensen even belangrijk zijn als die van hem (en die van hem even belangrijk als die van jou dus; de meer familie-tijd-wens is belangrijk, maar zijn carrière-wens telt ook). Ten tweede, de opmerking "dan kun jij lekker winkelen" vind ik denigrerend. Alsof in een goede, evenredige relatie winkelen en spullen kopen, opweegt tegen partnerschap, liefde en vaderschap. Persoonlijk kan ik respect opbrengen voor de carrière wensen en prestaties van mijn man, maar hij gaat mij niet in de schoenen schuiven dat ik vervolgens voor de vele overtijd moet bedanken omdat ik kan 'winkelen'. Afgezien van dat ik mijn spullen en een gedeelte van de kids, vrijwel geheel van eigen verdiend geld doe . Sterkte, ik herken de continue worsteling van een immer bereikbare man (eigen opgericht succesvol bedrijf, veel werknemers en een overijverige mede-partner in het bedrijf), opgegeven vrije dagen en zijn carrière-wensen, versus mijn deeltijd werk, gezonde zoon en tevens de druk die komt kijken bij onze autistische, verstandelijk gehandicapte zoon met epilepsie. Dat wrikt regelmatig . Dus blijf praten en afstemmen!
Dit inderdaad. Ik werk 32 uur, mijn man tijdens schooluren en wij moeten ons regelmatig daarvoor verdedigen, ik werk teveel, hij te weinig. Mijn vader werkte 50 uur (minimaal) op kantoor en ging minimaal 4 van de 7 dagen daarna thuis na het eten verder. Ik heb het echt ontzettend gemist om een vader te hebben. Dus wat voor effect heeft dit op jullie kinderen?
Mijn man heeft ook een ‘24/7’ baan. Toen hij nog een werkgever boven zich had kon ik me daar flink aan ergeren. Inmiddels heeft hij geen werkgever die hem de hele dag op vingers kijkt en krijgt hij betaald naar zijn inzet. Nu kan ik er veel beter mee om gaan. Ik geniet extra van de momenten dat hij spontaan vanuit een klantenbezoek naar huis komt inplaats van naar kantoor. Ik baal nog wel van de reistijd maar dat had hij zelf ook liever anders gehad.
Mijn man werkt ook veel, maar thuis is ook echt thuis. Hij moet wel af en toe facturen versturen en de boekhouding bijhouden. maar dat kan ik eventueel ook voor hem doen. En het echte grote werk laat hij aan een accountant over. Ik zou niet blij zijn als hij op zijn vrije momenten thuis ook nog eens bezig moest zijn met werk.
is jouw man wel gelukkig met deze situatie? Hij zegt wel dat jij kunt winkelen, maar snakt hij zelf ook niet naar vrije tijd? En wat merk jij aan de kinderen? Hebben zij het erover dat papa vaak weg is? Stel dat jij zegt: mijn man is niet erg gelukkig, de kinderen ook niet en ik ook niet, dan vind ik het tijd voor een gesprek. Geen salaris ter wereld is het waard om ongelukkig voor te zijn. Geld is maar geld. Tijd met je gezin is kostbaar. En dat zijn twee heel verschillende dingen.
Het een sluit het ander niet uit hoor. Mijn man is altijd bereikbaar voor zijn werk en werkt vaak savonds als de kinderen op bed liggen. Maar hij heeft een papadag, hij brengt ze 3 a 4 dagen in de week naar school/vso en we eten zeker 5 avonden samen in de week. Als hij mijn oudste zoontje naar sport brengt, gaat hij in de kantine zitten werken. Hij is dus heel vaak aan het werk, maar hij is ook zeker een betrokken vader. Ik heb echt niet het idee dat ik er alleen voor sta.
Ik zou het ook niks vinden maar hoe en wat het hier (of elders) gaat maakt denk ik niet uit, het belangrijkste is dat beide partijen hier hetzelfde over denken en dat ook weten van elkaar...ik ben voor een duidelijk gesprek dus.
Dat is zeker fijn! Je leest alleen zo vaak dat moeders er veel alleen voor staan. Zoals nu bij ts. Gezin hoort op 1 te staan, maar dat lijkt bij haar man niet zo te zijn.
Je moet gewoon opnieuw om de tafel en duidelijke afspraken maken. Niemand kan jou vertellen hoe het hoort te gaan. Dit is iets dat alleen jullie samen kunnen bespreken. Mijn man is ook bijna 24/7 bereikbaar. Maar dat kan ook niet anders als je verschillende internationale teams in verschillende tijdzones moet aansturen. Wij hebben wel hele duidelijke afspraken gemaakt. Ik wil dat hij minimaal 3 dagen per week thuis eet met Bo. En dat hij minimaal 1 dag in het weekend tijd vrij maakt om met zijn gezin op stap te gaan. Dit is niet altijd een hele dag, maar wel tijd om iets leuks te gaan doen. (Dienstreizen uitgezonderd uiteraard). Op de avonden dat hij thuis is, is hij tussen 18:00-20:00 niet bereikbaar voor werk, want dat is tijd voor onze dochter (eten/spelen/in bad/naar bed brengen). Het heeft ook voordelen, want hij kan 1 of 2 dagen per week thuiswerken. Onze dochter gaat daarom 2 dagen pas rond 09:00 naar het kdv waardoor zij 3 ochtenden (1 dag past oma op) samen met zijn tweetjes hebben als ik al aan het werk ben. Daarnaast geeft het ons ook alle financiële vrijheid. Naast wat losse vrije dagen/weekenden neemt hij ook 2x 2 weken per jaar vakantie, waarbij hij alleen in uiterste nood gebeld kan worden. Dit betekent wel dat zijn collega zijn taken overneemt en hij dit dus ook 2x per jaar voor zijn collega doet. Als hij veel naar het buitenland moet vlieg ik er soms in het weekend met Bo achteraan. Dat is natuurlijk ook een leuk extraatje. Hij is dan wel aan het werk, maar wij vermaken ons wel. Maar dit is wat wij allebei acceptabel vinden. Het is aan jullie om hier zelf invulling aan te geven.
Ik herken het allemaal (helaas) heel erg! Mijn man is ook echt vanaf het moment dat hij wakker is tot savonds laat aan het werk achter zijn laptop en telefoon.. Als we ergens naartoe gaan zit hij altijd met zn telefoon en om het nog erger te maken met die verschrikkelijke oordopjes in Hij werkt vanuit huis en Ik ben zelf Huismama en het verveeld me dan ook echt dat ik alleen tegen de kinderen kan praten terwijl hij eigelijk heel de dag thuis is maar bezig is 24/7.. Heb wel eens wat van gezegt maar dan hoor ik dat hij dit voor ons doet en het op het moment echt even niet anders kan.. het is ook waar op dit moment kan het ook niet anders. Maar ik mis het zo erg gezellige uitjes en gesprekken.. onze gesprekken gaan ook haast alleen maar over hoe het er nu voorstaat met zn werk project.. ik accepteer het maar maar ik hoop echt dat er ook een einde aan komt..