Vanavond op sbs 6 bonje met de buren. De buurvrouw (jonge meid) zegt dat als zij een uur de radio hard aan wil dan doet ze dat. Rekening houden met je buren prima, maar waar is de grens bij jullie? Toen onze jongste veel huilde door het kiss-syndroom (en zijn hooggevoeligheid achteraf) bonkten onze buren vaak op de muur. Wij hoorden ook vaak hun jonge kinderen klieren, gillen etc. maar goed ik vind dat je dat soort dingen nou eenmaal hebt in een woonwijk, dan hadden wij maar vrij moeten gaan wonen. (bij wijze van hé want dat geld heb ik niet) Nu hebben wij sinds vorig jaar een nieuwe buurman en daar gelijk tegen gezegd dat als hij hinder van ons onder vond dat moest zeggen want ja 2 jonge kinderen en soms een boze papa/mama, hij gezegd dat wij hem waarschijnlijk ook wel eens zouden horen als hij de radio hard aan heeft staan of als zijn kinderen er zijn. Afgesproken dat als wij van elkaar hinder hadden het zouden zeggen, prima dat gebeurt dus ook. (we zijn er zelden geweest voor hinder en hij ook niet bij ons, hij geeft het door als hij nachtdienst heeft en andersom weet hij van de nachtdienst van mijn man) Nu woont sinds ruim een half jaar zijn broer bij hem in en die stampt door het huis de trap op en de deuren gaan harder dicht, en vaak de radio heel hard aan dat wij zelfs de teksten mee kunnen luisteren. Vanmorgen weer en toen is mijn man wakker geworden en er heen gegaan, gezegd dat hij het nu goed zat was elke keer die pokke herrie en dat er meerdere buren zijn die klagen over hem. (met de auto klieren en dan tig keer de motor starten en toeteren)
Wij hebben behoorlijk veel overlast van de buren. (Naast ons) Hun kindje huilt veel. Maar ze schreeuwen dan ook tegen dat arme kind. Ik heb het idee. (ik weet het dus niet zeker he, dus ik beschuldig niemand) Dat het kindje huilt omdat hij geen aandacht krijgt, of bijvoorbeeld een tijd in een vieze luier loopt. Volgens mij komt het niet doordat het een huilkindje is, maar gewoon omdat ze hem een beetje links laten liggen. Moet wel zeggen, dat als hun ooit 1x over ons kindje gaan klagen ze dan echt een probleem hebben. Dan spring ik echt uit mijn vel. Ik word snachts heel vaak wakker van hun kindje. Maar ach het is een kindje.. dus ik vind dat niet zo heel erg eigenlijk. Ik vind hun kindje eerder zielig. Mijn buurjongen (onder ons) die had laatst van 3.00 tot 6.00 muziek aan en was aan het gamen met zijn vrienden. Is niet de eerste keer, maar het is vaak in het weekend. (Nu moet mijn vriend dan meestal werken) dus ik denk dan ach, het zal straks wel ophouden. Ook hij moet niet gaan zeuren als onze baby is geboren en hij er last van heeft.. want wij pikken ook veel van hem. (Ik verwacht trouwens niet dat hij moeilijk zou doen hoor als onze baby zou huilen. Het is best een vriendelijke jongen)
Ik woon nu gelukkig in een hele rustige straat! (2 onder 1 kap, scheelt ook nog) Ik hoop echt dat niemand verhuisd Onze buurman is er haast nooit. Druk met eigen zaak. Onze ander buren hebben alleen nog een dochter in de 20 die je ook nooit hoort. Ze wonen er al heel lang en willen niet meer weg. We hebben met beide ook prima contact. Ik denk dat wij met onze 2 kleine kids de meeste herrie maken. Ik heb in vorige woningen ook regelmatig last gehad met overlast. Heel irritant!
Hoor eigenlijk echt nooit iets van de buren. Ik denk dat deze huizen gewoon niet gehorig zijn (gelukkig maar). Zelfs toen ik ben bevallen (en keihard gilde) heeft niemand het gehoord Dus hier zullen we niet zo snel bonje met de buren krijgen. Met iedereen ook een goede band. Naast ons wonen 2 jongens die wel van een feestje houden maar ook totaal geen last van eigenlijk
Ik ben op dat gebied nogal luxe opgevoed denk ik. Opgevoed in een vrijstaand huis in een rustige straat waar niemand last had van wie dan ook. Nu ook, geen vrijstaande woning maar 1 buur naast ons en dat is het. In de gang kan je wel wat horen maar dat is echt minimaal. Andersom ook. Vind ook persoonlijk dat je in je huis van niemand last hoort te hebben. Maar ook dat je lekker jezelf moet kunnen zijn. Dus geen idee hoe ik zou reageren op lawaai of me zou aanpassen In een rijtjeshuis.
Ik heb weleens een topic hier geopend over onze buren. Buurmeisje werd mishandeld, riep vaak om hulp of bijvoorbeeld dat ze aan het doodbloeden was (!) Nu is ze uit huis en neemt de buurvrouw wraak door bij elk geluidje de politie op ons te zetten. Heel vervelend. Ze slaat ook vaak op de muur en roept dat we op moeten houden (bijvoorbeeld als we klusjes doen in huis). Het is zelfs zo erg dat we hebben overwogen om te verhuizen..
Jeetje, heftig zeg. Maar jullie hebben goed gehandeld door kindermishandeling te melden. Komt de politie ook steeds als zij belt? Zo ja, dan zou ik eens met de wijkagent gaan praten en de situatie uitleggen.
Hier geen last vd de buren. Links en recht twee hoog bejaarde dames. Enige is dat je nooit van ze af komt als ze beginnen te praten Huizen zijn wel gehoorg. Dus de wc door trekken in de badkamer hoor je. Stekker uit t stopcontact hoor je. Wij hebben een bonenmachine voor de koffie en die horen zij weer. Gewoon de leef geluiden dus.
Geen last hier. Nieuwbouw huizen ik hoor niets. Groeten elkaar, doen nieuwjaar en zomer borrels, nemen pakjes aan en maken een praatje.
Als de buurjongens aan het vervelen zijn horen we de buren maar daar in tegen als onze knul bezig is horen ze ons vast ook. We doen niet moeilijk omdat het geen vaste overlast is. We nemen pakjes voor elkaar aan en maken soms een praatje. De andere kant hebben we een jongen buurman en als hij de deur dicht deed trilde de ramen. Sinds hij een vriendin heeft gebruikt hij de klink ook hahaha
Wij zijn 5jaar geterroriseerd door de buurvrouw en dus moeten verhuizen in het welzijn voor de kids nu wonen we tijdelijk bij schoonouders bij tot hun nieuwe huis klaar is en wij blijven dan zitten vrijstaand maar ook hier komt ze vervelen en via school ook
Ik ook denk ik. En dan woon ik in een heel oud huis die echt niet optimaal geïsoleerd zijn. Het goedkoopste huis in de straat is minimaal € 500.000. Trekt over het algemeen een iets meer geciviliseerd type mens aan.
Herkenbaar... Praktisch in de weilanden opgegroeid, dus we mochten gillen en rennen wat we wilden. Heb sindsdien alleen maar in vrijstaande huizen met grote tuinen gewoond. Ik vond het als kind vreselijk om naar opa en oma of tante te gaan, want zodra je binnen kwam was het al: zachtjes voor de buren! Zachtjes op de trap! Niet schreeuwen! En nog steeds vind ik het gek dat, als ik bij rijtjeshuizen-mensen op bezoek ben, je de buren hoort praten in de tuin. Heel verwend dus Gaat nog leuk worden, we zoeken een nieuw huis en hebben weinig budget, dus het leven haalt me in
Ja, de politie of buurtbemiddeling. Ze weten van de situatie, maar kunnen er weinig mee. Het buurmeisje heeft nooit aangifte gedaan dus blijft het ons woord tegen dat van de buurvrouw.
Ik weet niet echt wat onze grens is om eerlijk te zijn. Wij kunnen veel hebben van onze buren. In de zomer is het altijd een gezellige boel met muziek en mensen in de tuin. De ene keer draait de buurman harde muziek en de andere keer wij. Dan hebben de tieners aan de andere kant eens een feestje tot diep in de nacht en dan maken wij het een keer laat. Geven en nemen is het hier. Ik merk wel dat veel mensen tegenwoordig niet veel van elkaar kunnen hebben, als ik soms wel eens de topics hier in de lounge lees dan denk ik jeetje, stel je niet zo aan zeg. Sommige bij dat programma '' De rijdende rechter '' ook, echt overdreven gezeik om helemaal niets. Als men nou begint met iets meer te accepteren van elkaar en iets minder te zeiken dan zou er al heel veel gezeur minder zijn.
Ik ben altijd wel van de communicatie. Wij hebben een buurjongen die graag alle instrumenten uitprobeerd die er bestaan. Overdag vind ik dat geen probleem maar tot laat in de avond wel. Onlangs ben ik bij hem langs geweest en heb gewoon uitgelegd dat ik een kleintje heb en of hij in de avond misschien iets zachter wil doen. En dat hij natuurlijk ook gewoon naar ons toe kan komen als hij overlast ervaart. Hij vroeg me zelfs hoe laat mijn dochter gaat slapen zodat hij er rekening mee kan houden. Heel fijn! Ik ben me er natuurlijk van bewust dat je niet met iedereen kan praten maar ik probeer het altijd wel.
Hier ook geen last .. ene kant woont een oudere aardige man , andere kant woont een jong stel zonder kinderen .. Wij wonen er tussen in met 4 jonge kinderen Haha ik hoor ze nooit klagen over de kinderen en geloof me ze zijn alles behalve stil en zijn net een stel olifanten die de trap op en af gaat .. mijn zoon van 5 heeft een ADHD momentje sochtends en rent alle kanten op .. mijn man en ik zeggen wel is dat wij niet graag naast ons zelf willen wonen Maar klagen de buren nee nooit ..
Wij hebben ook van die buren die bonken op de muren als ze last van ons geluid hebben (lees: een rolgordijn dat omhoog getrokken wordt of een dreumes die een paar keer op tafel mept met een tuitbeker). Ik heb ze serieus uit moeten leggen dat het niet normaal is om op de muren te bonken als je ergens last van hebt en dat je dat gewoon kalm kan komen zeggen aan de deur. Met als gevolg dat de buurvrouw de keer daarna tegen me stond te schreeuwen in mijn gang Sommige mensen moeten idd in een hutje op de hei gaan wonen. Ik wil altijd rekening houden met de buren, maar sommige geluiden van kinderen kan je niet voorkomen. Het is denk ik wel heel belangrijk om kalm te blijven in het contact met de buren en een beetje empathie voor elkaar te creëeren /houden. Zolang mensen zich gehoord voelen door de andere partij, escaleert het niet zo snel. Veel succes met dit burengedoe!
Bij mij lag er een grens bij een ander niks gunnen. Overal bezwaar tegen aan tekenen. Op een gegeven moment dus ook bij ons. Toen was ik er echt klaar mee. Tel daar jarenlang geen privacy gunnen en geluidsoverlast geven (echt treiteren) bij op. Dat heeft ons doen besluiten het huis in de verkoop te gooien. Beste keuze ooit. Wat hebben wij een rust gekregen
Nooit last van de buren en zij ook niet van ons. Wij wonen ook in een duurder segment. Wel een rijtje van 4, maar voornamelijk oudere mensen zonder (thuiswonende) kinderen. Er wonen hier geen schreeuwende, harde muziek luisterende, muurbonkende mensen Het verjongt hier langzaam aan. Er zijn nu 3 gezinnen met jonge kinderen, de jongste is 4 in de straat.