Ik zit met het volgende dilemma: Een oud-collega van mij gaat komende zaterdag voor een jaar naar Tanzania. Ze heeft een kat van 16 jaar oud. Ze dacht dat ze daarvoor onderdak had geregeld, maar die persoon zei afgelopen zaterdag (toen ze haar langs wilde gaan brengen in Toronto, 4u verderop) ineens af. Mijn collega kon nergens meer heen, want ze had inmiddels ook al haar huis verhuurd (ze zou eigenlijk afgelopen zaterdag vertrekken, maar haar vlucht werd door de organisatie waarmee ze weggaat verzet), en moest er dus uit. Ze kwam hier langs om winterbanden af te leveren (wij nemen haar auto over) en was helemaal in tranen door alles. Dus hebben wij aangeboden dat zij en kat hier konden blijven slapen voor even, dus nu slapen ze al sinds zaterdag hier. Onze eigen kat is twee maanden geleden heel plotseling overleden aan een hartaanval (hij was pas 5! ), dus wij hebben even overwogen om dan maar aan te bieden dat de kat hier mag blijven. Maar we zien het eigenlijk niet zo zitten, want: de kat is dus 16, en dat is toch wel hoogbejaard voor een kat, ze heeft ook erg arthritis. Mijn collega heeft aangeboden om alle dierenarts kosten op zich te nemen, maar alle gedoe (medicijnen geven, alle dierenarts bezoekjes etc.) moeten wij dan natuurlijk wel regelen. En dat zie ik eerlijk gezegd niet zo zitten, omdat wij binnenkort ook een nieuwe baby erbij krijgen, en er dus toch al heel veel op ons af komt. Bovendien vind ik het ook nogal wat om voor een hoogbejaarde poes die altijd alleen met haar gewoond heeft om zich dan nu aan te moeten passen aan een gezin met jonge kinderen. Ons zoontje van 2.5 is daarbij nog steeds bezig is met de dood van onze kat, en ik vind het dus eigenlijk niet zo'n goed idee om een kat in huis te nemen, met het risico dat ze toch binnen redelijk afzienbare tijd ook zal overlijden. En heel eerlijk gezegd vond ik het hele gebeuren met onze kat ook heel traumatisch, en ik zie er dus erg tegenop om daar op toch wel te verwachten korte termijn nog eens doorheen te moeten. We hebben dit ook allemaal tegen mijn collega zo gezegd en ze zegt dat ze het begrijpt. Maar: ik voel me zo verantwoordelijk voor de kat. Mijn collega blijft maar zeggen dat ze niet weet wat ze nou moet, dat niemand haar wil, behalve mensen die al katten hebben, maar dat dat niet gaat omdat haar kat helemaal niet met andere katten kan. Ik vind het dus zo rot voor de kat...straks komt ze nog in het asiel, maar daar zullen ze haar waarschijnlijk uiteindelijk een spuitje geven, want een 16 jaar oude poes kunnen ze niet herplaatsen. Ik voel me dus echt een beetje moreel verplicht om iets te doen... en voel me dus echt voor een dilemma gezet. Wat zouden jullie doen?
Tja..ik zou het doen, maar ik ben een enorme kattenliefhebber... Straks heeft ze weinig andere keus om het dier in te laten slapen.
ik zou het wel doen, hoe lang leeft hij nog? daarbij slaapt een kat van 16 heel veel uren, maar goed dat ben ik. in het asiel heb je kans dat hij weg kwijnt en idd hij zal niet herplaatst worden, ik zou hem dan liever bij jullie een paar maand/jaar een goed en liefde vol huis geven.
En kan je de kat niet tijdelijk houden en ondertussen verder zoeken ? Dan kan je collega in ieder geval met een geruster hart vertrekken.
Ik zou haar misschien ook 'tijdelijk' in huis nemen en verder zoeken (collega laten zoeken) misschien gaat het heel goed en kun je altijd nog beslissen het dier langer te houden..
Dat is nou precies het probleem... ik vond het zo rot dat onze kat doodging, en mijn zoontje dus ook, hij vraagt nu 2 maanden later nog steeds naar onze kat... Ik zie er dus juist zo erg tegenop omdat ik kan zien aankomen dat dat nu ook weer zal gebeuren binnen afzienbare tijd (alhoewel je natuurlijk nooit weet hoe lang het beestje nog leeft, sommige katten leven wel tot 20 natuurlijk)... Ik weet dat als je huisdieren neemt, je ze altijd zal overleven, en dat het 'erbij hoort' als je er voor kiest om de zorg voor een huisdier op je te nemen. Maar in dit geval zou dus eigenlijk alleen het levenseinde op ons neerkomen...
Ik zou het ook doen! Zij wil alle kosten op zich nemen. Tuurlijk is het voor je zoontje niet leuk dat deze kat ook dood kan gaan....maar zo is het leven nu eenmaal.
Ik zou het ook doen. Wel zou ik je zoontje voorbereiden op wat komen gaat. Met andere woorden,ervoor zorgen dat hij zich niet teveel gaat hechten,en een beetje weet wat er kan gaan gebeuren.
Ik zou het ook doen; sommige katten halen de 22 jaar nog. Dat hoeft niet perse maar het kan. Ik zou zo'n beestje dus echt niet afschrijven. Bovendien denk ik/vind ik dat mijn kindje sterk genoeg is om te leren hoe het zit met leven en dood. Dat hoort erbij en ondanks het verdriet en de pijn, mocht hij doodgaan, dat hij wel een goed leven heeft gehad en altijd een liefdevol huisje heeft gekregen etc. Wanneer ze aanbiedt alle kosten te dekken en ik zou dezelfde omstandigheden hebben in deze situatie; zou het voor mij al klaar zijn. Maar goed, het is jouw keuze en schijnbaar heb jij nog ergens een bezwaar. Dus het is totaal irrelevant wat wij zouden doen. Het gaat erom wat jij zou en gaat doen.
Ik zou eerlijk gezegd de kat ook in huis nemen. Zou het niet mogelijk zijn dat je zoontje daardoor het verlies van jullie kat beter kan "verwerken"? En in mijn ogen is 16 voor een kat niet stokoud. Toen ik klein was is onze kat die we toen hadden 22 geworden, en vorig jaar is onze kat overleden, was ook al 20. Ja, dat zijn ook flinke leeftijden, maar voor mij is 16 dan nog niet eens zo heel oud, en zou het best kunnen dat die in het jaar niet zou overlijden maar weer naar zijn baasje terug kan. Moeilijk beslissing, maar doe waar je jezelf goed bij voelt!
Ik zou de kat in huis nemen, zeker als het voor een jaar is of tot zijn dood. De dood hoort bij het leven, ik denk dat het juist mooi is als je bedankt dat je deze kat nog een fijne tijd kan geven.
Ik zou de kat in huis hebben genomen. Ik ben een enorme kattenfan en zou hier ook niet lang over hoeven nadenken. Ik heb liever dat de kat nog een paar jaar een fijn en gelukkig leven heeft dan dat hij in een asiel terecht komt en uiteindelijk een spuitje krijgt... Je zou idd ook tijdelijk de kat kunnen opvangen en een ander goed huisje voor hem zoeken.
Dank voor al jullie antwoorden. Ik heb ook veel katten gehad, en natuurlijk ook gezien dat die allemaal uiteindelijk dood gingen. Maar merk dat ik echt een beetje een deuk opgelopen van de ervaring met de laatste. Komt misschien ook door de hormonen . Was echt heel heftig, ene moment was hij prima in orde, volgende moment lag hij stikkend op zijn zij, en kon de dierenarts niks meer doen . En ik merk dat het echt een impact op mijn zoontje heeft gehad. Zaterdag zagen we de maan, en toen zei hij: Hi <naam kat>. Mama jij moet ook hi zeggen. Ik mis hem, waarom komt hij niet terug? En toen moest hij echt even huilen. Dat vind ik dus gewoon echt lastig. Hij is blijkbaar heel gevoelig voor dit soort dingen. Natuurlijk hoort de dood bij het leven, en is het een leermoment. Maar dat leermoment heeft hij net gehad, en ik vind het rot om hem daar willens en wetens nog een keer mee te confronteren (ook al kan een kat inderdaad 22 worden... deze poes is overigens echt 'oud', kan erg moeilijk lopen van de arthritis, . Natuurlijk kan het ook gebeuren met jonge katten (die ervaring heb ik hard meegekregen), natuurlijk gaat het geven van een goede laatste paar jaar ook door mijn hoofd, natuurlijk wil ik niet dat ze naar het asiel moet. Daarom vind ik het ook precies zo'n dilemma... Wilde daarom eigenlijk aan mijn collega voorstellen dat we haar overnemen als ze echt niemand kan vinden voordat ze vertrekt. Maar: mijn collega is net wakker, en ze vertelde me net dat ze gisteravond van iemand hoorde die haar wil overnemen. Dat is iemand die in een makkelijkere situatie zit dan wij (man in zijn eentje). Dus hopelijk gaat dat lukken! En als het allemaal niet lukt, zullen we wel inspringen. Denk niet dat verder zoeken een goed idee is, als we het doen, doen we het helemaal (in mijn ogen is niets zo permanent als het tijdelijke ).
Ik zou de kat ook in huis nemen. Dood hoort bij het leven dat is ook een leerproces. En buiten dat die kat kost enkel tijd en geen geld. Een oud beestje slaapt veel dus misschien hebben jullie nog een ruimte waar je een zacht plekje neer kan zetten waar de kat ook een beetje rust heeft.
Als je die kat een eigen plekje geeft ergens in huis zal ze nog een heel comfortabel oude dag kunnen hebben. Als je geen extra kamer hebt kun je ook een (oude) speeltent voor hem neerzetten en die inrichten met water, eten en erbij een kattenbak. Vooral oude katten hebben behoefte aan rust en slapen veel en gaan bijna niet meer naar buiten. Ik heb voor mijn kat voor en na de geboorte van ons meisje op zolder met een oud laken (t was geeeen gezicht!) een hoek afgebakend, een kruipgat erin geknipt en die ruimte ingericht voor haar met extra dekens etc. Dit heeft haar enorm geholpen, het is een vrij angstig katje en ze was ook erg van slag na de geboorte van ons meisje. Als je nog vragen hebt, ik heb drie jaar op de kattenafdeling van een dierenasiel gewerkt, wie weet kan ik je helpen!