ik ben zelfstandige (trimsalon) en heb moeite om te minderen of om te stoppen met werken. beetje workholic denk ik. ik heb al met moeite de dinsdag middag en donderdag middag door gestreept, en de zaterdagen(werkte 6 dagen) maar sta nu al volgepland tot 6dec, heb gezecht half dec te stoppen, maar heb zelfs 24 dec nog een klant staan, en een paar in januari ik kan me niet voorstellen straks een paar week thuis te zitten en dan niet meer werken. als ik nu een middag thuis ben verveel ik me al (schoonmaken heeft erg weinig nut aan gezien we druk aan het verbouwen zijn, erg veel stof heb je gestoft 2 tellen later weer stof) ik vind het ook erg moeilijk om straks echt part time te gaan werken, nu heb ik geluk dat ik bij mijn ouders aan huis werk en de kleine daar ook een bedje heeft(mijn oude ledikant) en ik dus wat flexiebeler ben kwa werken. misschien komt die rem van minder werken er wel als de kleine er is, maar voorlopig vind ik het heel moeilijk om te minderen.
Ik denk dat je dit zelf het beste aanvoelt. Als je dalijk niet meer KAN..dan voel je het en zal je wel minderen...maar zolang het nog gaat, waarom niet!
Dat dacht ik ook, dat ik me een rotje zou gaan vervelen... maar helemaal niet! De eerste 4 weken van mijn verlof ('week 36-40) heel veel babydingen nog in orde gemaakt, maar ook verder erg actief geweest: bij vriendinnen langs etc... Was heerlijk, werken had ik echt geen zin meer in toen, de hele wereld kon me wel gestolen worden, ik wou gewoon tijd voor mezelf toen. Sinds een dikke week word ik steeds krakkemikkiger en heb ik gewoon weinig puf meer, dus dat moment dat je echt niet meer wilt werken, komt wel... PLan dus niet teveel in, want dan moet je tegen die tijd ook alles weer afzeggen.... en als je het nu al zo vol gepland krijgt, kan dat tegen die tijd ook echt nog wel als je wel door wilt werken.
Ik herken het ook. Ben dan wel geen zelfstandige, maar heb wel een functie waarin ik heel zelfstandig werk. Ik loop me al weken te verheugen op mijn verlof en heb zelfs nog een weekje vakantie vooraf gepland. Maar nu ik nog maar een week hoef krijg ik het ook benauwd. Heb vooral moeite om alles over te dragen aan collega's. Heb afgelopen jaar veel geinvesteerd en heb veel moeite met loslaten. Beetje controlfreak denk ik... Hoop maar dat ik straks de verleiding kan weerstaan om toch die e-mail te checken en de telefoon is te pakken om te kijken hoe het allemaal gaat (erg he ). Verder ben ik wel toe aan mijn verlof. Thuis moet de babykamer nog op orde worden gemaakt en ik merk ook dat ik erg moe ben en heb ook veel last van harde buiken. Even paar weekjes de rem er op wil ik dus ook ECHT. Vanaf vrijdag gaan gewoon de stekkers er uit en ik hoop dat ik het werk dan ook echt even kan vergeten...
je lichaam geeft vanzelf wel aan stop tot hier en toe niet verder denk ik... voor iedereen is dat toch weer verschillend
ik heb de babykamer gelukkig af, en mijn moeder is nog bezig met het wiegje wat op onze slaapkamer komt (eerste maanden) dus daar heb ik ook geen zorgen over. oke we zijn wel druk aan het verbouwen, maar daar kan ik zelf helaas niet bij helpen (als het goed is mag ik over 2 week de winkel slopen hihihihi) alleen de trap is iets wat ik zelf kan doen, die hoef ik alleen maar te beitsen, mijn schoonvader gaat hem lakken. ik heb wel zwaar werk, zware honden tillen, maar dat gaat ook goed (tenzij ik zoals afgelopen vrijdag 4 grote op 1 dag plan, stom stom) ik heb alleen last met veel bukken (misselijk) en helaas met het uitlaten van mijn eigen honden, 30min is het maximum wat ik kan lopen, erg jammer mis het uren dwalen in het bos wel. half dec heb ik voor mezelf gezecht (15de) dat ik dan geen nieuwe meer mag inplannen, t/m 24ste heb ik daarna(15t/m24) 1 hondje per dag. ik hoop als de kleine eris dat mijn werkdrang dan wat minder wordt, maar volgens kennisen en vriendinnen wel.